GENER A SOCERO REPUDIATUR
     
Repudiation of a betrothal
  
( AD 6th century )
 
 
( V. Arangio-Ruiz, Fontes iuris Romani antejustiniani, III, Firenze, 1943, pp. 56-58, n. 21 ).
  
 
Latin translation
  
 
      . . . . . .  XI.ae indictionis.
      Praesens diuortii repudium mitto ego Iohannes pater Euphemiae, filiae meae in potestate, tibi Phoebammoni honestissimo genero meo, per Anastasium illustrissimum defensorem huius Oxyrhynchitarum ciuitatis, quod est ut infra scriptum est.
      Cum ad aures meas peruenerit impiis quibusdam studiis, quae nec Deo nec hominibus placent quaeque per litteras exprimere non decet, te indulgere, bonum putaui coniugium quod est inter te eandemque filiam meam Euphemiam dissolui eius rei causa quod, ut iam dictum est, te praedictis impiis rebus indulgere audiui, dum tranquillam placidamque uitam filiam meam agere uolo. Quare hoc coniugii inter te filiamque meam Euphemiam repudium per praedictum clarissimum defensorem misi cum mea subscriptione, cuius exemplum recepi manu eiusdem clarissimi defensoris subscriptum. Pro salute igitur eiusdem filiae meae Euphemiae praesens diuortii repudium tibi misi, mense Epeiph die XI indictionis XI.ae scriptum.
      Iohannes praedictus pater Euphemiae filiae meae praesens diuortii repudium tibi Phoebammoni honestissimo genero misi ut supra scriptum est.
 
 
Greek text  ( Duke Data Bank of Documentary Papyri ).
  
 
.[ - ca. 10 - ]..[..] ἰνδ(ικτίονος) ἑνδεκ[ά]της. τὸ παρὸν τῆς διαλύσεως ῥεπούδιον διαπέμπομαι | ἐγ[ὼ] Ἰωάννης πατὴρ Εὐφημίας τῆς ἐμῆς ὑπεξουσίου θυγατρὸς’ σοὶ Φοιβάμμωνι τῷ εὐδοκ(ιμω)τ(άτῳ) μου | γαμβρῷ, διὰ Ἀναστασίου τοῦ λαμπρο(τάτου) ἐκδίκου ταύτης τῆς Ὀξυρυγχιτῶν πόλε(ως), περιέχων | ὡς ὑποτέτακται. ἐπειδὴ εἰς ἀκοὰς ἐμὰς ἦλθεν ὅτι εἰς ἔκθεσμα πράγματά τινα παρεμβάλλεις | ἑαυτόν, ἅπερ οὐδὲ θεῷ οὐδὲ τοῖς ἀνθρώποις ἀρέσκουσιν, καὶ οὐ δέον ἐστὶν ταῦτα ἐγ γράμμασιν | ἐντεθῆναι, καλὸν ἡγησάμην τὴν μεταξὺ σοῦ καὶ αὐτῆς τῆς ἐμῆς θυγατρὸς Εὐφημίας διαλυθῆναι | συνάφιαν διὰ τὸ ἐμέ, ὡς εἴρηται, ἀκηκοέναι σε παρεμβάλλοντα ἑαυτὸν ἐν τοῖς αὐτοῖς | ἀθέσμοις πράγμασιν καὶ βούλεσθαί με εἰρηνικὸν καὶ ἡσύχιον βίον διάξαι τὴν ἐμὴν θυγατέρα. | τούτου οὖν ἕνεκεν τὸ παρὸν τῆς μεταξὺ σοῦ καὶ αὐτῆς τῆς ἐμῆς θυγατρὸς Εὐφημίας | συναφίας ῥεπούδιον διαπεμψάμην σοὶ διὰ τοῦ εἰρημένου λαμπρο(τάτου) ἐκδίκου μεθ᾽ ὑπογραφῆς | ἐμῆς, οὗ τὸ ἴσον ἔλαβον ἐνυπόγραφον χειρὶ τοῦ αὐτοῦ λαμπρο(τάτου) ἐκδίκου. πρὸς οὖν ἀσφάλειαν | τῆς αὐτῆς μου θυγατρὸς Εὐφημίας τὸ παρὸν τῆς περιλύσεως ῥεπούδιον | διαπεμψάμην σοὶ γραφὲ(ν) μηνὶ Ἐπεὶφ ια ἰνδ(ικτίονος) ἑνδεκάτης. † (hand 2) † Ἰωάννης πατὴρ Εὐφημίας | τῆς ἐμῆς θυγατρὸς ὁ προγεγραμμένος διεπεμψάμην τὸ παρὸν τῆς περιλύσεως ῥεπούδιον | σοὶ Φοιβάμμωνι τῷ εὐδοκιμοτάτῳ γαμβρῷ ὡς πρόκ(ειται). †
 

