( Based upon the Latin text of Krueger's edition ).
6.1.0. De fugitivis servis et libertis mancipiisque civitatum artificibus et ad diversa opera deputatis et ad rem privatam vel dominicam pertinentibus. Imperatores Diocletianus, Maximianus . Servum fugitivum sui furtum facere et ideo non habere locum nec usucapionem nec longi temporis praescriptionem manifestum est, ne fuga servorum dominis suis ex quacumque causa fiat damnosa. * DIOCL. ET MAXIM. AA. AEMILIAE. *<A 286 PP.V ID.DEC.MAXIMO II ET AQUILINO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Requirendi fugitivos potestatem fieri dominis praesidialis officio est. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. POMPEIANO. *<A 294 PP.III K.MAI.CC.CONSS.> Imperator Constantinus . Si fugitivi servi deprehendantur ad barbaricum transeuntes, aut pede amputato debilitentur aut metallo dentur aut qualibet alia poena adficiantur. * CONST. A. ET LICIN. C. AD PROBUM. *<A 317 -323 SINE DIE ET CONSULE.> Imperator Constantinus . Quicumque fugitivum servum in domum vel in agrum inscio domino eius susceperit, eum cum pari alio vel viginti solidis reddat. 1 . Sin vero secundo vel tertio eum susceperit, praeter ipsum duos vel tres alios vel praedictam aestimationem pro unoquoque domino repraesentet: in minorum persona tutoribus vel curatoribus poena simili imminente. 2 . Quod si ad praedictam poenam solvendam is qui susceperit minime sufficiat, aestimatione competentis iudicis castigatio in eum procedat. 3 . Quod si servus ingenuum se esse mentitus sub mercede apud aliquem fuerit, nihil is qui eum habuit poterit incusari. 4 . Sane mancipium torqueri oportet, ut manifestetur, utrum propter lucrum capiendum callide a domino ad domum vel agrum eius qui suscepit immissus est, an non. 5 . Quod si maligne factum esse ex servi interrogatione patuerit, servo etiam suo eum qui hoc fecerit privari oportet et ad fiscum pertinere mancipium. * CONST. A. AD VALERIANUM. *<A 317 D.V K.IUL.THESSALONICAE GALLICANO ET BASSO CONSS.> Imperator Constantinus . Mancipia diversis artibus praedita, quae ad rem publicam pertinent, in isdem civitatibus placet permanere, ita ut, si quis tale mancipium sollicitaverit vel avocandum crediderit, cum servo altero sollicitatum restituat, duodecim solidorum summa inferenda rei publicae illius civitatis, cuius mancipium abduxit: libertis quoque artificibus, si sollicitati fuerint, cum eadem forma civitati reddendis: ita ut pro fugitivo servo, si sollicitudine defensoris non fuerit requisitus et revocatus, idem defensor duo vicaria mancipia exigatur, nec beneficio principali nec venditione in eius persona iam de cetero valituris. * CONST. A. AD IA NUARIUM. *<A 319 D. XVI K. MART. CONSTANTINO A. V ET LICINIO C. CONSS.> Imperator Constantinus . Cum servum quispiam repetit fugitivum et alius vitandae legis gratia, quae in occultantes mancipia certam poenam statuit, proprietatem opponet, vel in vocem libertatis eum animaverit, ilico nequissimus verbero super quo ambigitur tormentis subiciatur, ut aperta veritate diceptationi terminus fiat. 1 . Quod non solum utrisque iurgantibus proderit, sed etiam servorum animos a fuga poterit deterrere. * CONST. A. AD TIBERIANUM COM. HISPANIARUM. *<A 332 D. XV K. SEPT. CONSTANTINOPOLI PACATIANO ET HILARIANO CONSS.> Imperatores Valentinianus, Valens, Gratianus . Si quis servum fiscalem putaverit occultandum, non solum eum restituere, sed etiam duodecim libras argenti poenae nomine fisci viribus dependere compellatur. * VALENTIN. VALENS ET GRAT. AAA. AD FELICEM CONSULAREM. *<A 371 D. II ID. APRIL. GRATIANO A. II ET PROBO CONSS.> Imperatores
Valentinianus, Theodosius, Arcadius . Si qui publicorum servorum fabricis seu aliis operibus deputati tamquam
propriae condicionis immemores domibus se alienis et privatarum ancillarum
consortiis adiunxerit, tam ipsi quam uxores eorum et liberi confestim
condicioni pristinae laborique restituantur. * VALENTIN. THEODOS.
ET ARCAD. AAA. ALBINO PU. ROMAE. *<A 389 D. VIII K. AUG. TIMASIO
ET PROMOTO CONSS.> 6.2.0. De furtis et de servo corrupto. Imperatores Severus, Antoninus . Si pecunia tua mandantibus servis quidam praedia comparaverunt, eligere debes, utrum furti actionem et condictionem an mandati potius inferre debeas. Neque enim aequitas patitur, ut et criminis causam persequaris et bonae fidei contractum impleri postules * SEV. ET ANT. AA. THEOGENI. *<A 200 D. XI K. MAI. SEVERO A. II ET VICTORINO CONSS.> Imperatores Severus, Antoninus . Incivilem rem desideratis, ut agnitas res furtivas non prius reddatis, quam pretium fuerit solutum a dominis, curate igitur cautius negotiari, ne non tantum in damna huiusmodi, sed etiam in criminis suspicionem incidatis. * SEV. ET ANT. AA. NEGOTIATORIBUS. *<A 204 PP. III K. DEC. CILONE ET LIBONE CONSS.> Imperator Antoninus . Si nondum rem templo divino dedicatem vitricus tuus furto abstulit, habes adversus eum furti actionem. * ANT. A. SECUNDO. *<A 215 PP. VI IA. SEPT. LAETO II ET CEREALE CONSS.> Imperator Alexander Severus . Adversus eum dumtaxat, quem servum tuum sollicitasse dicis, si eum deterioris animi fecit, servi corrupti agere potes. Quod si sollicitatum occultavit, etiam furti cum eo agere potes. Quas actiones etiam per procuratorem exercere minime prohiberi * ALEX. A. AURELIO HERODI. *<A 222 PP. ID. SEPT. ALEXANDRO A. CONS.> Imperator Alexander Severus . Civile est, quod a te adversarius tuus exigit, ut rei, quam apud te fuisse fatearis, exhibeas venditorem. Nam a transeunte etiam ignoto emisse dicere non convenit volenti evitare alienam boni viri suspicionem * ALEX. A. CORNELIO. *<A 223 PP. III K. MAI. MAXIMO II ET AELIANO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Alienum servum sine voluntate domini qui sciens vendidit seu donavit vel alio modo alienavit, nihil domino diminuere potest: et si contractet vel apud se detinuerit, furtum facit. * ALEX. A. PYTHODORO. *<A 223 PP. VI K. IAN. MAXIMO II ET AELIANO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Si is, cui te pecuniam ad matrem tuam perferendam dedisse proponis, parva quantitate numerata reliquam in usus suos convertit, furtum fecit. * ALEX. A. DATO. *<A 228 PP. PRID. ID. IUN. MODESTO ET PROBO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Etiam furti actione tributorum exactor tenetur, si non cessante te in tributoria exactione sciens, quod nihil deberetur, ancillam tui iuris abduxit aut vendidit. Quae res facit, ut nec emptor usucaperet vindicatioque tibi ipsius competat * ALEX. A. VALENTI. *<A 231 PP. X K. MART. POMPEIANO ET PELIGNO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Subtracto furto vel vi abrepto mancipio, quamvis hoc rebus humanis non oblatum fuerit exemptum, tam ad raptorem quam ad furem periculum redundabit et uterque eorum poena legitima coercebitur. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. AEDESIO. *<A 293 S. VII ID. FEBR. SIRMI AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si abducta mancipia furto vel plagio venumdata praeses provincias perspexerit, cum nec ab emptore propter cohaerens vitium, antequam ad dominum possessio revertatur, usucapi possunt, et te ei cuius fuerunt successisse reppererit, restitui tibi providebit. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. VALERIO. *<A 293 SINE DIE ET CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . De his, quae subtraxisse novercam pupilli tui precibus significas, rectorem adi provinciae, qui si eam, posteaquam dominus rerum is pro quo supplicas factus est , aliquid furatam cognoverit, non ignorat in quadruplum manifesti, nec manifesti vero dupli actione furti constituta condemnationem formare. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. DEMOSTHENI. *<A 293 D. VII K. SEPT. VIMINACIO AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Ancillae subtractae partus apud furem editi, priusquam a domino possideantur, usucapi nequeunt: matris furem etiam eorum causa furti teneri convenit actione. 1 . Quapropter furti actione et condictione vel adversus possidentem vindicatione de mancipiis uti non prohiberis, cum altera poenam continens alterius electione minime tolli possit. 2 . Nam extra poenam rei persecutionem esse nulla iuris quaestio est, cum etiam hi qui aliena mancipia comparaverunt, si hanc causam non ignorant, furti actione tenentur. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. QUINTILLAE. *<A 293 D. ID. OCT. SIRMI AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Post decisionem furti leges agi prohibent. Quod si non transegisti, sed de sublatis partem tantum accepisti, residuam vindicare vel condicere et actione furti apud praesidem agere potes * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. DOMNO. *<A 293 D. K. DEC. SIRMI AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Eos, qui a servo furtim ablata scientes susceperint, non tantum de susceptis convenire, sed etiam poenali furti actione potes. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. DIONYSIO. *<A 293 D. VIII K. IAN. SIRMI AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Furti actione minime teneri successores ignorare non debueras. De instrumentis autem ablatis in rem actione tenentem convenire potes * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. SOCRATIAE. *<A 293 D. III K. IAN. SIRMI AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si servum vestrum nutriendum qui susceperat venumdedit, furtum commisit. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. ARTEMIDORO ET ALIIS. *<A 294 D. K. OCT. VIMINACII CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Quamvis etiam hereditatis expilatae crimine promiscuus usus exemplo actionis furti ream uxorem fieri non patiatur, tamen heredes idemque filii super his, quae de patris bonis possidet, adversus eam in rem actione experiri non prohibentur. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. CONONI. *<A 294 D. ID. DEC. CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . In eum, qui ex naufragio vel incendio cepisse vel in his rebus damni quid dedisse dicitur, infra annum utilem ei cui res abest quadrupli, post in simplum actionem proditam praeter poenam olim statutam edicti forma perpetui declarat. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. DIONYSODORO. *<A 294 S. III K. IAN. NICOMEDIAE CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Falsus procurator depositum recipiendo vel aes alienum exigendo citra domini voluntatem furtum facit ac praeter rei restitutionem actione dupli furti nec manifesti convenitur. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. MNESITHEO. *< SINE DIE ET CONSULE.> Imperator Justinianus . Si quis servo alieno suaserit aliquam rem domini sui subripere et ad se deducere, servus autem hoc domino manifestaverit et domino concedente res eius ad iniquum huiusmodi suasionis auctorem pertulerit, et ipse inventus fuerit rem detinere , quali tenetur actione is qui res suscepit, utrumne pro occasione furti an pro servo, quia eum corrumpere voluit, ut non solum furti, sed etiam servi corrupti is obligetur, veteres dubitaverunt. 1 . Nobis itaque eorum altercationes decidentibus placuit non solum furti actionem, sed etiam servi corrupti contra eum dare. Licet enim servus deterior minime factus est, tamen consilium corruptoris ad perniciem probitatis servi introductum est: et quemadmodum secundum iuris regulas furtum quidem non est commissum, quia is videtur furtum committere, qui contra domini voluntatem res eius contractat, ipse autem furti actione propter dolum suum tenetur, ita et servi corrupti contra eum actio propter suum vitium non ab re extendatur, ut sit ei poenalis actio imposita, tamquam re ipsa fuisset servus corruptus, ne ex huiusmodi impunitate et in alium servum, qui possit corrumpi, hoc facere pertemptet * IUST. A. IULIANO PP. *<A 530 D. K. AUG. LAMPADIO ET ORESTE VV. CC. CONSS.> Imperator Justinianus . Apud antiquos quaerebatur, si servus, quem aliquis bona fide possidebat, furtum commiserit alienarum rerum vel ipsius apud quem constitutus est, si ipse qui bona fide eum detinet noxalem furti actionem adversus verum dominum habet, vel ipse ab eo qui furtum passus est praedicta convenitur actione. 1 . Cumque generalis regula ab antiqua prudentia exposita est huiusmodi hominis gratia, pro quo noxalem furti actionem suscipere aliquis compellitur, adversus alium furti actionem habere non concedens, quidam ita eam per coniecturam interpretati sunt, adversus bona fide quidem possessorem nullo modo furti actionem extendi, ipsi autem, si furtum fuerit passus, adversus verum dominum furti actionem noxalem recte decerni: tunc autem bona fide possessorem furti nomine, quod passus est, noxalem actionem contra dominum habere posse, quando servus sub domini sui fuerit constitutus possessione: et pro his rebus posse eum adversus dominum habere actionem, non solum quas servus subtraxerit iam apud eum constitutus, sed et pro his quas furatus est, quando fugit quidem a bona fide possessore, adhuc autem nondum sub domini sui manibus fuerit constitutus. 2 . Quam interpretationem prisca quidem iura per coniecturam introducebant: nos autem altius et verius ad eam respicientes generalem regulam sic ab initio esse prolatam accipimus. 3 . Cum igitur bona fide possessor domini cogitatione furem possidet, merito, donec apud eum constitutus est, et aliis tenetur noxali actione, si extranei furtum a servo fuerint passi, et ipse adversus verum dominum non habet actionem secundum regulam dicentem: qui habet adversus alium furti actionem, ipse ea teneri non potest. Sin autem desinat in servi retentione et ille apud verum dominum fuerit inventus, tunc ipse quidem noxali furti actione minime potest teneri, adversus verum autem dominum habet ipse furti noxalem actionem, id est pro rebus, quas vel nunc furatus est, cum est apud verum dominum, vel antea, postquam bona fide possessoris retentionem excesserit necdum apud verum dominum factus 4 . Et sic iterum regulae generali casus evenit consentaneus: qui enim habet tunc furti actionem adversus dominum, ipse aliis teneri furti actione non potest. Sic ex tempore omnibus discretis vetustissima dubitatio nostro foedere conquiescat et bona fide possessor in parte certa temporis et habeat actionem et non teneatur, et ipse dominus in alio tempore non teneatur actione et in alio sub actione constituatur 5 . De eo autem, qui liber constitutus ab alio bona fide tenetur, si furtum commiserit, recte et sine aliqua dubitatione dicitur posse eum, qui liber est cognitus, et ab ipso qui bona fide eum detinet pro furto conveniri, et bona fide possessorem, si ab extraneo furtum liber commiserit, non posse conveniri, sed ipsum pro suo furto respondere, quia generalis regula de servo prolata est, et pro eo, qui non servus, sed liber et suae potestatis est, noxalem moveri actionem impossibile nostrisque legibus incognitum est. * IUST. A. IULIANO PP. *<A 530 D. K. OCT. CONSTANTINOPOLI LAMPADIO ET ORESTE VV. CC. CONSS.> Imperator Justinianus . Manifestissimi quidem iuris est furto perpetrato ei competere furti actionem, cuius interest, ne furtum committatur. 1 . Sed quaerebatur apud antiquos legum interpretes, si quis commodavit alii rem ad se pertinentem et ipsa res subtracta est, an furti actio adversus furem institui possit ab eo qui rem utendam accepit, idoneo scilicet constituto, quia et ipse commodati actione a domino pro ea re conveniri potest. 1a . Et hoc quidem paene iam fuerat concessum, ut habeat ipse actionem, nisi inopia noscitur laborare: tunc enim furti actionem domino competere dicebant. 1b . Sed ea satis increbuit dubitatio, si tempore quo furtum committebatur idoneus erat is qui rem commodandam accepit, postea autem ad inopiam pervenit, antequam moveatur actio quae ei antea competebat, an debeat actio quae semel ei adquisita est firmiter apud eum manere vel ad dominum reverti, cum et hoc quaerebatur, an in hoc casu furti actio ambulatoria sit nec ne. 1c . Sed omnem talem tractatum alia sequitur subdivisio, si ex parte solvendo sit is qui rem utendam accepit, ut possit non in totum, sed particularem solutionem ei facere, an habeat furti actionem vel non. 1d . Tales itaque ambiguitates veterum, immo magis, quod melius dicendum est, ambages nobis decidentibus in tanta rerum difficultate simplicior sententia placuit, ut in domini sit voluntate, sive commodati actionem adversus res accipientem movere desiderat sive furti adversus eum qui rem subripuit, et alterutra earum electa dominum non posse ex paenitentia ad alteram venire. 1e . Sed si quidem furem elegerit, illum qui rem utendam accepit penitus liberari: sin autem quasi commodator veniat adversus eum qui rem utendam accepit, ipsi quidem nullo modo competere posse adversus furem furti actionem, eum autem, qui pro re commodata convenitur, posse adversus furem furti habere actionem, ita tamen, si dominus sciens rem esse subreptam adversus eum qui eam accepit perveniat. 2 . Sin autem nescius et dubitans rem non esse apud eum commodati actionem instituit , postea autem re comperta voluit remittere quidem commodati actionem, ad furti autem pervenire, tunc licentia ei concedatur et adversus furem venire, nullo obstaculo ei opponendo, quoniam incertus constitutus movit adversus eum qui rem utendam accepit commodati actionem, ( nisi domino ab eo satisfactum est: tunc etenim omnimodo furem a domino quidem furti actione liberari, suppositum autem esse ei, qui pro re sibi commodata domino satisfecit), cum manifestissimum est, etiam si ab initio dominus actionem instituit commodati ignarus rei subreptae, postea autem hoc ei cognito adversus furem transivit, omnimodo liberari eum qui rem commodatam suscepit, quemcumque causae exitum dominus adversus furem habuerit: eadem definitione obtinente, sive in partem sive in solidum solvendo sit is qui rem commodatam accepit. 3 . Sed cum in secunda dubitatione incidebat, quid statuendum sit, si quis rem commodatam habuerit, quam aliquis furto subtraxerat et lite pulsatus condemnationem passus fuerat non tantum in rem furtivam, sed etiam in poenam furti, et postea dominus rei venerit omnem condemnationem accipere desiderans utpote ex suae rei occasione ortam, alia dubitatio incidit veteribus, utrumne rem tantummodo suam vel eius aestimationem consequatur, an etiam summam poenalem. 3a . Et licet ab antiquis variatum est et ab ipso papiniano in contrarias declinante sententias, tamen nobis haec decidentibus papinianus, licet variavit, eligendus est, non in prima, sed in secunda eius definitione, in qua lucrum statuit minime ad dominum rei pervenire: ubi enim periculum, ibi et lucrum collocetur, nec sit damno tantummodo deditus qui rem commodatam accepit, sed liceat ei etiam lucrum sperare. 4 . Cum autem in confinio earum dubitationum tertia exorta est, quare non et eam decidimus? cum enim apertissimi iuris est non posse maritum constante matrimonio furti actionem contra suam uxorem habere, quia lex ita atrocem actionem dare in personas ita sibi coniunctas erubuit, huiusmodi incidit veterum sensibus quaestio. 4a . Quidam etenim re sibi commodata huiusmodi rei furtum a sua muliere passus est: et dubitabatur, utrumne domino rei furti actio contra mulierem praestatur, an propter necessitatem causae et maritus eius utpote commodati actioni suppositus potest habere furti actionem. 4b . Et auctores quidem iuris satis et in hac specie contra se iurgium exercuerunt: ex praesente autem lege et anterioribus nostris decisionibus, quae in ista positae sunt constitutione, potest et haec species apertius dirimi. 4c
. Si enim domino dedimus electionem ad quem voluit pervenire,
sive ad eum qui rem commodatam accepit, sive contra eum qui furtum
commisit, et in hac specie maritus quidem propter matrimonii pudorem
non furti, sed rerum amotarum actionem habeat, si ipsum dominus elegerit,
dominus autem omnem licentiam possideat sive adversus maritum commodati
sive adversus mulierem furti actionem extendere: ita tamen ut, si
ipse qui rem commodatam accepit solvendo sit, nullo modo adversus
mulierem furti actio extendatur, ne ex huiusmodi occasione inter maritum
et uxorem, qui non bene secum vivunt, aliqua machinatio oriatur, et
forsitan marito volente uxor eius et trahatur et furti patiatur poenalem
condemnationem. * IUST. A. IULIANO PP. *<A
530 D.XV K.DEC.LAMPADIO ET ORESTE VV.CC.CONSS.> 6.3.0. De operis libertorum. Imperatores Severus, Antoninus . Si tempore manumissionis operae tibi impositae sunt, scis te eas praestare debere. Solet autem inter patronos et libertos convenire, ut pro operis aliquid praestetur, licet pretium non possit, nisi quando propter inopiam pro alimentis id extra ordinem peti necessitas suaserit, cum, etsi operae non erant impositae, defectis tamen facultatibus patroni alere eum cogebaris * SEV. ET ANT. AA. ROMANO. *<A 204 PP. III K. IAN. CILONE ET LIBONE CONSS.> Imperatores Severus, Antoninus . Manumissionis causa traditus neque in servitutem deduci a manumissore potest neque impositas operas praestare cogitur. * SEV. ET ANT. AA. EUTYCHETI. *<A 205 PP. VI K. MAI. GETA II CONS.> Imperatores Severus, Antoninus . Qui nummis acceptis ab extraneo servum suum manumisit et pro operis pecuniam ab eo accepit, sive fuerant operae impositae sive non fuerant, ut indebita soluta reddere cogitur. * SEV. ET ANT. AA. QUINTIANO. *<A 206 PP. K. NOV. ALBINO ET AEMILIANO CONSS.> Imperator Antoninus . Si quam pecuniam tibi a liberto tuo ex venditione operarum deberi probaveris, restitui tibi a liberto tuo praeses iubebit ( ex hoc enim liberam testamenti factionem libertus habet), modo si non onerandae libertatis gratia emissam cautionem probabitur. * ANT. A. VALERIANO. *<A 212 PP. XIIII K. MAI. DUOBUS ASPRIS CONSS.> Imperator Antoninus . Mater tua ab eo, quem ex causa fideicommissi manumisit, operas impositas petere non potest, nisi eius tantummodo temporis, quo eum ante manumisit, quam dies fideicommissae libertatis existeret. Sed nisi ei honorem patronis debitum exhibuerit, adeat competentem iudicem pro modo admissi vindicaturum * ANT. A. TERENTIO. *<A 212 PP. III ID. MAI. DUOBUS ASPRIS CONSS.> Imperator Alexander Severus . Liberti libertaeque defunctorum operas neque extraneis heredibus patronorum debent neque maritis patronarum. * ALEX. A. CAECILIO. *<A 222 PP. K. NOV. ALEXANDRO A. CONS.> Imperator Alexander Severus . Nec patronis pro operis mercedem accipere licet, quamvis, si indictae operae praestitae non sint, ad pecuniae exactionem obsequii non praestiti aestimatio convertatur. 1 . Qui autem duos filios in potestate vel diversis temporibus habuit, lege iulia de maritandis ordinibus obligatione operarum liberatur. * ALEX. A. MINICIO. *<A 224 D. XII K. IUN. IULIANO ET CRISPINO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Si tuis nummis emptus es ab eo a quo manumissus es, nec operas ei debes neque puniri ab eo utpote ingratus potes: patronum tamen tuum esse negari non oportet. * ALEX. A. AUGUSTINO. *<A 224 D. III ID. SEPT. IULIANO ET CRISPINO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Libertae tuae ducendo eam uxorem dignitatem auxisti, et ideo non est cogenda operas tibi praestare, cum possis legis beneficio contentus esse, quod invito te iuste non possit alii nubere. * ALEX. A. LAETORIO. *<A 225 D. X K. MART. FUSCO ET DEXTRO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Titius si, cum testamentum faceret, servo suo libertatem cum condicione hac dedit: " gaium servum meum a die mortis meae annis tribus peractis manumitti volo, ita ut praestet heredibus meis, sicut me vivo praestabat", et cum idem servus testatori diurnum quiddam praestabat et post mortem eius usque ad diem praestandae libertatis etiam heredibus praestiterat, manifestum est, quod adeptus libertatem ad eandem praestationem compelli non possit. * ALEX. A. HERCULIANO. *<A 225 D. VII ID. AUG. FUSCO ET DEXTRO CONSS.> Imperator Gordianus . Quod ex liberta muliere nascitur, ingenuum est. 1 . Is autem, qui libertate sua nubenti commodavit adsensum, quamvis operas ab ea exigere non possit, iura patronatus non amittit. * GORD. A. AFRICANO. *<A 238 PP.III NON.AUG.PIO ET PONTIANO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Qui manumittuntur, liberum ubi voluerint commorandi arbitrium habent nec a patronorum filiis, quibus solam reverentiam debent, ad serviendi necessitatem redigi possunt, nisi ingrati probentur, cum neque cum patrono habitare libertos iura compellunt. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. VENERIAE. *<A 293 S.VIIII K.IUN.IPSIS AA.CONSS.> Imperatores
Valentinianus, Valens, Gratianus . In redhibitione operarum maneat
poena eum, qui alienum libertum recipiendum esse duxerit. * VALENTIN.
VALENS ET GRAT. AAA. AD PROBUM PP. *<A
371 D.III ID.IUL.GRATIANO A.II ET PROBO CONSS.> 6.4.0. De bonis libertorum et de iure patronatus. Imperatores Severus, Antoninus . Multum interest, utrum quis suis nummis emptus ac manumissus sit ab emptore, an a domino suo data pecunia mereatur libertatem. Priore enim casu ad contra tabulas admitti patronum non placet, posteriore omnia iura patronatus retinet 1 . Et ideo cum sabiniani patroni filii, qui plenum ius habuit, ut hostis publici bona fisco vindicata sunt, secundum ea, quae divo pertinaci placuerunt et nos secuti sumus, in iura libertorum eius fiscus noster successit. * SEV. ET ANT. AA. SECUNDAE. *<A 210 PP. V NON. IUL. FAUSTINO ET RUFINO CONSS.> Imperatores Valentinianus, Valens . Si liberti coniventibus patronis consortium cum ancillis colonisve nostris elegerint, sciant illi se deinceps commoda patronatus amissuros. * VALENTIN. ET VALENS AA. AD FLORIANUM COM. RER. PRIVAT. *<A 367 D.III ID.OCT.TREVERIS LUPICINO ET IOVINO VV.CC.CONSS.> Imperator Justinianus . Si quis patronum in posterum huiusmodi narrationem conceperit vel in libertatibus, quae inter vivos actitantur, vel in his, quae ex testamento vel codicillis scriptis vel sine scriptis habitis proficiscuntur, ut liberti eorum a iure patronatus liberentur, antiqua interpretatione semota non dubitet etiam patronatus ius ex sola tali verborum conceptione libertis esse remittendum nec successionibus quae ab intestato descendunt, quas veteres et post huiusmodi actus servari in libertorum bonis decreverunt, a nobis patronis integris reservandis. 1 . Sed quemadmodum in natalium restitutione omne ius tollitur patronatus, ita et in huiusmodi verbis eandem esse vim observandam omnes non ignorent. 2 . Idem que iuris est, si inter vivos manumissione imposita in ultimis voluntatibus concessio data fuerit patronatus: ita tamen, ut in omnibus natalium restitutiones, ex quibus paene solis ingenuitas mera libertis competit, tam obtineant quam in nostra re publica polleant, cum nobis cordi est ingenuis magis hominibus quam libertis eam frequentari. 3 . Reverentia tamen, quae a libertis debetur, et iure, quod adversus ingratos libertos patronis competit, integris reservandis, et si per verborum conceptionem secundum a nobis inductum modum ius patronatus fuerit amissum, cum etiam haec ingenuitatis praemio tolluntur, quam paene sola natalium restitutio inducit. 4 . His videlicet casibus, per quos poenalibus modis ius patronatus quasi ab indignis patronis eripitur, in suo robore durantibus. * IUST. A. DEMOSTHENI PP. *<A 529 RECITATA SEPTIMO MILIARIO IN NOVO CONSISTORIO PALATII IUSTINIANI. D.III K.NOV.DECIO VC.CONS.> [Here
there is a Greek text. Sorry, it is not yet in the Library.] 6.5.0. Si in fraudem patroni alienatio facta est. Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si in fraudem patroni libertus aliquid alienaverit, quatenus legitima pars deminuta est, revocandi tributam convenit esse potestatem. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. CLAUDIO. *<A 294 S. XVI K. NOV. SIRMI CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Defuncto quidem liberto patronus intestato succedens per actionem calvisianam in eius fraudem alienata revocare potest. 1
. Verum cum patronum post liberti sui mortem ab eo fundi collatam
donationem habuisse ratam adseveras, manumissoris factum infirmare
successores eius minime possunt. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET
CC. IULIAE. *<A 294 S. VIII K. IAN. SIRMI
CC. CONSS.> 6.6.0. De obsequiis patronis praestandis. Imperator Alexander Severus . Contra patronum tuum famosam actionem instituere non potes. * ALEX. A. ZOTICO. *<A 223 PP. PRID. ID. MAI. MAXIMO II ET AELIANO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Libertae, quae voluntate patroni aut iure nuptae sunt, non coguntur officium patronis suis praestare. * ALEX. A. LEONTOGONO. *<A 223 PP. XVII K. AUG. MAXIMO II ET AELIANO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Etiam qui pactione data a dominis manumittuntur, mero iure omne obsequium patronis debent. * ALEX. A. XANTHO. *<A 223 PP. K. NOV. MAXIMO II ET AELIANO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Si manumissori tuo vim et audaciam obiecisti ei, qui te beneficio suo ex servitute liberando, ut adversarium haberet, fecit, praeses provinciae, quatenus coercere eiusmodi temerariam licentiam debeat, aestimabit. 1 . Nam si qua tibi pecunia debebatur sive de rebus adversus patronum disceptatio fuerat, non protinus ad litigandum currere debueras: maxime autem si hoc facere auderes, sine atrocitate certe verborum aequitatem petitionis tuae commendare iudici potuisti, omni honore patrono debito reservato. * ALEX. A. VICTORINO. *<A 224 PP. PRID. K. OCT. IULIANO ET CRISPINO CONSS.> Imperator Gordianus . Etiam liberis damnatorum consuetum obsequium libertos paternos praestare debere in dubium non venit. Proinde si non agnoscunt reverentiae debitae munus, non immerito videntur ipsi adversus se provocare severitatem * GORD. A. SULPICIAE. *<A 240 PP. III NON. SEPT. SABINO II ET VENUSTO CONSS.> Imperator Gordianus . Libertos sive libertas, maxime quibus impositae operae non sunt, consuetum potius obsequium quam servile ministerium manumissoribus exhibere debere neque vincula perpeti non est opinionis incertae. * GORD. A. CORNELIO. *<A 242 PP. III K. APRIL. ATTICO ET PRAETEXTATO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Neque libertis novercae inferendae iniuriae privignis eius libera facultas esse debet: paternos etiam libertos, sicuti dicis, iniuriosos tibi fuisse ferendum non est. 1 . Praeses igitur provinciae vindictam tibi personarum condicioni congruentem impertiri non dubitabit. * DIOCL. ET MAXIM. AA. METRODORO. *<A 286 PP. V ID. MAI. MAXIMO II ET AQUILINO CONSS.> Imperatores
Diocletianus, Maximianus . Nec patronae tuae obsequiis refragari
te fas est. * DIOCL. ET MAXIM. AA. HERMIAE. *<A 287 PP. XII FEBR.
