LEX DUODECIM TABULARUM
   
The Twelve Tables
   
( About 451-449 BC )
 


( P. F. Girard  &  F. Senn, Les lois des Romains, Napoli, 1977, pp. 22-73 ).


 
I  II  III  IV  V  VI   VII  VIII  IX  X  XI  XII  FRAGMENTS
 

 
Tabula I
 

 
1.  SI IN IUS VOCAT [ITO]. NI IT, ANTESTAMINO : IGITUR EM CAPITO (Porph., ad Hor. Sat., 1, 9, 76 ; Cic., de leg., 2, 4, 9 ; Gell., 20, 1, 25 ; Auct., Her., 2, 13, 19 ; Plin., N.H., 11, 45 ; Verg., ecl., 6, 3 ; Gai., 1 ad XII tab., D., 2, 4, 18 ; D., 2, 4, 20 ; 2, 4, 22 pr.).
2.  SI CALVITUR PEDEMVE STRUIT, MANUM ENDO IACITO (Fest., F. 310 ; Gaius, 4, 21 ; lex coloniae genitivae, c. 61 ; Gai., 1 ad XII tab., D., 50, 16, 233, pr. ; Fest., L. 210).
3.  SI MORBUS AEVITASVE <<VITIUM>> ESCIT <QUI IN IUS VOCABIT> IUMENTUM DATO. <<SI NOLET>> ARCERAM NE STERNITO (Gell., 20, 1, 24. 25 ; 20, 1, 11 ; 20, 1, 30 ; Fest., P. 77 ; D., 50, 16, 101, 2 ; Non., 7, 2 ; 55, 3 ; Varr., l. L., 5, 140).
4.  ADSIDUO VINDEX ADSIDU[US] ESTO. PROLETARIO <IAM CIVI> <<CUI>> QUI<<S>> VOLET VINDEX ESTO (Gell., 16, 10, 5 ; Cic., top., 2, 10 ; Gai., 1 ad XII tab., D., 2, 4, 22, 1 ; Cic., de rep., 2, 22, 40 ; Fest., P. 9, L. 376 ; Gell., 16, 10, 15 ; Non., 67, 18 ; 155, 19 ; lex coloniae genitivae, c. 61).
5.  NEX[I MANCIPIIQUE – –] FOR<C>TI SANATI[SQUE – –  IUS ESTO] (Fest., F. 321 ; Varr., l. L., 7, 105 ; Cic., top., 5, 28 ; de or., 3, 40, 159 ; Liv., 8, 28 ; Fest., F. 165, 348 ; P. 84, 102 ; Gaius, 1, 119 ; Gell., 16, 10, 18).
6.  RE[M] UBI PA<<N>>[C]UNT, ORAT[O] (Auct., Her., 2, 13, 20 ; Scaur., Orthogr., p. 2253 ; Prisc., Inst. gramm., 10, 5, 32).
7.  NI <<ITA>> PA<<N>>[C]UNT, IN COMITIO AUT IN FORO ANTE MERIDIE<<M>> CAU<<S>>AM C[O]<<N>>ICI[UN]T[O.] [CO]MPERORANT<<O>> AMBO PRAESENTES (Auct., Her., 2, 13, 20 ; Gell., 17, 2, 10 ; Quint., 1, 6 ; Scaur., Orthogr., p. 2253).
8.  POST MERIDIEM PRAESENTI LITEM ADDICITO (Gell., 17, 2, 10 ; Plin., N. H., 7, 60, 122 ; Censorin., de die nat., 23).
9.  SI AMBO PRAESENTES SOL<I>S OCCASUS SUPREMA TEMPESTAS ESTO (Gell., 17, 2, 10 ; Varr., l. L., 6, 5 ; 7, 51 ; Macr., Sat., 1, 3, 14 ; Fest., F. 305, P. 362 ; Plin., N. H., 7, 60, 122 ; Censorin., de die nat., 24, 3).
10.  cum proletarii et adsidui et sanates et VADES et SUBVADES et XXV asses et taliones furtorumque quaestio CUM LANCE ET LICIO evanuerint, omnisque illa XII tabularum antiquitas... lege Aebutia lata consopita sit (Gell., 16, 10, 8 ; Cf. Varr., l. L., 6, 74 ; Gaius, 3, 192. 193. 223 ; 4, 31. 184 ; Isid., Orig., 5, 27, 24 ; Gell., 11, 18, 9 ; 20, 1, 14 ; Fest., F. 363, P. 117 ; Prisc., Inst. gramm., 6, 13, 69 ; Iust., Inst., 4, 4, 7 ; Tab., VIII ; Modest., D., 42, 1, 20 ; Cic., de or., 1, 38, 39 ; Iust., Cod., 3, 31, 12 pr. ; Plin., N. H., 7, 60, 212).

 
Tabula II
 

 
1. a. – SACRAMENTI ACTIO generalis erat, de quibus enim rebus ut aliter ageretur lege cautum non erat de his sacramento agebatur ... Poena autem sacramenti aut quingenaria erat aut quinquagenaria. Nam DE REBUS M AERIS PLURISVE D ASSIBUS DE MINORIS vero L ASSIBUS SACRAMENTO contend[e]batur ; nam ita lege XII tabularum cautum erat. [At] SI DE LIBERT[ATE] HOMINIS CONTROVERSIA ERAT, etsi pretiosissimus homo esset, tamen ut L ASSIBUS SACRAMENTO contenderet[ur], eadem lege cautum est... (Gaius, 4, 13. 14).
1. b. – P(er) iudici [ p]ostulat[i]one(m) ageba[tur, si] q[u]a de re ut ita ager[et]ur lex ius[si]sse[t], sicu[ti] lex XII [t]abularum de [eo] q(uod) ex stipu[l]at[i]one petitur (Gaius, 4, 17 a).
2. – ‘Hostis’... apud maiores nostros is dicebatur quem nunc peregrinum dicimus. Iudicant XII tab. ut — [MORBUS SONTICUS] AUT STATUS DIES CUM HOSTE (Cic., de off., 1, 12, 37). — ‘Reus’... vir secunda tabula lege ... — [SI] QUID HORUM FU[I]T [VITIUM] IUDICI ARBITROVE REOVE, EO DIES DIFF[I]<S>US ESTO ( Fest., F. 273).
3. – Portum in XII pro domo positum omnes fere consentiunt CUI TESTIMONIUM DEFUERIT, IS TERTIIS DIEBUS OB PORTUM OBVAGULATUM ITO (Fest., F. 233).

