|
ADOPTIO
PUERI INGENUI Adoption ( AD 335 ) |
( V. Arangio-Ruiz, Fontes iuris Romani antejustiniani, III, Firenze, 1943, pp. 37-41, n. 16 ). Latin translation |
|
Consulatu
Iulii Constantii patricii, domini nostri Constantini Augusti fratris,
et Rufii Albini uirorum clarissimorum. Aurelii Heracles Harasis filius,
domicilium habens in clara et clarissima Oxyrhynchitarum ciuitate, et
uxor Isarion Agathonis filia cum eo degens, eadem ciuitate oriunda,
et Aurelius Horion Horionis filius eiusdem ciuitatis inuicem salutem
dicunt. |
Declaramus
nos quidem Heracles et Isarion uxor dedisse tibi Horioni in adoptionem
filium nostrum Patermuthin annorum II, me autem Horionem recepisse eum
quasi naturalem liberum, ut ei bonorum ad hereditatem meam pertinentium
iura seruentur. Et mihi quidem (Horioni) non licebit abdicare eum nec
in seruitutem redigere, cum nobilis sit et ex nobilibus liberisque parentibus
natus ; nobis autem Heraclio et Isarioni uxori non licebit filium
abducere a te Horione, cum omnino tibi in adoptionem dederimus :
et rursus neutris licebit contra hanc scripturam uenire, cum de his
rebus consensum et conuentum sit. Rata esto adoptionis scriptura, duplici
exemplari redacta ut utraque pars singulum habeat : et inuicem
stipulati spopondimus. Consulibus suprascriptis, mense Pharmuthi . . |
Ego
Aurelius Horion puerum in adoptionem accepi et eum profitebor quasi
naturalem filium meum, ut ei bonorum ad hereditatem meam pertinentium
iura seruentur ut supra scriptum est, et stipulatus spopondi. Ego Aurelius
. . . . . scripsi pro eo litteras ignorante. |
Greek text ( Duke Data Bank of Documentary Papyri ). |
ὑπατείας
Ἰουλίου Κωνσταντίου πατρικίου ἀ[δ]ελφοῦ τοῦ δε[σ]πότου ἡμῶν | [Κ]ωνσταντίνου
Αὐγούστου καὶ Ῥουφίου Ἀλβίνου τῶν λαμπ(ροτάτων).
| Αὐρήλιοι Ἡρακλῆς Ἁράσιος τὸ ἐφέστιον ἔχ̣ω̣[ν ἐν]
τ[ῇ] λαμπ(ρᾷ) καὶ λαμπ(ροτάτῃ) Ὀξυρυγ[χ(ιτῶν)] | πόλει καὶ ἡ συνοῦσα
γυνὴ Ἀσάριον Ἀγάθωνος ἀπὸ τ[ῆ]ς αὐτῆς πόλεως | καὶ Αὐρήλιος Ὡρίων Ὡρίωνος
ἀπ[ὸ τῆ]ς [αὐ]τῆς πόλεως ἀλλήλοις | χαίρειν. ὁμολογοῦμεν ἡμῖς [μὲν ὅ
τ]ε̣ Ἡρακλῆς καὶ ἡ γ[υ]νὴ Εἰσάριον ἐκδε-|δωκέναι σοὶ τῷ Ὡρίωνι τὸν ἐξ̣
[ἡμ]ῶ̣ν υἱὸν Πατε̣ρ̣[μοῦθ]ιν ὡς ἐτῶν | δύο εἰς ὑειοθεσίαν, ἐμὲ δὲ τὸν
[Ὡρίων]α̣ ἔ̣χ̣ε̣ι̣ν̣ τ̣ο̣[ῦτ]ο̣ν̣ γνήσιον | υἱὸν πρὸς τὸ μένειν αὐτῷ
τὰ ἀπ[ὸ τ]ῆς διαδοχῆς τῆς κληρονομίας | μου δίκαια, καὶ οὐκ
ἐξέστε μοι τοῦτον ἀπώσασθαι οὔτε εἰς | δουλαγωγείαν
ἄγειν διὰ τὸ εὐγενῆ αὐτὸν εἶν[α]ι̣ κ̣[αὶ] ἐξ εὐγενῶν | γονέων ἐλευθέρων,
ὥσπερ οὐδὲ καὶ ἡμῖ[ν τῷ τ]ε Ἡρακλείῳ καὶ | τῇ γυνεκὶ Εἰσαριη ἐξέστε
τὸν παῖδα ἀποσπ̣ᾶ̣ν̣ ἀ̣π̣[ὸ σο]ῦ̣ τοῦ Ὡρίωνος | διὰ τὸ ἁπαξαπλῶς εἰς
ὑειοθεσίαν ἐκδεδωκέναι [σοι α]ὐτὸν, ο̣ὐ̣δ̣᾽ α̣ὖ | μετὰ ταῦτα ἐ[ξέστ]ε
τινὶ παραβένειν τὰ ἐνγε[γ]ραμμένα διὰ | τὸ ἐπὶ τούτοις συνπ̣ε̣π̣ῖσθαι
καὶ συντετῖσθαι. κύρια τὰ τῆς ὑειοθεσίας γράμματα [δισσ]ὰ γραφέντα πρὸς
τὸ ἑκάτερον μέρος | ἔχειν μοναχόν, καὶ ἐπερωτηθέντες ὑπ᾽ ἀλλήλων ὡμολογήσα(μεν).
| ὑπατείας τῆς προκ(ειμένης) Φαρμοῦθι [ - ca. ? - ]
| —— (hand 2) [Αὐρ]ήλιος Ὡρίων
παρείληφα τὸν παῖδα εἰ[ς υἱοθεσίαν] | [καὶ] ἀπογράψομαι αὐτὸν εἰς ἐμαυτοῦ̣
γνήσιο[ν υἱὸν πρὸς τὸ] | [μέ]νιν αὐτῷ τὰ ἀ[πὸ τῆ]ς
διαδοχῆς ἐκ κληρ[ο]ν̣[ομίας μου] | [ὡς] πρόκιται,
καὶ ἐπ[ε]ρωτηθ(εὶς) ὡμολόγησα. Α̣[ὐρήλιος .....] | [ἔγρ]αψα
ὑπ(ὲρ) αὐτοῦ γράμμ̣(ατα) μὴ εἰδότος. |
|