DIOCLETIANO III ET MAXIMIANO AA. CONSS.> 6.7.0. De libertis et eorum liberis. Imperator Antoninus . Non est ignotum, quod ea, quae ex causa fideicommissi manumisit, ut ingratum libertum accusare non potest, cum id iudicium extra ordinem praebeatur ei, qui voluntate servo suo libertatem gratuitam praestitit, non qui debitam restituit. * ANT. A. DAPHNO. *<A 214 PP. V K. MAI. MESSALA ET SABINO CONSS.> Imperator Constantinus . Si manumissus ingratus circa patronum suum extiterit et quadam iactantia vel contumacia cervices adversus eum erexerit aut levis offensae contraxerit culpam, a patronis rursus sub imperia dicionemque mittatur, si in iudicio vel apud pedaneos iudices patroni querella exserta ingratum eum ostendat: filiis etiam qui postea nati fuerint servituris, quoniam illis delicta parentium non nocent, quos tunc ortos esse constiterit, dum libertate illi potirentur. 1 . Sane si is, qui in nostro consilio vindicta liberatus est, post coercitionem ex paenitentia dignum se praestiterit, ut ei civitas Romana reddatur, non prius fruetur beneficio libertatis, quam si hoc patronus eius oblatis precibus impetraverit. * CONST. A. AD MAXIMUM PU. *<A 326 PP. ID. APRIL. ROMAE CONSTANTINO A. VII ET CONSTANTIO C. CONSS.> Imperatores Honorius, Theodosius . Liberti non modo adversus patronos non audientur, verum etiam eandem quam patronis ipsis reverentiam praestent heredibus patronorum, quibus ingrati actio sicut ipsis manumissoribus deferetur, si illi datae sibi libertatis immemores nequitiam receperint servilis ingenii. * HONOR. ET THEODOS. AA. AD SENATUM. *<A 423 D. VIII ID. AUG. RAVENNAE MARINIANO ET ASCLEPIODOTO CONSS.> Imperatores
Theodosius, Valentinianus . Libertinae condicionis homines vel
eorum filii si militantes docebuntur ingrati, ad servitutis nexum
procul dubio reducentur. * THEODOS. ET VALENTIN. AA. BASSO PP. *<A
426 D. III K. APRIL. RAVENNAE THEODOSIO XII ET VALENTINIANO II AA.
CONSS.> 6.8.0. De iure aureorum anulorum et de natalibus restituendis. Imperatores Diocletianus, Maximianus . Natales antiquos et ius ingenuitatis non ordo praestare decurionum, sed a nobis peti potuit. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. PHILADELPHO. *<A 290 VEL 293 D. XV K. APRIL. RAVENNAE IPSIS AA. CONSS.> Imperatores
Diocletianus, Maximianus . Aureorum usus anulorum beneficio principali
tributus libertinitatis quoad vivunt imaginem non statum ingenuitatis
praestat, natalibus autem antiquis restituti liberti ingenui nostro
beneficio constituuntur. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. PHILADELPHO.
*<A 294 D. XIII K..... SIRMI CC. CONSS.> 6.9.0. Qui admitti ad bonorum possessionem possunt et intra quod tempus. Imperatores Severus, Antoninus . Bonorum possessio filio familias delata cum ignorante quoque patre possit peti, emolumentum et patri adlatura, si ratam petitionem pater habuerit, amittitur transacto tempore. * SEV. ET ANT. AA. MACRINAE. *< S. DIE ET CONSS.> Imperatores Severus, Antoninus . Si bonorum possessio dumtaxat tibi competit proximitatis nomine, habuisti spatium centum dierum utilium, ex quo eum defunctum scisti, ad bonorum possessionem amplectendam. * SEV. ET ANT. AA. CRISPINO. *<A 205 PP.III NON.NOV.GETA II CONS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Infantis nomine agnitam bonorum possessionem et antequam loqueretur diem functi recte competere nulla dubitatio est. * DIOCL. ET MAXIM. AA. CRESCENTINO. *<A 286 PP.V K.IAN.MAXIMO II ET AQUILINO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Emancipata si non agnovit intra annum unde liberi bonorum possessionem, nullam ad heredes vindicationem successionis transmittere potuit. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. MARCELLO. *<A 294 D. XIIII K.MAI. HERACLIAE CC.CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Quamdiu per facti quaestionem incertum est, utrumne secundum tabulas an ab intestato, et ex quo capite possessio sit delata, ne tibi tempus agnoscendae bonorum possessionis praefinitum cedat, superstitiosam geris sollicitudinem. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. MAXIMO. *<A 294 > Imperatores Diocletianus, Maximianus . Iuris ignorantiam nec mulieribus prodesse in edicti perpetui cursum de agnoscenda bonorum possessione manifestum est. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. FRONTINAE. *<A 294 D.III K.MAI SIRMI CC. CONSS.> Imperatores Constantius, Maximianus . Bonorum quidem possessionem pupilli nomine agnoscere tutorem potuisse aperte declaratur. 1 . Ipse autem pupillus bonorum possessionem sine tutoris auctoritate amplecti non potest, nisi etiam impuberi sine tutoris auctoritate hoc postulanti sciens hoc competens iudex dedit bonorum possessionem: tunc enim emolumentum successionis videtur praetorio iure quaesitum esse. * P. EPIST. CONSTANTII ET MAXIMIANI AA. ET SEVERI ET MAXIMINI NOBB. *<A 305 VI ID. SEPT. CONSTANTIO ET MAXIMIANO CONSS.> Imperator Constantinus . Quicumque res ex parentum vel proximorum successione iure sibi competere confidit, sciat sibi non obesse, si per rusticitatem vel ignorantiam facti vel absentiam vel quamcumque aliam rationem intra praefinitum tempus bonorum possessionem minime petisse noscatur, quoniam haec sanctio huiusmodi consuetudinis necessitatem mutavit. * CONST. A. AD DIONYSIUM. *<A 320 VEL 326 PP. PRID.ID.MART.HELIOPOLI CONSTANTINO A. ET CONST.C.CONSS.> Imperator
Constantinus . Ut verborum inanium excludimus captiones, ita haec
observari decernimus, ut apud quemlibet iudicem vel etiam apud duumviros
qualiscumque testatio amplectendae hereditatis ostendatur, statutis
prisco iure temporibus coartanda, eo addito, ut , etiamsi intra alienam
vicem, id est prioris gradus, properantius exseratur, nihilo minus
tamen efficaciam parem, quasi suis sita curriculis, consequatur. *
CONST. A. AD POP. *<A 339 D.K.FEBR.LAODICEAE CONSTANTIO A. II ET
CONSTANTE A. CONSS.> 6.10.0. Quando non petentium partes petentibus adcrescunt. Imperator
Gordianus . Quotiens pluribus liberis cessante legitima successione
bonorum possessio defertur, beneficium edicti perpetui quibusdam omittentibus
his solis qui bonorum possessionem agnoverunt portionem non petentium
adcrescere in dubium non venit. * GORD. A. MARCIANAE. *<A 244 D.ID.IAN.PEREGRINO
ET AEMILIANO CONSS.> 6.11.0. De bonorum possessione secundum tabulas. Imperator Alexander Severus . Pendente appellatione a sententia, qua falsum testamentum pronuntiatum est, incerto adhuc, an defunctus intestatus decesserit, proximitatis nomine bonorum possessioni locus non est. * ALEX. A. VITALI. *<A 223 D.III K.MAI. MAXIMO II ET AELIANO CONSS.> Imperator Gordianus . Bonorum quidem possessionem ex edicto praetoris non nisi secundum eas tabulas, quae septem testium signis signatae sunt, peti posse in dubium non venit. 1
. Verum si eundem numerum adfuisse sine scriptis testamento
condito doceri potest, iure civili testamentum factum videri ac secundum
nuncupationem bonorum possessionem deferri explorati iuris est.
* GORD. A. CORNELIO. *<A 242 PP.XII K.MART. ATTICO ET PRAETEXTATO
CONSS.> 6.12.0. De bonorum possessione contra tabulas quam praetor liberis pollicetur. Imperator Alexander Severus . Liberi contra tabulas parentium bonorum possessione admissa solis parentibus et liberis legata praestare debent secundum edictum. * ALEX. A. RUFO. *<A 223 PP.IIII ID.OCT.MAXIMO II ET AELIANO CONSS.> Imperator
Alexander Severus . Postumo nato, qui neque heres institutus a
patre neque nominatim exheredatus est , testamentum rumpitur: et si
contra tabulas bonorum possessio infanti a tutore petita est, secundum
tabulas possessio locum habere non potest. * ALEX. A. HILARAE. *<A
224 D.K.MART.IULIANO ET CRISPINO CONSS.> 6.13.0. De bonorum possessione contra tabulas liberti, quae patronis vel liberis eorum datur. Imperator Gordianus . Licet ex causa fideicommissi manumissus sit, quem ex voluntate patris cum sorore te manumisisse proponis, tamen, si extraneos scripsit heredes, partis legitimae contra tabulas eius bonorum possessionem petendo, vel contra nuncupationem, si testamentum sine scriptis conditum est, intra tempora edicto praestituta eam partem poteris obtinere. * GORD. A. HERCULIANO. *<A 239 PP.VI K.DEC.GORDIANO A. ET AVIOLA CONSS.> Imperator
Theodosius . Patronus liberti muneribus electis et operis contra
tabulas bonorum possessione repellitur. * THEODOS. A. ASCLEPIODOTO
PP. *<A 424 D.XIII K.MART.CONSTANTINOPOLI VICTORE CONS.> 6.14.0. Unde liberi. Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si avus tuus relictis tribus emancipatis filiis decessit hique bonorum possessionem unde liberi acceperunt, pro portione heredes eos extitisse palam est. * DIOCL. ET MAXIM. AA. SARPEDONI. *<A 286 PP.IIII NON.MART.MAXIMO II ET AQUILINO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Ex testamento vel ab intestato existente filio vel nepote suo herede nemo potest intestato heres existere. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. ZOSIMO. *<A 293 D.VII ID. MAI. AA. CONSS.> Imperator
Constantius . Qui se patris post avum intestatum defuncti negat
heredem, mortui avi paterni suscipere facultates non potest, maxime
emancipatus, nisi per bonorum possessionem ad huiusmodi beneficium
pervenerit. * CONSTANTIUS A. AD LEONTINUM COM. ORIENTIS. *<A 349
D.VIII ID. APRIL. LIMENIO ET CATULLINO CONSS.> 6.15.0. Unde legitimi et unde cognati. Imperator Alexander Severus . Consobrinorum tuorum intestatorum bona, si ad prioris necessitudinis neminem iure pertinuerunt, tuque eorum possessionem agnovisti, persequi non prohiberis. * ALEX. A. ULPIO. *<A 224 D.IIII ID.IAN. IULIANO ET CRISPINO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Cum propiorem sobrinum, id est natum a consobrina, rebus humanis intestatum defunctum proponas, intellegis sine auxilio bonorum possessionis eius te successionem vindicare non posse. * DIOCL. ET MAXIM. AA. SOZIONI. *<A 290 D.VII K.IUN.LAODICEAE AA.CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Nepotibus avi materni pro virili portione etiam iure honorario successio defertur. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. FELICI. *<A 293 D.ID.OCT.SIRMI AA CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Non hoc, an tenuerit quis res hereditarias nec ne, sine voluntate adquirendae sibi hereditatis, quaerendum est, sed an admisit hereditatem vel bonorum possessionem. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. SYRISCAE. *<A 293 D.XI K. IAN. SIRMI AA. CONSS.> Imperatores
Diocletianus, Maximianus . Certum est quidem cognationis iure
citra admissionem neminem posse succedere: defuncti vero cognati succedere
nolentes petere bonorum possessionem non urguentur. * DIOCL. ET MAXIM.
AA. ET CC. PLATONI. *<A 294 D.XII K. MART. SIRMI CC.CONSS.>
6.16.0. De edicto successorio Imperator Alexander Severus . Si mater tua propter furorem suum patrui sui bonorum possessionem non accepit, tu filius eius ad eorundem bonorum patrui magni possessionem ex edicto, quo prioribus non petentibus sequentibus permittitur, admissus es. * ALEX. A. IULIO. *<A 223 PP.IIII ID.DEC MAXIMO II ET AELIANO CONSS.> Imperatores
Diocletianus, Maximianus . Si aviae frater eorum, de quorum successione
agitur, velut ex testamento adiit hereditatem, quos intestatos decessisse
ac falsum testamentum prolatum contendis, et ab intestato non petita
bonorum possessione vita functus est, ac tu licet quinto gradu constitutus
ex successorio capite petisti bonorum possessionem vel necdum exclusus
petas, eorum successionem potes vindicare. Nam si is, quem quarto
gradu constitutum non ambigitur, ex edicto petiit nec hoc te latuit,
frustra nobis supplicasti * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. FIRMO. *<A
294 S. VI ID. APRIL. SIRMI CC. CONSS.> 6.17.0. De Carboniano edicto. Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si tibi ac filio tuo status ab his contra quos supplicas movetur quaestio, perspicis praemature rerum, quas velut de patris successione filius tuus vindicat, restitutionem postulari, cum, si in pupillari permaneat aetate, secundum formam edicti Carboniani data bonorum possessione satisdatione impleta tunc demum in possessionem eum constitui conveniat vel hac non oblata portionem ab omnibus quam vindicat possideri, servitutis vero quaestionem in tempus differri pubertatis. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. FLORAE. *<A 293 S. XII K. NOV. SIRMI AA. CONSS.> Imperatores
Valentinianus, Theodosius, Arcadius . Carbonianum edictum sub
personis legitimis indubitato matrimonio, custodito partu et probata
legitima successione defertur, scilicet ut in possessione novus heres
constitutus usque ad pubertatis annos sine inquietudine rebus utatur
interdum alienis. * VALENTIN. THEODOS. ET ARCAD. AAA. AD RUFINUM PP.
*<A 393 D. IIII K. OCT. CONSTANTINOPOLI THEODOSIO A. III ET ABUNDANTIO
CONSS.> 6.18.0. Unde vir et uxor. Imperatores
Theodosius, Valentinianus . Maritus et uxor ab intestato invicem
sibi in solidum pro antiquo iure succedant, quotiens deficit omnis
parentium liberorum seu propinquorum legitima vel naturalis successio,
fisco excluso. * THEODOS. ET VALENTIN. AA. HIERIO PP. *<A 428 D.
X K. MART. CONSTANTINOPOLI FELICE ET TAURO CONSS.> 6.19.0. De repudianda bonorum possessione. Imperatores Diocletianus, Maximianus . Emancipatus repudiata bonorum possessione absentiae patroni causae velamento rursum ad eandem redire quaestionem frustra conatur. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. THEODOTIANO. *<A 294 SINE DIE ET CONSS.> Imperatores
Diocletianus, Maximianus . Filio delatam bonorum possessionem
patri ad fraudem filii repudiare non licet. * DIOCL. ET MAXIM. AA.
ET CC. THEODORO. *<A 294 S. VI K. DEC. NICOMEDIAE CC. CONSS.> 6.20.0. De collationibus. Imperator Alexander Severus . Emancipatos liberos testamento heredes scriptos et ex eo successionem obtinentes a patre donata fratri conferre non oportere, si pater, ut hoc fiat, supremis iudiciis non cavit, manifesti iuris est. * ALEX. A. DEUTERIAE. *<A 224 PP. III ID. IUL. IULIANO ET CRISPINO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Si pater intestato decessit relictis duobus filiis et filia, cuius nomine dotem promiserat, portiones hereditatis aeque sunt et dos nihilo minus ita conferanda est, ut pro portionibus fratres eius a necessitate praestandae eius liberentur. * ALEX. A. PRIMO. *<A 224 PP. IIII ID. SEPT. IULIANO ET CRISPINO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Pactum dotali instrumento comprehensum, ut contenta dote quae in matrimonio collocabatur nullum ad bona paterna regressum haberet, iuris auctoritate improbatur nec intestato patri succedere filia ea ratione prohibetur. Dotem sane quam accepit fratribus qui in potestate manserunt conferre debet * ALEX. A. ALEXANDRO. *<A 230 D. XIIII K. IUL. AGRICOLA ET CLEMENTE CONSS.> Imperator Gordianus . Filiae dotem in medium ita demum conferre coguntur, si vel ab intestato succedant vel contra tabulas petant: nec dubium est profecticiam seu adventiciam dotem a patre datam vel constitutam fratribus qui in potestate fuerunt conferendam esse. His etenim, qui in familia defuncti non sunt, profecticiam tantummodo dotem post varias prudentium opiniones conferri placuit * GORD. A. MARINO. *<A 239 PP. IIII ID. MART. GORDIANO A. ET AVIOLA CONSS.> Imperator Gordianus . Dotis quidem petitio perseverante matrimonio tibi non competebat: quamvis enim eam intestato patre defuncto fratri conferre debueras, non tamen eo nomine adversus maritum tibi actio potuit esse, cum eo minus in partem tibi delatae successionis patris auferre potueris. * GORD. A. ALEXANDRAE. *<A 239 D. NON. SEPT. GORDIANO A. ET AVIOLA CONSS.> Imperator Gordianus . Ea demum ab emancipatis fratribus his qui manserunt in potestate conferri consueverunt, quae in bonis eorum fuerunt eo tempore, quo pater fati munus implevit, exceptis videlicet quae ab ipsis aliis debentur. * GORD. A. CLAUDIO. *<A 244 D. VII K. MAI. PEREGRINO ET AEMILIANO CONSS.> Imperator Philippus . Filiam testamento patris institutam heredem fratribus isdemque coheredibus dotem conferre non oportere, nisi pater hoc ipsum specialiter designavit, explorati iuris est. * PHILIPP. A. TYRANNIAE. *<A 246 PP. VI K.MAI.PRAESENTE ET ALBINO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si soror tua in paternorum bonorum divisione te fefellit nec dotem, quam acceperat a patre vestro intestato diem functo, contulit, praeses provinciae examinatis partium adlegationibus cum bonis dotem confundi iubebit et, quod deducta ratione plus apud eam esse animadverterit, restitui tibi iubebit. Idem est et si arbitro dato divisio celebrata est * DIOCL. ET MAXIM. AA. CALLIPPO. *<A 290 S.VI ID.IUL.IPSIS AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si emancipati utrique fuistis a patre, collatio cessat. Si autem frater tuus in potestate mortis tempore fuerat nec ullum testamentum relictum vel novissimum iudicium communis patris teque emancipatum probatum fuerit, ab intestato te ad successionem paternam venientem ad collationem forma edicti perpetui certo iure provocat * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. ONESIMO. *<A 293 S.VI K.MAI.HERACLIAE AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . A patre verbis precariis in codicillis relictum extero iure capiens filia ad collationem dotis urgueri non potest. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. IRENAEAE. *<A 293 S.VI K.DEC.SIRMI AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Postumo praeterito patris testamentum rumpenti atque intestato succedenti emancipatum petita bonorum possessione conferre debere bona sua perpetuo edicto cavetur, cum his etiam, qui sui futuri essent, si vivo patre nati fuissent, conferri manifeste significatur, et emancipatis, si legi datae collationi non pareatur, denegandas actiones non est ambigui iuris. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. ARTEMIAE. *<A 293 PP.V K.IAN.IPSIS AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Filiae, licet maneat in sacris, si dotem non conferat, quam mortis tempore communis patris habuit, fratribus in eadem familia constitutis, actiones hereditarias negari non ambigitur. 1 . Unde consulte ac pro iuris ratione collationem fratribus tuis, quos in patris communis mortis tempore fuisse potestate proponis, offers. 2 . Quin autem fratres tui durantes in familia patris peculium, si hoc neque castrense neque relictum eis doceatur, praecipuum habere non possint, sed in divisione paternae veniat hereditatis, nec quicquam mutet, penes quem res ex hoc proficiscentes et in eadem causa durantes constitutae reperiantur, absoluti manifestique iuris est. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. NILANTHIAE. *<A 294 D.XI K.FEBR.SIRMI CC.CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si donatione tibi post mortem patris quaesisti fundum, soror tua portionem eius vindicare non potest. Nam si is filiae familias constitutae tibi a patre donatus est, cum sorore patri communi succedens eum praecipuum habere contra iura postulas * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. ANTISTIAE. *<A 294 D.VI ID.FEBR.SIRMI ISDEMQUE CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si maritus quondam tuus ab intestato patri suo heres extitit et ei postumus editus successit, actionem hereditariam amitae filii vestri, quam habuit patris sui mortis tempore dotem non conferenti, denegare praeses non dubitabit. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. STRATONICAE. *<A 295 PP. VII K. MART. TRIMOTII TUSCO ET ANULLINO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Nec emancipati post mortem communis patris quaesita conferre coguntur, sed haec retinentes eius bona pro hereditaria dividunt portione. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. PHILIPPO. *<A 294 D.ID.DEC.IPSIS CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Filiam cum fratribus suis heredibus intestato patri succedentem ultra relictum codicillis non conferentem dotem iudicio familiae erciscundae nihil posse consequi summa cum ratione placuit. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. SOCRATI. *<A 294 D.V K.IAN.IPSIS CC. CONSS.> Imperator Leo . Ut liberis tam masculini quam feminini sexus, iuris sui vel in potestate constitutis, quocumque iure intestatae successionis, id est aut testamento penitus non condito vel, si factum fuerit, contra tabulas bonorum possessione petita vel inofficiosi querella mota rescisso, aequa lance parique modo prospici possit, hoc etiam aequitatis studio praesenti legi credidimus inserendum, ut in dividendis rebus ab intestato defunctorum parentium tam dos quam ante nuptias donatio conferatur, quam pater vel mater, avus vel avia, proavus proavia paternus vel maternus dederit vel promiserit pro filio vel filia, nepote vel nepte aut pronepote sive pronepte, nulla discretione intercedente, utrum in ipsas sponsas pro liberis suis memorati parentes donationem contulerint, an in ipsos sponsos earum, ut per eos eadem in sponsas donatio celebretur: ut in dividendis rebus ab intestato parentis, cuius de hereditate agitur, eadem dos vel ante nuptias donatio ex substantia eius profecta conferatur: emancipatis videlicet liberis utriusque sexus pro tenore praecedentium legum, quae in ipsa emancipatione a parentibus suis ( ut adsolet fieri) consequuntur vel post emancipationem ab isdem adquisierint, collaturis. * LEO A. ERYTHRIO PP. *<A 472 D.V K.MART.MARCIANO CONS.> Imperator Anastasius . Liberos, qui nostrae legis auctoritate per oblationem precum et imperiale rescriptum sui iuris effecti fuerint, ad similitudinem ceterorum, qui emancipati ex antiquo iure sunt, collationes facere iubemus compelli secundum ea, quae super ceteris emancipatis statuta sunt. * ANASTAS. A. CONSTANTINO PP. *<A 502 D.XII K.AUG.CONSTANTINOPOLI PROBO ET AVIENO IUNIORE CONSS.> Imperator Justinianus . Illam merito dubitationem amputare duximus, quae super collatione dotis vel ante nuptias donationis inter certas personas satis iam ventilata est. 1 . Nam si intestatus quis defunctus esset filio vel filiis vel filia vel filiabus relictis et ex mortua filia cuiuscumque sexus aut numeri nepotibus, vel si qua intestata defuncta esset filio quidem vel filiis similiter relictis, ex mortuo vero filio vel filia itidem nepotibus cuiuscumque sexus, de modo quidem successionis minime dubitabatur, sed palam erat, quod huiusmodi nepotes duas partes maternae vel paternae portionis tantummodo haberent, tertiam partem patruis suis vel avunculis vel amitis vel materteris pro iam posita constitutione concedentes. 2 . De collatione vero dotis vel ante nuptias donationis, quam defuncta persona pro filio vel filia superstitibus et pro mortuo vel mortua filio vel filia dedisset, multa dubitatio orta est, superstitibus quidem filiis defunctae personae non debere se dotem et ante nuptias donationem pro se datam a suo patre vel matre conferre filiis mortui fratris sui vel mortuae sororis suae contendentibus eo, quod nulla constitutio super huiuscemodi collatione posita est, nepotibus vero mortuae personae non tantum huic resistentibus, sed etiam illud adserentibus, quod onus collationis constitutione Arcadii et Honorii divae memoriae sibi impositum in personis tantummodo suorum avunculorum, non etiam patruorum vel amitarum vel materterarum locum habere potest. 3 . Talem igitur subtilem dubitationem amputantes praecipimus tam filios vel filias defunctae personae dotem vel ante nuptias donationem a parentibus suis sibi datam conferre nepotibus vel neptibus mortuae personae, quam eosdem nepotes vel neptes patruis suis aut avunculis, amitis etiam et materteris dotem et ante nuptias donationem patris sui vel matris, quam pro eo vel ea mortua persona dedit, similiter conferre, ut commixtis huiusmodi collationibus cum bonis mortuae personae duas quidem partes nepotes vel neptes habeant illius portionis, quae patri vel matri eorum, si superesset, deferebatur, tertiam vero eiusdem portionis partem una cum sibi competentibus portionibus filii vel filiae defunctae personae, cuius de hereditate agitur, capiant. * IUST. A. MENAE PP. *<A 528 D. K. IUN. CONSTANTINOPOLI DN. IUSTINIANO A. PP. II CONS.> Imperator Justinianus . Illud sine ratione a quibusdam in dubietatem deductum plana sanctione revelamus, ut omnia, quae in quarta portione ab intestato successionis computantur his, qui ad actionem de inofficioso testamento vocantur, etiam si intestatus is decesserit, ad cuius hereditatem veniunt, omnimodo coheredibus suis conferant. 1 . Quod tam in aliis quam in his, quae occasione militiae uni heredum ex defuncti pecuniis adquisitae lucratur is qui militiam meruit, locum habebit, ut lucrum, quod tempore mortis defuncti ab eum pervenire poterat, non solum testamento condito quartae parti ab intestato successionis computetur, sed etiam ab intestato conferatur. 2 . Haec autem regula, ut omnia quae portioni quartae computantur etiam ab intestato conferantur, minime e contrario tenebit, ut possit quis dicere etiam illa quae conferuntur omnimodo in quartam partem his computari, qui ad de inofficioso querellam vocantur: ea enim tantummodo ex his quae conferuntur memoratae portioni computabuntur, pro quibus specialiter legibus, ut hoc fieret, expressum est. 3 . Ad haec, cum ante nuptias donatio vel dos a patre data vel matre vel aliis parentibus pro filio vel filia, nepote vel nepte ceterisque descendentibus conferatur, si unus quidem vel una liberorum ante nuptias tantummodo donationem vel dotem, non etiam simplicem donationem accepit vel acceperit, alter vero vel altera neque dotem neque donationem ante nuptias a parente suo suscepit vel susceperit, sed simplicem tantummodo donationem, ne ex eo iniustum aliquid oriatur, ea quidem persona, quae ante nuptias donationem vel dotem suscepit, conferre eam cogenda, illa vero, quae simplicem tantummodo donationem meruit, ad collationem eius minime coartanda: si quid huiusmodi accidit vel acciderit, iubemus ad similitu dinem eius, qui ante nuptias donationem vel dotem conferre cogitur, etiam illam personam, quae nulla dote vel ante nuptias donatione data solam simplicem donationem a parentibus suis accepit, conferre eam nec recusare collationem eo, quod simplex donatio non aliter confertur, nisi huiusmodi legem donator tempore donationis suae indulgentiae imposuerit. * IUST. A. MENAE PP. *<A 529 D. VIII ID. AUG. CONSTANTINOPOLI DECIO VC. CONS. > Imperator Justinianus . Ut nemini super collatione de cetero dubietas oriatur, necessarium duximus constitutioni, quam iam favore liberorum fecimus, hoc addere, ut res, quas parentibus adquirendas esse prohibuimus, nec collationi post obitum eorum inter liberos subiaceant. 1
. Ut enim castrense peculium in communi conferre in hereditate
dividenda ex prisci iuris auctoritate minime cogebantur, ita et alias
res, quae minime parentibus adquiruntur, proprias liberis manere censemus.
