| ~ NOV.
CLXVII ~ GENERALIS MAXIMA FORMA QUOMODO DEBEAT MITTI IN POSSESSIONEM BASSI GLORIOSISSIMI PRAEFECTI. ( AD ? ) |
( Based upon the Latin text of Schoell and Kroll's edition ). ~ Translated from the Greek ~ |
| Flavius Comitas Theodorus Bassus magnificentissimi praefecti sacrorum praetoriorum haec edicunt. |
| Praefatio.
Cetera quidem, quaecunque statuta sunt a nostris sedibus et publicis
litteris manifestata aut aliis generalibus formis imperii nostri, quae
vel de magistratibus provincialibus et officiis et omnino exactoribus
loquuntur, quemadmodum eos oporteat cum subditis agere, vel de subditorum
in contractibus simplicitate et in sacris illationibus probitate, vim
suam habere volumus etiam post praesentem nostram constitutionem, illud
vero etiam clarius definiri oportere cognovimus. |
| I. Si
quis enim immobilem aliquam rem apprehendere cupiens decreta iudicis
acceperit, in hac felici civitate cohors fortasse sufficiet possessionem
rerum earum vacuam esse testata, si ex vicinis quoque eadem cohors dicat
se cognovisse neminem earum rerum possessionem obtinuisse ; in
eis vero. quae in provinciis sitae sunt, sub defensoribus locorum acta
debebunt confici, quae similiter idem illud continent, testimonia quidem
vicinorum habentia. Tunc vero licentiam illis concedimus, qui decreta
petierunt, ut res detineant. Atque etiam iis, qui ex contractibus res
accepturi et talem possessionem vel dominium sui iuris facturi sunt,
necessaria esse defensorum provincialium testimonia putamus, ut actis
sub eis confectis declaretur traditio, sive adsunt epistolae curatoribus
scriptae sive sine litteris traditio est facienda illo hic addito, ut
etiam agricolae curatoresve apud acta confiteantur, se scire novum illum
et possessorem et dominum esse sententiaeque tradentis obtemperare qui
id ipsis mandaverit. Ubi vero defensor non adest, clarissimum provinciae
praesidem eiusmodi acta conficere iubemus aut sanctissimum eius urbis
sacerdotem, sub qua possessio est, de qua talia fiunt, si forte praeses
provinciae longe absit ab illis locis, in quibus traditio fit. In hac
autem regia urbe et executiones quae vocantur et attestationes de traditione
confectae accipientibus idoneam auctoritatem dare putamus. |
| Epilogus.
Iubemus igitur tuam magnificentiam et oboedientem tibi cohortem et omnes,
qui in provincia a te administrata commorantur, omnium deinceps qui
rerum traditiones fecerint simili modo curam gerere. |
| |