 
Tabula III
 

 
1. – AERIS CONFESSI REBUSQUE IURE IUDICATIS XXX DIES IUSTI SUNTO.
2. – POST DEINDE MANUS INIECTIO ESTO. IN IUS DUCITO.
3. – NI IUDICATUM FACIT AUT QUIS ENDO EO IN IURE VINDICIT, SECUM DUCITO, VINCITO AUT NERVO AUT COMPEDIBUS XV PONDO, NE [MAIORE], AUT SI VOLET |MINORE] VINCITO.
4. – SI VOLET SUO VIVITO. NI SUO VIVIT, QUI <EUM VINCTUM HABEBIT,> LIBRAS FARRIS ENDO DIES DATO. SI VOLET, PLUS DATO.
5. – Erat autem ius interea paciscendi ac NISI PACTI FORENT, HABEBANTUR IN VINCULIS DIES SEXAGINTA. INTER EOS DIES TRINIS NUNDINIS CONTINUIS AD praetorem IN COMITIUM PRODUCEBANTUR, QUANTAEQUE PECUNIAE IUDICATI ESSENT, PRAEDICABATUR. TERTIIS AUTEM NUNDINIS CAPITE POENAS DABANT, AUT TRANS TIBERIM PEREGRE VENUM IBANT (Gell., 20, 1, 46. 47).
6. – TERTIIS NUNDINIS PARTIS SECANTO. SI PLUS MINUSVE SECUERUNT, SE FRAUDE ESTO.

 
Tabula IV
 

 
1. – CITO [NECATUS] tamquam ex XII tabulis INSIGNIS AD DEFORMITATEM PUER (Cic., de leg., 3, 8, 19).
2. a. – Cum patri lex ... dederit in filium vitae necisque potestatem (Pap., Coll., 4, 8).
2. b. – Liberi parentum potestate liberantur emancipatione, id est si posteaquam mancipati fuerint manumissi sint. Sed filius quidem ter mancipatus ter manumissus sui iuris fit. Id enim lex XII tab. iubet his verbis SI PATER FILIUM TER VENUM DU[VIT] FILIUS A PATRE LIBER ESTO (Ulp., Reg., 10, 1).
3. – Illam suam SUAS RES SIBI HABERE IUSSIT CLAVES ADEMIT, exegit. Quam porro spectatus civis, quam probatus, cuius ex omni vita nihil est honestius quam quod mima fecit divortium (Cic., phil., 2, 28. 69).
4. a. – comperi, feminam ... in undecimo mense post mariti mortem peperisse, factumque esse negotium, quasi marito mortuo postea concepisset, quonium decemviri IN DECEM MENSIBUS GIGNI HOMINEM, non in undecimo scripsissent (Gell., 3, 16, 12).
4. b. – Ex lege XII tabularum AD LEGITIMAM HEREDITATEM IS QUI IN UTERO FUIT ADMITTITUR, si fuerit editus ... POST DECEM MENSES MORTIS NATUS NON ADMITTETUR AD LEGITIMAM HEREDITATEM (Ulp., 14 ad Sabinum, D., 38, 16, 3, 9. 11).

 
Tabula V
 

 
1. – Veteres ... voluerunt FEMINAS, ET<IAM>SI PERFECTAE AETATIS SINT, propter animi levitatem IN TUTELA ESSE ... EXCEPTIS VIRGINIBUS VESTALIBUS QUAS etiam veteres in honorem sacerdotii LIBERAS ESSE voluerunt : itaque etiam lege XII tab. cautum est (Gaius, 1, 144. 145).
2. – Item olim MULIERIS QU[AE IN] AGNATORUM TUTELA ER[AT] RES MANCIPI<<I>> USUCAPI NON POTERANT PRAETERQUAM SI AB IPSA TUTORE [AUCTORE] TRADITAE ESSENT ; id [que] ita leg[e] XII tab. cautum erat (Gaius, 2, 47).
3. – Testamento ... nominatim tutores dati confirmantur eadem lege XII tab. his verbis - UTI LEGASSIT SUPER <FAMILIA> PECUNIA TUTELAE SUAE REI, ITA IUS ESTO (Ulp., Reg., 11, 14).
4. – Si sui heredes non sint, ad consanguineos ... Si nec hi sint, ad reliquos agnatos proximos, id est cognatos virilis sexus, per mares descendentes eiusdem familiae ; id enim cautum est lege XII tab. hac - SI INTESTATO MORITUR, CUI SUUS HERES NEC ESCIT, ADGNATUS PROXIMUS FAMILIAM HABETO (Ulp., Reg., 26, 1).
5. a. – Si agnatus defuncti non sit, eadem lex XII tab. gentiles ad hereditatem vocat his verbis - SI ADGNATUS NEC ESCIT, GENTILES FAMILIAM [HABENTO] (Ulp., Coll., 16, 4, 2).
5. b. – lex XII tab. .. praeponebat masculorum progeniem et eos qui per femini sexus necessitudinem sibi iunguntur, adeo expellebat ut ne quidem inter matrem et filium filiamue ultro citroque hereditatis capiendae ius daret (Iust., Inst., 3, 3 pr.).
6. – QUIBUS. TESTAMENTO ... TUTOR DATUS NON SIT IIS XII [tab.] AGNATI SUNT TUTORES (Gaius, 1, 155).
7. a. – Lex est  SI FURIOSUS ESCIT, ADGNATUM GENTILIUMQUE IN EO PECUNIAQUE EIUS POTESTAS ESTO (Auct., Her., 1, 13, 23).
7. b. – ‘Nec’ coniunctionem grammatici fere dicunt esse distinctiuam .. cum si diligentius inspiciatur, ut fecit Sinnius Capito , intellegi possit eam positam esse ab antiquis pro non, ut et in XII est  AST EI CUSTOS NEC ESCIT (Fest., F. 162).
7. c. – Lege XII tab. PRODIGO INTERDICITUR BONORUM SUORUM ADMINISTRATIO (Ulp., 1 ad Sab., D., 27, 10, 1 pr.).
— Lex XII tab. furiosum itemque PRODIGUM, CUI BONIS INTERDICTUM EST, IN CURATIONE iubet ESSE AGNATORUM (Ulp., Reg., 12, 2).
8. – CIVIS ROMANI HEREDITATEM lex XII tab. PATRONO DEFERT SI INTESTATO SINE SUO HEREDE LIBERTUS DECESSERIT (Ulp., Reg., 29, 1). — Cum de patrono et liberto loquitur lex : EX EA FAMILIA  inquit  IN EAM FAMILIAM (Ulp., 46 ad ed., D., 50, 16, 195, 1).
9. – EA QUAE IN NOMINIBUS SUNT NON RECIPIUNT DIVISIONEM CUM IPSO IURE IN PORTIONES HEREDITARIAS ex lege XII tab. DIVISA SUNT (Iust., Cod., 3, 36, 6). — Ex lege XII tab. AES ALIENUM HEREDITARIUM PRO PORTIONIBUS QUAESITIS SINGULIS IPSO IURE DIVISUM (Iust., Cod., 2, 3, 26).
10. – Haec ACTIO (sc. FAMILIAE ERCISCUNDAE) proficiscitur e lege XII tabularum namque COHEREDIBUS VOLENTIBUS A COMMUNIONE DISCEDERE necessarium videbatur aliquam actionem constitui qua inter eos res hereditariae distribuerentur (Gai., 7 ed. prov., D., 10, 2, 1 pr.).