* IUST. A. IOHANNI PP. *<A 532 D.XV K.NOV.LAMPADIO ET ORESTE VV.CC.CONSS.ANNO
SECUNDO.> 6.21.0. De testamento militis. Imperator Antoninus . Frater tuus miles si te specialiter bonis quae in paganico habebat heredem fecit, bona quae in castris reliquit petere non potes, etiamsi is qui eorum heres institutus est adire ea noluerit: sed ab intestato succedentes veniunt, modo si in eius loco substitutus non est et liquido probatur fratrem tuum castrensia bona ad te pertinere noluisse. Nam voluntas militis expeditione occupati pro iure servatur * ANT. A. FLORIO MIL. *<A 212 ACCEPTA V ID, SEPT.DUOBUS ASPRIS CONSS.> Imperator Antoninus . Miles si castrensium tantummodo bonorum commilitonem suum instituit heredem, cetera bona eius ut intestati defuncti mater eius iure possedit. Quod si extraneum scripsit heredem isque adiit hereditatem, bona eius in te transferri non iure desideras * ANT. A. SEPTIMO MIL. *<A 213 PP.XI K.MART.ANTONINO A.IIII ET BALBINO CONSS.> Imperator Antoninus . Quamquam militum testamenta iuris vinculis non subiciantur, cum propter simplicitatem militarem quomodo velint et quomodo possint ea facere his concedatur, tamen in valeriani quondam centurionis testamento institutio etiam iure communi accepit auctoritatem. 1 . Nam cum pater familias filiam ex duabus unciis, uxorem ex uncia heredem scripserit nec de residuis portionibus quicquam significaverit, in tres partes divisisse eum apparet hereditatem, ut duas habeat quae sextantem accepit, tertiam quae ex uncia est heres instituta. * ANT. A. VINDICIANO. *<A 213 PP.K.NOV.ANTONINO A.IIII ET BALBINO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Si Rufinus vir clarissimus tribunus laticlavius maior annis lege definitis faciens testamentum te manumisit, iustam tibi libertatem competisse scire debes. 1 . Quod si minor annis ex lege constitutis fuerit, cum faceret testamentum, lege impediente nullam libertatem adeptus es, quae in hac parte nec militibus remissa est. 2 . Quod si idem testator causam manumittendi te habuit, quae probabilis vivo manumittente consilio futura esset, quia per fideicommissum data libertas a quolibet minore annis ei, cuius causa probari potuit, praestari debet, et ex testamento militis eiusmodi servis iustam libertatem competere consequens est. * ALEX. A. IUNIO. *<A 222 PP.XVI K.DEC.ALEXANDRO A.CONS.> Imperator Alexander Severus . Ex testamento militis, sive adhuc in militia sive intra annum missus honeste decessit, hereditas et legata omnibus quibus relicta sunt debentur, quia inter cetera, quae militibus concessa sunt, liberum arbitrium quibus velint relinquendi supremis suis concessum est, nisi lex specialiter eos prohibuerit. * ALEX. A. SOZOMENO. *<A 224 PP. XVII K. FEBR. IULIANO ET CRISPINO CONSS.> Imperator Alexander Severus . In testamento quidem eius, qui non miles fuit, si duobus heredibus institutis, altero, cui potuit usque ad tempus pubertatis parens facere testamentum, altero, cui posteaquam heres extitit substituere non potuit, invicem substitutio eisdem verbis facta esset, in eum solum casum eam locum habere et sententiis prudentium virorum et constitutionibus divorum parentium meorum placet, quo utrique pari ratione potuit substitui. 1 . Sed cum ex testamento militis controversiam esse proponas, defuncta parvula eius filia, posteaquam heres extitit patri, cum qua simul aequis partibus heres institutus eras substitutione invicem facta, et mater quidem intestatae filiae sibi successionem defendat, tu autem ex substitutione ad te pertinere contendas, iuris quidem ratio manifesta est licere militibus proprio privilegio etiam heredibus extraneis, posteaquam heredes extiterint, mortuis substituere. 2 . Sed tibi probandum est, an ita frater tuus senserit. * ALEX. A. VALENTI. *<A 225 PP. XII K. MAI. FUSCO ET DEXTRO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Ex his verbis: " fortunato liberto meo do lego" vindicare tibi libertatem non potes, si pagani testamentum proponatur. 1 . At enim cum testatorem militem fuisse proponas, si non errore ductus libertum te credidit, sed dandae libertatis animum habuit, libertatem, et quidem directam, competere tibi, sed et legati vindicationem habere praerogativa militaris privilegii praestat. * ALEX. A. FORTUNATO. *<A 229 PP. XII K. IUL. ALEXANDRO A. III ET DIONE CONSS.> Imperator Gordianus . Certi iuris est militem ad tempus etiam heredem instituere posse. * GORD. A. AETERNIO MIL. *<A 238 PP. III K. OCT. PIO ET PONTIANO CONSS.> Imperator Gordianus . Sicut certi iuris est militem, qui scit se filium habere aliosque scripsit heredes, tacite eum exheredare intellegi, ita si ignorans se filium habere alios scribat heredes, non esse filio ademptam hereditatem, sed minime valente testamento, si sit in potestate, eum ad successionem venire in dubiis non habetur. * GORD. A. VALERIO. *<A 238 PP. V NON. OCT. PIO ET PONTIANO CONSS.> Imperator Philippus . Si, cum vel in utero haberetur filia inscio patre milite, ab eo praeterita sit, vel cum in rebus humanis eam non esse falso rumore prolato pater putavit, nullam eius testamento fecit mentionem, silentium huiusmodi exheredationis notam nequaquam infligit. 1 . Is autem miles, qui testamento filiam appellavit eique legatum dedit, non instituendo eam heredem exheredavit. * PHILIPP. A. ET PHILIPP. C. IUSTINO MIL. *<A 246 PP. XII K. IUN. PRAESENTE ET ALBINO CONSS.> Imperator Philippus . Captatorias institutiones et in militis testamento nullius esse momenti manifestum est. * PHILIPP. A. ET C. AEMILIO MIL. *<A 246 PP. VII K. IUL. PRAESENTE ET ALBINO CONSS.> Imperator Philippus . In testamento militis legem falcidiam et in legatis et in fideicommissis cessare explorati iuris est. Sane si quid ultra vires patrimonii postulatur, competenti defensione tueri te potes * PHILIPP. A. ET C. DOMITIAE. *<A 246 PP. VI NON. IUL. PRAESENTE ET ALBINO CONSS.> Imperatores Valerianus, Gallienus . Et militibus nostris, centurionibus quoque ob flagitium militare damnatis non aliarum quam castrensium rerum testamenta facere permittitur et intestatis iure proprio succeditur a fisco. * VALER. ET GALLIEN. AA. CLAUDIAE. *<A 254 PP. NON. AUG. VALERIANO ET GALLIENO AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si a fratre suo militante mater vestra scripta heres successionem eius sibi quaesiit, quamvis testamenti scriptura non continet iuris observationem, hanc hereditatem fratrem testatoris vel eius filios ab intestato evincere non potuisse iure constitit. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. HEREDIBUS MAXIMAE. *<A 294 S. V NON. MAI. AURRIS CC. CONSS.> Imperator Constantinus . Milites in expeditione degentes, si uxores aut filios aut amicos aut commilitones suos, postremo cuiuslibet generis homines amplecti voluerint supremae voluntatis adfectu, quomodo possint ac velint testentur, nec uxorum aut filiorum eorum, cum voluntatem patris reportaverunt, meritum aut libertas dignitasque quaeratur. 1 . Proinde sicut iuris rationibus licuit ac semper licebit, si quid in vagina aut in clipeo litteris sanguine suo rutilantibus adnotaverint, aut in pulvere inscripserint gladio sub ipso tempore, quo in proelio vitae sortem derelinquunt, huiusmodi voluntatem stabilem esse oportet. * CONSTANT. A. AD POP. *<A 334 D.III ID.AUG.NICOMEDIAE OPTATO ET APULINO CONSS.> Imperator Anastasius . Scriniarios vel apparitores, qui virorum magnificorum magistrorum militum iussionibus vel actibus obtemperant, etsi nomina eorum matriculis militaribus referri videantur, nullatenus in ultimis a se conficiendis voluntatibus iuris militaris habere facultatem decernimus. * ANASTAS. A. HIERIO PP. *<A 496 D.ID.FEBR.CONSTANTINOPOLI PAULO VC. CONS.> Imperator Justinianus . Ne quidam putarent in omni tempore licere militibus testamenta quomodo voluerint componere, sancimus his solis, qui in expeditionibus occupati sunt, memoratum indulgeri circa ultimas voluntates conficiendas beneficium. * IUST. A. MENAE PP. *<A 529 D.IIII ID.APRIL.CONSTANTINOPOLI DECIO VC. CONS.> Imperator
Justinianus . Licet antiquis legibus permittebatur pupillis, si
tribunatum numeri mereantur, ultimum elogium conficere posse, attamen
indignum nostris temporibus esse videtur eum, qui stabilem mentem
nondum adeptus est, propter privilegia militum sapientium hominum
iura pertractare et in tenera aetate ex tali licentia parentibus forte
suis vel aliis propinquis nocere propriam substantiam extraneis relinquentem.
Ideoque hoc fieri nullo modo concedimus * IUST. A. IOHANNI PP. *<A
532 D. XII K.NOV. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS
VV.CC.ANNO II > 6.22.0. Qui facere testamentum possunt vel non possunt. Imperator Gordianus . Quamquam omnium bonorum socer tuus itemque frater eius socii fuerunt, tamen non eo minus idem frater eius, cum fati munus impleret, testamento suo potuit sibi heredem instituere quem vellet. 1 . Item non idcirco minus is testamenti factionem habet, quod indivisam successionem cum sorore sua dicatur habuisse. * GORD. A. PETRONIO MIL. *<A 243 PP.XII K.AUG.ARRIANO ET PAPO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si is, qui tecum uxorem tuam heredem scripsit, quando testamentum ordinavit, sanae mentis fuerit nec postea alicuius sceleris conscientia obstrictus, sed aut impatiens doloris aut aliqua furoris rabie constrictus se praecipitem dedit, eiusque innocentia liquidis probationibus commendari potest a te, adscitae mortis obtentu postremum eius iudicium convelli non debet. 1 . Quod si futurae poenae metu voluntaria morte supplicium antevenit, ratam voluntatem eius conservari leges vetant. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. VIATORI ET PONTIAE. *<A 290 PP.K.DEC.IPSIS IIII ET III AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Senium quidem aetatis vel aegritudinem corporis sinceritatem mentis tenentibus testamenti factionem certum est non auferre. 1 . Filiam autem, quae in potestate eius est, testamentum facere non posse indubitati iuris est. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. LICINIO. *<A 294 S.IIII NON.APRIL.SIRMI CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si frater patruelis tuus ante quartum decimum aetatis annum suae decessit, cum facere non potuit testamentum, nihil ex eius postremo recte postulatur iudicio. 1 . Nam si hanc aetatem egressus, licet vigoris necdum emersissent vestigia, suum ordinavit sollemniter iudicium, hoc convellere frustra conaris. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. RHODONI. *<A 294 S. III ID. NOV. PANTICHI CC. CONSS.> Imperator Constantius . Eunuchis liceat facere testamentum, componere postremas exemplo omnium voluntates, conscribere codicillos salva testamentorum observantia. * CONSTANTIUS A. AD RUFINUM PP. *<A 352 D. V K. MART. SIRMI CONSTANTIO A. V ET CONSTANTIO C. CONSS.> Imperator Constantius . Si quis imperatorem forte heredem instituerit, habeat mutandi iudicii facultatem , et quemcumque voluerit secundum leges in testamento suo heredem scribendi. * CONSTANTIUS A. AD VOLUSIANUM PU. *<A 355 D. XII K. MART. MEDIOLANI ARBITIONE ET LOLLIANO CONSS.> Imperatores Valentinianus, Valens, Gratianus . Cum heredes instituuntur imperator seu augusta, ius commune cum ceteris habeant: quod et in codicillis vel fideicommissariis epistulis iure scriptis observandum erit. Et sicuti priscis legibus cautum est, imperatori quoque vel Augustae testamentum facere liceat et mutare * VALENTIN. VALENS ET GRAT. AAA. AD MAXIMUM. *<A 371 D. VII ID. AUG. CONTIONACI GRATIANO A. II ET PROBO CONSS.> Imperator Justinus . Hac consultissima lege sancimus, ut carentes oculis seu morbo vel ita nati per nuncupationem suae condant moderamina voluntatis, praesentibus septem testibus, quos aliis quoque testamentis interesse iuris est, tabulario etiam: ut cunctis ibidem collectis primum ad se convocatos omnes, ut sine scriptis testentur, edoceat, deinde exprimat nomina specialiter heredum et dignitates singulorum et indicia, ne sola nominum commemoratio quicquam ambiguitatis pariat, et ex quanta parte vel ex quotis unciis in successionem admitti debeant et quod unumquemque legatarium seu fideicommissarium adsequi velit: omnia denique palam edicat, quae ultimarum capit dispositionum series lege concessa. 1 . Quibus omnibus ex ordine peroratis uno eodemque loco et tempore, sed et tabularii manu conscriptis sub obtentu septem ( ut dictum est) testium et eorundem testium manu subscriptis, dehinc consignatis tam ab isdem testibus quam a tabulario, plenum obtinebit robur testantis arbitrium. 1a . Quae in eundem modum erunt observanda, quamvis non heredes instituere, sed legata solum vel fideicommissa et in summa quae codicillis habentur congrua duxerit ordinanda. 1b . ( 1) at cum humana fragilitas mortis praecipue cogitatione turbata minus memoria possit res plures consequi, patebit eis licentia voluntatem suam sive in testamenti vel in codicilli tenore compositam cui velint scribendam credere, ut in eodem postea collocatis testibus et tabulario, re etiam ( ut dictum est) patefacta, cuius causa convocati sunt, et chartula prometur, quam susceptam testatori recitabit tabularius simul et testibus, ut, ubi tenor eorum cunctis innotuerit, elogium ipse suum profiteatur agnoscere et ex animi sui quae lecta sunt disposuisse sententia, et in fine subscriptio sequatur testium nec non omnium signacula tam testium ( prout dictum est) quam tabularii. 2 . Sed quia tabulariorum copia non in omnibus locis datur quaerentibus, iubemus, ubi tabularius reperiri non possit, octavum adhiberi testem, ut, quod tabulario pro supra dicto modo commisimus, id per octavum testem effectum capiat: libera potestate concedenda suas voluntates in praedictum modum ordinantibus chartulam ita subscriptam, ita denique consignatam, ut antelatae formae declarant, cui velint ex testibus custodiendam mandare. Sic fieri namque confidimus, ut non recipiat se tantum in caecis testandi licentia, sed ne locum quidem ullum relinquat insidiis tot oculis spectata, tot insinuata sensibus, tot insuper in tuto locata manibus * IUSTINUS A. DEMOSTHENI P P. *<A 521 D. K. IUN. CONSTANTINOPOLI IUSTINIANO ET VALERIO CONSS.> Imperator Justinianus . Furiosum in suis indutiis ultimum condere elogium posse, licet ab antiquis dubitabatur, tamen et retro principibus et nobis placuit: nunc autem hoc decidendum est, quod simili modo antiquos animos movit, si coepto testamento furor eum invasit. 1 . Sancimus itaque tale testamentum hominis, qui in ipso actu testamenti adversa valetudine tentus est, pro nihilo esse. Sin vero voluerit in dilucidis intervallis aliquod condere testamentum vel ultimam voluntatem et hoc sana mente et inceperit facere et consummaverit nullo tali morbo interveniente, stare testamentum sive quamcumque ultimam voluntatem censemus, si et alia omnia accesserint, quae in huiusmodi actibus legitima observatio sequitur * IUST. A. IULIANO PP. *<A 530 D. K. SEPT. CONSTANTINOPOLI LAMPADIO ET ORESTE VV. CC. CONSS.> Imperator Justinianus . Discretis surdo et muto, quia non semper huiusmodi vitia sibi concurrunt, sancimus, si quis utroque morbo simul laborat, id est ut neque audire neque loqui possit, et hoc ex ipsa natura habeat, neque testamentum facere neque codicillos neque fideicommissum relinquere neque mortis causa donationem celebrare concedatur nec libertatem sive vindicta sive alio modo imponere: eidem legi tam masculos quam feminas oboedire imperantes. 1 . Ubi autem et in huiusmodi vitiis non naturalis sive masculo sive feminae accedit calamitas, sed morbus postea superveniens et vocem abstulit et aures conclusit, si ponamus huiusmodi personam litteras scientem, omnia, quae priori interdiximus, haec ei sua manu scribenti permittimus. 2 . ( 1) sin autem infortunium discretum est, quod ita raro contingit, et surdis, licet naturaliter huiusmodi sensus variatus est, tamen omnia facere et in testamentis et in codicillis et in mortis causa donationibus et in libertatibus et in aliis omnibus permittimus. 3 . Si enim vox articulata ei a natura concessa est, nihil prohibet eum omnia quae voluit facere, quia scimus quosdam iuris peritos et hoc subtilius cogitasse et nullum esse exposuisse, qui penitus non exaudit, si quis supra cerebrum illius loquatur, secundum quod iuventio celso placuit. 4 . In eo autem, cui morbus superveniens auditum tantummodo abstulit, nec dubitari potest, quin possit omnia sine aliquo obstaculo facere. 5 . Sin vero aures quidem apertae sint et vocem recipientes, lingua autem penitus praepedita, licet a veteribus auctoribus saepius de hoc variatum est, attamen si et hunc peritum litterarum esse proponamus, nihil prohibet et eum scribentem omnia facere, sive naturaliter sive per interventum morbi huiusmodi infortunium ei accessit. 6 . Nullo discrimine neque in masculis neque in feminis in omni ista constitutione servando. * IUST. A. IULIANO PP. *<A 531 D. X K. MART. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> Imperator Justinianus . Nemo ex lege, quam nuper promulgavimus, in rebus, quae parentibus adquiri non possunt, existimet aliquid esse innovandum, et permissum fuisse filiis familias cuiuscumque gradus vel sexus testamenta facere, sive sine patris consensu bona possideant secundum nostrae legis distinctionem, sive cum eorum voluntate. 1 . Nullo etenim modo hoc eis permittimus, sed antiqua lex per omnia conservetur, quae filiis familias nisi in casibus certis testamenta facere nullo concedit modo, et in his personis, quae huiusmodi facultatem habere iam concessae sunt. * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 531 D. IIII K. AUG. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> Imperator
Justinianus . Omnes omnino, quibus quasi castrensia peculia habere
ex legibus concessum est, habeant licentiam in ea tantummodo ultimas
voluntates condere secundum nostrae constitutionis tenorem, quae talibus
testamentis de inofficiosi querella immunitatem praestavit. * IUST.
A. IOHANNI PP. *<A 531 D. K. SEPT. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM
LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> 6.23.0. De testamentis: quemadmodum testamenta ordinantur. Imperator Hadrianus . Testes servi an liberi fuerunt, non oportet in hac causa tractari, cum eo tempore, quo testamentum signabatur, omnium consensu liberorum loco habiti sunt nec quisquam eis usque adhuc status controversiam moverit. * HADR. A. CATONIO VERO. *< SINE DIE ET CONSS.> Imperator Alexander Severus . Publicati semel testamenti fides, quamvis ipsa materia, in qua primum a testatore scriptum relictum fuit, casu qui probatur intercidit, nihilo minus valet. * ALEX. A. EXPEDITO. *<A 225 PP. K. IUN. FUSCO II ET DEXTRO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Ex imperfecto testamento nec imperatorem hereditatem vindicare saepe constitutum est. Licet enim lex imperii sollemnibus iuris imperatorem solverit, nihil tamen tam proprium imperii est, ut legibus vivere * ALEX. A. ANTIGONO. *<A 232 PP. XI K. IAN. LUPO ET MAXIMO CONSS.> Imperator Gordianus . Si in nomine praenomine seu cognomine testator erravit nec tamen de quo senserit incertum sit, error huiusmodi nihil officit veritati. * GORD. A. RUFINO. *<A 239 PP. XII K. AUG. GORDIANO A. ET AVIOLA CONSS.> Imperatores Valerianus, Gallienus. Neque professio neque adseveratio nuncupantium filios, qui non sunt, veritati praeiudicant: et quae ut filiis testamento relinquuntur, iuxta ea quae a principibus statuta sunt non deberi certi iuris est. * VALER. ET GALLIEN. AA. LUCILLO. *<A 254 ACCEPTA IIII NON. IUL. VALERIANO II ET GALLIENO AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Verba testamenti, quibus mater vestra decedens nihil se cuiquam donasse significavit, si res se aliter habet, fidem veri non perfringunt. * DIOCL. ET MAXIM. AA. TERENTIAE. *<A 285 PP. III NON. NOV. DIOCLETIANO A. II ET ARISTOBULO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Errore scribentis testamentum iuris sollemnitas mutilari nequaquam potest, quando minus scriptum, plus nuncupatum videtur. Et ideo recte testamento facto, quamquam desit " heres esto", consequens est existente herede legata sive fideicommissa iuxta voluntatem testatoris oportere dari * DIOCL. ET MAXIM. AA. RUFINAE. *<A 290 PP. XVII K. FEBR. IPSIS IIII ET III AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Casus maioris ac novi contingentis ratione adversus timorem contagionis, quae testes deterret, aliquid de iure laxatum est: non tamen prorsus reliqua etiam testamentorum sollemnitas perempta est. 1 . Testes enim huiusmodi morbo oppresso eo tempore iungi atque sociari remissum est, non etiam conveniendi numeri eorum observatio sublata. * DIOCL. ET MAXIM. AA. MARCELLINO. *<A 290 S. K. IUL. IPSIS IIII ET III AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si non speciali privilegio patriae tuae iuris observatio relaxata est et testes non in conspectu testatoris testimoniorum officio functi sunt, nullo iure testamentum valet. * DIOCL. ET MAXIM. AA. PATROCLIAE. *<A 290 PP. K. IUL. IPSIS IIII ET III AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si testamentum iure factum sit et heres sit capax, auctoritate rescripti nostri rescindi non oportet. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. MENOPHILIANO. *<A 293 S. XV K..... AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Non idcirco minus iure factum testamentum suas obtinet vires, quod post mortem testatoris subtractum probatur. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. ZETHO. *<A 293 S. PRID NON. IUL. AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si unus de septem testibus defuerit vel coram testatore omnes eodem loco testes suo vel alieno anulo non signaverint, iure deficiat testamentum. 1 . De his autem, quae interleta sive supra scripta dicis, non ad iuris sollemnitatem, sed ad fidei pertinet quaestionem, ut appareat, utrum testatoris voluntate emendationem meruerunt, vel ab altero inconsulte deleta sunt, an ab aliquo falso haec fuerint commissa. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. MATRONIAE. *<A 293 S. PRID. NON. IUL. PHILIPPOPOLI AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Testandi causa de pecunia sua legibus certis facultas, non iurisdictionis mutare formam vel iuri publico derogare cuiquam permissum est. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. EURIPIDI. *<A 294 S. VI K. DEC. CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Non codicillum, sed testamentum aviam vestram facere voluisse institutio et exheredatio facta probant evidenter. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. ACHILLEO. *<A 294 S. ID. DEC. CC. CONSS.> Imperator Constantinus . Quoniam indignum est ob inanem observationem irritas fieri tabulas et iudicia mortuorum, placuit ademptis his, quorum imaginarius usus est, institutioni heredis verborum non esse necessariam observantiam, utrum imperativis et directis verbis fiat an inflexa. 1 . Nec enim interest, si dicatur " heredem facio" vel " instituo" vel " volo" vel " mando" vel " cupio" vel " esto" vel " erit", sed quibuslibet confecta sententiis, quolibet loquendi genere formata institutio valeat, si modo per eam liquebit voluntatis intentio, nec necessaria sint momenta verborum, quae forte seminecis et balbutiens lingua profudit. 2 . Et in postremis ergo iudiciis ordinandis amota erit sollemnium sermonum necessitas, ut, qui facultates proprias cupiunt ordinare, in quacumque instrumenti materia conscribere et quibuscumque verbis uti liberam habeant facultatem. * CONST. A. AD POP. *<A 339 S. D. K. FEBR. LAODICEAE CONSTANTIO A. II ET CONSTANTE A. CONSS.> Imperatores Gratianus, Valentinianus, Theodosius . Non dubium nec incertum est, sicut imperatoribus, ita qualibet dignitate vel potestate decoratis viris tam hereditatem quam legatum seu fideicommissum relinqui posse. 1 . Illud adiciendum est, ut, qui ex testamento vel ab intestato heres extiterit, etsi voluntas defuncti circa legata seu fideicommissa seu libertates legibus non sit subnixa, tamen, si sua sponte agnoverit, implendi eam necessitatem habeat. * GRAT. VALENTIN. ET THEODOS. AAA. EUTROPIO PP. *<A 380 S. D. K. IUL. THESSALONICAE GRATIANO V ET THEODOSIO AA. CONSS.> Imperatores Arcadius, Honorius . Testamentum non ideo infirmari debebit, quod diversis hoc deficiens nominibus appellavit, cum superflua non noceant. Namque necessaria praetermissa imminuunt contractus et testatoris officiunt voluntati, non abundans cautela * ARCAD. ET HONOR. AA. AETERNALI PROCONS. ASIAE. *<A 396 D. XII K. APRIL. ARCADIO IIII ET HONORIO III AA. CONSS.> Imperatores Arcadius, Honorius . Testamenta omnia ceteraque, quae apud officium censuale publicari solent, in eodem reserventur nec usquam pemittatur fieri ulla translatio. Mos namque retinendus est fidelissimae vetustatis, quem si quis in hac urbe voluerit immutare, irritam mortuorum videri faciet voluntatem * ARCAD. ET HONOR. AA. AFRICANO PU. *<A 397 D. VI K. OCT. CONSTANTINOPOLI CAESARIO ET ATTICO CONSS.> Imperatores Honorius, Theodosius . Omnium testamentorum sollemnitatem superare videatur, quod insertum mera fide precibus inter tot nobiles probatasque personas etiam conscientiam principis tenet. 1 . Sicut igitur securus erit, qui actis cuiuscumque iudicis aut municipum aut auribus privatorum mentis suae postremum publicavit iudicium, ita nec de eius umquam successione tractabitur, qui nobis mediis et toto iure, quod nostris est scriniis constitutum, teste succedit. 2 . Nec sane illud heredibus nocere permittimus, si rescripta nostra nihil de eadem voluntate responderit. Voluntates etenim hominum audire volumus, non iubere, ne post sententiam nostram inhibitum videatur commutationis arbitrium, cum hoc ipsum, quod per supplicationem nostris auribus intimatur, ita demum firmum sit, si ultimum comprobatur nec contra iudicium suum defunctus postea venisse detegitur 3 . Ne quid sane praetermisisse credamur huiusmodi institutionis successoribus designatis, omnia quae scriptis heredibus competunt iubemus eos habere nec super bonorum possessionis petitione ullam controversiam nasci, cum pro herede agere cuncta sufficiat et ius omne ipsa complere aditio videatur. 4 . Omnibus etenim praestandum esse censemus, ut libero arbitrio, cui testandi facultas suppetit, successorem suum oblatis possit precibus declarare et stabile sciat esse quod fecerit, nec institutus heres pertimescat, cum oblatas preces secundum voluntatem defuncti idoneis possit testibus approbare, si ei alia nocere non possunt. * HONOR. ET THEODOS. AA. IOHANNI PP. *<A 413 D. XII K. MART. RAVENNAE POST CONSULATUM HONORII VIIII ET THEODOSII V AA.> Imperatores Honorius, Theodosius . Nolumus convelli deficientium scriptas iure ac sollemniter voluntates, dum quoddam morientis supremum et non adscriptum processisse confirmatur arbitrium, tamquam patrimonium suum ad nos deficiens maluerit pertinere. 1 . Omnibus enim privatis et militantibus interdicimus, ut huiusmodi perhibeant testimonia, et falsi criminis reos teneri praecipimus, si, cum scriptae iure ac sollemniter deficientium extiterint voluntates, non scriptum aliquid sub nostrorum nominum mentione falso adstruere moliantur. 2 . Nemo itaque relictus heres vel legibus ad successionem vocatus nostrum vel potentium nomen horrescat: nemo ferre testimonia in hunc modum vel suscipere gestis huiusmodi voces audeat nostro vel etiam privatorum potentium nomine. * HONOR. ET THEODOS. AA. EDICT. AD POP. URB. CONSTANINOPOLIT. *<A 416 D. IIII ID. MART. CONSTANTINOPOLI THEODOSIO A. VII ET PALLADIO CONSS.> Imperatores Theodosius, Valentinianus . Hac consultissima lege sancimus licere per scripturam conficientibus testamentum, si nullum scire volunt quae in eo scripta sunt, signatam vel ligatam vel tantum clausulam involutamque proferre scripturam vel ipsius testatoris vel cuiuslibet alterius manu conscriptam, eamque rogatis testibus septem numero civibus romanis puberibus omnibus simul offerre signandam et subscribendam, dum tamen testibus praesentibus testator suum esse testamentum dixerit quod offertur eique ipse coram testibus sua manu in reliqua parte testamenti subscripserit: quo facto et testibus uno eodemque die ac tempore subscribentibus et consignantibus valere testamentum nec ideo infirmari, quod testes nesciant quae in eo scripta sunt testamento. 1 . Quod si litteras testator ignoret vel subscribere nequeat, octavo subscriptore pro eo adhibito eadem servari decernimus. 2 . In omnibus autem testamentis, quae praesentibus vel absentibus testibus dictantur, superfluum est uno eodemque tempore exigere testatorem et testes adhibere et dictare suum arbitrium et finire testamentum. Sed licet alio tempore dictatum scriptumve proferatur testamentum, sufficiet uno eodemque die nullo actu interveniente testes omnes, videlicet simul nec diversis temporibus, subscribere signareque testamentum 2a . Finem autem testamenti subscriptiones et signacula testium esse decernimus. Non subscriptum namque a testibus ac signatum testamentum pro imperfecto haberi convenit 3 . Ex imperfecto autem testamento voluntatem tenere defuncti, nisi inter solos liberos a parentibus utriusque sexus habeatur, non volumus. 3a . Si vero in huiusmodi voluntate liberis alia sit extranea mixta persona, certum est eam voluntatem, quantum ad illam dumtaxat permixtam personam pro nullo haberi, sed liberis adcrescere. 