| ~ NOV.
CXLVII ~ DE RELIQUIS PUBLICIS NON EXIGENDIS ET DE DISCUSSIONE DIVERSARUM ACTIONUM. ( AD 553 ) |
( Based upon the Latin text of Schoell and Kroll's edition ). ~ Text submitted by Dr. Ingo Maier ~ |
| Idem Aug. Ariobindae pp. |
<Praefatio> Etsi
expensa multa nunc super quam aliquando reipublicae oportet, tantam
magnitudinis praebitionem benignitate accipienti dei et augmenti ad
rationem superimpositos expugnanti barbaros, omnem tamen providimus
viam, utpote et expensarum non prohibita fiant et nulla misericordiae
species circa subiectos nostros relinquatur. Quanta igitur singulis
interpellantibus nobis et debita praetendentibus publica et inopiam
redditionis praeparate remuneramus, et qualiter nullus misericordiam
petens sine actu a nostra recessit facie, hoc dicere non nostrum est,
pro his scriptis et ipsis qui remunerationes acceperunt attestantibus
nobis. Sed quia modice et imperio indignum est de singulis interpellantibus
proprias aliquorum remunerationes facere, aut etiam usque ad villas
aut civitates solas aut etiam solas provincias nostram extendere misericordiam,
et non magnum aliquid et commune de omnibus subiectis facere, |
| CAPUT I. |
propter
hoc ad praesentes nostras venimus donationes, per quas sancimus dimitti
omnibus nostris subiectis reliqua omnino debita a praeterito circulo
primae indictionis et eius in quam praecedentes nostras concludimus
donationes, et nunc transacta septima indictione et ipsius, ut sint
viginti et duo anni continui in nostros subiectos a nobis factae largitatis,
et nulla reliqua exigi ad illa relata tempora. Haec vero dicimus non
in his quae in auro solum, sed etiam si argentum aut triticum aut quaedam
alia species debita sit, et hoc quidem sive quod a subiectis debetur
sit sive ab Illyrica praefectura aut sacrorum nostrorum thesaurorum,
sive pro fructibus sive pro residuis titulis quomodocumque inferendis
ab eis. Communem enim omnibus continue nostris subiectis hanc nostram
largitatem concedimus, ut nemo pro temporibus illis super eos inducat,
qualemcumque reliquorum faciens exactionem, sive ab ipsis destinato
cingulis aut qualitercumque publicam personam vindicante sive inferente
praecepta aut deputationes sit, quia huiusmodi quid accepit, et tanto
continue non exigenti tempore contra subiectos auferimus exactionem,
insuper et contra ipsum publicum. Qui enim debet continue tantum neglegens,
commodis magis et non principalibus factus, et neque ab eis neque a
publico accipiens, non in tempore deinde memoratur deputationum aut
exinde exactionem inferre temptat; e contrario autem eum qui huiusmodi
aliquid facere praesumpserit tamquam nostris pestiferum repellimus.
donationibus, ut omnem de cetero repetitionis occasionem aut [ipsum
quaeratur quae in consuetudine non est] perinoeam auferri tam contra
subiectos quam contra publicum et maiorem praevalere et ex hoc {**}
nostris subiectis. Quam per has perfruuntur donationes et quae sacris
nostris privatis aut divino nostro patrimonio competunt possessiones.
et neque contra colonos neque contra locatores aut emphyteutas exactio
fiscaliom pro praedictis a nobis fiat temporibus aut ab iis qui publicum
exigunt aut a palatinis ipsis manifestissimum est. Haec vero dicimus,
quae debentur adhuc et apud nostros sunt subiectos. Si enim aliquid
contigit eos dare et hoc apud curiales forsitan aut officiales aut hypodectas
aut delegatores aut apud hos qui provinciarum sunt numerarii remansit,
hoc non comprehendimus neque partem facimus praesentis nostrae donationis,
sed salvabitur publico: inutilissimum constitutum, ut quod a subiectis
datum est non fiscus accipiat, sed proprium lucrum fiat. |
| CAPUT II. |
Hac
vero nostra largitate excludimus et quae cauta sunt forsitan aut fideiussa
publico a numerariis aut arcariis aut scriniariis; nihil enim his de
aequa conferimus donatione, quia semel propria fecit et paene habet
haec accipiens fiscus. De sacra vero hac largitate excipimus tam militares
quam foederaticas discussiones; ipsae enim non contingunt quidem nostros
subiectos, iustam vero exactionem contra illos inferunt qui non competenter
de publico accipiunt, vel <si> occasione militaris vel foederaticae
expensae contigerunt accipientes, tamen proprium hoc lucrum facientium.
Et multo magis hac nostra excipimus donatione civilium pecuniarum inquisitiones
et insuper operum discussiones tam in hac felicissima civitate quam
in aliis, provinciis, quoniam non est iustum tanto a nobis emisso auro
pro occasione munitionis reipublicae administrantes quidem lucrum iniustum
habere, fraudari vero loca nostra largitate aut debita eis munitione,
aut civitates pecuniis quae ad ornatum earum divisae sunt defraudari.
Quia vero vel si malignantes omnino odimus, sed nostras humanitates
oblivisci nullo possumus modo, propterea sancimus [quae] a nobis in
quibusdam capitulis factam exceptionem locum habere super his quae nuper
transiit primae indictionis temporibus, hanc vero dicimus sedecim pridem
annis factam. De his enim quae praecedunt temporibus simplicem et generalem
omnibus continue nostram humanitatem concedimus nullam exceptionem in
ea facientes, ut communem omnes homines perfruantur securitatem, et
nullam reliquorum exactionem ex qualibet occasione ex illis procedere
temporibus. Hanc nos quidem subiectis humanitatem concedentes, deo magno
offerre actum aestimavimus oportere, ut omnes his perfruentes bonis
gratias pro nostro imperio confiteantur magno deo, qui et hunc nobis
in mentem actum inmisit. |
<Dat
. XVII k. Mai. CP. <imp.> dn. Iustiniani pp. Aug. anno XXVII.
pc. Basilii vc. anno XII.> |
| |