 
Tabula VI
 

 
1. a. – ‘Nuncupata pecunia’ est, ut ait Cincius in lib. II de Officio Iurisconsulti, nominata, certa, nominibus propriis pronuntiata — CUM NEXUM FACIET MANCIPIUMQUE, UTI LINGUA NUNCUPASSIT, ITA IUS ESTO — . Id est, uti nominavit, locutusue erit, ita ius esto (Fest., F. 173).
1. b. – Et MANCIPATIONEM et in iure cessionem lex XII tab. confirmat (Paul., 1 Man., VatFr., 50).
1. c. – VENDITAE. ... (res) ET TRADITAE NON ALITER EMPTORI ACQUIRUNTUR QUAM SI IS VENDITORI PRETIUM SOLVERIT, VEL ALIO MODO EI SATISFECERIT VELUTI EXPROMISSORE AUT PIGNORE DATO ; quod cavetur quidem etiam lege XII Tab., tamen recte dicitur et iure gentium, id est iure naturali, id effici (Iust., Inst., 2, 1, 41).
1. d. – Sub hac conditione LIBER ESSE IUSSUS SI CCI ... MILIA HEREDI DEDERIT, ETSI AB HEREDE ALIENATUS SIT, EMPTORI DANDO PECUNIAM AD LIBERTATEM PERVENIET : idque lex XII tab. iubet — (Ulp., Reg., 2, 4). Lex XII Tab. EMPTIONIS verbo omnem alienationem complexa... (Pomp., 18 ad Q. Muc., D., 40, 7, 29, 1).
2. – cum ex XII Tab. SATIS esset EA PRAESTARI, QUAE ESSENT LINGUA NUNCUPATA, QUAE QUI INFITIATUS ESSET DUPLI POENAM SUBIRET, a iuris consultis etiam reticentiae poena est constituta (Cic., de off., 3, 16, 65).
3. – [USUCAPIO autem] MOBILIUM RERUM ANNO COMPLETUR, FUNDI VERO ET AEDIUM BIENNIO ; et ita lege XII Tab. cautum est (Gaius, 2, 42). USUS AUCTORITAS FUNDI biennium est ... ceterarum rerum omnium ... annus et usus (Cic., top., 4, 23).
4. – USUS CAPIONEM XII Tab. INTRA V PEDES ESSE [N]OLUERUNT (Cic., de leg., 1, 21, 55).
5. – ‘Hostis’ ... apud   maiores   nostros   is   dicebatur   quem   nunc   peregrinum   dicimus.  Indicant XII Tab. — ADVERSUS HOSTEM AETERNA AUCTORITAS [ESTO] (Cic., de off., 1, 12, 37).
6. – Usu in manum conveniebat, quae anno continuo nupta perseverabat ; quia enim veluti annua possessione usucapiebatur, in familiam viri transibat filiaeque locum optinebat : itaque lege XII tab. cautum est UT SI QUA NOLLET EO MODO (sc. usu) IN MANUM MARITI CONVENIRE EA QUOTANNIS TRINOCTIO ABESSET ATQUE EO MODO USUM CUIUSQUE ANNI INTERRUMPERET. Sed hoc totum ius partim legibus sublatum est, partim ipsa desuetudine obliteratum est (Gaius, 1, 111).
7. a. – ‘Manum conserere’ <est rem> [e]am de qua discepatur in iure [in re] praesenti sive ager sive quid alius est, cum adversario simul manu prendere, et in ea re <soll>[e]mnibus verbis vindicare, id est vindicia. <<correptio>> <consertio> manus in re atque in loco praesenti apud praetorem ex XII tab. fiebat, in quibus ita scriptum est : — SI [QUI] IN IURE MANUM CONSUERUNT (Gell., 20, 10, 6-8).
7. b. – Et mancipationem et IN IURE CESSIONEM lex XII Tab. confirmat (Paul., 1 Man., VatFr., 50).
8. – Advocati (Verginiae) ... postulant, ut (Ap. Claudius) ..., lege ab ipso lata VINDICIAS DET SECUNDUM LIBERTATEM (Liv., 3, 44, 11. 12).
9. a. – ‘Tignum’   non   solum   in   aedificiis   quo   utuntur   appellatur,   sed   etiam   in   vineis,   ut   est in XII — TIGNUM IUNCTUM AEDIBUS VINEA<E><<Q>>UE E<<T>> CONCAP[IT]UM (Fest., L. 364).
9. b. – lex XII tab. neque solvere permittit pignum furtium aedibus vel vineis iunctum neque vindicare ; quod providenter lex effecit, ne vel aedificia sub hoc praetextu diruantur vel vinearum cultura turbetur — SED IN EUM QUI CONVICTUS EST IUNXISSE, IN DUPLUM dat ACTIOnem (Ulp., 37 ad ed., D., 47, 3, 1 pr.).
10. – ‘Sarpuntur’ vineae, id est putantur, ut in XII - <NEQUE VINEA> QUANDOQUE SARPTA, DONEC DEMPTA ERUNT <TIGNA VINDICITO> (Fest., F. 348).

 
Tabula VII
 

 
1. – XII   tabularum   interpretes   AMBITU[M]   parietis   circuitum   esse   describunt   (Varr., l. L., 5, 22). — Sestercius duos asses et semissem (valebat), quasi semis tertius, ... lex ... XII tab. argumento est, in qua duo pedes et semis SESTERCIUS PES vocatur (Maec., Ass. Distr., 46).
2. – Sciendum est in actione finium regundorum illud observandum esse, quod ad exemplum quodammodo eius legis scriptum est, quam Athenis Solonem dicitur tulisse. Nam illic ita est (Latin translation) : ‘Si quis sepem ad alienum prœdium fixerit, infoderitque, terminum ne excedito : si maceriam, pedem relinquito : si vero domum, pedes duos : si sepulchrum, aut scrobem foderit, quantum profunditatis habuerint, tantum spatii relinquito : si puteum, passus latitudinem : at vero oleam, aut ficum, ab alieno ad novem pedes plantato : cœteras arbores, ad pedes quinque’ (Gai., l. 4 ad XII tab., D. 10, 1, 13).
3. a. – In XII tab. ... nusquam nominatur villa, semper in significatione ea HORTUS, in horti vero HEREDIUM (Plin., N.H., 19, 4, 50).
3. b. – [TUGU]RIA a tecto appellantur [domicilia rusticorum] sordida, ... quo nomine [Messalla in explana]tione XII ait etiam ... [signifi]cari (Fest., F. 355).
4. a. – Iurgium levior res est, siquidem inter benivolos aut propinquos dissensio vel concertatio iurgium dicitur ; inter inimicos dissensio lis appellatur. M. Tullius de rep. 1. IIII : admiror nec rerum solum sed verborum etiam elegantiam — SI IURGANT —, inquit ; benevolorum concertatio non lis inimicorum iurgium dicitur. Et in sequenti iurgare igitur lex putat inter se vicinos, non litigare (Cic., de rep., 4, 8, ap. Non., Jurgium).
4. b. – Ex hac autem non rerum sed verborum discordia, controversia est nata de finibus in qua quoniam usus capionem XII Tab. intra V pedes esse [n]oluerunt, depasci veterem possessionem Academiae ab hoc acuto homine non sinemus, nec Ma[m]ilia lege singuli, sed e<<x>> [XII T]RES ARBITRI FINES REGEMVS (Cic., de leg., 1, 21, 55).
5. – VIAE LATITUDO ex lege XII Tab. IN PORRECTUM VIII PEDES habet, in ANFRACTVM, id est ubi flexum est, XVI (Gai., 7 ad ed. pr., D., 8, 3, 8).
6. – [Praeterea] lex iubet XVI [in anfracto fle]xuque pedes [latas] esse vias, ut [adiciat : — VI]A[M] MUNIUNT<O><<D>> <EO> [N]<I> SA[M] D[E]LAPID[A]SS[I]NT, QUA VOLET IUMENTO AGITO (Fest., L. 371).
7. a. – Sic et verba legis XII tab. veteres interpretati sunt — SI AQUA PLUVIA NOCET — id est nocere poterit — (Pomp. 7 ex Plautio, D., 40, 7, 21 pr.).Aqua pluvia nocens ...... iubetur — AB ARBITRO COERCERI — (Cic., top., 9, 39).
7. b. — SI PER PUBLICUM LOCUM RIVUS ATQUE DUCTUS PRIVATO NOCE<BI>T, ERIT ACTIO PRIVATO — ex lege XII Tab. — UT NOXA<<E>> DOMINO [S]A<R>[CI]TATUR (Paul., 16 ad Sab., D., 43, 8, 5).
8. a. – Quod ait praetor et lex XII Tab. efficere voluit, ut — XV PEDES ALTIUS RAMI ARBORIS CIRCUMCIDANTUR —, et hoc idcirco effectum est ne umbra arboris vicino praedio noceret (Ulp., 71 ad ed., D., 43, 27, 1, 8).
8. b. — SI ARBOR EX VICINI FUNDO VENTO INCLINATA IN TUUM FUNDUM SIT, — ex lege XII Tab. — DE ADIMENDA EA ... AGERE — potes (Pomp., 34 ad Sab., D., 43, 27, 2).
9. – Glande opes nunc quoque multarum gentium etiam pace gaudentium constant .... cautum est praeterea lege XII Tab. — UT GLANDEM IN ALIENUM FUNDUM PROCIDENTEM LICERET COLLIGERE (Plin., N.H., 16, 5, 15).