4 . Per nuncupationem quoque, hoc est sine scriptura, testamenta non alias valere sancimus, nisi septem testes, ut supra dictum est, simul uno eodemque tempore collecti testatoris voluntatem ut testamentum sine scriptura facientis audierint. 5 . Si quis autem testamento iure perfecto postea ad aliud pervenerit testamentum, non alias quod ante factum est infirmari decernimus, quam id, quod secundum facere testator instituit, iure fuerit consummatum, nisi forte in priore testamento scriptis his, qui ab intestato ad testatoris hereditatem successionemve venire non poterant, in secunda voluntate testator eos scribere instituit, qui ab intestato ad eius hereditatem vocantur. Eo enim casu, licet imperfecta videatur scriptura posterior, infirmato priore testamento secundam eius voluntatem non quasi testamentum, sed quasi voluntatem intestati valere sancimus 5a . In qua voluntate quinque testium iuratorum depositiones sufficient: quo non facto valebit primum testamentum, licet in eo scripti videantur extranei. 6 . Illud etiam huic legi perspeximus inserendum, ut etiam graece omnibus liceat testari. * THEODOS. ET VALENTIN. AA. FLORENTIO PP. *<A 439 D. PRID. ID. SEPT. CONSTANTINOPOLI THEODOSIO A. XVII ET FESTO CONSS.> Imperator Zeno . Dictantibus testamenta vel aliam quamlibet ultimam voluntatem legatum vel fideicommissum vel quodcumque aliud quolibet legitimo titulo testatorem posse relinquere minime dubitandum est. Testibus etiam ad efficiendam voluntatem adhibitis pro suo libitu quod voluerit testator relinquere non prohibetur * ZENO A. SEBASTIANO PP. *<A 480 D. K. MAI. CONSTANTINOPOLI BASILIO IUNIORE VC. CONS.> Imperator Justinus . Consulta divalia, quibus considerate prospectum est, ne voluntates ultimae deficientium in hac regia urbe confectae apud alium aperiri possint quam virum clarissimum pro tempore census magistrum, monumentis intervenientibus pro iuris ordine, neve in hereditate, cuius summa centum aureorum pretium non excedit, mercedis quicquam aut sumptuum censum administrantes aut censualis apparitio super intimandis isdem elogiis audeant adsequi, firma nunc quoque edicimus ac repetita promulgatione non solum iudices quorumlibet tribunalium, verum etiam defensores ecclesiarum, quos turpissimum intimationis genus inrepserat, praemonendos censemus, ne rem attingant, quae nemini prorsus omnium secundum constitutionum praecepta quam census magistro competit. Absurdum est namque, si promiscuis actibus rerum turbentur officia et alii creditum alius subtrahat, ac praecipue clericis, quibus opprobrium est, si peritos se velint disceptationum esse forensium: poena etiam feriendis temeratoribus praesentis sanctionis quinquaginta librarum auri. Nec enim concedendum est, ut suprema vota deficientium eversionis quicquam ex incongrua insinuatione contrahant, dum res ab incongruis usurpatur audacte * IUSTINUS A. ARCHELAO PP. *<A 524 D. XIII K. DEC. CONSTANTINOPOLI IUSTINO A. II ET OPILIONE CONSS.> Imperator Justinianus . Ambiguitates, quae vel imperitia vel desidia testamenta conscribentium oriuntur, resecandas esse censemus et, sive institutio heredum post legatorum dationes scripta sit vel alia praetermissa sit observatio non ex mente testatoris, sed vitio tabellionis vel alterius qui testamentum scribit, nulli licentiam concedimus per eam occasionem testatoris voluntatem subvertere vel minuere. * IUST. A. MENAE PP. *<A 528 D. K. IAN. DN. IUSTINIANO A. PP. II CONS.> Imperator Justinianus . Praeposteri reprehensionem, quam novella constitutio in dotalibus instrumentis sustulisse noscitur, in aliis quoque omnibus tam contractibus quam testamentis tollimus, ut tali exceptione cessante et stipulatio et alii contractus et testatoris voluntas indubitate valeat, exactione videlicet post condicionem vel diem competente. * IUST. A. MENAE PP. *<A 528 S. D. VII ID. DEC. DN. IUSTINIANO A. PP. II CONS.> Imperator Justinianus . In testamentis sine scriptis faciendis omnem formalem observationem penitus amputamus, ut, postquam septem testes convenerint, satis sit voluntatem testatoris vel testatricis simul omnibus manifestari significantis, ad quos substantiam suam pervenire vellet vel quibus legata vel fideicommissa vel libertates disponeret, etiamsi non ante huiusmodi dispositionem praedixerit testator vel testatrix illa formalia verba: ideo eosdem testes convenisse, quod sine scriptis suam voluntatem vel testamentum componere censuit. * IUST. A. MENAE PP. *<A 528 S. D. IIII ID. DEC. CONSTANTINOPOLI DN. IUSTINIANO A. PP. II CONS.> Imperator Justinianus . Sancimus, si quis legitimo modo condidit testamentum et post eius confectionem decennium profluxit, si quidem nulla innovatio vel contraria voluntas testatoris apparuit, hoc esse firmum. Quod enim non mutatur, quare stare prohibetur? quemadmodum enim, qui testamentum fecit et nihil voluit contrarium, intestatus efficitur 1 . Sin autem in medio tempore contraria voluntas ostenditur, si quidem perfectissima est secundi testamenti confectio, ipso iure prius tollitur testamentum. 2 . Sin autem testator tantummodo dixerit non voluisse prius stare testamentum, vel aliis verbis utendo contrariam aperuit voluntatem, et hoc vel per testes idoneos non minus tribus vel inter acta manifestaverit et decennium fiat emensum, tunc irritum esse testamentum tam ex contraria voluntate quam ex cursu temporali. 3 . Aliter etenim testamenta mortuorum per decennii transcursionem evanescere nullo patimur modo, prioribus constitutionibus, quae super huiusmodi testamentis vacuandis latae fuerant, penitus antiquandis. * IUST. A. IULIANO PP. *<A 530 D. XV K. APRIL. CONSTANTINOPOLI LAMPADIO ET ORESTE VV. CC. CONSS.> Imperator Justinianus . Cum antiquitas testamenta fieri voluit nullo actu interveniente et huiusmodi verborum compositio non rite interpretata paene in perniciem et testantium et testamentorum procederet, sancimus in tempore, quo testamentum conditur vel codicillus nascitur vel ultima quaedam dispositio secundum pristinam celebratus observationem ( nihil enim ex ea penitus immutandum esse censemus) , ea quidem, quae minime necessaria sunt, nullo procedere modo, quippe causa subtilissima proposita ea quae superflua sunt minime debent intercedere. 1 . Si quid autem necessarium advenerit et in ipsum corpus laborantis respiciens contigerit, id est vel victus necessarii vel potionis oblatio vel medicaminis datio vel impositio, quibus relictis ipsa sanitas testatoris periclitatur, vel si quis necessarius naturae usus ad depositionem superflui ponderis immineat vel testatori vel testibus, non esse ex hac causa testamentum subvertendum licet morbus comitialis, quod et factum esse comperimus, uni ex testibus contigerit, sed eo quod urguet et imminet repleto vel deposito iterum solita per testamenti factionem adimpleri. 2 . Et si quidem a testatore aliquid fiat testibus paulisper separatis, cum coram his facere aliquid naturale testator erubescat, iterum introductis testibus consequentiam factionis testamenti procedere. 3 . Si tamen in quendam vel quosdam testium aliquid tale contingat, si quidem ex brevi temporis intervallo necessitas potest transire, iterum eorundem testium reversum expectari et sollemnia peragi. 4 . Sin autem longiore spatio refectio fortuiti casus indigeat, et maxime si salus testatoris periclitantis immineat, tunc illo vel illis testibus, circa quos aliquid tale eveniet, separatis alios subrogari et ab eo vel ab eis tam testatorem quam alios testes sciscitari, si ea, quae eorum praesentiam antecedunt, omnia coram eis processissent. 5 . Et si hoc fuerit undique manifestum, tunc eos vel eum una cum aliis testibus ea quae oportet facere, etsi in medio subscriptiones testium iam fuerant subsecutae. Sic etenim et naturae medemur et mortuorum elogia in suo statu facimus permanere 6 . Cum autem constitutione, quae de testamentis ordinandis processit, cavetur, quatenus septem testium praesentia in testamentis requiratur et subscriptio a testatore fiat vel alio pro eo, et constitutio sic edixit: " octavo subscriptore adhibito", et quidam testamentum suum omne manu propria conscripsit et post eius litteras testes adhibiti suas subscriptiones supposuerunt aliaque omnia sollemniter in testamento peracta sunt et testamentum ex hoc, de quo dubitatur, irritum factum est, eandem constitutionem corrigentes sancimus, si quis sua manu totum testamentum vel codicillum conscripserit et hoc specialiter in scriptura reposu erit, quod sua manu hoc confecit, sufficiat ei totius testamenti scriptura et non alia subscriptio requiratur neque ab eo neque pro eo ab alio , sed sequantur huiusmodi scripturam et litterae testium et omnis quae expectatur observatio, et sit testamentum validum, et codicillus, si quinque testium litterae testatoris scripturae coadunentur, in sua firmitate remaneat, et nemo callidus machinator huiusmodi iniquitatis in posterum inveniatur. * IUST. A. IULIANO PP. *<A 530 D. VI K. APRIL. CONSTANTINOPOLI LAMPADIO ET ORESTE VV. CC. CONSS.> Imperator Justinianus . Iubemus omnimodo testatorem, si vires ad scribendum habeat, nomen heredis vel heredum in sua subscriptione vel in quacumque parte testamenti ponere, ut sit manifestum secundum illius voluntatem hereditatem esse transmissam. 1 . Sin autem forsitan ex morbi acerbitate vel litterarum imperitia hoc facere minime poterit, testibus testamenti praesentibus nomen vel nomina heredis vel heredum ab eo nuncupari, ut omnimodo sciant testes, si non ipse subscribere potest, qui sunt scripti heredes, et ita certo heredis nomine successio procedat. 2 . Si enim talis est testator, qui neque scribere neque articulate loqui potest, mortuo similis est et falsitas in elogiis committitur, quam, ut exul fiat a re publica nostra, maxime in testamentorum confectione cupientes hanc edictalem legem in orbem terrarum ponimus. 3 . Quod si non fuerit observatum et nomen heredis vel heredum non fuerit manu testatoris scriptum vel voce coram testibus nuncupatum, hoc testamentum stare minime patimur vel in totum, si tota heredum nomina fuerint praetermissa, vel in eius heredis institutionem, cuius nomen neque lingua neque manus testatoris significavit. 4 . Sed ne aliqua forsitan oblivio testium animis incumbat pluribus interdum nominibus heredum expressis, ipsi testes in suis subscriptionibus, cum testator non haec scripserit, sed nuncupaverit, eorum nomina scribere non differant ad aeternam rei memoriam. 5 . Sin vero ipse testator in qualicumque parte testamenti nomina heredum ( sicut dictum est) scripserit, supervacuum est testes in sua subscriptione hoc exprimere , cum forsitan nescire eos testator suos heredes voluit et semel causa ex ipsius testatoris scriptura appareat. 6 . Oportet enim omnimodo vel ex litteris testatoris vel ex voce quidem testatoris, litteris autem testium, qui ad elogium conficiendum fuerint convocati, nomina manifestari heredum. Quemadmodum enim in elogio, quod sine scriptura conficitur, necesse est testatorem voce exprimere nomen vel nomina heredum, ita oportet et in testamentis per scripturam conficiendis, cum ipse testator manu sua scribere heredes vel noluerit vel minime potuerit, voce tamen eius eos manifestari 7 . Quae in posterum tantummodo observari censemus, ut, quae testamenta post hanc novellam nostri numinis legem conficiuntur, haec cum tali observatione procedant: quid enim antiquitas peccavit, quae praesentis legis inscia pristinam secuta est observationem? scituris et tabellionibus et his qui conficienda testamenta procurant, quod, si aliter facere ausi fuerint, poenam falsitatis non evitabunt, quasi dolose in tam necessaria causa versati. * IUST. A. IULIANO PP. *<A 531 D. K. MART. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> Imperator Justinianus . Nostram provisionem, maxime circa ultima elogia defunctorum, nunc etiam extendi properamus. Unde cum invenimus quasdam controversias veteribus iuris interpretatoribus exortas propter testamentum, quod legitimo modo conditum est septemque testium signa habens, postea fortuito casu vel per ipsius testatoris operam lino toto vel plurima eius parte incisa in ambiguitatem inciderit, solitum ei praebemus remedium sancientes, si quidem testator linum vel signacula inciderit vel abstulerit utpote voluntate eius mutata, testamentum non valere: sin autem ex alia quacumque causa hoc contigerit, durante testamento scriptos ad hereditatem vocari, maxime cum nostra constitutio, quam super tuitione testamentorum promulgavimus, testatorem disposuit vel sua manu nomen heredis scribere vel, si imper itia litterarum vel adversa valitudine seu alio modo hoc facere non potest, testes ipsos audito nomine heredis sub praesentia ipsius testatoris nomen heredis suis subscriptionibus declarare * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 531 D. XV K. NOV. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> Imperator Justinianus . Et ab antiquis legibus et a diversis retro principibus semper rusticitati consultum est et in multis legum subtilitatibus stricta observatio eis remissa est, quod ex ipsis rerum invenimus documentis. Cum enim testamentorum ordinatio sub certa definitione legum instituta est, homines rustici et quibus non est litterarum peritia quomodo possunt tantam legum subtilitatem custodire in ultimis suis voluntatibus? ideo ad dei humanitatem respicientes necessarium duximus per hanc legem eorum simplicitati subvenire 1 . Sancimus itaque in omnibus quidem civitatibus et in castris orbis romani, ubi et leges nostrae manifestae sunt et litterarum viget scientia, omnia, quae etiam libris nostrorum digestorum seu institutionum et imperialibus sanctionibus nostrisque dispositionibus in condendis testamentis cauta sunt, observari nullamque ex praesenti lege fieri innovationem. 2 . In illis vero locis, in quibus raro inveniuntur homines litterati, per praesentem legem rusticanis concedimus antiquam eorum consuetudinem legis vicem obtinere, ita tamen, ut, ubi scientes litteras inventi fuerint, septem testes, quos ad testimonium vocari necesse est, adhibeantur et unusquisque pro sua persona subscribat: ubi autem non inveniuntur litterati, septem testes et sine scriptura testimonium adhibentes admitti. 3 . Si autem in illo loco minime inventi fuerint septem testes, usque ad quinque modis omnibus testes adhiberi iubemus: minus autem nullo modo concedimus. 4 . Si vero unus aut duo vel plures scierint litteras, liceat his pro ignorantibus litteras, praesentibus tamen, subscriptionem suam imponere, sic tamen, ut ipsi testes cognoscant testatoris voluntatem et maxime quem vel quos heredes sibi relinquere voluerit, et hoc post mortem testatoris iurati deponant. 5
. Quod igitur quisque rusticorum, sicut praedictum est, pro
suis rebus disposuerit, hoc omnimodo legum subtilitate remissa firmum
validumque consistat. * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 534 D. III NON.
IUL. CONSTANTINOPOLI DN. IUSTINIANO A. IIII ET PAULINO VC. CONSS.>
6.24.0. De heredibus instituendis et quae personae heredes institui non possunt. Imperator Titus Aelius Antoninus . Qui deportantur, si heredes scribantur, tamquam peregrini capere non possunt, sed hereditas in ea causa est, in qua esset, si scripti non fuissent. * T. AEL. ANT. A. ANTESTIANO. *< SINE DIE ET CONS.> Imperator Antoninus . Pater tuus si ex residua parte heres institutus est, quam alter heres scriptus capere non posset, isque ad nullam partem hereditatis propter condicionem suam admitti potuit, ex asse heres extitit: nam residui commemoratio etiam totum admittit. * ANT. A. CAECILIO. *<A 212 PP. XV K. IUL. ROMAE DUOBUS ASPRIS CONSS.> Imperator Alexander Severus . Cum proponas Alexandrum equitem testamento primo loco Iulianum ut libertum suum heredem instituisse eique substituisse his verbis: "quod si ex aliqua causa primus hereditatem meam adire noluerit vel non potuerit, tunc in locum secundum heredem substituo vitalem", post mortem autem testatoris iulianum servum communem fuisse defuncti militis et zoili fratris eius apparuerit, an tu ex substitutione admittereris, voluntatis est quaestio. 1 . Nam si credens eum proprium et suum libertum heredem instituit nec per eum ad alium quemquam hereditatem pertinere voluit, extitit condicio substitutionis tibique delata hereditas est. 2 . Quod si verba substitutionis subscriptae ad ius rettulit, ut si nec per semet ipsum alium fecisset heredem ( potuit enim quamvis iubente domino nolle adire), ita demum substitutus vocaretur, si tamen paruit domino et adiit, substitutioni locus non est. * ALEX. A. VITALI MIL. *<A 223 PP. VI K. MAI. MAXIMO II ET AELIANO CONSS.> Imperator Gordianus . Si pater tuus eum quasi filium heredem instituit, quem falsa opinione ductus suum esse credebat, non instituturus, si alienum nosset, isque postea subditicius esse ostensus est, auferendam ei successionem divi severi et antonini placitis continetur. * GORD. A. ULPIO. *<A 238 PP. PRID. NON. OCT. PIO ET PONTIANO CONSS.> Imperator Gordianus . Non ideo minus uxor iure heres videtur instituta, quod non uxor, sed adfinis testamento nominata est. * GORD. A. CASSIANO. *<A 241 PP. V K. OCT. GORDIANO A. II ET POMPEIANO CONSS.> Imperator Philippus . Si compensandi debiti gratia uxor maritum fecit heredem, desiderio tuo praeter portionem hereditatis debitum quoque restitui postulantis non tantum iuris severitas, verum etiam defunctae voluntas refragatur. * PHILIPP. A. ET PHILIPP. C. ANTONIO. *<A 246 PP. XII K. MART. PRAESENTE ET ALBINO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Nec apud peregrinos fratrem sibi quisquam per adoptionem facere poterat. Cum igitur, quod patrem tuum voluisse facere dicis, irritum sit, portionem hereditatis , quam is adversus quem supplicas velut adoptatus frater heres institutus tenet, restitui tibi curae habebit praeses provinciae * DIOCL. ET MAXIM. AA. ZIZONI. *<A 285 PP. III NON. DEC. DIOCLETIANO II ET ARISTOBULO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Collegium, si nullo speciali privilegio subnixum sit, hereditatem capere non posse dubium non est. * DIOCL. ET MAXIM. AA. HADRIANO. *<A 290 PP. X K. IUN. IPSIS IIII ET III AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Extraneum etiam cum morietur heredem scribi placuit. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC.IULIAE. *<A 293 PP. XVI K. NOV. SIRMI AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Neque per se heredes institutos, quibus hoc concessum non est, neque per servos proprios hereditatem posse quaerere dictat iuris ratio. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. ASCLEPIADAE. *<A 294 S. XVI K. SEPT. SIRMII CC. CONSS.> Imperatores Theodosius, Valentinianus . Extraneum etiam penitus ignotum heredem quis instituere potest. * THEODOS. ET VALENTIN. AA. HIERIO PP. *<A 428 D. X K. MART. CONSTANTINOPOLI FELICE ET TAURO CONSS.> Imperator Leo . Hereditatis vel legati seu fideicommissi aut donationis titulo domus aut annonae civiles aut quaelibet aedificia vel mancipia ad ius inclitae urbis vel alterius cuiuslibet civitatis pervenire possunt. * LEO A. ERYTHRIO PP. *<A 469 D. V K. MART. MARCIANO ET ZENONE CONSS.> Imperator Justinianus . Quotiens certi quidem ex certa re scripti sunt heredes vel certis rebus pro sua institutione contenti esse iussi sunt, quos legatariorum loco haberi certum est, alii vero ex certa parte vel sine parte, qui pro veterum legum tenore ad certam unciarum institutionem referuntur, eos tantummodo omnibus hereditariis actionibus uti vel conveniri decernimus, qui ex certa parte vel sine parte scripti fuerint, nec aliquam deminutionem earundem actionum occasione heredum ex certa re scriptorum fieri. * IUST. A. MENAE PP. *<A 529 D. VIII ID. APRIL. CONSTANTINOPOLI DECIO VC. CONS.> Imperator Justinianus . Cum in libris Ulpiani, quos ad Massurium Sabinum scripsit, talis species relata est, hanc apertius expedire nobis visum est. 1 . Quidam testamentum faciens ita instituit: "Sempronius Plotii heres esto". Veteres quidem existimabant errorem nominis esse et sic institutionem valere, quasi testator Plotius nominaretur et Sempronium sibi scripsisset heredem 2 . Sed huiusmodi sententiam crassiorem esse existimamus: neque enim sic homo supinus, immo magis stultus invenitur, ut suum nomen ignoret. Sed si quidem ipse testator Plotio cuidam heres extitit, manifestissimum esse sibi Sempronium heredem instituisse, ut per mediam ipsius personam Plotii heres efficiatur: et hoc argumentamur ex antiqua regula, quae voluit heredem heredis testatoris esse heredem 3 . Sin autem nihil tale factum est, supervacuam esse et inanem huiusmodi institutionem, nisi prius herede plotio sibi instituto sic adiecit:" Sempronius Plotii heres esto". Tunc etenim existimandum est eum dixisse, si non Plotius heres sibi fuerit, tunc Sempronium in locum partemve Plotii ex substitutione vocari, ut ita ex consequentia verborum Plotius quidem institutus, Sempronius autem substitutus inveniatur 4
. Sin autem neque ipse testator Plotio heres extitit neque
Plotium heredem antea scripsit et sic Sempronium Plotio heredem voluit
esse, nullius esse momenti talem institutionem, cum non est verisimile
in suum nomen quendam errasse. * IUST. A. IOHANNI PP. *<D. III
K. AUG. POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> 6.25.0. De institutionibus seu substitutionibus sub condicione factis. Imperatores Severus, Antoninus . Cum avum maternum ea condicione filiam tuam heredem instituisse proponas, si Anthylli filio nupsisset, non prius eam heredem existere, quam condicioni paruerit aut Anthylli filio recusante matrimonium impeditum fuerit, manifestum est. * SEV. ET ANT. AA. ALEXANDRO. *<A 199 PP.K.OCT.ANULLINO ET FRONTONE CONSS.> Imperator Antoninus . Condicioni, sub qua testamento matris tuae heres instituta es, si non paruisti, substitutio locum habet. Nec enim videri potest sub specie turpium nuptiarum viduitatem tibi indixisse, cum te filio sororis suae consobrino tuo probabili consilio matrimonio iungere voluerit 1 . Nec extraordinario auxilio indiges, cum ex his quae libello complexa es declaretur non per eum stetisse, quominus supremae voluntati matris tuae testatricis satisfieret. * ANT. A. CASSIAE. *<A 213 PP.VIII ID.MART.ROMAE ANTONINO A.IIII ET BALBINO CONSS.> Imperator Antoninus . Si mater vos sub condicione emancipationis heredes instituit et, priusquam voluntati defunctae pareretur, sententiam pater meruit vel aliter defunctus est, morte eius vel alio modo patria potestate liberati ius adeundae hereditatis cum sua causa quaesistis. * ANT. A. MAXENTIO ET ALIIS. *<A 216 S.PRID.K.MAI.SABINO ET ANULLIO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Si pater filium quem in potestate habebat sub condicione, quae in ipsius potestate non erat, heredem scripsit nec in defectum eius exheredavit, iure testatus non videtur. 1 . Cum autem trans mare et longe te agentem sub hac condicione heredem scriptum esse dicas, si in patriam, quae in provincia mauritaniae erat, regressus fuisses, nec exheredatum te adleges, si in eum locum non redisses, manifestum est multis casibus non voluntariis sed fortuitis evenire potuisse, ut eam implere non posses: et ideo adire non prohiberis hereditatem. * ALEX. A. AEMILIO. *<A 224 PP.VI.K.APRIL.IULIANO ET CRISPINO CONSS.> Imperatores Valerianus, Gallienus . Reprehendenda tu magis es quam mater tua. Illa enim si heredem te sibi esse vellet, id quod est inutile, matrimonium te dirimere cum viro non iuberet 1 . Tu porro voluntatem eius divortio comprobasti: oportuerat autem, etsi condicio huiusmodi admitteretur, praeferre lucro concordiam maritalem. Enimvero cum boni mores haec observari vetent, sine ullo damno coniunctionem retinere potuisti 2 . Redi igitur ad maritum sciens hereditatem matris, etiamsi redieris, retenturam, quippe quam retineres, licet prorsus ab eo non recessisses. * VALER. ET GALLIEN. AA. MAXIMAE. *<A 257 PP.XII K. DEC. VALERIANO IIII ET GALLIENO III AA.CONSS.> [Here there is a Greek text. Sorry, it is not yet in the Library.] Imperator Justinianus . Generaliter sancimus, si quis ita verba sua composuerit, ut edicat: " si filius vel filia intestatus vel intestata" vel etiam " sine liberis" aut " sine nuptiis decesserit", et ipse vel ipsa vel liberos sustulerit vel nuptias contraxerit sive testamentum fecerit, firmiter res possideri et non esse locum substitutioni vel restitutioni: si enim nihil ex his fuerit subsecutum, tunc valere condicionem et res secundum verba testamenti restitui, ut incertus successionis morientis exitus videatur certo substitutionis vel restitutionis fine concludi. Cui enim ferendus est intellectus, si forsitan testamentum quidem non fecerit, posteritatem autem habuerit, propter huiusmodi verborum angustias liberos eius omni paene fructu paterno defraudari? viam itaque impiam obstruentes, ut ne quis et alius deviaverit, huiusmodi facimus sanctionem et hanc legem in perpetuum valituram inducimus tam patribus quam liberis gratam: quo exemplo etiam aliis personis, licet extraneae sunt, de quibus huiusmodi aliquod scriptum fuerit, medemur 1 . Cum autem invenimus excelsi ingenii papinianum in huiusmodi casu, in quo pater filio suo substituit nulla liberorum ex his procreandorum adiectione habita, ex optimo intellectu disposuisse evanescere substitutionem, si is qui substitutione praegravatus est pater efficiatur et liberos sustulerit, intellegentem non esse verisimile patrem, si de nepotibus cogitaverit, talem fecisse substitutionem: humanitatis intuitu hoc et latius et pinguius interpretandum esse credidimus. 2 . Et si quis naturales habuerit filios et partem eis reliquerit vel dederit usque ad modum, quem nos statuimus, et substitutioni eos subiugaverit nulla liberorum eorum mentione facta, et hic intellegi evanescere substitutionem, liberis eam excludentibus et intellectu optimo his qui ad substitutionem vocantur obsistente et non concedente ad eos eam partem venire, sed ad filios vel filias, nepotes vel neptes, pronepotes vel proneptes morientis transmittente, et non aliter substitutione locum accipiente, nisi ipsi liberi sine iusta subole decesserint: ut, quod inter iustos liberos sanctum est, hoc et in naturales filios extendatur. 3 . Quae omnia et in legatis vel fideicommissis specialibus locum habere sancimus. * IUST. A. AD SENATUM. *<A 530 D. XI K. AUG. CONSTANTINOPOLI LAMPADIO ET ORESTE VV. CC. CONSS.> Imperator Justinianus . Si quis heredem scripserit sub tali condicione: " si ille consul fuerit factus" vel " praetor", vel ita filiam suam heredem instituerit: " si nupta erit", vivo autem testatore vel ille consul processerit vel praetor fuerit factus vel filia eius nupta fuerit et adhuc vivo testatore consulatum quidem vel praeturam illi deposuerint, filia autem eius diverterit, omni dubitatione veterum explosa sancimus, quandocumque impleta fuerit condicio, sive vivo eo sive mortis tempore sive post mortem, condicionem videri esse completam. 1 . Quod et in legatis et in fideicommissis et in libertatibus obtinendum esse censemus, ne, dum nimia utimur circa huiusmodi sensus subtilitate, iudicia testantium defraudentur. * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 531 D. VIIII K. AUG. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> Imperator Justinianus . Si testamentum ita scriptum inveniatur: " ille heres esto secundum condiciones infra scriptas", si quidem nihil est adiectum neque aliqua condicio in testamento posita est, supervacuam esse condicionum pollicitationem sancimus et testamentum puram habere institutionem. 1 . Et argumento utimur, quod papinianus respondit vicos rei publicae relictos, qui proprios fines habebant, non ideo ex fideicommisso minus deberi, quod testator fines eorum et certaminis formam, quam celebrari singulis annis voluit, alia scriptura se declaraturum promisit ac postea morte praeventus non fecit. 2 . Sin autem condiciones quasdam in quavis parte testamenti posuit, tum videri ab initio condicionalem esse institutionem et sic omnia compleri, tamquam si testator ipsas institutiones eisdem condicionibus copulasset, quae infra scriptae sunt. * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 531 D. VI K. AUG. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> Imperator Justinianus . Cum quidam praegnantem habens coniugem scripsit heredem ipsam quidem uxorem suam ex parte, ventrem vero ex alia parte, et adiecit, si non postumus natus fuerit, alium sibi esse heredem, postumus autem natus impubes decessit, dubitabatur, quid iuris sit, tam ulpiano quam papiniano viris disertissimis voluntatis esse quaestionem scribentibus, cum opinabatur papinianus ideo testatorem voluisse postumo nato et impubere defuncto matrem magis ad eius venire successionem quam substitutum. Si enim et suae substantiae partem uxori dereliquit, multo magis et luctuosam hereditatem ad matrem venire curavit 1
. Nos itaque in hac specie Papiniani dubitationem resecantes
substitutionem quidem in huiusmodi casu, ubi postumus natus adhuc
impubes viva matre decesserit, respuendam esse censemus. Tunc autem
tantummodo substitutionem admittimus, cum postumus minime editus fuerit
vel post eius partum mater prior decesserit * IUST. A. IOHANNI PP.
