| ~ NOV.
CXVI ~ UT NEQUE MILES NEQUE FOEDERATUS OBSERVET DOMUI PRIVATAE AUT POSSESSIONI ALICUIUS. ( AD 542 ) |
( Based upon the Latin text of Schoell and Kroll's edition ). ~ Text submitted by Dr. Ingo Maier ~ |
| Idem Aug. Theodoto pp. |
<Praefatio> Cum
domini dei benivolentia ad custodiam nostrorum subiectorum militarium
rerum incipit ordinatio: his enim providentia dei dispositis barbarorum
quidem incontinentia refrenatur, reipublicae vero res augentur. Et quoniam
aliqui propriae salutis pro nihilo facientes rationem milites et foederatos,
qui debent pro libertate reipublicae contra inimicos certare, praesumunt
subtrahere et in privatas suas occupare utilitates, praevidimus per
praesentem nostram legem omnibus interdicere, ut nullum de cetero praesumant
militem in quocumque relatum numero aut foederatum subtrahere in sua
domo aut in proprias habere possessiones: pro quibus nos multos sustinemus
labores; exercentur enim et militant, ut communibus utiles sint rebus. |
| CAPUT I. |
Sint
igitur omnes scientes qui milites aut foederatos aliquos in suis habent
domibus aut possessionibus aut qualitercumque observantes et quasdam
eis proprias inplentes utilitates, quod nisi intra triginta dierum dilationem
computatorum ab insinuatione per loca praesentis nostrae dispositionis
eos expulerint, substantiae quidem habentium eos aut retinentium publicationi
subiectae fisco applicabuntur, ipsi vero et dignitatibus et militiis
quas habent expellentur, milites vero et foederati qui eis post dilationem
observaverint non solum militia spoliabuntur, sed etiam ultima sustinebunt
supplicia. Scientibus et uniuscuiusque provinciae iudicibus, quia si
aliqui inveniantur in locis quae ab his exactionibus aut convictoribus
aut personis aliquibus aut dominiis aut possessionibus aut quibuslibet
propriis utilitatibus permanentes, et non celeriter istos comprehenderint
et suppliciis subdiderint, et milites quidem ad numeros suos transmittant
in quibus militant, foederatos vero ad proprios optiones, et ipsi X.
librarum auri poenam exigentur, et insuper exilio tradentur utpote nostras
iussiones praesumentes negligere. Nemo igitur neque divino quodam typo
de hoc forsan facto neque praeceptis iudicum utatur, nec aliquis nostrorum
iudicum huiusmodi aliquos typos aut praeceptiones iudicum suscipiat,
sed cum omni celeritate milites quidem ad proprios numeros, foederati
vero ad suos optiones revertantur et pro communibus certent rebus: nullo
modo enim de cetero concedimus nostros milites aut foederatos in quibusdam
omnino privatis utilitatibus occupari. |
<Epilogus> Quae
igitur placuerunt nobis et per praesentem manifesta sunt legem, tua
eminentia cognoscens in hac quidem felicissima civitate edictis secundum
morem propositis, in provinciis vero praeceptionibus destinatis omnibus
manifesta constituere festinet. <Dat. id. Apr. CP. imp. dn. Iustiniani pp. A. anno XVI. post cons. Basilii vc.> |
| |