 
Tabula VIII
 

 
1. a. – Quaestionis ... est, polleantne aliquid verba et incantamenta carminum. ..... Quid ? non et legum ipsarum in XII Tab. verba sunt : qui fruges excantassit et alibi : — QUI MALUM CARMEN INCANTASSIT (Plin., N.H., 28, 2, 10-17).
1. b. — SI QUIS OCCENTASSIT QUOD ALTERI FLAGITIUM FACIAT. — Nostrae ... XII Tab. cum perpaucas res capite sanxissent, in his hanc quoque sanciendam putaverunt : si quis occentavisset sive carmen condidisset, quod — INFAMIAM — faceret flagitiumve alteri .... (Cic., de rep., 4, 12 ap. Aug., de civ. Dei, 2, 9) — Cautum est — UT FUSTIBUS FERIRETUR — qui publice invehebatur (Corn., Ad. Pers. Sat., 1, 137).
2. – Talionis mentionem fieri in XII ait Verrius hoc modo — SI MEMBRUM R[U]PS<<ER>>IT, NI CUM EO PA[C]IT, TALIO ESTO (Fest., L. 363).
3. – INIURIARUM ACTIO - aut legitima est aut honoraria. Legitima ex lege XII Tab. : qui iniuriam alteri facit, V et XX sesterciorum poenam subit<o>. Quae lex generalis fuit ; fuerunt et speciales velut illa : —  MANU FUSTIVE SI <<MANIFEST>>OS FREGIT <COLLISITUE> LIBERO CCC, (SI) SERVO, CL POENA<<M>> <SUNTO> SUBIT<<O>> SE[S]TERTIORUM (Paul., Coll., 2, 5, 5).
4. – Ita de iniuria poenienda (in XII) scriptum est — SI INIURIA <<ALTERI>> FAXSIT, <ALTERI> VIGINTI QUINQUE <<AERIS>> PO[E]NA[E] SUNTO (Gell., 20, 1, 12).
5. – RUP<S><<I>>T<<IAS>> ... SARCITO (Fest., F. 265, 322).
6. — SI QUADRUPES PAUPERIEM FECISSE DICETUR, ACTIO ex lege XII Tab. descendit, quae lex voluit AUT DARI QUID NOCUIT, id est id animal quod noxiam commisit, AUT AESTIMATIONEM NOXIAE OFFERRI (Ulp., 18 ad ed., D., 9, 1, 1 pr.).
7. – Si glans ex arbore tua in fundum meum cadat, eamque ego immisso pecore depascam, ... neque ex lege XII tab. DE PASTU PECORIS, quia non in tuo pascitur, neque de pauperie ... agi posse (Ulp., 41 ad Sab., D., 19, 5, 14, 3).
8. a. – Non ... et legarum ipsarum in XII Tab. verba sunt ? — QUI FRUGES EXCANTASSIT —... (Plin., N.H., 28, 17).
8. b. – Atque satas alio vidi traducere messes. Magicis quibusdam artibus hoc fiebat, unde est in XII Tab. : — NEVE ALIENAM SEGETEM PELLEXERIS — (Serv., ad Verg., ecl., 8, 99).
9. — FRUGEM — quidem — ARATRO QUAESITAM FURTIM NOCTU PAVISSE AC SECUISSE PUBERI — XII Tab. capital erat, — SUSPENSUMque CERERI NECARI — iubebant, gravius quam homicidio convictum ; — IMPUBEM — praetoris — ARBITRATU VERBERARI NOXIAM[VE] DUPLIONE<<MUE>> DEC[ID]I — (Plin., N.H., 18, 3, 12).
10. – QUI AEDES ACERVUMVE FRUMENTI IUXTA DOMUM POSITUM COMBUSSERIT, VINCTUS VERBERATUS IGNI NECARI IUBETUR, SI MODO SCIENS PRUDENSQUE ID COMMISERIT ; SI VERO CASU, ID EST NEGLEGENTIA, AUT NOX<<I>>AM SARCI[TO] <DAMNUM  SOLVITO>  <<IUBETUR>>  AUT,  SI  MINUS IDONEUS SIT, LEVIUS CASTIGATUR. — Appellatione autem aedium omnes species aedificii continentur (Gai., 4 ad XII tab., D., 47, 9, 9).
11. – Fuit  et — ARBORUM — cura  legibus  priscis,  cautumque  est  XII  Tab.  ut, — QUI  INIURIA [SUC]IDisset ALIENAS, (sc. arbores) LUERET IN SINGULIS AERIS XXV (Plin., N.H., 17, 1, 17).
12. – Non esse ab re puto hoc in loco id quoque admonere, quod Xviri in XII Tab. inusitatissime nox pro noctu dixerunt. Verba haec sunt — SI NOX FURTUM FA[X]<<TVM>> SIT, SI IM OCCISIT, IURE CAESUS ESTO. — In quibus verbis id etiam notandum quod ab eo quod est is non eum casu accusativo, sed im dixerunt (Macr., Sat., 1, 4, 19).
13. — FUREM, — hoc est praedonem et latronem, — LUCI OCCIDI — vetant XII Tab. .... — NISI SE TELO   DEFENDIT, — inquit ; — ETIAMSI   CUM   TELO   VENERIT,   NISI UTETUR TELO AC REPUGNABIT, NON OCCIDES. QUOD SI REPUGNAT, ENDO<QUE> PLORATO, — hoc est, conclamato, ut aliqui audiant et conveniant. Quid ad hanc clementiam addi potest, qui ne hoc quidem permiserint, ut domi suae caput suum sine testibus et arbitris ferro defendere liceret ? (Cic., p. Tull., 21, 50).
14. — EX  CETERIS — autem — MANIFESTIS  FURIBUS  LIBEROS  VERBERARI  ADDICIQUE — iusserunt (sc. Xviri) — EI CUI FURTUM FACTUM EST, SI MODO ID LUCI FECISSENT NEQUE SE TELO DEFENDISSENT ; SERVOS — item — FURTI MANIFESTI PRENSOS VERBERIBUS ADFICI ET E SAXO PRAECIPITARI ; — sed — PUEROS IMPUBERES — praetoris — ARBITRATU VERBERARI — voluerunt — NOXIAMQUE AB HIS FACTAM SARCIRI (Gell., 11, 18, 8).
15. a. — EA — quoque — FURTA QUAE PER LANCEM LICIUMQUE CONCEPTA ESSENT, proinde ac si manifesta forent, vindicaverunt (Gell., 11, 18, 9).