*<A 531 D. III K. AUG. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII
ET ORESTIS VV. CC.> 6.26.0. De impuberum et de aliis substitutionibus. Imperator Titus Aelius Antoninus . Cum heredes ex disparibus partibus instituti et invicem substituti sunt nec in substitutione facta est ullarum partium mentio, verum est non alias partes testatorem substitutioni tacite inseruisse, quam quae manifeste in institutione expressae sunt. * T. AEL. ANT. A. SECUNDO. *<A 146 D. CLARO II ET SEVERO CONSS.> Imperatores Severus, Antoninus . Hereditatem quidem intestati filii delatam tibi dubitari non oportet. Substitutio enim testamento patris facta ad pubertatis tempora porrigi non potest, quia ipso et aliis non eiusdem condicionis heredibus institutis et invicem substitutis propter eorum personam, quibus in unum casum dumtaxat substitui potest, etiam in filio idem debere servari et ratio suadet et divus marcus pater constituit * SEV. ET ANT. AA. PHRONIMAE. *<A 204 PP. VI K. AUG. CILONE ET LIBONE CONSS.> Imperator Alexander Severus . Heres instituta matris testamento si successionem ex testamento omisisti et ab intestato bonorum possessionis ius habere voluisti, substituto locum quin feceris, in dubium non venit. 1 . Proinde si substitutus hereditatem amplexus est, actionibus quae adversus matrem competebant ipsum convenire, non successionem ab intestato potes vindicare. * ALEX. A. ACHILLAE. *<A 223 PP. XI K. SEPT. MAXIMO II ET AELIANO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Quamvis placuerat substitutionem impuberis, qui in potestate testatoris fuerit, a parente factam ita: " si heres non erit" porrigi ad eum casum, quo, posteaquam heres extitit, impubes decessit, si modo non contrariam defuncti voluntatem extitisse probetur: cum tamen proponas ita substitutionem factam esse: " si mihi firmianus filius et aelia uxor mea ( quod abominor) heredes non erunt, in locum eorum publius firmianus heres esto", manifestum est in eum casum factam substitutionem, quo utrique heredum substitui potuit. * ALEX. A. FIRMIANO. *<A 225 PP. IIII K. IUL. FUSCO II ET DEXTRO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Post aditam hereditatem directae substitutiones non impuberibus filiis factae expirare solent. * DIOCL. ET MAXIM. AA. HADRIANO. *<A 290 PP.X K.IUN. IPSIS IIII ET AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Testamento iure facto multis institutis heredibus et invicem substitutis, adeuntibus suam portionem coheredum etiam invitis repudiantium adcrescit portio. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. QUINTIANO. *<A SINE DIE ET CONSULE > Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si testamento facto intra pupillarem aetatem et in sua potestate constitutae filiae, si intra pubertatem decesserit, directis verbis pater substituit, heredem te factum ex testamento post eventum condicionis intestati successionem exclusisse constitit. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. FELICIANO. *<A 293 S.K.IAN.SIRMI AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Precibus tuis manifestius exprimere debueras, maritus quondam tuus miles defunctus, quem testamento facto heredem communem vestrum filium instituisse proponis et secundum heredem scripsisse, utrumne in primum casum an filio suo, quem habuit in potestate mortis tempore, si intra quartum decimum aetatis suae annum an postea decesserit. 1 . Nam non est incerti iuris, quod, si quidem in patris militis positus potestate primo casu tantum habuit substitutum et patri heres extitit, eo defuncto ad te omnimodo eius pertineat successio. 2 . Si vero substitutio in secundum casum vel expressa vel compendio non usque ad certam aetatem facta reperiatur, si quidem infra pubertatem decessit, eos habeat heredes, quos pater ei constituit et adierunt hereditatem: si vero post pubertatem, te eius successionem obtinente velut ex causa fideicommissi bona, quae cum moreretur patris eius fuerunt, a te possunt petere. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. PETRONIAE. *<A 293 S.K.IAN.SIRMI AA. CONSS.> Imperator Justinianus . Humanitatis intuitu parentibus indulgemus, ut, si filium vel nepotem vel pronepotem cuiuscumque sexus habeant nec alia proles descendentium eis sit, iste tamen filius vel filia vel nepos vel neptis vel pronepos vel proneptis mente captus vel mente capta perpetuo sit, vel si duo vel plures isti fuerint, nullus vero eorum saperet, liceat isdem parentibus legitima portione ei vel eis relicta quos voluerint his substituere, ut occasione huiusmodi substitutionis ad exemplum pupillaris nulla querella contra testamentum eorum oriatur, ita tamen, ut, si postea resipuerit vel resipuerint, talis substitutio cesset, vel si filii aut alii descendentes ex huiusmodi mente capta persona sapientes sint, non liceat parenti qui vel quae testatur alios quam ex eo descendentes unum vel certos vel omnes substituere. 1 . Sin vero etiam alii liberi testatori vel testatrici sint sapientes, ex his vero personis quae mente captae sunt nullus descendat, ad fratres eorum unum vel certos vel omnes eandem fieri substitutionem oportet. * IUST. A. MENAE PP. *<A 528 D.III ID.DEC.CONSTANTINOPOLI DN.IUSTI NIANO A. PP. II CONS.> Imperator Justinianus . Cum quidam duobus impuberibus filiis suis heredibus institutis adiecit, si uterque impubes decesserit, illum sibi esse heredem, et dubitabatur apud antiquos legum auctores, utrumne tunc voluit substitutum admitti, cum uterque filius eius in prima aetate decesserit, an alterutro decedente ilico substitutus in eius partem succedat, placuit Sabino substitutionem tunc locum habere, cum uterque decesserit: cogitasse enim patrem primo decedente fratrem suum in eius portionem succedere. 1 . Nos eiusdem Sabini veriorem sententiam existimantes non aliter substitutionem admittendam esse censemus, nisi uterque eorum in prima aetate decesserit. * IUST. A. IOHANNI.PP. *<A 531 D.VI K.AUG.CONSTINTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV.CC.> Imperator Justinianus . Si quis duobus heredibus institutis filio suo impuberi eos una cum alio tertio substituit et verba testamenti ita composuerit: " quisquis mihi heres erit, et titius filio meo heres esto", secundum quod apud Ulpianum invenimus, mortuo impubere filio quaerebatur, quomodo ad substitutionem vocentur tres substituti: utrumne duo priores, qui et patri heredes fuerant scripti, in dimidiam vocantur et titius in reliquam dimidiam, an tres substituti unusquisque ex triente ad substitutionem vocantur? alia applicata dubitatione, si quis ita heredem scripserit: " titius una cum filiis suis et Sempronius heredes mihi sunto". Et in praesente etenim specie quaerebatur secundum ulpianum voluntas testantis: utrumne titium una cum suis filiis in dimidiam vocat et Sempronium in aliam dimidiam, an omnes in virilem portionem 1
. Nobis autem in prima quidem specie videtur tres substitutos
unumquemque in trientem vocari, in secunda autem specie, cum et natura
pater et filius eadem persona paene intelleguntur, dimidiam quidem
partem titio cum filiis, alteram autem partem Sempronio adsignari.
* IUST. A. IOHANNI PP. *<A 531 D. IIII K. AUG. CONSTANTINOPOLI
POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> 6.27.0. De necessariis et servis heredibus instituendis vel substituendis. Imperator Pertinax . Is, qui solvendo non est, heredem necessarium etiam in fraudem creditorum relinquere potest. Sed si pignori datus fuisti et in eadem causa permansisti, nec ab eo quidem debitore qui solvendo non fuit liber et heres necessarius existere potuisti * PERTINAX A. LUCRETIO. *<A 193 PP.XI K.APRIL.FALCONE ET CLARO CONSS.> Imperator Antoninus . Cum vos servi constituti sub appellatione libertorum heredes scripti essetis, ea scriptura benigna interpretatione perinde habenda est, ac si liberi et heredes instituti fuissetis. Quod in legato locum non habet * ANT. A. AUFIDIO. *<A 196 ACCEPTA VII K.MART.PRISCO ET APOLLINARI CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si tutor ancillam tuam contubernio suo coniunxit ac post heredem instituit, neque dominium ex huiusmodi facto tibi auferri potuit et, ut eius aditione iussu tuo tibi per hanc successio quaeratur, iure concessam habes facultatem. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. FELICI. *<A 293 S.XVI K.IAN.SIRMI AA.CONSS.> Imperator Justinianus . Cum quidam suum pupillum heredem instituit et servo directis verbis libertatem reliquit et in secundo gradu, in quo pupillarem substitutionem faciebat, ipsum servum sine libertate pupillo suo substituit, quaerebatur inter prudentes, si ex huiusmodi substitutione heres necessarius pupillo existat. 1 . Causa etenim altercationis ex vetere regula orta est, quia omnibus placuerat hunc servum necessarium heredem domino fieri, cui in eodem gradu et hereditas et libertas relinquebatur, in praesenti autem non in unum tam libertas quam substitutio congregata est, sed in alium et alium gradum. 2 . Nobis itaque eandem altercationem decidentibus mirabile visum est, si quis putet ex huiusmodi scrupulositate impediri testatoris voluntatem, et maxime domini, et existimet non fieri servum heredem necessarium, sed ei licentiam praestet et libertatem consequi et hereditatem respuere et domini voluntati reclamare: qui si hoc differre temptaverit, etiam puniendus est. Sit itaque et vivo pupillo liber, quia testator hoc voluit, et mortuo pupillo necessarius heres, quia et hoc testator voluit * IUST. A. IULIANO PP. *<A 530 D.XV K.DEC.CONSTANTINOPOLI LAMPADIO ET ORESTE VV.CC.CONSS. > Imperator Justinianus . Quidam, cum testamentum conderet, duobus heredibus scriptis unum quidem ex parte instituit, servum autem suum, cuius et nomen addidit, ex reliqua parte sine libertate scripsit heredem et postea eundem servum alii legavit, vel post institutionem heredis servum per legatum alii adsignavit et tunc heredem eum sine libertate instituit: et dubitabatur, si huiusmodi legatum vel institutio aliquas vires potest habere et cui adquiritur legatum vel institutio. 1 . Dubitationis autem materia erat, quod adhuc servum suum constitutum heredem sine libertate scripserat, et tanta inter veteres exorta est contentio, ut vix possibile sit videri eandem decidere. 1a . Sed antiquitatem quidem haec altercantem relinquendum est. Nobis autem alius modus huiusmodi decisionis inventus est, quia semper vestigia voluntatis sequimur testatorum 1b . Cum igitur invenimus a nostro iure hoc esse inductum, ut, si quis servum suum tutorem filiis suis reliquerit sine libertate, ex ipsa tutelae datione praesumatur etiam libertatem ei favore pupillorum imposuisse, quare non hoc et in hereditate et humanius et favore libertatis inducimus, ut, si quis servum suum scripserit heredem sine libertate, omnimodo civis Romanus efficiatur? 1c . Quo inducto neque adquisitio neque tam effusus veterum atque inextricabilis tractatus locum habeat. Neque enim ferendum est supponere quosdam ita esse supinos, ut eundem servum et heredem instituant sine libertate et item alii per legatum eundem servum adsignent 1d . Sed cum veteres et aliam proposuerunt ambiguitatem dicentes, si quis servum suum in testamento quidem heredem ex parte sine libertate scripsisset, in codicillis autem libertatem ei reliquisset, si possit institutio valere et ille tam heres quam liber fieri, ne videatur per codicillos hereditas confirmari, in quibus hereditas dari secundum veterem regulam non potest: nos in tali dispositione, licet in codicillis fuerit scripta, et libertatem et hereditatem simul servis per nostram liberalitatem et benignam interpretationem indulgemus, ut gratulentur, cum non servi remaneant, sed et liberti et heredes efficiantur, cum tanta in eos nostri numinis benivolentia effusa est, ut, etsi libertas eis neque testamento neque codicillis data est, tamen hereditate servis relicta quasi iniunctam et libertatem esse videri. 2 . Illo videlicet observando, ut, si legatum vel fideicommissum eis sine libertate relinquatur, maneant in servitute. 2a . Non tamen ita impii heredes existant, ut liberalitatem testatoris servilis laboris debita remuneratione defraudare conentur et non derelictum, licet adhuc servis constitutis, donent. 3 . Quae iuris nostri definitio etiam ad aliam speciem dubitatam benigne extendatur. Si quis etenim in principali testamento servum suum cuidam legaverit, in pupillari autem substitutione eundem servum filio suo sine libertate substituerit, quaerebatur, sive utilis esset talis substitutio et per servum legatum substitutio post mortem pupilli legatario adquiritur, sive inutilis est huiusmodi substitutio, quia sine libertate in servum proprium facta est 3a . Melius itaque nobis videtur legatario eum non statim adquiri sancire, sed expectandum esse substitutionis eventum. Et si quidem pupillo mortuo locus fuerit substitutioni, et liber et heres efficiatur: sin autem substitutio minime locum habuerit, forsitan pupillo iam in pubertatem perveniente, tunc ad legatarii dominium transeat 3b . Quemadmodum enim veteres, si cum libertate substitutio fuisset, hoc inducebant quatenus in suspenso fiat libertas et statuliber intellegatur, ita et ex nostra interpretatione et sine adiectione libertatis in substitutione et liber et heres pupillo existat. * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 531 D. II K. MAI. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> Imperator
Justinianus . Decisione nostra, quam fecimus sancientes eum, qui
a domino suo sine libertate heres instituitur, videri libertatem accepisse,
in propria firmitate durante, si quis servum suum pure quidem heredem
instituit, libertatem autem sub condicione ei donavit, si quidem condicio
talis sit, quae in potestate servi posita est: ille autem eam neglexerit
minimeque compleverit, et libertate eum et hereditate sua culpa defraudari.
Sin autem casualis est condicio et ex fortunae insidiis defecerit,
tunc humanitatis intuitu libertatem quidem ei omnimodo competere,
hereditatem autem, si quidem solvendo sit, ad alios venire, quos leges
vocabant, si non aliquis fuisset substitutus. Sin autem solvendo non
sit, ut necessarius he res constitutus simul et libertatem et hereditatem
obtineat. Tunc enim secundum definitionem tam veteris quam nostrae
decisionis et liber et heres existat necessari * IUST. A. IOHANNI
PP. *<A 531 D. II K. AUG. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII
ET ORESTIS VV. CC.> 6.28.0. De liberis praeteritis vel exheredatis. Imperatores Severus, Antoninus . Cum post omnes heredum gradus exheredatio scribatur, si adiciat testator ab omnibus se gradibus exheredare, non dubitatur iuri satisfactum. Et ideo, etiamsi id non adiciatur, appareat tamen eum cum eo consilio scripsisse, ut ab omnibus exheredaret, recte factum testamentum videtur 1 . Proinde cum pater familias filiis institutis et invicem substitutis filiam exheredaverit, intellegendus est exheredationem ab utroque gradu fecisse. Nam cum idem heredes instituti sunt, nulla ratio reddi potest, quare videatur in posteriore tantum casu exheredare voluisse * SEV. ET ANT. AA. FABIO. *<A 204 PP. VI K. IUL. CILONE ET LIBONE CONSS.> Imperator Alexander Severus . Si avus tuus, qui patrem tuum et novercam aequis portionibus heredes instituit, cum te quoque haberet in potestate, testamento nominatim non exheredavit, mortuo patre tuo vivo avo sine impedimento legis vellaeae succedendo in patris tui locum rupisti avi testamentum et ad te hereditas eius tota pertinuit. * ALEX. A. HERACLIDAE. *<A 225 PP.VI ID.APRIL.FUSCO II ET DEXTRO CONSS.> Imperator Justinianus . Si quis filium proprium ita exheredaverit:" ille filius meus alienus meae substantiae fiat", talis filius ab huiusmodi verborum conceptione non praeteritus, sed exheredatus intellegatur. Cum enim manifestissimus est sensus testatoris, verborum interpretatio nusquam tantum valeat, ut melior sensu existat * IUST. A. IULIANO PP. *<A 531 D.X K.MART.CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV.CC.> Imperator Justinianus . Maximum vitium antiquae subtilitatis praesenti lege corrigimus, quae putavit alia esse iura observanda in successione parentum, si ex testamento veniant, in masculis et in feminis, cum ab intestato simile ius utrique sexui servaverunt, et aliis verbis exheredari debere filium sanxerunt, aliis filiam, et inter nepotes exheredandos alia iura civilia, alia praetoris introduxerunt. 1 . Et si praeteritus fuerat filius, vel ipso iure testamentum evertebat vel contra tabulas bonorum possessionem in totum accipiebat, filia autem praeterita ius adcrescendi ex iure vetere accipiebat, ut eodem momento et testamentum patris quodammodo ex parte iure adcrescendi evertat et ipsa quasi scripta legatis supponeretur, ex praetore autem habebat contra tabulas bonorum possessionem in totum, constitutio autem magni Antonini eam in tantum coartabat, in quantum ius adcrescendi competebat. Qui enim tales differentias inducunt, quasi naturae accusatores existunt, cur non totos masculos generavit, ut, unde generentur, non fiant 2 . Nam haec corrigentes et maiorum nostrorum sequimur vestigia, qui eandem observationem colere manifestissimi sunt. Scimus etenim antea simili modo et filium et alios omnes inter ceteros exheredatos scribere esse concessum, cum etiam centumviri aliam differentiam introduxerunt 3 . Et ex hac iniquitate vitium emersit, quale ex libris ulpiani, quos ad edictum fecit praetoris, inventum a Triboniano viro gloriosissimo nostro quaestore ceterisque viris facundissimis compositoribus iuris enucleati ad nostras aures relatum est. 4 . Nam cum ultimum adiutorium de inofficiosi querella positum est et nemo ex alio ortus praesidio ad hanc decurrere possit, inventa fuerat filia praeterita minus habens quam filia exheredata. Cum enim per contra tabulas bonorum possessionem vel ius adcrescendi semissem substantiae filia praeterita accipiebat et omnibus legata praestare compellebatur, scilicet usque ad dodrantem suae portionis, remanebat ei sescuncia tantummodo in sua successione 5 . Quod si fuisset exheredata, quarta pars omnimodo totius substantiae ei relinqui debebat, et quam iniuria dignam pater existimabat, amplius habebat ea, quam taciturnitate in institutione praeteriit: et si secundum nostrae constitutionis definitionem, quam de supplemento quadrantis posuimus, repletio fuerat introducta, simili modo exheredatae in quarta repletio accedebat et ita vitium permansit, ut nec ex nostra constitutione emendationem aliquam sentiret. 6 . Sancimus itaque, quemadmodum in successionibus parentium, quae ab intestato deferuntur, aequa lance et mares et feminae vocantur, ita et in scriptura testamentorum eas honorari et similibus verbis exheredationes nominatim procedere et contra tabulas possessionem talem habere, qualem filius suus vel emancipatus, ut et ipsa, si fuerit praeterita, ad instar filii emancipati vel sui vel testamentum ipso iure evertat vel per contra tabulas bonorum possessionem stare hoc non patiatur. 7 . Et hoc non solum in filiabus obtinere, sed etiam in nepotibus et in neptibus et deinceps observari censemus, si tamen ex masculis progeniti sunt. 8
. Sed quia et aliud vitium fuerat sub obtentu differentiae
introductum et alia iura exheredationis in postumis, alia in iam natis
observabantur, cum necesse fuerat postumam inter ceteros exheredatam
etiam legato honorari, filiam autem iam progenitam et sine datione,
et hoc brevissimo incremento verborum ad plenissimam definitionem
deduximus sancientes eadem iura obtinere et in postumis exheredandis,
sive masculini sive feminini sexus sint, quae in filiis et filiabus
iam statuimus, ut etiam ipsi vel ipsae nominatim exheredentur, id
est postumi vel postumae facta mentione. * IUST. A. IOHANNI PP. *<A
531 D.K.SEPT CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV.CC.>
6.29.0. De postumis heredibus instituendis vel exheredandis vel praeteritis. Imperator Antoninus . Si post testamentum factum, quo postumorum suorum nullam mentionem testator fecit, filiam suscepit, intestato vita functus est, cum agnatione postumae cuius non meminit testamentum ruptum sit: ex rupto autem testamento nihil deberi neque peti posse explorati iuris est. * ANT. A. BRITTIANO. *<A 213 D. ET PP. IIII K. IUL. ANTONINO A. IIII ET BALBINO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Uxoris abortu testamentum mariti non solvi, postumo vero praeterito, quamvis natus ilico decesserit, non restitui ruptum iuris evidentissimi est. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. SOTERICHO. *<A 294 S.XII K.MART. SIRMI CC. CONSS.> Imperator Justinianus . Quod certatum est apud veteres, nos decidimus. Cum igitur is qui in ventre portabatur praeteritus fuerat, qui, si ad lucem fuisset redactus, suus heres patri existeret, si non alius eum antecederet et nascendo ruptum testamentum faciebat, si postumus in hunc quidem orbem devolutus est, voce autem non emissa ab hac luce subtractus est, dubitabatur, si is postumus ruptum facere testamentum potest 1 . Veteres animi turbati sunt, quid de paterno elogio statuendum sit. Cumque sabiniani existimabant, si vivus natus est, etsi vocem non emisit, ruptum testamentum, apparet, quod, etsi mutus fuerat, hoc ipsum faciebat, eorum etiam nos laudamus sententiam et sancimus, si vivus perfecte natus est, licet ilico postquam in terram cecidit vel in manibus obstetricis decessit, nihilo minus testamentum corrumpi, hoc tantummodo requirendo, si vivus ad orbem totus processit ad nullum declinans monstrum vel prodigium * IUST. A. IULIANO PP. *<A 530 D.XV K.DEC.CONSTANTINOPOLI LAMPADIO ET ORESTE VV.CC.CONSS.> Imperator Justinianus . Quidam, cum testamentum faciebat, his verbis usus est: "si filius vel filia intra decem mensuum spatium post mortem meam fuerint editi, heredes sunto" vel ita dixit: " filius vel filia, qui intra decem menses proximos mortis meae nascentur, heredes sunto". Iurgium antiquis interpretatoribus legum exortum est, an videantur non contineri testamento et hoc ruptum facere 1
. Nobis itaque eorum sententias decidentibus, cum frequentissimas
leges posuimus testatorum voluntates adiuvantes, ex neutra huiusmodi
verborum positione ruptum fieri testamentum videtur, sed sive vivo
testatore sive post mortem eius intra decem menses a morte testatoris
numerandos filius vel filia fuerint progeniti, maneat testatoris voluntas
immutilata, ne poenam patiatur praeteritionis, qui suos filios non
praeteriit. * IUST. A. IULIANO PP. *<A 530 D.XII K.DEC.CONSTANTINOPOLI
LAMPADIO ET ORESTE VV.CC.CONSS. > 6.30.0. De iure deliberandi et de adeunda vel adquirenda hereditate. Imperator Antoninus . Si a patre emancipata eo defuncto bonorum possessionem non agnovisti, frustra vereris, ne hereditati paternae sis obligata, quod servum eius nullo iure manumisisti resque et mancipia quaedam propter funeris impensas distraxisti. * ANT. A. TITIAE. *<A 214 PP. K. IUL. MESSALA ET SABINO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Cum debitum paternum te exsolvisse adlegas pro portione hereditaria, agnovisse te hereditatem defuncti non ambigitur. * ALEX. A. FLORENTINO MIL. *<A 223 PP. VI ID. FEBR. MAXIMO II ET AELIANO CONSS.> Imperator Gordianus . Si fratris tui filius mortis tempore in patris sui fuit potestate, sive ex asse heres institutus est, etiam clausis tabulis heres potuit existere, sive ex parte, nihilo minus statim suus heres ei extitit nec eapropter, quod intra paucos dies mortis patris sui concessit in fatum, tu ad eiusdem fratris tui potes accedere successionem. 1 . Quod si, cum sui iuris esset, ante aditam hereditatem decessit tuque fratri tuo legitimus heres extitisti seu intra tempora edicto praefinita bonorum possessionem agnovisti: quae facultatum sunt vel quae ab alio iniuria detinentur, praesidis diligentia tibi restituentur. * GORD. A. FLORENTINO MIL. *<A 241 PP. XV K. SEPT. GORDIANO A. II ET POMPEIANO CONSS.> Imperator Decius . Filio familias delata hereditate si pater pro herede voluntate filii gessit, sollemnitati iuris satisfactum videri saepe rescriptum est. * DEC. A. ATHENAIDI. *<A 250 PP. X K. MART. DECIO A. ET GRATO CONSS.> Imperatores Valerianus, Gallienus . Potuit pupillus pro herede tutore auctore gerendo consequi successionem, sed ipsius actus et voluntas fuit necessaria. Nam si quid nesciente eo tutor egit, illi hereditatem non potuit adquirere * VALER. ET GALLIEN. AA. PAULO. *<A 257 PP. XVI K. IUL. IPSIS IIII ET III AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si avia tua patrem tuum ex duabus unciis scripsit heredem, et sola animi destinatione pater tuus heres fieri poterat. Igitur si testamento suo easdem uncias ad te petinere decrevit, apud rectorem provinciae duarum unciarum ius persequi poteris * DIOCL. ET MAXIM. AA. PHILIPPAE. *<A 290 PP. XVI K. AUG. SIRMI IPSIS IIII ET III AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Quoniam sororem tuam prius defunctam esse proponis, quam cognosceret, an a fratre sibi aliquid hereditatis fuisset relictum, manifestum atque evidens est, antequam pro herede gereret vel bonorum possessionem admiserit, defunctam successionem eam non potuisse ad heredes suos transmittere. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. EUSEBIO. *<A 293 PP. K. MAI. THIRALLI AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Licet in continenti sui heredes se paternis non miscuerint bonis, tamen ignorantes delatam sibi esse hereditatem longi temporis praescriptione, quominus hanc recte vindicent, excludi non possunt. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. CLAUDIO. *<A 293 S. XVII K. IAN. SIRMI AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si curatoris tui quondam testamento iure facto vel ab intestato legitima delata successio est, hoc casu ei qui non repudiavit hereditatem eam licet adire. Rector igitur aditus provinciae, si hereditati necdum sunt obligati, eos an heredes sint interrogare debebit ac, si tempus ad deliberandum petierint, moderatum statuet * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. PLATONI. *<A 293 S. XVI K. IAN. SIRMI AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si te bonis paternis maior quinque et viginti annis miscuisti, neque inopia patris te excusat neque vis fratris portionem tuam vel testamentum eripientis arcere te exactione creditorum, qui iure civili pro hereditaria te portione conveniunt, potest. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. SABINAE. *<A 294 S. XVI K. IAN. SIRMI CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Renitente te pater tuus, in cuius fuisti potestate, neque spem delatae tibi legitimae quaerendae successionis absumere neque hereditarios manumittendo servos his praestare libertatem potuit. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. PHILUMENAE. *<A 294 S. VI ID. FEBR. SIRMI CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Puberem agnoscentem bonorum possessionem, posteaquam ei fuit hereditas delata, pro herede gerere non ambigitur. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. ANTONIO. *<A 294 S. III K. DEC. CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Suum heredem omissa bonorum possessione paternam successionem obtinere potuisse certi iuris est. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. ARCHEPOLIDI. *<A 294 S. III ID. DEC. NICOMEDIAE CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si sorori suae frater tuus civili vel honorario successit iure, licet res ex eius descendentes bonis non probetur tenuisse, heres tamen effectus contra possidentes experiri potest. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. FLAVIAE. *<A 294 S. D. XVIIII K. IAN. NICOMEDIAE CC. CONSS.> Imperator Constantius . Non est dubium, si, priusquam filius iussu patris adierit hereditatem, propriae potestatis effectus est, arbitrio suo eundem hanc sibi potuisse quaerere. * CONSTANTIUS A. AD LEONTIUM COM. ORIENTIS. *<A 349 D. VIII ID. APRIL. LIMENIO ET CATULINO CONSS.> Imperatores Arcadius, Honorius . Nec emere nec donatum adsequi nec damnosam quisque hereditatem adire compellitur. * ARCAD. ET HONOR. AA. ENNODIO. *<A 395 D. VII K. IAN. OLYBRIO ET PROBINO CONSS.> Imperatores Arcadius, Honorius . Cretionum scrupulosam sollemnitatem hac lege penitus amputari decernimus. * ARCAD. ET HONOR. AA. ET THEODOS. A. ANTHEMIO PP. *<A 407 D. XVI K. APRIL. CONSTANTINOPOLI HONORIO VII ET THEODOSIO II AA. CONSS.> Imperatores Theodosius, Valentinianus . Si infanti, id est minori septem annis, in potestate patris vel avi vel proavi constituto vel constitutae hereditas sit derelicta vel ab intestato delata a matre vel linea ex qua mater descendit vel aliis quibuscumque personis, licebit parentibus eius sub quorum potestate est adire eius nomine hereditatem vel bonorum possessionem petere. 1 . Sed si hoc parens neglexerit et in memorata aetate infans decesserit, tunc parentem quidem superstitem omnia ex quacumque successione ad eundem infantem devoluta iure patrio quasi iam infanti quaesita capere. 2 . Parente vero non subsistente, si quidem post eius obitum tutor infanti sit vel datus fuerit, posse eum etiam adhuc infante pupillo constituto nomine eius adire hereditatem sive vivo parente sive post mortem eius ad eum devolutam vel bonorum possessionem petere et eo modo eidem infanti hereditatem quaerere. 3 . Sin vero vel non sit tutor vel, cum sit, ea facere neglexerit, tunc eodem infante in ea aetate defuncto omnes hereditates ad eum devolutas et non agnitas ita intellegi, quasi ab initio non essent ad eum delatae, et eo modo ad illas personas perveniant, quae vocabantur, si minime hereditas infanti fuisset delata. Ea vero, quae de infante in potestate parentium constituto statuimus, locum habebunt et si quacumque causa sui iuris idem infans inveniatur 4 . Sin autem septem annos aetatis pupillus excesserit et priore parente mortuo in pupillari aetate fati munus impleverit, ea obtinere praecipimus, quae veteribus legibus continentur, nulla dubietate relicta, quin pupillus post impletos septem annos suae aetatis ipse adire hereditatem vel possessionem bonorum petere consentiente parente, si sub eius potestate sit, vel cum tutoris auctoritate, si sui iuris sit, poterit vel, si non habeat tutorem, adire praetorem et eius decreto hoc ius consequi. * THEODOS. ET VALENTIN. AA. AD SENATUM. *<A 426 D. VIII ID. NOV. RAVENNAE THEODOSIO XII ET VALENTINIANO II AA. CONSS.> Imperator Justinianus . Cum antiquioribus legibus et praecipue in quaestionibus iulii pauli invenimus filios familias paternam hereditatem deliberantes posse et in suam posteritatem hanc transmittere, et aliis quibusdam adiectis, quae in huiusmodi persona praecipua sunt: eam deliberationem et in omnes successores sive cognatos sive extraneos duximus esse protelandam. 1 . Ideoque sancimus: si quis vel ex testamento vel ab intestato vocatus deliberationem meruerit vel hoc quidem non fecerit, non tamen successioni renuntiaverit, ut ex hac causa deliberare videatur, sed nec aliquid gesserit, quod aditionem vel pro herede gestionem inducit, praedictum arbitrium in successionem suam transmittat, ita tamen, ut unius anni spatiis eadem transmissio fuerit conclusa. 2 . Et si quidem is, qui sciens hereditatem sibi esse vel ab intestato vel ex testamento delatam deliberatione minime petita intra annale tempus decesserit, hoc ius ad suam successionem intra annale tempus extendat. 3 . Si enim ipse, postquam testamentum fuerit insinuatum, vel ab intestato vel ex testamento vel aliter ei cognitum sit heredem eum vocatum fuisse, annali tempore translapso nihil fecerit, ex quo vel adeundam vel renuntiandam hereditatem manifestaverit, is cum successione sua ab huiusmodi beneficio excludatur. 4 . Sin autem instante annali tempore decesserit, reliquum tempus pro adeunda hereditate suis successoribus sine aliqua dubietate relinquat, quo completo nec heredibus eius alius regressus in hereditatem habendam servabitur. * IUST. A. DEMOSTHENI PP. *<A 529 RECITATA SEPTIMO IN NOVO CONSISTORIO PALATII IUSTINIANI. D. III K. NOV. DECIO VC. CONS.> Imperator Justinianus . Quidam elogio condito heredem scripsit in certas uncias et post certa verba testamenti eunem in alias uncias vel tantas vel quantascumque et tertio vel in aliam partem hereditatis vel quendam unciarum modum, ille autem unam institutionem vel duas admittens unam vel duas vel quantascumque respuendas esse censuit: quaerebatur apud veteres, si hoc ei facere permittitur. 1 . Similique modo dubitabatur, si impuberem quis filium suum heredem ex parte instituit et quendam extraneum in aliam partem, quem pupillariter substituit, et postquam testator decessit, pupillus quidem patri heres extitit, extraneus autem hereditatem adiit, et postea adhuc in prima aetate pupillus constitutus ab hac luce subtractus est et pupillaris substitutio locum sibi vindicavit: cumque substitutus eandem partem admittere noluit, quaesitum est, si potest iam heres ex principali testamento factus pupillarem substitutionem repudiare. 2 . Utramque igitur dubitationem simul decidendam esse censemus: placuit etenim nobis sive in institutionibus sive in pupillari substitutione, ut vel omnia admittantur vel omnia repudientur et necessitas imponatur heredi particulari facto vel aliam aut alias partes hereditatis admittere vel etiam substitutionem pupillarem. * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 531 D. PRID. K. MAI. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> Imperator Justinianus . Cum aliquis scripsit heredem eum, qui de sua condicione ei qui dominium eius vindicabat in iudicio adversabatur, is autem qui dominum sese dicebat adire eum hereditatem imperabat, ut adquisitio hereditatis per eum celebretur, indignatus est quasi domino ei parere. Dubitatio veteribus exorta est, si qua poena ei imponitur huiusmodi insolentiae 1 . Veteres in multas retrahuntur sententias, sed nos eorum discordiam sic esse decidendam censemus, ut distinctio subtilis causae imponatur. 2 . Et si quidem ita scripta est institutio: " illum servum illius heredem instituo" , quia apertissimum est intuitu domini esse institutionem conscriptam, necesse est omnimodo per competentem iudicem eum compelli adire quidem hereditatem et eam adquirere, nulli autem ex postfacto subici gravamini, si liber pronuntietur, sed omne sive lucrum sive damnum ad eum redundare qui in servitutem eum trahebat et denegari ei et adversus eum omnes hereditarias actiones, nullo ex hoc ei praeiudicio generando. 3 . Sin autem quasi liber institutus est nulla domini vel servi mentione in institutione habita, tunc nullo compelli modo eum adire hereditatem nec denegari ei liberale iudicium, sed et hereditatem per suum ius decurrere et liberale iudicium suam expectare sententiam sive agente eo sive pulsato, ut, si quidem servus pronuntietur, tunc domino suo hereditatem adquirat, sin autem liber, eam adipiscatur, si adire maluerit. * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 531 D. II K. MAI. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> Imperator Justinianus . Scimus iam duas esse promulgatas a nostra clementia constitutiones, unam quidem de his, qui deliberandum pro hereditate sibi delata existimaverunt, aliam autem de improvisis debitis et incertu exitu per diversas species eis imposito. Sed etiam veterem constitutionem non ignoramus, quam divus gordianus ad platonem scripsit de militibus, qui per ignorantiam hereditatem adierint, quatenus pro his tantummodo rebus conveniantur, quas in hereditate defuncti invenerint, ipsorum autem bona a creditoribus hereditariis non inquietentur: cuius sensus ad unam praefatarum constitutionum a nobis redactus est. Arma etenim magis quam iura scire milites sacratissimus legislator existimavi 1 . Ex omnibus itaque istis unam legem colligere nobis apparuit esse humanum et non solum milites adiuvare huiusmodi beneficio, sed etiam ad omnes hoc extendere, non tantum si improvisum emerserit debitum, sed etiam si onerosam quis inveniat esse quam adierit hereditatem. Ita enim nec satis necessarium deliberationis erit auxilium, nisi hominibus formidolosis, qui et ea timent, quae nulla digna sunt suspicione 1a . Cum igitur hereditas ad quendam sive ex testamento sive ab intestato fuerit delata, sive ex asse sive ex parte, si quidem recta via adire maluerit hereditatem et spe certissima hoc fecerit vel sese immiscuerit, ut non postea eam repudiet, nullo indiget inventario, cum omnibus creditoribus suppositus est, utpote hereditate ei ex sua voluntate infixa. 1b . Similique modo, si non titubante animo respuendam vel abstinendam esse crediderit hereditatem, ei apertissime intra trium mensuum spatium, ex quo ei cognitum fuerit scriptum se esse vel vocatum heredem, renuntiet nullo nec inventario faciendo nec alio circuitu expectando, et sit alienus huiusmodi hereditate, sive onerosa sive lucrosa sit. 2 . Sin autem dubius est, utrumne admittenda sit nec ne defuncti hereditas, non putet sibi esse necessariam deliberationem, sed adeat hereditatem vel sese immisceat, omni tamen modo inventarium ab ipso conficiatur, ut intra triginta dies, post apertas tabulas vel postquam nota ei fuerit apertura tabularum vel delatam sibi ab intestato hereditatem cognoverit numerandos, exordium capiat inventarium super his rebus, quas defunctus mortis tempore habebat. 2a . Et hoc inventarium intra alios sexaginta dies modis omnibus impleatur sub praesentia tabulariorum ceterorumque, qui ad huiusmodi confectionem necessarii sunt. 2b . Subscriptionem tamen supponere heredem necesse est, significantem et quantitatem rerum et quod nulla malignitate circa eas ab eo facta vel facienda res apud eum remanent, vel si ignarus sit litterarum vel scribere praepeditur, speciali tabulario ad hoc solum adhibendo, ut pro eo litteras supponat, venerabili signo antea manu heredis praeposito, testibus videlicet adsumendis, qui heredem cognoscunt et iubenti ei tabularium pro se subscribere interfuerint. 3 . Sin autem locis, in quibus res hereditariae vel maxima pars earum posita est, heredes abesse contigerit, tunc eis unius anni spatium a morte testatoris numerandum damus ad huiusmodi inventarii consummationem: sufficit enim praefatum tempus, etsi longissimo spatio distant, tamen dare eis facultatem inventarii conscribendi vel per se vel per instructos procuratores in locis ubi res positae sunt mittendos. 4 . Et si praefatam observationem inventarii faciendi solidaverint, et hereditatem sine periculo habeant et legis falcidiae adversus legatarios utantur beneficio, ut in tantum hereditariis creditoribus teneantur, in quantum res substantiae ad eos devolutae valeant. 4a . Et eis satisfaciant, qui primi veniant creditores, et, si nihil reliquum est, posteriores venientes repellantur et nihil ex sua substantia penitus heredes amittant, ne, dum lucrum facere sperant, in damnum incidant. Sed si legatarii interea venerint, et eis satisfaciant ex hereditate defuncti vel ex ipsis rebus vel ex earum forsitan venditione 5 . Sin vero creditores, qui ex post emensum patrimonium necdum completi sunt, superveniant, neque ipsum heredem inquietare concedantur neque eos qui ab eo comparaverunt res, quarum pretia in legata vel fideicommissa vel alios creditores processerunt: licentia creditoribus non deneganda adversus legatarios venire et vel hypothecis vel indebiti condictione uti et haec quae acceperint recuperare, cum satis absurdum est creditoribus quidem suum ius persequentibus legitimum auxilium denegari, legatariis vero, qui pro lucro certant, suas partes legem accomodare. 6 . Sin vero heredes res hereditarias creditoribus hereditariis pro debito dederint in solutum vel per dationem pecuniarum satis eis fecerint, liceat aliis creditoribus, qui ex anterioribus veniunt hypothecis, adversus eos venire et a posterioribus creditoribus secundum leges eas abstrahere vel per hypothecariam actionem vel per condictionem ex lege, nisi voluerint debitum eis offerre. 7 . Contra ipsum tamen heredem, secundum quod saepius dictum est, qui quantitatem rerum hereditarium expenderit, nulla actio extendatur. 8 . Sed nec adversus emptores rerum hereditariarum, quas ipse vendidit pro solvendis debitis vel legatis, venire alii concedatur, cum satis anterioribus creditoribus a nobis provisum est vel ad posteriores creditores vel ad legatarios pervenientibus et suum ius persequentibus. 9 . In computatione autem patrimonii damus ei excipere et retinere, quidquid in funus expendit vel in testamenti insinuationem vel inventarii confectionem vel in alias necessarias causas hereditatis approbaverit sese persolvisse. Sin vero et ipse aliquas contra defunctum habebat actiones, non eae confundantur, sed similem aliis creditoribus per omnia habeat fortunam, temporum tamen praerogativa inter creditores servanda 10 . Licentia danda creditoribus seu legatariis vel fideicommissariis, si maiorem putaverint esse substantiam a defuncto derelictam, quam heres in inventario scripsit, quibus voluerint legitimis modis quod superfluum est approbare, vel per tormenta forsitan servorum hereditariorum secundum anteriorem nostram legem, quae de quaestione servorum loquitur, vel per sacramentum illius, si aliae probationes defecerint, ut undique veritate exquisita neque lucrum neque damnum aliquod heres ex huiusmodi sentiat hereditate: illo videlicet observando, ut, si ex hereditate aliquid heredes subripuerint vel celaverint vel amovendum curaverint, postquam fuerint convicti, in duplum hoc restituere vel hereditatis quantitati computare compellantur. 11 . Donec tamen inventarium conscribitur, vel si res praesto sint, intra tres menses , vel si afuerint, intra annale spatium secundum anteriorem distinctionem, nulla erit licentia neque creditoribus neque legatariis vel fideicommissariis eos inquietare vel ad iudicium vocare vel res hereditarias quasi ex hypothecarum auctoritate vindicare, sed sit hoc spatium ipso iure pro deliberatione heredibus concessum, nullo scilicet ex hoc intervallo creditoribus hereditariis circa temporalem praescriptionem praeiudicio generando. 12 . Sin vero, postquam adierint vel sese immiscuerint, praesentes vel absentes inventarium facere distulerint, et datum iam a nobis tempus ad inventarii confectionem effluxerit, tunc ex eo ipso, quod inventarium secundum formam praesentis constitutionis non fecerunt, et heredes esse omnimodo intellegantur et debitis hereditariis in solidum teneantur nec legis nostrae beneficio perfruantur, quam contemnendam esse censuerunt. 13 . Et haec quidem de his sancimus, qui deliberationem nullam petendam curaverint, quam putamus quidem penitus post hanc legem esse supervacuam et debere ei derogari: cum enim liceat et adire hereditatem et sine damno ab ea discedere ex praesentis legis auctoritate, quis locus deliberationi relinquitur? 13a . Sed quia quidam vel vana formidine vel callida machinatione pro deliberando nobis supplicandum esse necessarium existimant, quatenus eis liceat annale tempus tergiversari et hereditatem inspicere et alias contra eam machinationes excogitare et eandem deliberationem flebilibus adsertionibus repetita prece saepius accipere: ne quis nos putaverit antiquitatis penitus esse contemptores, indulgemus quidem eis petere deliberationem vel a nobis vel a nostris iudicibus, non tamen amplius ab imperiali quidem culmine uno anno, a nostris vero iudicibus novem mensibus, ut neque ex imperiali largitate aliud tempus eis indulgeatur, sed et, si fuerit datum, pro nihilo habeatur: semel enim et non saepius eam peti concedimus. 14 . Sin autem hoc aliquis fecerit et inventarium conscripserit ( necesse enim est omnimodo deliberantes inventarium cum omni subtilitate facere), non liceat ei post tempus praestitutum, si non recusaverit hereditatem, sed adire maluerit, nostrae legis uti beneficio, sed in solidum secundum antiqua iura omnibus creditoribus teneatur. 14a . Cum enim gemini tramites inventi sunt, unus quidem ex anterioribus, qui deliberationem dederunt, alter autem rudis et novus a nostro numine repertus, per quem et adeuntes sine damno conservantur, electionem ei damus vel nostram constitutionem eligere et beneficium eius sentire vel, si eam aspernandam existimaverit et ad deliberationis auxilium convolaverit, eius effectum habere: et si non intra datum tempus recusaverit hereditatem, omnibus in solidum debitis hereditariis teneatur et non secundum modum parimonii, sed etsi exiguus sit census hereditatis, tamen quasi heredem eum in totum obligari, et sibi imputet, qui pro novo bene ficio vetus elegit gravamen. 14b . Et ideo et in ipsam deliberationis dationem et divinum rescriptum super hoc promulgandum hoc adici volumus, ut sciant omnes, quod omnimodo post petitam deliberationem, si adierint vel pro herede gesserint vel non recusaverint hereditatem, omnibus in solidum hereditariis oneribus teneantur. 14c . Si quis autem temerario proposito deliberationem quidem petierit, inventarium autem minime conscripserit et vel adierit hereditatem vel minime eam repudiaverit , non solum creditoribus in solidum teneatur, sed etiam legis Falcidiae beneficio minime utatur. 14d . Quod si post deliberandum recusaverit inventario minime conscripto, tunc res hereditatis creditoribus vel his qui ad hereditatem vocantur legibus reddere compelletur, quantitate earum sacramento res accipientium manifestanda, cum taxatione tamen ab iudice statuenda. 15 . Notissimum autem est ex hac constitutione, quae omnes casus continet, nostris constitutionibus iam pro eisdem capitulis promulgatis esse derogatum, quarum alteri et Gordianae constitutionis sensus continebatur. 16
. Cum enim ampliore tractatu habito melior exitus inventus
est et tribus constitutionibus in unum congregatis unus apparet et
in milites et in alios omnes iuris probabilis articulus, quapropter
ex anterioribus inquietari nostro subiectos imperio patimur? scilicet
ut milites, etsi propter simplicitatem praesentis legis subtilitatem
non observaverint, in tantum tamen teneantur, quantum in hereditate
invenerint. Quam patres conscripti, in huiusmodi casibus in posterum
obtinere sancimus * IUST. A. AD SENATUM. *<A 531 D.V K.DEC.POST
CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV.CC.> 6.31.0. De repudianda vel abstinenda hereditate. Imperator Antoninus . Si paterna hereditate te abstinuisse constiterit et non ut heredem in domo, sed ut inquilinum vel custodem vel ex alia iusta ratione habitasse liquido fuerit probatum, ex persona patris conveniri te procurator meus prohibebit. * ANT. A. MUCIANO. *<A 214 PP.ID.IUL.MESSALA ET SABINO CONSS.> Imperator Antoninus . Si paterna hereditate abstinuisti, non ideo, quod a creditoribus fundos comparasti, si modo id bona fide fecisti, a posterioribus, qui sub isdem obligationibus pecuniam crediderint, iure conveniris. * ANT. A. SEVERO. *<A 215 PP.V K.IUL.LAETO II ET CEREALE CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Suus heres exceptione pacti, qui testamentum iniustum adseverans postea nihil se de paterna successione petiturum non ex causa donationis, sed transigendi animo in iure professus est, cum respuere quaesitam nequiret hereditatem et transactio nullo dato vel retento seu promisso minime procedat, submoveri non potest. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. THEODOTIANO. *<A 294 SINE DIE ET CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Sicut maior quinque et viginti annis, antequam adeat, delatam repudians successionem post quaerere non potest, ita quaesitam renuntiando nihil agit, sed ius quod habuit retinet nec, quod confessos pro iudicatis habere placuit, ad vocem repudiantis hereditatem, sed ad certam quantitatem deberi confitentem pertinet. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. MODESTINO MIL. *<A 293 S.V K.IAN.SIRMI AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Pupillorum repudiatio delatae hereditatis sine tutore auctore facta nihil eis nocet. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. CLAUDIANAE. *<A 293 S.PRID.K.IAN.SIRMI AA.CONSS.> Imperator Justinianus . Si quis suus recusaverit paternam hereditatem, deinde maluerit eam adire, cum fuerat indistincte ei permissum, donec res paternae in eodem statu manent, hoc facere et post multum tempus licebat ei ad eandem hereditatem redire, hoc corrigentes sancimus, si quidem res iam venumdatae sint, ut nullus aditus ei ad hereditatem reservetur: quod et antiquitas observabat. 1 . Sin autem res alienatae non sint, si quidem maior annis constitutus est et tempora restitutionis nulla ei supersint, intra trium annorum spatium tantummodo huiusmodi ei detur licentia. 2 . Sin autem vel minor est vel in utili tempore constitutus, tunc post completum quadriennium, quod spatium pro utili anno qui restitutionibus dabatur praestitum est, aliud triennium ei indulgeri, intra quod potest rebus in suo statu manentibus adire hereditatem et suam abdicationem revocare. 3
. Quo tempore transacto nullus aditus penitus ad paternam hereditatem
ei reservetur, nisi forte adhuc in minore aetate eo constituto res
venditae sunt. Tunc etenim per in integrum restitutionem non denegatur
ei adire hereditatem et res recuperare et creditoribus paternis satisfacere
* IUST. A. IOHANNI PP. *<A 532 D. XV K. NOV. CONSTANTINOPOLI POST
CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC. ANNO SECUNDO.> 6.32.0. Quemadmodum aperiantur testamenta et inspiciantur et describantur. Imperator Alexander Severus . Ut testamentum, quod dicis factum, proferatur et publice recitetur, competens iudex iubebit. * ALEX. A. PROCULAE. *<A 223 PP. II K. APRIL. MAXIMO II ET AELIANO CONSS.> Imperatores Valerianus, Gallienus . Testamenti tabulas ad hoc tibi a patre datas, ut in patria proferantur, adfirmans potes illic proferre, ut secundum leges moresque locorum insinuentur, ita scilicet, ut testibus non praesentibus adire prius vel pro tribunali vel per libellum rectorem provinciae procures ac permittente eo honestos viros adesse facias, quibus praesentibus aperiantur et ab his rursum obsignentur. * VALER. ET GALLIEN. AA. ALEXANDRO. *<A 256 PP. XII K. IAN. MAXIMO II ET GLABRIONE CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Eius, quod ad causam novissimi patris vestri iudicii pertinet, de calumnia tibi iuranti praeter partem, quam aperiri defunctus vetuit vel ad ignominiam alicuius pertinere dicitur, inspiciendi ac describendi praeter diem et consulem tibi rector provinciae facultatem fieri iubebit. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. ARISTOTELI. *<A 294 D. VI K. MAI. CC. CONSS.> Imperatores
Gratianus, Valentinianus, Theodosius . Codicillos seu scripturam
quolibet tenore formatam ea oportebit observatione in publicum proferri,
qua testamenta panduntur. * GRAT. VALENTIN. ET THEODOS. AAA. AD HESPERIUM
PP. *<A 379 D. III K. AUG. MEDIOLANO AUSONIO ET OLYBRIO CONSS.>
6.33.0. De edicto divi hadriani tollendo et quemadmodum scriptus heres in possessionem mittatur. Imperatores Severus, Antoninus . Cum inter institutum et substitutum controversia moveatur, eum, qui primo loco institutus est, induci in possessionem oportet. * SEV. ET ANT. AA. LUCILLO. *<A 196 PP. XII K. DEC. DEXTRO ET PRISCO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Quamvis quis se filium defuncti praeteritum esse adleget aut falsum vel inofficiosum testamentum seu alio vitio subiectum vel servus defunctus esse dicatur, tamen scriptus heres in possessionem mitti solet. * ALEX. A. EUTACTO. *<A 223 PP. VI K. NOV. MAXIMO II ET AELIANO CONSS.> Imperator Justinianus . Edicto divi Hadriani, quod sub occasione vicesimae hereditatum introductum est, cum multis ambagibus et difficultatibus et indiscretis narrationibus penitus quiescente, quia et vicesima hereditatis a nostra recessit re publica, antiquatis nihilo minus et aliis omnibus, quae circa repletionem vel interpretationem eiusdem edicti promulgata sunt, sancimus, ut, si quis ex asse vel ex parte competenti iudici testamentum ostenderit non cancellatum neque abolitum neque ex quacumque suae formae parte vitiatum, sed quod prima figura sine omni vituperatione appareat et depositionibus testium legitimi numeri vallatum sit, mittatur quidem in possessionem earum rerum, quae testatoris mortis tempore fuerunt, non autem legitimo modo ab alio detinentur, et eam cum testificatione publicarum personarum accipiat. 1 . Sin autem aliquis contradictor extiterit, tunc in iudicio competenti causae in possessionem missionis et subsecutae contradictionis ventilentur et ei possessio adquiratur, qui potiora ex legitimis modis iura ostenderit, sive qui missus est qui antea detinens contradicendum putavit. 2 . Nullis angustiis temporum huiusmodi missione coartanda, sed sive tardius sive praemature aliquis missus est, legis tantummodo arbitrium requiratur et causa, unde vel missio vel contradictio exoritur. 3 . Sive enim post annale tempus sive post maioris aeui curricula aliquis fuerit missus, si tantum ex legitime formato testamento missio procedat, nullum ei temporis obiciatur obstaculum, nisi tantum temporis effluxerit, quod possit vel possessori plenissime securitatem et super dominio praestare, vel ipsi qui missus est omnem intentionem excludere. 4
. Si enim vel ex una parte vel ex utroque latere temporis prolixitas
occurrit, manifestissimum est non solum missionem, sed etiam ipsam
principalem causam esse sopitam. * IUST. A. IULIANO PP. *<A A.
531 D. XII K. APRIL. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS
VV. CC.> 6.34.0. Si quis aliquem testari prohibuerit vel coegerit. Imperator Alexander Severus . Civili disceptationi crimen adiungitur, si testator non sua sponte testamentum fecit, sed compulsus ab eo qui heres est institutus, vel quoslibet alios quos noluerit scripserit. * ALEX. A. SEVERAE. *<A 229 S.XV K.IAN.ALEXANDRO A.III ET DIONE CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Eos, qui, ne testamentum ordinetur, impedimento fuisse monstrantur, velut indignas personas a successionis compendio removeri celeberrimi iuris est. * DIOCL. ET MAXIM. AA. NICAGORAE. *<A 285 PP.K.IAN.DIOCLETIANO II ET ARISTOBULO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Iudicium uxoris postremum in se provocare maritali sermone non est criminosum. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. EUTYCHIDI. *<A 294 D.V K.IAN.CC.CONSS.> [Here
there is a Greek text. Sorry, it is not yet in the Library.] 6.35.0. De his quibus ut indignis auferuntur et ad senatus consultum Silanianum. Imperatores Severus, Antoninus . Heredes, quos necem testatoris inultam omisisse constitit, fructus integros cogantur reddere. Neque enim bonae fidei possessores ante controversiam illatam videntur fuisse, qui debitum officium pietatis scientes omiserint 1 . Ex hereditate autem rerum distractarum vel a debitoribus acceptae pecuniae post motam litem bonorum usuras inferant. 2 . Quod in fructibus quoque locum habere, quos in praediis hereditariis inventos aut exinde perceptos vendiderint, procul dubio est. 3 . Usuras autem semisses dependere satis est. * SEV. ET ANT. AA. CELERI. *<A 204 D.XV K.APRIL.CILONE ET LIBONE CONSS.> Imperatores Severus, Antoninus . Polla quidem liberam habuit administrandi patrimonii sui potestatem nec idcirco, quod pupillus illi heres extitit, ea quae ab ipsa finita sunt revocari in disceptationem oportet. 1 . Sed si pupilli nomine falsum dicere vis testamentum, de quo per pollam transactum est, potes experiri, dum memineris, si in causa non obtinueris, et portionem, quam ex eo testamento pupillus habet, te ei salvam facturum, quam adimi pupillo necesse erit secundum iuris formam, et de calumnia tua praesidem deliberaturum, quamvis pupilli nomine agere videaris, cum retractas ea quae finita sunt per coheredem. * SEV. ET ANT. AA. VERO. *<A 208 PP.VII K.MAI.ANTONINO A.III ET GETA III CONSS.> Imperator Alexander Severus . Si ea quaestio infertur filiis eius, quam consobrinam tuam dicis, quod tabulae testamenti patris eorum, qui a familia interfectus dicebatur, priusquam quaestio de servis haberetur, apertae et recitatae sunt, propter amplissimi ordinis consultum hereditas a fisco vindicatur et ideo agi causa apud procuratorem meum debet, quia non eo tempore pupilli fuerunt. * ALEX. A. ANTIOCHIANO. *<A 222 PP.II NON.APRIL.ALEXANDRO A. CONS.> Imperator Alexander Severus . Hereditas in testamento data per epistulam vel codicillos adimi non potuit. Quia tamen testatrix voluntatem suam non mereri unum ex heredibus declaraverat, merito eius portio non iure ad alium translata fisco vindicata est. Libertates autem in eadem epistula datae peti poterun * ALEX. A. PHILOMUSO. *<A 223 PP.II K.DEC.MAXIMO II ET AELIANO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Non oportet ut indignis heredibus successiones auferri praetextu, quod in sepultura supremis defunctorum obtemperatum non fuisset. * ALEX. A. TYRANNO. *<A 224 PP. VII ID. MART. IULIANO ET CRISPINO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Minoribus quinque et viginti annis heredibus non obesse crimen inultae mortis placuit. 1 . Cum autem vos etiam accusationem pertulisse et quosdam ex reis punitos proponatis, licet is qui mandasse caedem dicitur provocaverit, vereri non debetis, ne quam hereditatis paternae a fisco meo quaestionem patiamini. Convenit enim pietati vestrae respondere causam appellationis reddenti 2 . Quod si maioris aetatis fuissetis, etiam ex necessitate provocationis certamen implere deberetis, ut possitis adire hereditatem. * ALEX. A. VENUSTO ET CLEMENTINO. *<A 229 PP.XV K.IUL.ALEXANDRO A. III ET DIONE CONSS.> Imperator Alexander Severus . Si ideo ultio necis testatoris non est desiderata, quia caedis auctores reperiri non potuerunt, obesse heredibus, in quo nulla eorum culpa detegitur, non oportet. * ALEX. A. VITALIAE. *<A 232 PP.ID.MART.LUPO ET MAXIMO CONSS.> Imperator Gordianus . Alia causa est eius, qui falsi instituta accusatione ad finem usque quod insimulabat perduxit et contrariam sententiam meruit, alia eius, qui inchoatam accusationem non pertulit, cum in illius quidem partem succedat fiscus, hic autem, qui contrariam iudicis sententiam non sustinuit, suae partis non perdat persecutionem. * GORD. A. TATIAE. *<A 239 PP.XV K.FEBR.GORDIANO A.ET AVIOLA CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Cum fratrem tuum veneno peremptum esse adseveras, ut effectus successionis eius tibi non auferatur, mortem eius ulcisci te necesse est. Licet enim hereditatem eorum, qui clandestinis insidiis perimuntur, hi qui iure vocantur adire non vetantur, tamen, si interitum non fuerint ulti, successionem obtinere non possunt * DIOCL. ET MAXIM. AA. AELIANAE. *<A 291 PP. TIBERIANO ET DIONE CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Sororem fratris necem iure licito vindicantem evincere ab uxore scripta recte successionem non convenit. 1 . Secundum quae, si fiduciam innocentiae geris et neque dolo malo tuo maritum necatum neque alias indignam te successione posse probari confidis, adversus omnem calumniam maximam habes securitatem. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. SILVANAE. *<A 294 D. XII K. MAI. SIRMI CC. CONSS.> Imperator Justinianus . Cum Silanianum senatus consultum et a nobis tam laudandum quam corroborandum est nec non divi Marci oratio, quae circa id facta est, invenimus autem in ea nullam mentionem libertatis factam et veteres movit quaedam de libertatibus relictis in testamento necati testatoris quaestio, necessarium nobis visum est etiam haec dirimere. 1 . Ii enim, qui libertate fuerant in hoc testamento donati et si eam accepissent, lucrum, quod eis in medio accidit, poterant sibi adquirere, interea autem procrastinatione propter necis vindictam habita hoc minime ad eos pervenit et postea in libertatem deducti periclitabantur. 2 . Ne medium tempus fuerit eis damnosum, et maxime si ancillae in medio pepererint et postea hereditas adita sit, bellissimum nobis videtur divi marci prudentissimi principis orationem et in libertatibus producere, ne princeps philosophiae plenus aliquid videatur imperfectum sanxisse: sed ita in hereditatibus et in legatis et in fideicommissis et maxime in libertatibus, quas semper philosophia amplectitur, extendatur eius oratio, ut et lucrum quod in medio accidit eis post libertatem acceptam restituatur et partus liber et ingenuus esse intellegatur nullaque machinatione huiusmodi praepeditio damnum aliquod inrogare concedatur et libera eorum posteritas, si in medio fuerint ab hac luce subtracti, suorum gen itorum commodum consequatur. 3 . Merito enim nobis sanctissimi marci per omnia constitutionem replere placuit: nihil etenim actum esse credimus, dum aliquid addendum superest. * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 531 D. II K. MAI. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> Imperator Justinianus . Talis de antiquo iure dubietas nostrae serenitati suggesta est propter senatus consultum silanianum et servos, qui supplicio adficiuntur sub eodem tecto commorantes et non suum auxilium domino per insidias occiso praebentes. Veteres enim certum non faciunt, qui intellectus de verbis " sub eodem tecto" significatur, sive in eodem cubiculo sive in triclinio vel porticu vel in aula haec appellatio accipi debeat, adicientes, si dominus in via vel in agro fuerit interfectus, eos servos puniri, qui praesto erant et non auxilium ad prohibendum periculum praebuerunt, nulla distinctione super qualitate praesentiae utentes 1
. Nos igitur omnem eis occasionem ad declinanda supplicia super
neglegentia salutis domini sui amputantes sancimus omnes servos, ex
quocumque loco sive in domo sive in via sive in agro possint clamorem
exaudire vel insidias sentire et non auxilium tulerint, supplicio
senatus consulti subiacere. Oportet enim eos, ubicumque senserint
dominum periclitantem, ad prohibendas insidias concurrere * IUST.
A. IOHANNI PP. *<A 532 D. XV K. NOV. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM
LAMPADII ET ORESTIS VV. CC. ANNO SECUNDO.> 6.36.0. De codicillis. Imperator Alexander Severus . Rupto quidem testamento postumi agnatione codicillos quoque ad testamentum pertinentes non valere in dubium non venit. 1 . Sed cum post ruptum testamentum patrem pupillorum vestrorum litteras emisisse proponatis, quibus praecedens iudicium confirmavit, praetor nihil contra ius fecit, si novissimam eius voluntatem secutus relictum testamento rei publicae fideicommissum ut ex codicillis relictum praestandum esse pronuntiavit. * ALEX. A. MOCIMO ET ALIIS. *<A 233 PP. III K. IUL. MAXIMO ET PATERNO CONSS.> Imperator Philippus . Hereditatem quidem neque dari neque adimi codicillis posse manifestum est: verbis tamen precariis per huiuscemodi etiam novissimi iudicii ordinationem iura non faciunt irritas voluntates. 1 . Unde inefficaciter te codicillis rogatam esse, ut quibusdam rebus contenta portionem quam testamento fueras consecuta aliis restitueres, falso tibi persuasum est. * PHILIPP. A. ET PHILIPP. C. ASCLEPIODOTAE. *<A 244 PP. ID. OCT. PEREGRINO ET AEMILIANO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Cum proponatis pupillorum vestrorum matrem diversis temporibus ac dissonis voluntatibus duos codicillos ordinasse, in dubium non venit id, quod priori codicillo inscripserat, per eum in quem postea secreta voluntatis suae contulerat, si a prioris tenore discrepat et contrariam voluntatem continet, revocatum esse. * DIOCL. ET MAXIM. AA. HYACINTHO ET ALIIS. *<A 290 PP. VI ID. SEPT. IPSIS IIII ET III AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Non idcirco minus, quod intestato te absente codicillos mater tua fecit, ii, quibus precariis verbis adscripta sunt, relicta capiunt. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. STRATONICO. *< SINE DIE ET CONSULE.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Nec codicillos quidem furentem posse facere certissimi iuris est. Si igitur scriptura velut codicillorum patris tui fuit prolata, ut aliquid ex hac peti possit, adseverationi tuae mentis eum compotem fuisse negantis fidem adesse probari convenit * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. FLAVIAE. *<A 294 D. VI K. DEC. DIVELLI CC CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Sive initio quae fuerat codicillis relicturus generaliter, sive novissime relicta servari mandaverit, confirmatione munitus nullam iustam gerere sollicitudinem potes. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. DEMOSTHENI. *<A 294 D. III ID. DEC. NICOMEDIAE CC. CONSS.> Imperator Constantinus . Si idem codicilli quod testamenta possent, cur diversum his instrumentis vocabulum mandaretur, quae vis ac potestas una sociasset? igitur specialiter codicillis instituendi ac substituendi potestas iuris auctoritate data non est. * CONSTANT. A. AD MAXIMUM PP. *<A 332 D. III... IUN. PACATIANO ET HILARIANO CONSS.> Imperator Theodosius . Si quis agere ex testamento quolibet modo sive scripto sive sine scriptura confecto de hereditate voluerit, ad fideicommissi persecutionem adspirare cupiens, minime permittatur. 1 . Tantum enim abest, ut aditum cuiquam pro suo migrandi desiderio concedamus, ut etiam illud sanciamus, ut, si testator faciens testamentum in eodem pro codicillis etiam id valere complexus sit, qui hereditatem petit, ab ipsis intentionis exordiis utrum velit eligendi habeat potestatem, sciens se unius electione alterius sibi aditum praeclusisse: ita ut, sive bonorum possessionem secundum tabulas aut secundum nuncupationem ceterasque similes postulaverit, aut certe mitti se ad possessionem ex more petierit, statim inter ipsa huius iuris auspicia propositum suae intentionis explanet. 1a . Illud quoque pari ratione servandum est, ut testator, qui decreverit facere testamentum, si id implere nequiverit, intestatus videatur esse defunctus nec traducere liceat ad fideicommissi interpretationem velut ex codicillis ultimam voluntatem, nisi id ille complexus sit, ut vim etiam codicillorum scriptura debeat obtinere: illo iure electionis videlicet perdurante, ut, qui ex testamento agere voluerit, ad fideicommissum migrare non possit. 2 . Si quis vero ex parentibus utriusque sexus ac liberis usque ad gradum quartum agnationis vinculis adligatus vel cognationis nexu constrictus ad tertium scriptus heres fuerit vel nuncupatus, in eo videlicet testamento, quod testator vicem quoque codicillorum voluit obtinere, licebit ei, si de hereditate ex testamento secundum mortui voluntatem agens fuerit forte superatus vel certe ipse sponte voluerit, ad fideicommissi subsidium convolare. Non enim par eademque ratio videtur amittere debita et lucra non capere 3
. In omni autem ultima voluntate excepto testamento quinque
testes vel rogati vel qui fortuitu venerint in uno eodemque tempore
debent adhiberi, sive in scriptis sive in sine scriptis voluntas conficiatur.
