| LEX
LICINIA MUCIA DE CIVIBUS REDIGUNDIS ( 95 BC ) |
|
Asconius, 67-68 ( Clark, Oxford, 1907 ). |
|
[67] ... Legem
Liciniam et Muciam de civibus redigendis video constare inter omnis,
quamquam duo consules omnium quos vidimus sapientissimi tulissent, non
modo inutilem sed perniciosam rei publicae fuisse. — L. Licinium
Crassum oratorem et Q. Mucium Scaevolam pont. max. eundemque et
oratorem et iuris consultum significat. Hi enim legem eam de qua loquitur
de redigendis in suas civitates sociis in consulatu tulerunt. Nam cum
[68] summa cupiditate civitatis Romanae Italici
populi tenerentur et ob id magna pars eorum pro civibus Romanis se gereret,
necessaria lex visa est ut in suae quisque civitatis ius redigeretur.
Verum ea lege ita alienati animi sunt principum Italicorum populorum
ut ea vel maxima causa belli Italici quod post triennium exortum est
fuerit. |
|
Cicero, de off., III, 11, 47 ( Testard, Paris, 2002 ). |
|
Male
etiam, qui peregrinos urbibus uti prohibent eosque exterminant, ut Pennus
apud patres nostros, Papius nuper. Nam esse pro cive, qui civis non
sit, rectum est non licere ; quam legem tulerunt sapientissimi
consules Crassus et Scaevola. ... |
|
Cicero, Balb. ( Clark, Oxford, 1909 ). |
|
21. (48) itaque
cum paucis annis post hanc civitatis donationem acerrima de civitate
quaestio Licinia et Mucia lege venisset, num quis eorum, qui de foederatis
civitatibus esset civitate donatus, in iudicium est vocatus ? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . |
|
24. (54) quod
si acerbissima lege Servilia principes viri ac gravissimi et sapientissimi
cives hanc Latinis, id est foederatis, viam ad civitatem populi iussu
patere passi sunt, neque ius est hoc reprehensum Licinia et Mucia lege,
cum praesertim genus ipsum accusationis et nomen eius modi praemium
quod nemo adsequi posset nisi ex senatoris calamitate neque senatori
neque bono cuiquam nimis iucundum esse posset, dubitandum fuit quin,
quo in genere iudicum praemia rata essent, in eodem iudicia imperatorum
valerent ? |
|
Cicero, Brut., 16, 63 ( Richard, Paris, 1934 ). |
|
Catonis
autem orationes non minus multae fere sunt quam Attici Lysiae, cuius
arbitror plurumas esse — est enim Atticus, quoniam certe Athenis
est et natus et mortuus et functus omni ciuium munere, quamquam Timaeus
eum quasi Licinia et Mucia lege repetit Syracusas —, ... |
| |
 |