| ~ NOV.
LXXXIII ~ UT CLERICI APUD PROPRIOS EPISCOPOS PRIMUM CONVENIANTUR ET POST HAEC APUD CIVILES IUDICES. ( AD 539 ) |
( Based upon the Latin text of Schoell and Kroll's edition ). ~ Text submitted by Dr. Ingo Maier ~ |
| Idem Aug. Iohanni gloriosissimo pp. secundo ex consule ordinario et patricio. |
<Praefatio>
Plurimas sacras scribentes leges et de deo amabilibus episcopis et reliquo
omni sacerdotio, nec non de reverentissimis monachis et nuper hoc agentes
in quibus volumus reverentissimos monachos apud solos civitatis episcopos
sub quibus sunt monasteria conventiones suscipere, petiti sumus a Mena
deo amabili archiepiscopo huius felicissimae civitatis et universali
patriarcha, reverentissimis clericis hoc dare privilegium, ut si quis
habet adversus eos quamlibet pecuniariam causam, prius ad deo amabilem
episcopum pergat sub quo constitutus est, et interpellet eum et ex non
scripto iudicium mereatur, Et si hoc fiat, nec inquietet eum nec trahat
ad auditoria civilia neque a sacro eum vacare faciat ministerio, sed
ex non scripto et examinetur negotium sine damnis et accipiat formam
forsan etiam scriptam, si hoc quoque partes voluerint et poposcerint,
et liberentur alterutro certamine. 1. Si vero aut propter causae naturam aut propter quandam forte difficultatem non fuerit possibile deo amabili episcopo decidere negotium, tunc licentiam esse et ad civiles iudices pergere, et privilegiis omnibus custoditis, quae reverentissimis clericis sacrae praestant constitutiones, et litigare et examinationem fieri et terminum imponi liti et ita liberam fieri causam. Clarissimis iudicibus secundum nostras leges studentibus cum magnanimitate et velociter lites decidere, ut non propter huiusmodi causas sacris amoveantur obsequiis, et cum oporteat deum placari et decentia sacerdotibus agi, auditoriis detineantur et illic turbis atque inhaerente tumultu litigantium animabus. 2. Si tamen de criminibus conveniantur, si quidem civilibus, hic quidem competentes iudices, in provinciis autem harum praesides sint iudices, non transcendente lite mensium duorum spatium ex quo litis contestatio fit, quatenus brevis imponatur causas terminus. Illud palam est, si reum esse putaverit eum qui convenitur provinciae praeses et poena iudicaverit dignum, prius hunc spoliari a deo amabili episcopo sacerdotali dignitate, et ita sub legum fieri manu. |
| CAPUT I. |
Si
vero ecclesiasticum sit delictum egens castigatione ecclesiastica et
multa, deo amabilis episcopus hoc discernat, nihil communicantibus clarissimis
provinciae iudicibus. Neque enim volumus talia negotia omnino scire
civiles iudices, cum oporteat talia ecclesiastice examinari et emendari
animas delinquentium per ecclesiasticam multam secundum sacras et divinas
regulas, quas etiam nostrae sequi non dedignantur leges. Si vero quaedam
praecontestatae sunt lites, hae maneant in ipso schemate velocem accipientes
finem; omnibus quae iam a nobis sancita sunt sive super sanctissimis
ecclesiis sive super deo amabilibus episcopis sive super clericis sive
super monachis propriam virtutem habentibus. |
<Epilogus> Tua
igitur eminentia quae placuerunt nobis et per hanc sacram declarata
sunt legem per programmata propria manifesta faciat universis et in
perpetuum studeat custodiri. Dat. XV. kal. Iun. Constantinopoli imp. dn. Iustiniani pp. Aug. anno XIII. Appione v. c. cons. |
| |