Testibus videlicet, quando scriptura voluntas componitur, subnotationem
suam accommodantibus * THEODOS. A. ASCLEPIODOTO PP. *<A 424 D.
X K. MART. CONSTANTINOPOLI VICTORE VC. CONS.> 6.37.0. De legatis. Imperator Antoninus . Quamvis verbis his:" ut quoad cum claudio iusto morati essetis", alimenta vobis et vestiarium legatum sit, tamen hanc fuisse defuncti cogitationem interpretor, ut et post mortem iusti eadem vobis praestari voluerit. * ANT. A. PIUS LIBERTIS SEXTIAE BASILIAE.*<A SINE DIE ET CONSULE > Imperatores Severus, Antoninus . Quamvis heres institutus hereditatem vendiderit, tamen legata et fideicommissa ab eo peti possunt et quod eo nomine datum fuerit, venditor ab emptore vel fideiussoribus eius petere poterit. * SEV. ET ANT. AA. SABINIANO. *<A 197 PP.X K.SEPT.LATERANO ET RUFINO CONSS.> Imperatores Severus, Antoninus . Qui post testamentum factum praedia quae legavit pignori vel hypothecae dedit, mutasse voluntatem circa legatariorum personam non videtur: et ideo, etiam si in personam actio electa est, recte placuit ab herede praedia liberari. * SEV. ET ANT. AA. VICTORINO. *<A 211 PP.VI K.MAI.GENTIANO ET BASSO CONSS.> Imperator Antoninus . Servis testamento dominorum non data libertate legatum seu fideicommissum relictum non valet nec convalescere potest, licet post mortem testatoris libertatem aliqua ratione consecuti sunt. * ANT. A. SULPICIO. *<A 213 PP.V K.IUL.ANTONINO A.IIII ET BALBINO CONSS.> Imperator Antoninus . Non est dubium denegari actionem legatorum ei pro portione competenti in his rebus, quas subtraxisse eum de hereditate apparuerit. * ANT. A. DONATO. *<A 213 PP.V ID.SEPT.ANTONINO A. IIII ET BALBINO CONSS.> Imperator Antoninus . Si legata relicta primus legatarius agnovit, substitutio eorum in personam pontianae facta evanuit. * ANT. A. IULIO. *<A 215 PP.VIII K.MAI.ROMAE LAETO II ET CEREALE CONSS.> Imperator Antoninus . Si fortidianum fundum primo pater tuus fratribus per praeceptionem ac mox tibi legavit, concursu dominium eius tibi quoque quaeritur. 1 . Error autem nominum in scriptura factus, si modo de mancipiis vel de possessionibus legatis non ambigitur, ius legati dati non minuit. * ANT. A. FAUSTO. *<A 215 PP.V ID.IUL.LAETO II ET CEREALE CONSS.> Imperator Antoninus . Ab administratione tutelae religio sacramenti marcellum, quem vobis a patre tutorem datum testamento proponitis, eripit. Quae res, quominus legatum consequatur , non impedit: nec enim iuste ab ea petitione repellitur, cum, etiam si vellet, tutelam administrare prohibeatur * ANT. A. DEMETRIO. *<A 216 PP.VIII ID.MART.ROMAE SABINO II ET ANULLINO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Si in fraudem eorum quae testamento relicta sunt admissus est accusator, qui testamentum falsum diceret, praeses provinciae secundum iurisdictionis formam solvi legata iubebit, interposita cautione, si evicta fuerit hereditas, ea restituturum, quamvis alias cautioni tunc locus sit, cum sine controversia legata solvantur. * ALEX. A. ANTIOCHO. *<A 223 PP.VII ID.FEBR.MAXIMO II ET AELIANO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Cum alienam rem quis reliquerit, si quidem sciens, tam ex legato quam ex fideicommisso ab eo qui legatum seu fideicommissum meruit peti potest. Quod si suam esse putavit, non aliter valet relictum, nisi proximae personae vel uxori vel alii tali personae datum sit, cui legaturus esset, et si scisset rem alienam esse * ALEX. A. INGENUAE. *<A 227 PP.V K.FEBR.ALBINO ET MAXIMO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Filia legatorum non habet actionem, si ea, quae ei testamento reliquit, pater vivus postea in dotem dedit. * ALEX. A. ALBINIANO. *<A 231 PP.V NON.MART.POMPEIANO ET PELIGNO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Cum responso viri prudentissimi papiniani, quod precibus insertum est, praeceptionis legatum et omissa parte hereditatis vindicari posse declaratur, intellegis desiderio tuo iuxta iuris formam esse consultum. 1 . Verba vero responsi haec sunt: filiae mater praedium ita legavit: " praecipito sumito extra partem hereditatis": cum hereditati matris filia renuntiasset, nihilo minus eam recte legatum vindicare visum est. * ALEX. A. MUCIANO. *<A 240 PP.CONSTITUTIO V ID.IUL.SABINO II ET VENUSTO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Proprias tuas res legari vel fideicommitti tibi non potuisse manifestum est. * DIOCL. ET MAXIM. AA. SEVERAE. *<A 286 PP.XV K.MAI.MAXIMO II ET AQUILINO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Monumenta quidem legari non posse manifestum est, ius autem mortuum inferendi legare nemo prohibetur. * DIOCL. ET MAXIM. AA. TATIANO. *<A 286 PP.II K.SEPT.MAXIMO II ET AQUILINO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si universae facultates, quas pater vester reliquit, debito fiscali aut privato absumuntur, nihil ex his, quae testamento eius adscripta sunt, valere potest. 1 . Quod si deducto debito in relictis bonis superfluum est, libertates impediri iuris ratio non permittit, quando etiam legata nec non fideicommissa salva lege falcidia praestanda sunt. * DIOCL. ET MAXIM. AA. TERENTIO. *<A 290 PP.III K.OCT.IPSIS IIII ET III AA.CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Creditor, si a debitore suo rem, quam pignoris nomine susceperat, legatum sibi contendit, etiam debito ab heredibus eius oblato, quominus restituat, defendi potest. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. SCYLLAE. *<A 294 S.XVIII K.FEBR.SIRMI CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Datum legatum adimi tam pure quam sub condicione, non libertis tantum, sed etiam ingenuis placuit. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. EUTYCHIANO. *<A 294 D III NON.MART.CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Ex legato nominis, actionibus ab his qui successerunt non mandatis, directas quidem actiones legatarius habere non potest, utilibus autem suo nomine experietur. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. IUSTINO. *<A 294 D.VI ID.DEC.CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Non tantum duum mensuum, sed etiam minoris temporis maritus uxori testamento scriptus succedit, nec legata vel fideicommissa seu donationes temporis huius angustia capi prohibet. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. NICONI. *<A 294 D. V ID. DEC. NICOMEDIAE CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Uxor patrui tui si testata decesserit, res tuas tantum usum fructum earum habens legare non potuit. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. EUTYCHIANO. *<A 294 D.VII K.IAN.CC. CONSS.> Imperator Constantinus . In legatis vel fideicommissis verborum necessaria non sit observantia, ita ut nihil prorsus intersit, quis talem voluntatem verborum casus exceperit aut quis loquendi usus effuderit. * CONSTANT. A. AD POP. *<A 339 D.K.FEBR.CONSTANTIO II ET CONSTANTE CONSS.> Imperator Justinianus . In annalibus legatis vel fideicommissis, quae testator non solum certae personae , sed etiam eius heredibus praestari voluit, eorum exactionem omnibus heredibus et heredum heredibus conservari pro voluntate testatoris praecipimus. * IUST. A. MENAE PP. *<A 528 D. III ID. DEC. CONSTANTINOPOLI DN. IUSTINIANO A. PP. II CONS.> Imperator Justinianus . Cum quaestio talis de significatione verborum animos veterum movit, si quis cuidam agrum puta cornelianum vel alium quendam in solidum legaverit, deinde alii partem eius dimidiam, quantam portionem primus, quantam secundus legatarius consequitur ( simili dubitatione et in hereditate et in fideicommissis habita), cumque computationes multae introducebantur et multis ratiocinatoribus dignae: nos huiusmodi computationes quasi superfluas et contrarias voluntati testatorum omnes esse sopiendas censemus. 1 . Cum enim manifestissimum est eum, qui ab initio duodecim uncias rei cuidam reliquit, alii autem postea sex, recessisse quidem a priore voluntate, voluisse autem minui eam sex unciis, cum alii eas obtulit, et praesens casus exitum apertissimum inveniet. 1a . Si quis itaque vel agrum vel hereditatem reliquerit, primo quidem in totum, secundo autem in partem dimidiam, utrumque in sex uncias esse vel dominum rei legatae vel heredem. 1b . Et si primo re tota relicta tertiam partem secundo reliquerit, secundum praedictum modum octo quidem uncias vel agri vel hereditatis apud primum remanere, tertiam autem partem vel quattuor uncias ad secundum migrare. 1c . Et sic in omnibus statuendum est, id est in hereditatibus vel legatis vel fideicommissis: vestigia enim voluntatis testatoris non aliter nisi per huiusmodi viam aestimanda sunt. 2 . ( 1) sed et aliam disceptationem iuris antiqui non absimilem constitutam decidere nobis humanum esse apparuit. Agitabatur enim, si quis agrum Cornelianum vel forte alium vel quandam rem cuidam legaverit et postea iterum vel saepius ei eandem rem per legatum vel fideicommissum dederit, post talia autem verba testamenti Sempronio eundem agrum vel aliam rem legaverit, ut saepius quidem titii fuisset mentio, semel autem Sempronii, quid statuendum est, et quid iuris sit, si coniunctim an separatim eis relinquatur, sive in legato hoc consistat sive in hereditate 2a . Huiusmodi igitur decidentes antiquam controversiam sancimus, cuicumque fuerit vel hereditas vel ager in memoratis casibus sive coniunctim sive soli sive saepius eidem relictus, aequa lance et hereditatem et agrum et aliam quamcumque rem dividi et ad dimidiam partem unumquemque vocari, nisi specialiter expresserit et dixerit testator tantas quidem partes velle unum, tantas autem alterum habere. In omnibus etenim testatoris voluntatem, quae legitima est, dominari censemus * IUST. A. IULIANO PP. *<A 530 D. XV K. DEC. LAMPADIO ET ORESTE VV. CC. CONSS.> Imperator Justinianus . Cum quidam suum filium familias impuberem exheredatum fecit aliis heredibus scriptis, eidem autem pupillo alium substitutum reliquit, maximam scilicet ostendens ad filium suum adfectionem, cui nihil quidem emolumenti reliquit, sed post exheredationis iniuriam etiam substitutionem ei addidit et a substituto legatum reliquit, quaerebatur, si huiusmodi legatum vel fideicommissum potest valere. 1 . Sed et si legatum eidem exheredato filio pater reliquerit et substituerit ei exheredato facto aliquem extraneum, iterum certabatur, si saltem per eundem modum fideicommissum potest relinquere. 2 . Cum igitur antiquitas quidem haec diverse tractare maluit, nobis autem huiusmodi iurgia supervacua esse videntur, sancimus nullo legato nullo fideicommisso huiusmodi substitutum qui exheredato pupillo datus est praegravari, nec si ipsam rem quam pupillo legavit a substituto eius vel legare vel fideicommittere voluit. * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 531 D. II K. MAI. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> Imperator Justinianus . Si legatarius celaverit testamentum et postea hoc in lucem emerserit, an possit legatum sibi derelictum is qui celaverit ex eo testamento vindicare, dubitabatur. 1 . Quod omnimodo inhibendum esse censemus, ut non accipiat fructum suae calliditatis, qui heredem voluit hereditate defraudare: sed huiusmodi legatum illi quidem auferatur, maneat autem quasi pro non scripto apud heredem, ut, qui alii nocendum esse existimavit, ipse suam sentiat iacturam, quemadmodum, si legatarius, cui propter tutelam gerendam aliquid derelictum sit, non subierit tutelam, ei quidem legatum aufertur, pupillo autem adsignatur, cui ille utilis esse noluit. * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 531 D. K. NOV. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> Imperator Justinianus . Illud, quod de legatis vel fideicommissis temporalibus utpote irritis a legum conditoribus definitum est, emendare prospeximus sancientes et talem legatorum vel fideicommissorum speciem valere et firmitatem habere. 1
. Cum enim iam constitutum est fieri posse temporales donationes
et contractus, consequens est etiam legata vel fideicommissa, quae
ad tempus relicta sunt, ad eandem similitudinem confirmari: post completum
videlicet tempus ad heredem isdem legatis vel fideicommissis remeantibus,
necessitatem habente legatario vel fideicommissario cautionem in personam
heredis exponere, ut post transactum tempus res non culpa eius deterior
facta restituatur. * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 532 D. XV K. NOV.
CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC. ANNO SECUNDO.> 6.38.0. De verborum et rerum significatione. Imperator Antoninus . Praediis instructis legatis, quamvis ex fructibus oleum et vinum in eodem fundo habuerit, tamen si id venale fuit, item ea, quae ad tempus propter incursionem latronum tutelae causa in praedium translata sunt, legato non cedere iuris auctoribus placuit. 1 . Vinum vero, quod in apothecis fuit, si ideo illic habuit, ut, cum in praedium venisset mater familias, eo uteretur, legato cedere ignorare non debes. * ANT. A. ANTIPATRAE. *<A 213 PP. VI ID. AUG. ANTONINO A. IIII ET BALBINO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Fundo " sicut instructus est" legato sive per fideicommissum relicto vilicum hominesque et omnia, quae vel, ut ipse pater familias, cum ibi ageret, vel fundus esset instructus, non temporis causa habuit in eo, relicta esse iuris auctoritate definitum est: ea etiam, quae tam fructuum colligendorum quam servandorum. 1 . Item pecora stercorandi vel pascendi causa ibi constituta, ut fructus de his capiantur vel ut fundus sit instructior, fideicommisso cedere certi iuris est. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. RUFINO. *<A 293 D. NON. OCT. SIRMI AA. CONSS.> Imperator Justinianus . Sancimus cautionis nomine vel asphaleias non esse fideiussoris dationem interpretandam, nisi hoc specialiter vel in Graecis vel in Latinis verbis scriptum fuerit: nisi enim vel generaliter de satisdatione vel de fideiussione specialiter sit nominatum, cautione vel cautela vel asphaleia minime fideiussionem, sed nudam promissionem significari. * IUST. A. IULIANO PP. *<A 531 D. K. MART. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> Imperator Justinianus . Cum quidam sic vel institutionem vel legatum vel fideicommissum vel libertatem vel tutelam scripsisset: " ille vel ille heres mihi esto" vel " illi aut illi do lego" vel " dari volo", vel " illum aut illum liberum" vel " tutorem esse volo" vel " iubeo", dubitabatur, utrumne inutilis sit huiusmodi institutio et legatum et fideicommissum et libertas et tutoris datio, an occupantis melior condicio sit, an ambo in huiusmodi lucra vel munia vocentur et an secundum aliquem ordinem admittantur, an uterque omnimodo, cum alii primum in institutionibus quasi institutum admitti, secundum quasi substitutum, alii in fideicommissis posteriorem solum accepturum fideicommissum existimaverunt, quasi recentiore voluntate testatoris utentem. 1 . Et si quis eorum altercationes singillatim exponere maluerit, nihil prohibet non leve libri volumen extendere, ut sic explicari possit tanta auctorum varietas, cum non solum iuris auctores, sed etiam ipsae principales constitutiones, quas ipsi auctores rettulerunt, inter se variasse videntur. 1a . Melius itaque nobis visum est omni huiusmodi verbositate explosa coniunctionem "aut" "pro" "et" accipi, ut videatur copulativo modo esse prolata et magis sit paradiazeuxis, ut et primam personam inducat et secundam non repellat. 1b . Quemadmodum enim verbi gratia in interdicto quod vi aut clam "aut" coniunctio pro "et" apertissime posita est, ita et in omnibus huiusmodi casibus sive institutionum sive legatorum sive fideicommissorum vel libertatum seu tutelarum hoc esse intellegendum, et ambo veniant aequa lance ad hereditatem, ambo legata similiter accipiant, fideicommissum in utrumque dividatur, libertas utrumque capiat, tutoris ambo fungantur officio. 1c . Sic nemo defraudetur a commodo testatoris, sic maior providentia pupillis inferatur, ne, dum dubitatur, apud quem debet esse tutela, in medio res pupillorum depereant. Sed haec quidem sancimus, cum in personas huiusmodi proferatur scriptura 2 . Sin autem una quidem est persona, res autem ita derelictae: "illam aut illam rem illi do lego", vel "per fideicommissum relinquo", tunc secundum veteres regulas et antiquas definitiones vetustatis iura maneant incorrupta, nulla innovatione eis ex hac constitutione introducenda. 3 . Quod etiam in contractibus locum habere censemus. * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 531 D. PRID. K. MAI. CONSTANTINOP OLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> Imperator Justinianus . Suggestioni illyricianae advocationis respondentes decernimus familiae nomen talem habere vigorem: parentes et liberos omnesque propinquos et substantiam, libertos etiam et patronos nec non servos per hanc appellationem significari. 1 . Et si quis per suum elogium fideicommissum familiae suae reliquerit, nulla speciali adiectione super quibusdam certis personis facta, non solum propinquos, sed etiam his deficientibus generum et nurum. Et hos enim nobis humanum esse videtur ad fideicommissum vocari, ita videlicet, si matrimonium morte filii vel filiae fuerit dissolutum. Nullo etenim modo possint gener vel nurus filiis viventibus ad tale fideicommissum vocari, cum hi procul dubio eos antecedant: et hoc videlicet gradatim fieri, ut post eos liberti venian 2 . Hoc eodem valente, et si quis rem immobilem cuidam legaverit vel fideicommiserit eamque alienari prohibuerit adiciens, ut, si hoc fideicommissarius praeterierit , familiae suae res adquiratur. 3
. In aliis autem casibus nomen familiae pro substantia oportet
intellegi, quia et servi et aliae res in patrimonio uniuscuiusque
esse putantur. * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 532 D. XV K. NOV. CONSTANTINOPOLI
POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC. ANNO SECUNDO.> 6.39.0. Si omissa sit causa testamenti. Imperatores Severus, Antoninus . Si in fraudem legatorum transmissam hereditatem ad substitutum probatura es, utilis actio adversus eum, cum quo fraudis consilium participatum est, competit. Plane si pecunia accepta omisit aditionem, legata et fideicommissa praestare cogitur * SEV. ET ANT. AA. IANUARIAE. *<A 196 ACCEPTA K. OCT. DEXTRO II ET PRISCO CONSS.> Imperator Philippus . Eum, qui, cum testamento posset obtinere hereditatem, ab intestato ius successionis voluit amplecti, libertatibus eodem testamento datis obesse non posse iam pridem placuit. 1 . Quod si, cum neque adiri ex testamento hereditas neque bonorum possessio peti possit, iudicium defuncti non usurpabitur, sed ad irritum iuris ratione vocatum est, petitio relictorum nullo iure procedit. 2 . Sin vero iure facto testamento cessante herede scripto alter ab intestato adiit hereditatem, neque libertates neque legata ex testamento posse praestari manifestum est. * PHILIPP. A. ET PHILIPP. C. VICTORIAE. *<A 245 PP. K. IAN. PHILIPPO A. ET TITIANO CONSS.> Imperatores
Diocletianus, Maximianus . Si proculina patri vestro, cuius estis
heredes, testamento quid reliquit et scripti iure secundum eius iudicium
vel omissa causa testamenti successerunt ab intestato, aditus competens
iudex, quatenus legis falcidiae modus patitur, vobis relicta restitui
iubebit. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. APRO ET PIAE. *<A 293 D.
XV K. IAN. SIRMI AA. CONSS.> 6.40.0. De indicta viduitate et de lege Iulia miscella tollenda. Imperator Gordianus . Legatum alii sub condicione sic relictum, si uxor nuptui se post mortem mariti non collocaverit, contractis nuptiis condicione deficit ideoque peti legatum nequaquam potest. * GORD. A. BONO. *<A 241 PP. XIII K. AUG. GORDIANO A. II ET POMPEIANO CONSS.> Imperator Justinianus . Ambiguitates legis Iuliae miscellae generali lege tollentes nullum concedimus fieri iuramentum secundum praedictam legem, sed penitus ea cum muciana cautione super hac causa quiescente licere mulieribus, etiam maritorum suorum interminatione spreta, quae viduitatem eis indicit, et non dato sacramento procreandae subolis gratia, tamen ad secundas migrare nuptias, poena huiusmodi cessante, sive habeat liberos, sive non, et percipere ea, quae maritus dereliquit ( quorum omnium manifestissimum est dominium minime eas liberis existentibus habere usu fructu tantummodo apud eas manente et ad liberos prioris tori proprietate eorum deferenda secundum ea, quae de secundis nuptiis lucrisque ex his mulieribus statuta sunt), ne ex necessitate legis et sacramento colorato periurium committatur. 1 . Cum enim mulieres ad hoc natura progenuit, ut partus ederent, et maxima eis cupiditas in hoc constituta est, quare scientes prudentesque periurium committi patimur ? 2 . Tale igitur iuramentum conquiescat et lex Iulia miscella cedat cum muciana cautione super hoc introducta, a re publica separata. Augeri etenim magis nostram rem publicam et multis hominibus progenitis frequentari quam impiis periuriis adfici volumus, cum satis esse inhumanum videtur per leges, quae periuria puniunt, viam periuriis aperiri * IUST. A. IULIANO PP. *<A 531 D. X K. MART. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> Imperator Justinianus . Legem Iuliam miscellam quemadmodum in feminis sustulimus, ita et in masculis esse sublatam pertinere quidem ad sensum nostrae legis, quam super hoc promulgavimus, non est incertum. 1 . Ne tamen quaedam ambiguitas simplices animos moveat, etiam expressim sancimus legem Iuliam miscellam et senatus consulta, quae circa eam facta sunt, nec non mucianam cautionem, quae super talibus nuptiis introducta est, non solum in feminis, sed etiam in masculis cessare. 2
. Sed quia apud Ulpianum in libris Sabinianis invenimus quaedam
verba, quae effugiunt legis miscellae observationem, ne quis et ea
sublata esse putaverit, sancimus, cum huiusmodi verbis mulieribus
aliquid relinquatur: " si vidua erit" vel " cum vidua
erit" vel " quotiens vidua erit", vel e contrario maribus:
" si amiserint uxores" vel " quando ad caelibatum pervenerint",
non vetari ea vindicare vel legitimo modo sumere, quae eis derelicta
sunt. Neque enim ut permaneant vel feminae in viduitate vel masculi
in caelibatu relictum esse videtur, ut locum vel ante nostram legem
habeat lex Iulia miscella, quae iam perempta est: sed cum primum hoc
evenerit, ilico competat talibus personis eius quod relictum est persecutio,
quia sub condicione relictum esse videtur, sive semel sive in annos
si ngulos haec liberalitas fuerit conscripta, quasi pro solacio suae
tristitiae * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 531 D. K. NOV. CONSTANTINOPOLI
POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> 6.41.0. De his quae poenae nomine in testamento vel codicillis relinquuntur. Imperator Justinianus . Supervacuam observationem veterum legum, per quam voluntates testatorum ad effectum duci impediebantur, amputamus praecipientes nullum valere, dicendo poenae nomine quaedam esse relicta vel adempta in supremis testantium voluntatibus, ea infirmare, sed licere testanti pro implenda sua voluntate vel pecunias dari praecipere vel aliam pecuniariam poenam inferre quibus voluerit, tam in adimendis hereditatibus vel legatis vel fideicommissis vel libertatibus, quam in praecipiendo ad alias personas ea transferri ab eo, cui relicta ab initio sunt, vel aliquid aliis ab eo dari, si minus dispositionibus suis heres vel legatarius vel libertate donatus paruerit. 1
. Quod si aliquid facere vel legibus interdictum vel alias
probrosum vel etiam impossibile iussus aliquis eorum fuerit, tunc
sine ullo damno etiam neglecto testatoris praecepto servabitur. *
IUST. A. MENAE PP. *<A 528 D. K. IAN. CONSTANTINOPOLI DN. IUSTINIANO
A. PP. II CONS.> 6.42.0. De fideicommissis. Imperator Antoninus . Si probaveris demetrium petisse de matre heredeque sua, ut tibi alimenta menstrua et vestiarium annuum praestaret, eamque secutam voluntatem filii sui per multum temporis, id est non minus in tali causa triennio, ea praestitisse: ut in futurum quoque ea praestentur et, si qua in praeteritum praestita non sunt, exsolvantur, impetrabis. * ANT. A. DEMETRIO. *<A 212 PP.XVII K.SEPT.DUOBUS ASPRIS CONSS.> Imperator Antoninus . Etsi inutiliter fideicommissum relictum est, tamen si heredes comperta voluntate defuncti praedia ex causa fideicommissi avo tuo praestiterunt, frustra ab heredibus de ea re quaestio tibi movetur, cum non ex ea sola scriptura, sed ex conscientia relicti fideicommissi satis defuncti voluntati factum esse videatur. * ANT. A. EUPATRIO. *<A 215 PP.VI K.AUG.LAETO II ET CEREALE CONSS.> Imperator Antoninus . Cum secundum voluntatem defunctae chrysidem puellam ab heredibus manumissam eamque, priusquam ei restitueretur hereditas, intestatam vita functam proponas, ad manumissores eius successio pertinet. Qui si adierint eius hereditatem, confusis actionibus fideicommisso sunt liberati * ANT. A. RUFINO. *<A 215 PP.V ID. DEC.LAETO II ET CEREALE CONSS.> Imperator Alexander Severus . Voluntas patris prohibentis liberos fundos extra familiam vendere vel pignori dare fratrem sorori donare prohibuisse non videtur. * ALEX. A. VICTORINO. *<A 223 PP.V K.IUL.MAXIMO II ET AELIANO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Si frater tuus, posteaquam patri heres extitit, pubes iam sine liberis decessit, ex pupillari substitutione tibi hereditas eius delata non est. Sed si verbis fideicommissi aliqua parte testamenti confirmata est, fideicommissum ab heredibus petere non prohiberis * ALEX. A. REGINAE. *<A 224 PP.XV K.FEBR.IULIANO ET CRISPINO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Praedia obligata per legatum vel fideicommissum relicta heres luere debet, maxime cum testator condicionem eorum non ignoravit aut, si scisset, legaturus tibi aliud, quod non minus esset, fuisset. 1 . Sin vero a creditore distracta sunt, pretium heres exsolvere cogetur, nisi contraria defuncti voluntas ab herede ostendatur. * ALEX. A. NILO. *<A 224 PP.XVI K.MART. IULIANO ET CRISPINO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Voluntatis defuncti quaestio in aestimatione iudicis est. * ALEX. A. SEPTIMO. *<A 225 PP.XV K.MART.FUSCO II ET DEXTRO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Qui fideicommissariam libertatem meruit, legata seu fideicommissa a defuncto sibi data suo iure persequitur. * ALEX. A. MASCELLO. *<A 225 PP.XV K.IUN.FUSCO II ET DEXTRO CONSS.> Imperator Gordianus . Ab eo, qui neque legatum neque fideicommissum neque hereditatem vel mortis causa donationem accepit, nihil per fideicommissum relinqui potest. * GORD. A. PAULINAE. *<A 238 PP. XVII K. OCT. PIO ET PONTIANO CONSS.> Imperator Gordianus . Verbum " volo" licet desit, tamen quia additum perfectum sensum facit, pro adiecto habendum est. * GORD. A. FIRMO. *<A 239 PP. III ID. DEC. GORDIANO A. ET AVIOLA CONSS.> Imperator Gordianus . Quotiens ab omnibus, qui alienatione facta ad fideicommissi petitionem adspirare possint, venditio celebratur aut quibusdam vendentibus alii consenserint, auctoritas contractus convelli nequaquam potest. * GORD. A. PAPINIANO. *<A 241 PP. II K. IAN. GORDIANO A. II ET POMPEIANO CONSS.> Imperator Philippus . Post mortem suam rogatam restituere hereditatem defuncti iudicio et antequam fati munus impleat posse satisfacere ( id est restituere hereditatem) quarta parte vel retenta vel omissa, si voluerit, explorati iuris est. * PHILIPP. A. ET PHILIPP. C. RUFINO. *<A 244 PP. ID. OCT. PEREGRINO ET AEMILIANO CONSS.> Imperator Philippus . Quotiens principali loco heres institutus testatori succedit, legata seu fideicommissa a substituto data posci iure non possunt. * PHILIPP. A. ET C. SEMPRONIO. *<A 246 PP. VIII K. MART. PRAESENTE ET ALBINO CONSS.> Imperatores Valerianus, Gallienus . Ea, quam frater tuus instituerat, sive quaesita sive non quaesita hereditate decesserit, cum tamen simpliciter, antequam duodecimum annum aetatis implesset, verbis precativis testamento facto nonnullos ei voluerit substitutos, nihil prohibet fideicommissum peti vel ab ipsius heredibus, qui bona intestati tenent. 1 . Tunc enim locum habet, quod regulariter traditur ea quae in testamento relinquuntur, si ex testamento non adeatur hereditas, non valere, cum verbis relicta directis adiri potuit hereditas, non cum illa ipsa sic data est, ut esset etiam ab intestato successoribus postulanda. 2 . Quod rescripsimus sequentes adseverationem tuam, quasi scripta heres non fuerit iure adoptata. Alioquin si in familia relicta heres facta decessit, et consequenter ipsius heredes petitioni fideicommissi respondere coguntur. * VALER. ET GALLIEN. AA. FALCONI. *<A 255 PP. XIIII K. SEPT. VALERIANO III ET GALLIENO II AA. C ONSS.> Imperatores Valerianus, Gallienus . Quamvis simpliciter te ac fratrem tuum aliquis instituerit heredes eiusque hereditatis commodum pater ex tua fratrisque persona pro portionibus vestris potestatis ratione quaesierit, tamen quia inferioribus verbis testamenti vos sui iuris facere testator curavit, intellegi potest restituendi hereditatis commodi fideicommisso patrem obstrictum esse. * VALER. ET GALLIEN. AA. PHILOCRATI. *<A 256 PP. VI ID. OCT. ROMAE MAXIMO II ET GLABRIONE CONSS.