15. b. — CONCEPTI ET OBLATI (sc. f urti) POENA — ex lege XII Tab. — TRIPLI EST — eaque similiter a praetore servatur (Gaius, 3, 191).
16. – Nec coniunctionem ... positam esse ab antiquis pro non ut et in XII est ... item : — SI ADORAT FURTO, QUOD NEC MANIFESTUM ERIT ..., <DUPLIONE DAMNUM DECIDITO> (Fest., F. 162).
17. — FURTIVAM (sc. rem) lex XII Tab. USU CAPI PROHIBET (Gaius, 2, 45).
18. a. – Vetus urbi fenebre malum et seditionum discordiarumque creberrima causa, eoque cohibebatur antiquis quoque et minus corruptis moribus. Nam primo XII Tab. sanctum — NE QUIS UNCIARIO FENORE AMPLIUS EXERCERET, — cum antea ex libidine locupletium agitaretur (Tac., Ann., 6, 16).
18. b. – Maiores nostri sic habuerunt et ita in legibus posiverunt furem dupli — CONDEMNARI FENERATOREM QUADRUPLI — (Cat., R. R., 1, 1).
19. — EX CAUSA DEPOSITI — lege XII Tab. — IN DUPLUM ACTIO — datur, edicto praetoris in simplum (Paul., Sent., 2, 12, 11 — Coll., 10, 7, 11).
20. a. – Sciendum est — SUSPECTI CRIMEN — e Lege XII tab. descendere (Ulp., 35 ad ed., D., 26, 10, 1, 2 = Iust., Inst., 1, 26 pr. ; Cf. C. I., 5, 43).
20. b. – Si ipsi tutores rem pupilli furati sunt, videamus an ea - ACTIONE - quae proponitur ex lege XII Tab. - ADVERSUS TUTOREM IN DUPLUM, - singuli in solidum teneantur (Tryph., 41 Disp., D., 26, 10, 1, 2).
21. – ... [Fraus innexa clienti]. Ex lege XII Tab. venit, in quibus scriptum est : — PATRONUS SI CLIENTI FRAUDEM F[AX ]<<ER>>IT, SACER ESTO <DITI PATRI> (Serv., ad Aen., 6, 609).
22. – Confessi autem aeris, de quo facta confessio est, in XII Tab. scriptum est. ... Item ex iisdem tabulis id   quoque   est : — QUI   SE   SIERIT   TESTATIER   LIBRIPENSVE FUERIT, NI TESTIMONIUM FA[TI]ATUR, I[N]PROBUS INTESTABILISQUE ESTO (Gell., 15, 13, 11).
23. – An   putas,   Favorine,   si   non   illa   etiam  ex  XII  Tab. — DE  TESTIMONIIS  FALSIS  POENA — abolevisset et si nunc quoque, ut antea, — QUI FALSUM TESTIMONIUM DIXISSE CONVICTUS ESSET, E SAXO TARPEIO DE<<I>>ICERETUR, — mentituros fuisse pro testimonio tam multos quam videmus ? (Gell., 15, 13, 11).
24. – Quis est, cui magis ignosci conveniat, quoniam me ad XII Tab. revocas, quam si quis quem imprudens  occiderit ? ..... Tamen  huiusce  rei  veniam  maiores  non  dederunt ; nam  lex  est  in  XII Tab. : — SI TELUM MANU FUGIT MA[GIS QUAM IECIT] — (Cic., p. Tull., 22, 51). Iacere telum voluntatis est, ferire quem nolueris, fortunae. Ex quo — ARIES SUBICITUR — ille in vestris actionibus, si telum manu fugit magis quam iecit (Cic., top., 17, 64).
25. – Qui — VENENUM — dicit, adicere debet utrum — MALUM — an bonum ; nam et medicamenta venena sunt (Gai., 4 ad XII tab., D., 50, 16, 236 pr.).
26. – XII Tab. cautum esse cognoscimus — NE QUIS IN URBE COETUS NOCTURNOS AGITARET (Porc. Latro, Decl. in Cat., 19).
27. — SODALES — sunt  qui  eiusdem  collegii  sunt  quam  Graeci  έταιρίαν  vocant. — HIS — autem — POTESTATEM FACIT — lex — PACTIONEM QUAM VELINT SIBI FERRE DUM NE QUID EX PUBLICA LEGE CORRUMPANT. — Sed haec lex videtur ex lege Solonis translata esse (Gai., 4 ad XII tab., D., 47, 22, 4).

 
Tabula IX
 

 
1. – Octo genera poenarum in legibus esse scribit Tullius : DAMNUM, VINCULA, VERBERA, TALIONEM, IGNOMINIAM, EXILIUM, MORTEM, SERVITUTEM (Aug., de civ. Dei, 21, 11).
2. – AB OMNI IUDICIO POENAQUE PROVOCARI LICERE tabulae compluribus legibus (Cic., de rep., 2, 31, 54).
3. – PRIVILEGIA NE I[N]ROGANTO (Cic., de leg., 3, 4, 11).
4. – DE CAPITE CIVIS NISI PER MAXIMUM COMITIATUM OLLOSQUE QUOS (Censores) IN PARTIBUS POPULI ROMANI LOCASSINT NE FERUNTO (Cic., de leg., 3, 4, 11).
5. – Dure ... Scriptum esse in istis legibus quod existimari potest ? Ni duram esse legem putas quae IUDICEM ARBITRUMVE IURE DATUM, QUI OB REM DICENDAM PECUNIAM ACCEPISSE CONVICTUS EST, CAPITE POENITUR (Gell., 20, 1, 7).
6. – Quia ut diximus de capite ciuis Romani iniussu populi non erat lege permissum consulibus ius dicere, propterea quaestores constituebantur a populo, qui capitalibus rebus praeessent : hi appellabantur QUAESTORES PARRICIDII, quorum etiam meminit lex duodecim tabularum (Pomp., l. sing. ench., D., 1, 2, 2, 23).
7. – Lex XII tab. iubet eum QUI HOSTEM CONCITAVERIT QUIVE CIVEM HOSTI TRADIDERIT, EUM CAPITE PUNIRI (Marc., 14 inst., D., 48, 4, 3).
8. – INTERFICI ... INDEMNATUM QUEMCUMQUE HOMINEM etiam XII tab. decreta VETUERUNT (Salv., Gub., 8, 5).

