EPITAPHIO
ALLIAE POTESTATIS Epitaph of Allia Potestas ( AD 1st - 3rd century ) |
CIL VI, n. 37965 ( Epigraphik Datenbank Clauss/Slaby ). |
Dis
Manib(us) Alliae A(lli) l(ibertae) Potestatis // hic Perusina sita est
qua non pretiosior ulla / femina de multis vix una aut altera visa /
sedula seriola parva tam magna teneris / crudelis fati rector duraque
Persiphone / quid bona diriptis exuperantque mala / quaeritur a cunctis
iam respondere fatigor / dant lacrimas animi signa benigna sui / fortis
sancta tenax insons fidissima custos / munda domi sat munda foras notissima
volgo / sola erat ut posset factis occurrere cunctis / exiguo sermone
inprehensa manebat / prima toro delapsa fuit eadem ultima lecto / se
tulit ad quietem positis ex ordine rebus / lana cui manibus nuncquam
sine causa recessit / opsequioque prior nulla moresque salubres / haec
sibi non placuit numquam sibi libera visa / candida luminibus pulchris
aurata capillis / et nitor in facie permansit eburneus illae / qualem
mortalem nullam habuisse ferunt / pectore et in niveo brevis illi forma
papillae / quid crura Atalantes status illi comicus ipse / anxia non
mansit sed corpore pulchra benigno / levia membra tulit pilus illi quaesitus
ubique / quod manibus duris fuerit culpabere forsan / nil olli placuit
nisi quod per se sibi fecerat ipsa // Nosse fuit nullum studium sibi
se satis esse putabat / mansit et infamis quia nil admiserat umquam
/ haec duo dum vixit iuvenes ita rexit amantes / exemplo ut fierent
similes Pyladisque et Orestae / una domus capiebat eos unusque et spiritus
illis / post hanc nunc idem diversi sibi quisq(ue) senescunt / femina
quod struxit talia nunc puncta lacessunt / aspicite ad Troiam quid femina
fecerit olim / sit precor hoc iustum exemplis in parvo grandibus uti
/ hos tibi dat versus lachrimas sine fine patronus / muneris amissae
cui nuncquam es pectore adempta / quae putat amissis munera grata dari
/ nulla cui post te femina visa proba est / qui sine te vivit cernit
sua funera vivos/ auro tuum nomen fert ille refertque lacerto / qua
retinere potest auro conlata Potestas / quantumcumq(ue) tamen praeconia
nostra valebunt / versiculis vives quandiucumque meis / effigiem pro
te teneo solacia nostri / quam colimus sancte sertaque multa datur
/ cumque at te veniam mecum comitata sequetur / sed tamen infelix cui
tam sollemnia mandem / si tamen extiterit cui tantum credere possim
/ hoc unum felix amissa te mihi forsan ero / ei mihi vicisti sors mea
facta tua est // Laedere qui hoc poterit ausus quoque laedere divos
/ haec titulo insignis credite numen habet |
|