 
►  Bibliography
 
 
Grenfell & Hunt, The Oxyrhynchus Papyri, I, London, 1898, n. 129 ; Mitteis, Hermes, 34, 1899, p. 105 ; Pais, Studi storici per l'antichità classica, I, Pisa, 1908, p. 380 ; Preisigke, Girowesen im griechischen Ägypten..., Strassburg, 1910, p. 514 ; Mitteis, Grundzüge und Chrestomathie der Papyruskunde, Leipzig-Berlin, 1912, Chrest., n. 296 ; Druffel, Papyrologische Studien zum byzantinischen Urkundenwesen im Anschluss an. P. Heidelberg 311, München, 1915, p. 54 ; Levy, Der Hergang der Römischen Ehescheidung, Weimar, 1925, pp. 123 ss. ; Meyer, ZSS, 46, 1926, p. 321 ; Moulton & Milligan, The vocabulary of the Greek Testament illustrated from the papyri and other non-literary sources, London, 1930, pp. 12 and 492 ; Taubenschlag, St. Bonfante, I, Milano, 1930, p. 423 ; Hunt & Edgar, Select Papyri, I, London, 1932, n. 9 ; Waddell, The lighter side of the Greek papyri : A talk to the St. Andrew's society, Cairo, Egypt, 1932, p. 20 ; Winter, Life and Letters in the Papyri, Ann Arbor, 1933, p. 128 ; Arangio-Ruiz, FIRA III, Firenze, 1943 pp. 56-58, n. 21 ; Wenger, Die Quellen des römischen Rechts, Wien, 1953, pp. 810 and 814 ; Tcherikover, EOS, 48, 1956, p. 175 ; Taubenschlag, Opera minora, I, Warszawa, 1959, p. 119 ; Rees, Papyri from Hermopolis : And other documents of the Byzantine period, London, 1964, pp. 55-56 ; Spicq, Saint-Paul : Les épîtres pastorales, Paris, 1969, p. 362 ; Goria, SDHI, 39, 1973, p. 292 ; Goria, Studi sul matrimonio dell'adultera nel diritto giustinianeo e bizantino, Torino, 1975, p. 28 ; Kaser, Das Römische Privatrecht, II, München, 1975, p. 179 ; Goria, Tradizione romana e innovazioni bizantine nel diritto privato dell' ecloga privata aucta : Diritto matrimoniale, Frankfurt am Main, 1980, p. 109 ; Kristeller, Selig & Somerville, Florilegium Columbianum : Essays in honor of Paul Oskar Kristeller, New York, 1987, pp. 56 and 58 ; Kramer in Capasso, Pintaudi & Messeri Savorelli, Miscellanea papyrologica in occasione del bicentenario dell'edizione della Charta Borgiana, I, Firenze, 1990, p. 328 ; Beaucamp, Le statut de la femme à Byzance (4e-7e siècle), II, Paris, 1992, pp. 90 and 145-146 ; Worp, ZPE, 91, 1992, p. 95 ; Beaucamp in Fögen, Ordnung und Aufruhr im Mittelalter : Historische und juristische Studien zur Rebellion, Frankfurt am Main, 1995, p. 270 ; Krause, Witwen und Waisen im Römischen Reich, III, Stuttgart, 1995, p. 242 ; APF, 43, 1997, p. 388 ; Arjava, JRS, 88, 1998, pp. 147-165 ; Arjava, Women and law in late antiquity, Oxford, 1998, p. 45 ; Rowlandson, Women and Society in Greek and Roman Egypt : A Sourcebook, Cambridge, 1998, pp. 152 and 378 ; Wolff, Vorlesungen über juristische Papyruskunde : gehalten an der Rechtswissenschaftlichen Fakultät der Albert-Ludwigs-Universität Freiburg im wintersemester 1967-68 und sommersemester 1968, Berlin, 1998, p. 86 ; Bagnall, Later Roman Egypt : Society, religion, economy and administration, Aldeshot-Burlington, 2003, p. 56 ; Luttenberger, New Testament Studies, 51, 2005, pp. 80-95 ; ZPE, 156, 2006, pp. 240-241 ; Bagnall, Egypt in the Byzantine World, 300-700, Cambridge, 2007, p. 284.
 
 
►  Source : Papyrus from Oxyrhynchus ( P. Oxy. I, 129 = M. Chr. 296 = Sel. Pap. I, 9 ).