 
Tabula X
 

 
1. — HOMINEM MORTUUM , inquit lex in XII, — IN URBE NE SEPELITO NEVE URITO — ; credo vel propter ignis periculum, quod autem addit ‘neve urito’ indicat non qui uratur sepeliri sed qui humetur (Cic., de leg., 2, 23, 58).
2. – Iam cetera in XII minuendi sumptus sunt lamentationisque funebris, translata de Solonis fere legibus — HOC PLUS NE FACITO : ROGUM ASCEA NE POLITO (Cic., de leg., 2, 23, 59).
3. – Nostis quae sequuntur ; discebamus enim pueri XII ut carmen necessarium quas iam nemo discit. Extenuato igitur sumptu — TRIBUS R[I]CINIIS ET [TU]N<I>C<U>LA PURPUREA ET DECEM TICINIBUS — (Cic., de leg., 2, 23, 59).
4. – tollit enim lamentationem — MULIERES GENAS NE RADUNTO, NEVE LESSUM FUNERIS ERGO HABENTO. — Hoc veteres interpretes Sex. Aelius L. Acilius non satis se intellegere dixerunt sed suspicari vestimenti aliquod genus funebris L. Aelius lessum quasi lugubrem eiulationem, ut vox ipsa significat, quod eo magis iudico verum esse, quia Lex Solonis id ipsum vetat (Cic., de leg., 2, 23, 59).
5. a. – Cetera autem funebria quibus luctus augetur XII sustulerunt : — HOMINI — « inquit » MORTUO NE OSSA LEGITO, QUO POST FUNUS FACIAT — ; credoque quod... (Cic., de leg., 2, 24, 60 ; Cf. Tab. X, n. 8 a).
5. b. — EXCIPIT BELLICAM PEREGRINAMQUE MORTEM — (Cic., de leg., 2, 24, 60 ; Cf. Tab. X, n. 8 a).
6. a. – Haec praeterea sunt in legibus de unctura ... — SERVILIS UNCTURA TOLLITUR OMNISQUE CIRCUMPO<<R>>TATIO — ; quae et recte tolluntur neque tollerentur nisi fuissent — NE<C> SUMPTUOSA <VINI> RESPERSIO <SIT> ... (Cic., de leg., 2, 24, 60).
6. b. – ... — <NE> MURRATA POTIO<<NE>> — ... (Fest., F. 158).
6. c. – ... — NE<C> LONGAE CORONAE .... NE<<C>> ACERRAE — prae[t]er<<e>>[a]ntur. Illa iam significatio est laudis ornamenta ad mortuos pertinere, quod coronam virtute partam .... (Cic., de leg., 2, 24, 60 ; Cf. Tab. X, n. 7 b).
7. a. – Ad certamina in circum per ludos et ipsi descendebant et servos suos equosque mittebant. Inde illa XII Tab. lex — QUI CORONAM PARIT IPSE PECUNIAVE EIUS <HONORIS> VIRTUTIS<VE> <<SUAE>> ERGO <SI> <AR>D<U>UIT[U]R EI <AST EI PARENTIVE EIUS MORTUO DOMI FORISVE IMPONETUR, SE FRAUDE ESTO>. — Quam servi equive meruissent, pecuniam partam lege dici, nemo dubitavit (Plin., N.H., 21, 7).
7. b. – ..... partam et ei qui peperisset — ET EIUS PARENTI SINE FRAUDE — esse lex impositam iubet (Cic., de leg., 2, 24, 60 ; Cf. Tab. X, n. 6 c).
8. a. – Credoque quod erat factitatum — UT UNI PLURA (sc. funera) FIERENT LECTIQUE PLURES STERNERENTUR ID QUOQUE NE FIERET — lege sanctum est. Qua in lege cum esset — NEVE AURUM ADDITO — (Cic., de leg., 2, 24, 60).
8. b. – Quam humanae excepit altera lex — A[T] CUI AURO DENTES VINCTI ES[CU]NT, AST IM CUM ILLO SEPELIET URETVE, SE FRAUDE ESTO — (Cic., de leg., 2, 24, 60).
9. – Duae sunt praeterea leges de sepulcris, quarum altera privatorum aedificiis ... cavet. Nam quod ROGUM BUSTUMVE NOVUM VETAT PROPRIUS LX PEDES ADI[G]I AEDES ALIENAS INVITO DOMINO — incendium veretur acerbum  (Cic., de leg., 2, 24, 61).
10. – Duae (ut supra) ... sepulcris quarum ... altera ipsis sepulcris cavet ... quod autem FORUM id est vestibulum sepulcri, — BUSTUMVE USU CAPI VETAT , tuetur ius sepulcrorum  (Cic., de leg., 2, 24, 61).

 
Tabula XI
 

 
1. – Qui (Xviri) ... cum X tabulas summa legum aequitate prudentiaque conscripsissent, in annum posterum Xviros alios subrogaverunt, quorum non similiter fides nec iustitia laudata ... (Cic., de rep., 2, 36, 61-37. 63) qui duabus tabulis iniquarum legum additis ... etiam quae diiunctis populis tribui solent CONUBIA, haec illi UT NE PLEBEI CUM PATRIBUS ESSENT, inhumanissima lege sanxerunt (Cic., de rep., 2, 37, 63).
2. – Tuditanus refert, libro tertio magistratuum, Xviros, qui tabulis duas addiderunt, DE INTERCALANDO populum rogasse. Cassius eosdem scribit auctores (Macr., Sat., 1, 13, 21).
3. – E quibus (libris de rep.) unum ἱστορικὸν requiris de Cn. Flavio Anni f. Ille vero ante Xviros non fuit ... Quid ergo profecit, quod protulit FASTOS ? Occultatam putant quodam tempore istam tabulam, ut dies agendi peterentur a paucis (Cic., ad Att., 6, 1. 8).

