~  NOV. CXLVIII  ~
  
DE INDULGENTIA RELIQUORUM PUBLICORUM
 
( AD 566 )
 
    
( Based upon the Latin text of Schoell and Kroll's edition ).
 
~   Translated from the Greek   ~
  
 
<Iustinus Augustus edictum.>
     Praefatio. Quantum providentiae et studii in res communes statim a primordiis imperii nostri contulerimus, dum traditae nobis a deo reipublicae curam adhibemus, ex iis quae iam gessimus omnibus manifestum fecimus. Fiscum enim cum multis debitis oneratum et ad extremam inopiam adactum inveniremus, in nos ipsos aere alieno recepto onere atque difficultate magna liberavimus. Deinde rem militarem rerum necessariarum penuria iam dilapsam, ita ut res publica barbarorum invasionibus irruptionibusque infinitis labefactaretur, quoad eius facere potuimus, idonea emendatione dignamur. Quamquam non in his tantum opem subiectis praestandam subsistere oportere putavimus, sed etiam alterius cuiusdam clementiae participes faciendos subiectos arbitrati sumus, ut eos a reliquis fisco debitis liberaremus.
     I. Commune igitur hoc quoque beneficium nostrum in omnes extendentes praeteriti temporis reliqua usque ad octavam et ipsam praesentis cycli indictionem a subiectis fisco debita remittimus, atque sancimus nullam fieri exactionem eorum quae in reliquis usque ad modo dictam indictionem debentur, sive generalem sive specialem mensam gloriae tuae spectant vel praefecturam sacri apud Illyrios praetorii vel gloriosissimi Iustiniani praefecti numerorum militarium in Moesia et Scythia vel etiam sacrorum nostrorum thesaurorum vel sanctissimi nostri aerarii vel sacri patrimonii vel magnificentissimi curatoris domuum : verum quidquid tam in auro quam argento aliisque speciebus debitum fuerit id omne omnibus debitoribus remittatur, ut neque a colonis neque a conductoribus neque ab emphyteutis neque magis a possessoribus reliqua fisco debita pro tempore quod est usque ad praedictam indictionem et ipsam exigantur.
     II. Excipimus autem ab hac liberalitate nostra militares et foederatorum discussiones. Hae enim subiectos omnino non attingunt, verum illos solos quibus a fisco suppeditatae sunt pecuniae et qui in lucrum proprium converterunt quae militaribus vel foederatorum ordinibus data sunt a fisco. Sed si quae etiam apud eos qui dicuntur susceptores vel exactores vel acceptores sive in auro sive in argento vel reliquorum quae in specie conferuntur a subiectis soluta inveniantur, exigentur et ipsa iisque ad quos pertinent ex dictis a nobis magistratibus solventur. Atque pari modo ceteros omnes qui a subiectis nostris aurum vel aliud aliquid in praedictis a nobis indictionibus acceperint neque id fisco solverint quemadmodum solvere par erat, a praesenti donatione nostra excipimus, ut hoc fisco vel etiam quibuscumque competunt solvant. Subiectorum enim miserati praesenti humanitate dignati sumus, nec vero eos qui ab ipsis publicas pecunias praeceperunt ac privare fiscum volunt sive illos a quibus delegati sunt. Manifestum autem est, si qui cum hanc nostram liberalitatem praesentirent pro reliquis remissis per fraudem aliquam a subiectis nostris cautiones vel constituta acceperint, vel etiam in privata debita transtulerint, vel quid aliud eius generis ad circumscriptionem meditati esse vel fecisse videantur, nullam eos utilitatem ex iis habituros, sed cautiones iis reddituros esse a quibus eas abstulerunt. Omnes autem et deo et nobis gratias agent qui reliqua debent, quod horum remissione et clementia digni habiti sunt, qui nihil reliquorum nomine debent, quod liberati sint sollicitudine propter apochas custodiendas, ne forte accidat iis ut saepius pro iisdem temporibus molestia afficiantur, – – –, usque ad octavam indictionem securitate utentes, ut ad omnes merito praesens donatio nostra redundet.
     Epilogus. Quae igitur nobis placuerunt et per hanc sacram pragmaticam legem declarantur tua gloria edictis usa in hac regia civitate omnibus manifesta faciet.
     D. anno I. Iustinου pp. Aug.
 

  
►  Sources :  Ep. Theod. 148 ; Ath. 20, 6.