| ~ NOV.
LXXIX ~ APUD QUOS OPORTEAT CAUSAM DICERE MONACHOS ET ASCETRIAS. ( AD 539 ) |
( Based upon the Latin text of Schoell and Kroll's edition ). ~ Text submitted by Dr. Ingo Maier ~ |
| Idem Aug. Menae beatissimo archiepiscopo et generali patriarchae. |
<Praefatio> Rem
cognoscentes non rectam fieri in ac regia civitate communi lege aestimavimus
hoc mederi, incohantes quidem ab hac felicissima civitate, in omnia
vero eam quae subiecta sunt distendentes. Quidam enim volentes corrumpere
orthodoxae fidei honestatem, si quidem litem habuerint quasi cum monachis
aut ascetriis, civiles iudices interpellant, at illi mittunt executores
praesumentes accedere intra loca sancta et monachos trahere atque monastrias
vel ascetrias inquietare, forsan eas quae non videntur: et hinc iniuriam
et confusionem non parvam adorabilibus fieri locis. |
| CAPUT I. |
Propterea
igitur sancimus, si quis quamcumque habuerit causam cum aliquibus venerabilibus
sanctimonialibus aut sacratis virginibus aut mulieribus omnino in monasteriis
consistentibus, deo amabilem civitatis illius episcopum interpellet,
ille vero mittat et cum omni honestate quae sunt de personarum praesentia
disponat, sive oportet per abbates sive per responsales sive per alios
quoslibet hoc fieri; ipse vero cum omni veneratione sacerdotali causam
examinet et iudicet, et civiles non sint penitus eis iudices neque confundant
eorum honestatem, cum idonei sint deo amabiles singularum civitatum
episcopi et quae de lite sunt et de cautela iudiciorum disponere et
iudicare honeste atque sacerdotaliter et secundum leges nostras et sacratissimas
regulas. Sic enim et qui aliquam rationem habere putant merebuntur iustitiam,
et honestas sacratorum inviolata integraque servabitur. |
| CAPUT II. |
Communis
igitur sit lex habeatque custodiam et a gloriosissimis praefectis qui
per cunctas existunt diocesis (et Illyrici dicimus et Libyae Italiaeque
et Occidentis totius) et a gloriosissimis praefectis utriusque Romae
et magnificentissimo praetore populorum et iudicibus gentium eorumque
officiis, et nulla eius fiat omnino corruptio, sed integra ad honorem
reverentissimorum monachorum custodiatur. Haec autem etiam tua beatitudo
cognoscens et ipsa custodiat in hac felicissima civitate et eius confiniis
<et litteris> utatur ad deo amabiles civitatum metropolitas, quorum
ipse suscepisti ordinationem, praeponens propriis litteris hanc nostram
sacram legem; verum illi sub se constitutis episcopis haec nuntient,
ut ex paucis litteris una continuatio legis ad omnem perveniat dicionem.
Sed etiam accelerari lites sancimus monachis illatas, ut non mens eorum
occupetur circa litis sollicitudinem, sed velociter liberati sacris
operibus obsecundent. |
| CAPUT III. |
Sciat
igitur qui praeter haec aliquid egerit, si quidem iudex sit qui talem
proferre sententiam praesumpserit, quia ab administratione repellitur
tamquam divinitati contumeliam faciens et poena decem librarum auri
una cum officio suo multabitur sacratissimo nostro danda aerario; executores
autem praesumentes offerre omnino admonitionem ab ipsis deo amabilibus
episcopis prohibeantur et retrudantur in locis quae decanica nuncupantur,
poenas competentes passuri, exactionem nullam de cetero agere permittendi. |
<Epilogus> Hac
valente lege, si quis cum aliquo reverentissimorum monachorum aut virginum
aut mulierum omnino sacratarum et in venerabilibus monasteriis habitantium
habuerit causam. De clericis etenim et ordine conventionis eorum iam
leges conscripsimus, quas valere et firmas esse omni volumus modo. Scripta exemplaria Iohanni viro gloriosissimo praefecto sacro Orientis praetorio secundo, ex consule ordinario et patricio. Scripta exemplaria Basilidi gloriosissimo magistro sacrorum officiorum. Scripta exemplaria Longino gloriosissimo praefecto urbis. Dat. V. id. Mart. CP. imp. dn. Iustiniani pp. Aug.anno XII. Apione v. c. consule. |
| |