 
Tabula XII
 

 
1. – Lege ... introducta est PIGNORIS CAPIO veluti lege XII tab. ADVERSUS EUM QUI HOSTIAM EMISSET NEC PRETIUM REDDERET ; ITEM ADVERSUS EUM QUI MERCEDEM NON REDDERET PRO EO IUMENTO QUOD QUIS IDEO LOCASSET, UT INDE PECUNIAM ACCEPTAM IN DUPLEM, id est sacrificium, IMPENDERET (Gaius, 4, 28). — Item in foedere Latino ... : si quid pignoris na[n]ci<<sci>>tur (Fest., F. 106).
2. a. – Celsus tamen differentiam facit inter legem Aquiliam et legem XII tab. Nam in lege antiqua, si servus — SCIENTO DOMINO — furtum fecit vel aliam noxam commissit — SERVI NOMINE ACTIO EST NOXALIS — nec dominus non suo nomine tenetur. at in lege Aquilia, inquit, dominus suo nomine tenetur, non serui. Utriusque legis reddit rationem, duodecim tabularum, quasi voluerit servos dominis in hac re non obtemperare. Aquiliae, quasi ignoverit servo, qui domino parvit, periturus si non fecisset. Sed si placeat, quod Iulianus scribit — SI SERVUS FURTUM FAX<<S>>IT NOXIAMVE NO[X]<<V>>IT, etiam ad posteriores leges pertinere, poterit dici, etiam servi nomine cum domino agi posse noxali iudicio (Ulp., 8 ad ed., D., 9, 4, 2, 1).
2. b. – EX MALEFICIIS FILIORUM FAMILIAS SERVORUMQUE ... NOXALES ACTIONES PRODITAE SUNT, UT LICERET PATRI DOMINOVE AUT LITIS AESTIMATIONEM SUFFERE, AUT NOXAE DEDERE... (Gaius, 4, 75) Constitutae sunt ... aut legibus aut edicto praetoris : legibus velut furti lege XII tab. (Gaius, 4, 76).
3. – Vindiciae ... si<n>g[ula]<r>i<<ca>>t[e]r ... <et in> XII <<tabul>> : — SI VINDICIAM FALSAM TULIT <REI> SI VELIT IS <QUI VICIT> [PRAE]TOR ARBITROS TR[E]S DATO, EORUM ARBITRI[O RE.] FRUCTUS DUPLIONE DAMNUM DECIDITO (Fest., L. 376).
4. – REM DE QUA CONTROVERSIA EST PROHIBEMUR (sc. lege XII tab.) IN SACRUM DEDICARE ; ALIOQUIN DUPLI POENAM PATIMUR ... Sed duplum utrum aerario an adversario praestandum sit, nihil exprimitur (Gai., 6 ad XII tab., D., 44, 6, 3).
5. – In XII tabulis legem esse, UT QUODCUMQUE POSTREMUM POPULUS IUSSISSET ID IUS RATUMQUE ESSET (Liv., 7, 17).

 
Fragmenta incertae sedis
 

 
1. – Nullum ... vinculum ad adstringendam fidem IUREIURANDO maiores artius esse voluerunt, id indicant leges in XII tab. (Cic., de off., 3, 31, 111).
2. – Ideo ... aes   et   libra   adhibetur,   quia   olim   aereis   tantu[m]   nummis   utebantur et erant ASSES D[U]P[O]ND[I]I, SEMISSES et QUADRANTES nec ullus aureus vel argenteus nummus in usu erat, sicut ex lege XII tab. intellegere possemus. Eorumque nummorum vis et potestas non in numero sed in pondere [posita, nam et] asses librales erant et d[u]p[o]nd[i]i [bilibres] ; unde etiam dup[o]ndius dictus [est] q[ua]si duo p[o]ndo, q[u]od nomen adh[u]c in usu retinet[ur] ; semiss[es quo]que et quadrant[e]s pro rata scilicet portione ad pondus examinati erant. [Quam ob rem] qui dabat [olim] pecuniam, non numerabat eam, sed appendebat ; unde servi quibus permittitur administratio pecuniae, dispensatores appellati sunt (Gaius, 1, 122).
3. – Duobus negativis verbis quasi permittit lex magis quam prohibuit : idque etiam Servius (Sulpicius) animadvertit (Gai., 5 ad XII tab., D., 50, 16, 237).
4. – DETESTA<N>TUM est testatione denuntiatum (Gai., 6 ad XII tab., D., 50, 16, 238, 1).
5. – XII tab. <SOL> ORTUS TAMTUM et occasus nominantur (Plin., N.H., 7, 60, 212).
6. – Per ipsum fere tempus, ut decemviraliter loquar, lex DE PRAESCRIPTIONE TRICENNII fuerat proquiritata (Sidon. Apoll., Ep., 8, 6, 7).
7. – DOLO MALO quod ... addidit malo ...  ἀρχαισμός est, quia sic in XII a veteribus scriptum est (Donat., ad Ter. Eun., 3, 3, 9).
8. a. – DUICENSUS «διταβ» <XII tabulis> δεύτερον ἀπογεγραμμένος (Philox., Gloss.).
8. b. – Duicensus dicebatur cum altero, id est filio census (Fest.P. 66 = Paul, ex F. 47, 5).
9. – NAN[C]IT[O]R in XII nactus erit pr<a>enderit ... Item in foedere Latino : Pecuniam quis nancitor habeto (Fest., F. 166).
10. – Quando ... in XII ... cum c littera ultima scribitur (ie. QUANDOC) (Fest., F. 258).
11. – SUB VOS PLACO in precibus fere cum dicitur, significat id quod supplic<<i>>o ut in legibus TRANSQUE DATO <et> <<ED>>ENDOQU«A»E PLORATO (Fest., F. 309).
 


►  Bibliography

 
 
Alessandro d'Alessandro, Dies geniales, Roma, 1520 ; Turnebus, Adversariorum libri triginta, Paris, 1580 ; Crispini, Imp. Caes. Justiniani Institutionum libri IV..., Frankfurt, 1591 ; Cuiacius, Observationum et emendationum Libri XXVIII, Köln, 1598 ; Gothofredus, Fragmenta Duodecim Tabularum, Heidelberg, 1616 ; Funceius, Leges XII Tabularum, fragmentis restitutæ et illustratæ, Rinteln, 1744 ; Tissot, Le trésor de l'ancienne jurisprudence romaine, I, Metz, 1811, pp. 15-82 ; Dirksen, Versuche zur Kritik und Auslegung der Quellen des römischen Rechts, Leipzig, 1823, pp. 234-358 ; Dirksen, Uebersicht der bisherigen Versuche zur Kritik und Herstellung des Textes der Wölf-Tafel-Fragmente, Leipzig, 1824 ; Schoell, Legis Duodecim Tabularum Reliquiae, Leipzig, 1866 ; Wordsworth, Fragments and Specimens of Early Latin, Oxford, 1874 ; Mears, The Institutes of Gaius and Justinian, The Twelve Tables..., London, 1882 ; Voigt, Die XII Tafeln : Geschichte und System des Civil- und Criminalrechtes, wie Processes der XII Tafeln nebst deren Fragmenten, Leipzig, 1883 ; Allen, Remnants of early latin, Boston, 1884 ; Cogliolo, Manuale delle fonti del diritto romano, Torino, 1885-87 ; Goodwin, The twelve tables, London, 1886 ; Goetz, Ad legem XII tabularum adnotationes glossematicae, Jena, 1889 ; Bremer, Iurisprudentiae Antehadrianae quae supersunt, Leipzig, 1896-1901 ; Cortellini, Leggi delle XII tavole, Milano, 1900 ; Thatcher, The Library of Original Sources, III, Milwaukee, 1907 ; Bruns, Fontes Iuris Romani Antiqui, Tübingen, 1909, pp. 15-44 ; Rotondi, Leges publicae populi Romani, Milano, 1912, pp. 201-203 ; Berger, RE, IV A, 1 (1932), col. 1900-1949 ; Scott, The Civil Law, I, Cincinnati, 1932 ; Berger, St. Riccobono, I, Palermo, 1936, pp. 585-640 ; Girard, Textes de droit romain, 6th ed., Paris, 1937, pp. 9 ss. ; Warmington, Remains of Old Latin, III, Cambridge, 1938, pp. 424-515 ; Daube, Cambridge Law Journal, 7, 1939, pp. 23-54 ; Riccobono, FIRA, I, Firenze, 1941, pp. 21-75 ; Kaser, Eigentum und Besitz im älteren römischen Recht, Weimar, 1943 ; Ciulei, ZSS, 64, 1944, pp. 350-354 ; Düll, Das Zwölftafelgesetz : Texte, Übersetzungen und Erläuterungen, München, 1944 ; Levy-Bruhl, RHD, 24-25, 1946, pp. 142-143 ; Levy-Bruhl, Journ. d'Hist. du Dr., Paris 1947, pp. 35-50 ; Nóbrega, A Lei das XII Tábuas, Rio de Janeiro, 1947 ; Daube, St. Solazzi, Napoli, 1948, pp. 93-156 ; Guarino, St. Solazzi, Napoli, 1948, pp. 21-46 ; Levy-Bruhl, St. Solazzi, Napoli, 1948, pp. 318-323 ; Noailles, Fas et ius, Paris, 1948, pp. 223-282 ; Guarino, Ann. Sem. Giur. Univ. Catania, 3, 1948-49, pp. 194-217 ; Berger, Oxford Classical Dictionary, Oxford, 1949, p. 929 ; Kaser, Das altrömische Ius, Göttingen, 1949 ; Coleman-Norton, CJ, 46, 1950-51, pp. 51-60 and 127-134 ; Levy-Bruhl, RHD, 29, 1951, pp. 308 ss. ; Perrin, RHD, 29, 1951, pp. 383-405 ; von Lübtow, Fest. Schulz, I, Weimar, 1951, pp. 263-269 ; Wenger, Die Quellen des römischen Rechts, Wien, 1953, pp. 31, 37-38, 188, 192, 250, 338, 357 ss. and 478 ; Lemosse, RHD, 32, 1954, pp. 471 ss. ; Lepointe, RIDA, 2, 1955, pp. 287-302 ; Staveley, Historia, 3, 1955, pp. 412-488 ; Coli, Iura, 7, 1956, pp. 285-302 ; Wieacker, RIDA, 3, 1956, pp. 459-491 ; Cancelli, Leggenda e storia delle Dodici Tavole, Roma, 1959 ; Carbonnier, Mél. Lévy-Bruhl, Paris, 1959, pp. 345-350 ; Coleman-Norton, The twelve tables, Princeton, 1960 ; Lévy-Bruhl, Recherches sur les actions de la loi, Paris, 1960 ; Mayer-Maly, ZSS, 77, 1960, pp. 16-51 ; Bourne, Coleman-Norton & Johnson, Ancient Roman statutes, Austin, 1961, pp. 9-18, n. 8 ; Daube, Jewish Journal of Sociology, 3, 1961, pp. 3-28 ; Gioffredi, SDHI, 27, 1961, pp. 343-350 ; Mayer-Maly, ZSS, 78, 1961, pp. 221-276 ; Meira, A lei das XII Tabuas fonte do direito publico e privado, Rio de Janeiro, 1961 ; Ogilvie, Latomus, 21, 1962, pp. 477-483 ; de Visscher, Mél. Meylan, I, Lausanne, 1963, pp. 359-366 ; Lauria, Ius Romanum, I, 1, Napoli, 1963 ; Ruschenbuch, Hist., 12, 1963, pp. 250-253 ; Sbordone, Synteleia Arangio-Ruiz, Napoli, 1964, pp. 334-339 ; Kunst, ZSS, 82, 1965, pp. 329-340 ; Delz, MH, 23, 1966, pp. 69-83 ; Strzececki, EOS, 66, 1966, pp. 108-114 ; Santoro, Ann. Sem. Giur. Palermo, 30, 1967 ; Guillen, Helmantica, 19, 1968, pp. 43-111 ; Sato, Lex XII tabularum, Tokyo, 1969 ; Thormann, Der doppelte Ursprung der Mancipatio, München, 1969 ; Wieacker, St. Volterra, III, Milano, 1969, pp. 757-784 ; Radke, Fest. von Lübtow, Berlin, 1970, pp. 223-224 ; Kaser, St. Donatuti, Milano, 1973, pp. 523-546 ; Pagliaro, Testo e esegesi delle XII tavole, I, Firenze, 1973 ; Behrends, Der Zwölftafelprozess, Göttingen, 1974 ; Watson, Rome of the XII Tables, Princeton, 1975 ; Girard & Senn, Les lois des Romains, Napoli, 1977, pp. 22-73 ; Reynolds, Texts and Transmission, Oxford, 1983 ; Völkl, Die Verfolgung der Körperverletzung im frühen römischen Recht, Vienna, 1984 ; Wieacker, Römische Rechtsgeschichte, I, München, 1988, p. 425 ; Härtel & Huchthausen, Römisches Recht, 4th ed., Berlin-Weimar, 1991 ; Diliberto, Materiali per la palingenesi delle XII Tavole, I, Cagliari, 1992 ; d'Ippolito, Questioni decemvirali, Napoli, 1993 ; Garcia Gonzales & Rascon Garcia, Ley de las XII Tablas, Madrid, 1993 ; Liebs, Römisches Recht, Göttingen, 1993 ; Crawford et al., Roman Statutes, II, London, 1996, pp. 555-721, n. 40 ; Zablocka, Ustawa XII Tablic. Rekonstrukcje doby renesansu, Warszawa, 1998 ; Agnati, Le dodici tavole : il versetto VII, 8 e l'actio aquae pluviae arcendae, Cagliari, 2000 ; Diliberto, Bibliografia ragionata delle edizioni a stampa della Legge delle XII Tavole (secoli XVI-XX), Roma, 2001 ; Agnati, Leges Duodecim Tabularum : Tabulae I-VI, Cagliari, 2002 ; Fögen, Römische Rechtsgeschichten : Über Ursprung und Evolution eines sozialen Systems, Göttingen, 2002 ; Flach, Das Zwölftafelgesetz - Leges XII tabularum, Darmstadt, 2004 ; Humbert, Le Dodici Tavole : Dai decemviri agli Umanisti, Pavia, 2005 ; Schiavone, Ius : L'invenzione del diritto in Occidente, Torino, 2005 ; Corbino, Il danno qualificato e la lex Aquilia, 2nd ed., Padova, 2008 ; Schiavone & Bouffartigue, Ius : L'invention du droit en Occident, Paris, 2008, pp. 99 ss.
 


Traduction française          English translation