> Imperatores Carus, Carinus, Numerianus . Cum virum prudentissimum Papinianum respondisse non ignoramus etiam legata huiusmodi fideicommisso contineri, id est ubi heres rogatus fuerat, quidquid ex hereditate pervenerit, post mortem restituere, animadvertis etiam praeceptionis compendium testatoris verbis comprehensum esse. 1 . Sane quoniam in fideicommissis voluntas magis quam verba plerumque intuenda sunt, si quas pro rei veritate praeterea probationes habes ad commendandam hanc patris voluntatem, quam fuisse adseveras, apud praesidem experiri non vetaris. * CARUS CARINUS ET NUMER. AAA. ISIDORAE. *<A 283 PP. PRID. ID. NOV. CARO ET CARINO AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si creditoris voluntas iure subnixa liberari te debito volentis doceri potest, et antequam sollemniter tibi liberatio a successore praestetur, exceptionem tibi ex voluntate descendentem competere manifestum est. * DIOCL. ET MAXIM. AA. FORTUNATO. *<A 286 PP. XII K. MAI. MAXIMO II ET AQUILINO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Cum necessitatem reddendae rationis defunctus remittendam tibi esse petierit, manifesti iuris est voluntatem defuncti immotam esse debere. * DIOCL. ET MAXIM. AA. APOLAUSTO. *<A 290 PP. ID. MART. IPSIS IIII ET III AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Clari et aperti iuris est in fideicommissis posteriores voluntates esse firmiores. * DIOCL. ET MAXIM. AA. AMPLIATO. *<A 290 PP.VIII ID.SEPT.IPSIS IIII ET III AA.CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Etiam a pupillorum tutoribus velut ab ipsis relicta fideicommissa debentur. * DIOCL. ET MAXIM. AA. IULIANO. *<A 290 PP.III NON.DEC.IPSIS IIII ET III AA.CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si in persona patris tui, cui te successisse proponis, fideicommissi dies utiliter cessit, licet tempore quo fuerat datum necdum te natum probetur, uxorem patrui, quem contendis patri tuo rogatum, si sine liberis decesserit, ab avo relicta restituere, si ei successit, de fideicommisso convenire debes. Nam si patrui etiam hereditas tibi quaesita est, non de fideicommisso quaerendum, sed hereditas ab ea vindicanda est * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. TIBERIO. *<A 293 D.VI ID.FEBR.AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Et in epistula vel brevi libello vel sine scriptura, immo etiam nutu fideicommissum relinqui posse adhibitis testibus nulla dubitatio est. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. PLANCIANO. *<A 293 D.ID.APRIL.BYZANTII AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si veritas vel sollemnitas iuris deest nec amplexus parentis voluntatem relicta dedisti vel transactionis causa stipulantibus promisisti negotiumque integrum est, ad solutionem urgueri non potes. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. STRATONICO. *<A 293 D.V K.FEBR.AA.CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Instrumenta praediorum per fideicommissum relictorum, quae ad probationem originis eorum pertinent, heredes praestare necesse non habent: tamen cautionem praestare debent, quod, si opus fuerit legatario seu fideicommissario, ipsa, si habent, proferant. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. MENESTRATO. *<A 293 D.K.DEC.SIRMI AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Heredum etiam res proprias per fideicommissum relinqui posse non ambiguitur. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. IULIANAE. *<A 294 D.II.K.MART.CC.CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Ex repudiatione fideicommissi doli mali exceptio iusta causa intercedente tunc opponitur, quando ipse, cui fideicommissum relictum est, repudiatione usus fuerit. Unde cum hoc non te, sed patrem fecisse adseveras, qui tibi nocere non potuit, nihil tibi obesse potest * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. GAIANO. *<A 294 D.II ID.APRIL.SIRMI CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Fideicommissum eius qui reliquerat paenitentia probata successores numquam praestare compelluntur. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. OLYMPIADI. *<A 294 D.V K.OCT.VIMINACII CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Ex fideicommisso sub condicione sine libertate servis propriis inutiliter dato libertas peti non potest. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. GAIO. *<A 294 D.XV K.NOV.TRANS MARE CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Ex testamento, quod iure non valet, nec fideicommissum quidem, si non intestato quoque succedentes rogati probentur, peti potest. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. ACHILLEO. *<A 294 D.VIII ID.DEC.CC.CONSS.> Imperator Justinianus . Cum acutissimi ingenii vir et merito ante alios excellens papinianus in suis statuit responsis, si quis filium suum heredem instituit et restitutionis post mortem oneri subegit, non aliter hoc videri disposuisse, nisi cum filius eius sine subole vitam reliquerit: nos huiusmodi sensum merito mirati plenissimum ei donamus eventum, ut, si quis haec disposuerit, non tantum filium heredem instituens , sed etiam filiam, vel ab initio nepotem vel neptem, pronepotem vel proneptem vel aliam deinceps posteritatem, et eam restitutionis post obitum gravamini subiugaverit, non aliter hoc sensisse videatur, nisi hi qui restitutione onerati s unt sine filiis vel filiabus vel nepotibus vel pronepotibus fuerint defuncti, ne videatur testator alienas successiones propriis anteponere. * IUST. A. DEMOSTHENI PP. *<A 529 RECITATA SEPTIMO IN NOVO CONSISTORIO PALATII IUSTINIANI.D.III K.NOV.DECIO VC.CONS.> Imperator Justinianus . Quidam filium suum a sacris paternis remisit et postea testamento condito eum praeteriit nullo ei penitus relicto, aliis heredibus derelictis, ipsum autem, quem neque heredem neque exheredatum fecit, fideicommisso praegravavit. Quaerebatur, si utile est huiusmodi fideicommissum. 1 . Tota igitur antiqua dubietate super hoc explosa nobis in hoc casu placuit, ut emancipatus utpote iniuria a patre adflictus non compellatur fideicommissum a sua persona relictum praestare. 2 . Quod etiam in aliis personis, quas exheredari necesse est, locum habere censemus. * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 531 D.PRID.K.MART.CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV.CC.> Imperator Justinianus . Quaestionem ex facto emergentem resecantes et voluntati defunctorum prospicientes sancimus, si sine scriptura et praesentia testium fideicommisso derelicto fideicommissarius elegerit iuramentum heredis vel forsitan legatarii vel fideicommissarii, quotiens ab eo relictum est fideicommissum, sive universitatis sive speciale, necesse habere heredem vel legatarium vel fideicommissarium prius iureiurando de calumnia praestito vel sacramentum subire et omni inquietudine sese relaxare vel, si recusandum existimaverit sacramentum aut certam quantitatem manifestare fideicommissario derelictam noluerit, si forsitan maiorem fideicommissarius expetat, omnimodo exactioni fideicommissi subiacere et eum ad satisfacti onem compelli, cum ipse sibi iudex et testis invenitur, cuius religio et fides a fideicommissario electa est, nullis testibus nullisque aliis adventiciis probationibus requisitis, sed sive quinque sint testes vel minores vel nemo, causam per illius sacramentum vel dandum vel recusandum suam habere tam firmitatem quam exactionem, sive pater sit, qui fideicommissum dederit, sive extraneus, ut aequitatis ratio communiter in omnes procedat. 1 . Cum enim res per testium sollemnitatem ostenditur, tunc et numerus testium et nimia subtilitas requirenda est. Lex etenim, ne quid falsitatis incurrat per duos forte testes compositum, maiorem numerum testium expostulat, ut per ampliores homines perfectissima veritas reveletur. 2
. Cum autem is, qui quid ex voluntate defuncti lucratur, et
maxime ipse heres, cui summa auctoritas totius causae commissa est,
dicere compellitur veritatem per sacramenti religionem, qualis locus
testibus relinquatur vel quemadmodum ad extraneam fidem decurratur,
propria et indubitata relicta? cum et in leges respeximus, quae iustis
dispositionibus testatorum omnimodo heredes oboedire compellunt et
sic strictius causam exigunt, ut etiam amittere lucrum hereditatis
sanciant eos, qui testatoribus suis minime paruerunt. * IUST. A. IOHANNI
PP. *<A 531 D.V K.DEC.CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII
ET ORESTIS. VV.CC.> 6.43.0. Communia de legatis et fideicommissis et de in rem missione tollenda. Imperator Justinianus . Cum ii, qui legatis vel fideicommissis honorati sunt, personalem plerumque actionem habere noscuntur, quis vel vindicationis vel sinendi modo aliorumque generum legatorum subtilitatem prono animo admittet, quam posteritas optimis rationibus usa nec facile suscepit nec inextricabiles circuitus laudavit? quis in rem missionis scrupulosis utatur ambagibus? 1 . Rectius igitur esse censemus in rem quidem missionem penitus aboleri, omnibus vero tam legatariis quam fideicommissariis unam naturam imponere et non solum personalem actionem praestare, sed etiam in rem, quatenus eis liceat easdem res, vel per quodcumque genus legati vel per fideicommissum fuerint derelictae, vindicare in rem actione instituenda, et insuper utilem servianam ( id est hypothecariam) super his quae fuerint derelicta in res mortui praestare. 2 . Cum enim hoc iam iure nostro increbuit licere testatori hypothecam rerum suarum in testamento quibus voluerit dare, et iterum novellae constitutiones in multis casibus et tacitas hypothecas induxerunt, non ab re est etiam nos in praesenti casu hypothecariam donare, quae et nullo verbo praecedente possit ab ipsa lege induci. 3 . Si enim testator ideo legata vel fidecommissa dereliquit, ut omnimodo personae ab eo honoratae ea percipiant, apparet ex eius voluntate etiam praefatas actiones contra res testatoris esse instituendas, ut omnibus modis voluntati eius satisfiat, et praecipue cum talia sint legata vel fidecommissa, quae piis actibus sunt deputata. 4 . Et haec disponimus, non tantum si ab herede fuerit legatum derelictum vel fideicommissum, sed et si a legatario vel fideicommissario vel alia persona, quam gravare fideicommisso possumus, fideicommissum cuidam relinquatur. Cum enim non aliter valeat, nisi aliquid lucri offerat ei a quo derelictum est, nihil est grave etiam adversus eum non tantum personalem, sed etiam in rem et hypothecariam extendere actionem in rebus, quas a testatore consecutus est. 5 . In omnibus autem huiusmodi casibus in tantum et hypothecaria unumquemque conveniri volumus, in quantum personalis actio adversus eum competit, et hypothecam esse non ipsius heredis vel alterius personae quae gravata est fideicommisso rerum, sed tantummodo earum, quae a testatore ad eum pervenerint. * IUST. A. DEMOSTHENI PP. *<A 529 D.XV K.OCT.CHALCEDONE DECIO VC.CONS.> Imperator Justinianus . Omne verbum significans testatoris legitimum sensum legare vel fideicommittere volentis utile atque validum est, sive directis verbis, quale est "iubeo" forte , sive precariis utetur testator, quale est "rogo" "volo" "mando" "fideicommitto", sive iuramentum posuerit, cum et hoc nobis audientibus ventilatum est, testatore quidem dicente " enorkw", partibus autem huiusmodi verbum huc atque illuc lacerantibus. 1 . Sit igitur secundum quod diximus ex omni parte verborum non inefficax voluntas secundum verba legantis vel fideicommittentis et omnia, quae naturaliter insunt legatis, ea et fideicommissis inhaerere intellegantur et e contrario, quidquid fideicommittitur, hoc intellegatur esse legatum, et si quid tale est, quod non habet natura legatorum, hoc ei ex fideicommissis accommodetur, et sit omnibus perfectus eventus, ex omnibus nascantur in rem actiones, ex omnibus hypothecariae, ex omnibus personales. 2 . Ubi autem aliquid contrarium in legatis et fideicommissis eveniat, hoc fideicommisso quasi humaniori adgregetur et secundum eius dirimatur naturam. 3 . Et nemo moriens putet suam legitimam voluntatem reprobari, sed nostro semper utetur adiutorio, et quemadmodum viventibus providimus, ita et morientibus prospiciatur: et si specialiter legati tantummodo faciat testator mentionem, hoc et legatum et fideicommissum intellegatur, et si fidei heredis vel legatarii aliquid committatur, hoc et legatum esse videatur. Nos enim non verbis, sed ipsis rebus leges imponimus. * IUST. A. IULIANO PP. *<A 531 D. X K. MART. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> Imperator Justinianus . Si duobus vel tribus hominibus vel pluribus forte optio servi vel alterius rei relicta fuerit, vel si uni quidem legatario optio servi vel alterius rei relicta est, ipse autem moriens plures sibi reliquerit heredes, dubitabatur inter veteres, si inter legatarios vel heredes legatarii fuerit certatum et alter alterum servum vel aliam rem eligere velit, quid sit statuendum. 1 . Sancimus itaque in omnibus huiusmodi casibus rei iudicem fortunam esse, sortem etenim inter altercantes adhibendam, ut, quem sors praetulerit, is quidem habeat potestatem eligendi, ceteris autem aestimationem praestet contingentium eis partium: id est in servis quidem et ancillis maioribus decem annis, si sine arte sint, viginti solidis aestimandis, minoribus videlicet decem annis non amplius quam decem solidis computandis: sin autem artifices sunt, usque ad triginta solidos aestimatione eorum procedente, sive masculi sive feminae sunt, exceptis notariis et medicis utriusque sexus, cum notarios quinquaginta solidis aestimari volumus, medicos autem et obstetrices sexaginta: eunuchis minoribus quidem decem annis usque ad triginta solidos valentibus, maioribus vero usque ad quinquagin ta, sin autem artifices sint, usque ad septuaginta. 1a . Sed et si quis optionem servi vel alterius rei reliquerit non ipsi legatario, sed quem titius forte elegerit, titius autem vel noluerit eligere vel morte fuerit praeventus, et in hac specie dubitabatur apud veteres, quid statuendum sit, utrumne legatum expirat, an aliquid inducitur ei adiutorium, ut viri boni arbitratu procedat electio. 1b . Censemus itaque, si intra annale tempus ille qui eligere iussus est hoc facere supersederit vel minime potuerit vel quandocumque decesserit, ipsi legatario videri esse datam electionem, ita tamen, ut non optimum ex servis vel aliis rebus quicquam eligat, sed mediae aestimationis, ne dum legatarium satis esse fovendum existimamus, heredis commoda defraudentur. 2 . Sed quia nostra maiestas per multos casus legatariis et fideicommissariis prospexit et actiones tam personales quam in rem et hypothecarias dedimus et in rem missionis tenebrosissimus error abolitus est, et ad hanc legem pervenimus. 2a . Nemo itaque ea, quae per legatum vel pure vel sub certo die relicta sunt vel quae restitui aliis disposita sunt vel substitutione posita, secundum veterem dispositionem putet esse in posterum alienanda vel pignoris vel hypothecae titulo adsignanda vel mancipia manumittenda, sed sciat, quod hoc quod alienum est non ei liceat utpote sui patrimonii existens alieno iuri applicare, quia satis absurdum est et inrationabile rem, quam in suis bonis pure non possidet, eam ad alios posse transferre vel hypothecae pignorisve nomine obligare vel manumittere et alienam spem decipere. 3 . Sin autem sub condicione vel sub incerta die fuerit relictum legatum vel fideicommissum universitatis vel speciale vel substitutione vel restitutione, melius quidem faciat, et si in his casibus caveat ab omni venditione vel hypotheca, ne se gravioribus oneribus evictionis nomine supponat. 3a . Sin autem avaritiae cupidine propter spem condicionis minime implendae ad venditionem vel hypothecam prosiluerit, sciat, quod condicione impleta ab initio causa in irritum devocetur et sic intellegenda est, quasi nec scripta nec penitus fuerat celebrata, ut nec usucapio nec longi temporis praescriptio contra legatarium vel fideicommissarium procedat. 3b . Quod similiter censemus in huiusmodi legatis, quae sive pure sive sub die certo sive sub condicione sive sub incerta die relicta sint: sed in his omnibus casibus legatario quidem vel fideicommissario omnis licentia pateat rem vindicare et sibi adsignare, nullo obstaculo ei a detentatoribus opponendo. 4
. Emptor autem sciens rei gravamen adversus venditorem actionem
habeat tantummodo ad restitutionem pretii, neque dupli stipulatione
neque melioratione locum habente, cum sufficiat ei saltem pro pretio,
quod sciens dedit pro aliena re, sibi satisfieri: creditori nihilo
minus pigneraticia contraria actione adversus debitorem competente,
ut ex omni parte omnique studio id, quod semper properamus, ad effectum
perducatur, ut ultima elogia defunctorum legitimum finem sortiantur
: bonae fidei procul dubio emptoribus integra iura et nullo modo ex
hac constitutione deminuta contra venditores habentibus. * IUST. A.
IOHANNI PP. *<A 531 D. K. SEPT. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM
LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> 6.44.0. De falsa causa adiecta legato vel fideicommisso. Imperator Antoninus . Verba testamenti, quae inseruisti, aut solutam pecuniam debitam testatori declarant aut voluntatem eius liberare volentis debitorem manifeste ostendunt. Et ideo aut peti quod solutum est non potest aut ex causa fideicommissi, ut debitor liberaretur, agendum est, nisi liquido probari possit eum non liberari debitorem voluisse, sed errore lapsum solutam sibi pecuniam existimasse * ANT. A SEPTIMIO. *<A 213 PP.VII K.MART.ANTONINO A.IIII ET BALBINO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Etiam si veritas debiti non subest, falsa demonstratio non perimit legatum et ex testamento eius quoque nomine competit actio. * ALEX. A. FAUSTINAE. *<A 222 PP.VII ID.NOV.ALEXANDRO A. CONS.> Imperator Alexander Severus . Si non designata certa quantitate dotem tibi legavit maritus, sed quodcumque ad eum dotis nomine pervenisset perventurumve esset, et id ex testamento petis, necessaria probatio est numeratae pecuniae. 1 . Quod si quantitatem expressit, debetur et si in dotem datum non est, quasi aliud legatum, non eo iure, quo dos fungitur. * ALEX. A. VERINAE. *<A 223 PP.NON.MAI.MAXIMO II ET AELIANO CONSS.> Imperator Gordianus . Si dotem, ut proponis, defuncta in matrimonio uxore tua patri eius reddidisti, vel etiam ea non reddita testamenti verbis, ut adseveras, munitus es, quibus recepisse dotem universam quondam socer tuus significavit, ne hoc nomine conveniaris, sollicite agere non debes, cum aut soluta dote nulla supersit actio aut non reddita adversus petentem iuxta defuncti voluntatem parata sit exceptio. * GORD. A. ALEXANDRO. *<A 240 PP.XV K.IUN.SABINO II ET VENUSTO CONSS.> Imperatores
Diocletianus, Maximianus . Refert largiter, dotem reddi maritus
tibi, an quae instrumento dotali conscripta sunt, legati seu precariis
verbis statuit, quippe superiore quidem casu datum probanti repeti
tantum, posteriore vero nihil nocente falsa demonstratione significatum
instrumento postulari possit. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. SEVERAE.
*<A 294 S.XIIII K.DEC.CC.CONSS.> 6.45.0. De his quae sub modo legata vel fideicommissa relinquuntur. Imperator Antoninus . In legatis quidem et fideicommissis etiam modus adscriptus pro condicione observatur. Sed si per te non stat, quominus voluntati testatoris pareas, sed per eum , cui nubere iussa es, quominus id quod tibi relictum est retineas, non oberit * ANT. A. SATURNINAE. *<A 211 PP.V K.IAN.GENTIANO ET BASSO CONSS.> Imperator Gordianus . Ex his verbis: " titio decem millia vel insulam relinquo, ita ut quinque millia ex his vel eandem insulam mevio restituat", licet antea neque legati neque fideicommissi petitio nascebatur, tamen in libertate a divo severo hoc admissum est. 1 . Sed in pecuniariis causis voluntatis tuendae gratia non immerito recipiendum est , ut etiam ex huiusmodi verbis, sive ad condicionem sive ad modum respiciunt, sive ad dandum vel faciendum aliquid, fideicommissi actio omnifariam nascatur, videlicet in condicionibus post exitum earum. 2
. Sin vero legato aut fideicommisso relicto testator legatarium
seu fideicommissarium prohibuerit heredem suum vel alium quendam debitum
exigere, habet debitor adversus legatarium seu fideicommissarium agentem
usque ad quantitatem relicti fideicommissi sive legati exceptionem.
* GORD. A. AMMONIO. *<A 240 PP. VI ID. AUG. SABINO II ET VENUSTO
CONSS.> 6.46.0. De condicionibus insertis tam legatis quam fideicommissis et libertatibus. Imperatores Severus, Antoninus . Cum testatorem fideicommissum trallianis ab eo, quem pro parte heredem instituerat, ita reliquisse proponas, si sine liberis institutus diem obisset, isque nepotem, quem ex filia susceperat, heredem instituerat, condicionem adscriptam fideicommisso defecisse manifestum est, nisi alia defuncti voluntas evidenter probabitur. * SEV. ET ANT. AA. CLAUDIAE. *<A 197 PP. NON. DEC. LATERANO ET RUFINO CONSS.> Imperatores Severus, Antoninus . Cum patrem familias fideicommissi nomine, quod in diem certam reliquit, ita cavere praecepisse proponas, si a marito non divertisset, iurisdictionis originem perinde servari aequum est, ac si nihil super ea re scriptum fuisset. 1 . Nec exemplum legati vel hereditatis, in quibus condicio divortii nonnumquam remitti solet, huic rei comparandum est, cum absurdum sit ideo perpetui edicti neglegi formam, quia patris sui voluntati non obtemperatur. * SEV. ET ANT. AA. GALLICANO. *<A 205 PP. ANTIOCHIAE XI K. AUG. ANTONINO A. II ET GETA II CONSS.> Imperator Antoninus . Si ea condicione auluzanus legata testamento praestari voluit, si cum focaria sua matreque eius moraretur, et per eum stetit, quominus voluntati testatoris pareret, cum sponte scripturae testamenti non obtemperaverit, ad petitionem non admittitur. * ANT. A. AURELIO MIL. *<A 215 PP. VI ID. IUL. LAETO II ET CEREALE CONSS.> Imperator Alexander Severus . Legatum sive fideicommissum a patruo tuo relictum tibi sub condicione, si filio eius nupsisses, cum mortuo filio, priusquam matrimonium cum eo contraheres, condicio defecerit, nulla ratione tibi deberi existimas. * ALEX. A. LICINIAE. *<A 226 PP. K. DEC. ALEXANDRO A. ET MARCELLO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si uxorem tuam tempore nuptiarum in patria potestate fuisse monstretur, fideicommissi commodum ei relicti, cum nupserit, nullo alio diem eius cedere prohibente patri quaesitum non ambigitur. 1 . Quod si a patre ante nuptias emancipata fuerit ac postea decesserit, superstite patre et marito ac liberis actionem fideicommissi sibi competentem ad heredes suos transmisit. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. FAUSTINO. *<A 294 S. VI K. FEBR. SIRMI CC. CONSS.> Imperator Justinianus . Cum quidam testamento condito libertatem suo servo dereliquit sub condicione, si suo heredi certum numerum solidorum praestet vel aliam quandam speciem vel vicarium servum, ille autem servus non in eodem loco constitutus, ubi etiam heres fuerat, herili testamento cognito properabat ad heredem cum ipso, quod iussus erat dare heredi, sed in medio latronum vel hostium incursione peremptum est quod portabat: quaerebatur inter antiquos, si praepeditur libertas, quia hoc dare servus non potest propter memoratum fortuitum casum. 1 . Itaque veterum dubietate quiescente nobis placuit, ut et libertas omnimodo competat et commodum, quod heredi vel extraneo relinquitur, non abstrahatur. 2 . Ex quacumque igitur causa impediatur, sive per heredem sive per eum, cui dare aliquid iussus est, sive per fortuitos casus, in libertatem quidem ipse omnimodo perveniat, nisi ipse servus noluit adimplere condicionem: obnoxius tamen constituatur post libertatem heredi vel ei cui dare iussus est, nisi et ipse oblatas pecunias non suscepit ( quod enim semel repudiatum est ab eo, redintegrari minime concedimus), quatenus hoc quod dare iussus est omnimodo adimplere compellatur vel in ipso mancipio, si extat, vel in aestimatione eius non amplius quam in quindecim solidos imputanda, vel in alia re, si et ipsa appareat, vel si non existat, vera eius aestimatione praestanda. * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 532 D. PRID. K. MAI. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC. ANNO SECUNDO.> Imperator Justinianus . Si plures personae unam condicionem implere fuerint iussae, apud ulpianum dubitabatur, utrumne omnes simul eandem facere debent, an singuli quasi soli implere eam compelluntur. 1 . Videtur autem nobis unumquemque necessitatem habere condicionem implere et pro portione sibi contingente accipere, quidquid ex hoc commodum est, ut hi quidem, qui compleverint iussa, ad lucrum vocentur, qui autem neglexerint, sibi imputent , si ab huiusmodi commodo repellentur. * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 531 D. III K. AUG. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> 6.46.8
.......................................................................................... 6.47.0. De usuris et fructibus legatorum vel fideicommissorum. Imperatores Severus, Antoninus . Legatorum seu fideicommissorum usuras ex eo tempore, quo lis contestata est, exigi posse manifestum est. Sed et fructus rerum et mercedes servorum, qui ex testamento debentur, similiter praestari solent * SEV. ET ANT. AA. MAXIMO. *<A 199 PROPOSITA PRID. K. AUG. ANULLINO ET FRONTONE CONSS.> Imperator Antoninus . Adversus eos, qui sub obtentu legis falcidiae legata morantur, notissimum est iuris auxilium. 1 . Si igitur proposita stipulatione cavere cum satisdatione potestis vos restituturos, quanto amplius quam per eam legem licet acceperitis, iudex qui fideicommissis ius dicit solida vobis legata praestari iubebit. 2 . Quod si satisdationem implere non poteritis, arbitro dato diem vobis praefiniet, intra quem altera parte cessante partibus suis fungetur. Et si constiterit legi falcidiae locum non esse, et usuras et fructus post litem contestatam percipietis. * ANT. A. LIBERTIS CASSIANI. *<A 212 PP. XVI K. IUN. DUOBUS ASPRIS CONSS.> Imperator Alexander Severus . Si homines certi per fideicommissum tibi relicti fuerunt, post moram periculo debitoris fideicommissi fuerunt. * ALEX. A. PATERNO. *<A 224 PROPOSITA XII K. APRIL. IULIANO ET CRISPINO CONSS.> Imperator
Gordianus . In legatis et fideicommissis fructus post litis contestationem,
non ex die mortis sequuntur, sive in rem sive in personam agatur.
* GORD. A. DIONYSIO. *<A 239 PP. NON. SEPT. GORDIANO A. ET AVIOLA
CONSS.> 6.48.0. De incertis persones [Here
there is a Greek text. Sorry, it is not yet in the Library.] 6.49.0. Ad senatus consultum Trebellianum. Imperatores Severus, Antoninus . Si ex senatus consulto partem quartam hereditatis retinuisti et dodrantem fideicommissi restituisti, quod creditoribus hereditariis pro novem unciis praestiteris, a fideicommissario petere potes. * SEV. ET ANT. AA. PROBO. *<A 197 PP. XV K. APRIL. LATERANO ET RUFINO CONSS.> Imperator Philippus . Ad eum, cui ex Trebelliano senatus consulto pars hereditatis restituitur, successionis onera seu legatorum praestationem pro competenti portione spectare indubitati iuris est. * PHILIPP. A. ET PHILIPP. C. IULIANO. *<A 244 PP. XVIII K. NOV. PEREGRINO ET AEMILIANO CONSS.> Imperatores Carus, Carinus, Numerianus . Si per fideicommissum hereditas rei publicae relicta est, ex Trebelliano senatus consulto, quod ab intestato quoque locum habet, quartae partis et fructus eius vobis restitutio competit. * CARUS CARINUS ET NUMER. AAA. ZOTICO. *< SINE DIE ET CONSULE.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Non iustam te gerere sollicitudinem per fideicommissum relictae portionis hereditatis perspicimus verentem, ne fructum amittas relicti fideicommissi, quoniam avia testatoris ex parte scripta heres et tibi rogata restituere calliditate ac fraude repudiavit, ut ad alium nepotem eundemque coheredem devolvatur portio, a quo tibi nominatim non fuerat fideicommissum relictum, et coacta suspectam hereditatem adire, priusquam pro herede gereret, rebus sit humanis exempta: cum divo Antonino parenti nostro deberi etiam a substitutis fideicommissum contemplatione iudicii testatoris quasi tacite ab his repetitum iam dudum placuerit. Neque enim quartae retentionem, quam illa quae repudiaverit hereditatem, adire coacta suspectam retinere non potuit, timere debes * DIOCL. ET MAXIM. AA.ET CC. QUINT IANO. *<A 293 S.VI ID.IUL PHILIPPOPOLI AA. CONSS. > Imperatores Diocletianus, Maximianus . Et sine scriptura per fideicommissum hereditas recte relinquitur. 1 . Igitur si te uxor tua et privignum suum in discrimine mortis constituta designavit velle successionem obtinere, usque ad dodrantem eius voluntatem ratam servari convenit, cum intestato ei succedentes de restituendo fideicommisso conventos ultra quartam ( aere alieno deducto), quam penes eos sententia senatus consulti relinqui praecepit, tantum obtinere posse praestiterit. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. VER. *<A 294 S.V K.MAI.SIRMI CC. CONSS.> Imperator Zeno . Iubemus, quotiens pater vel mater, filio seu filiis, filia seu filiabus ex aequis partibus vel inaequis heredibus institutis, invicem seu simpliciter quosdam ex his aut quendam rogaverit, qui prior sine liberis decesserit, portionem hereditatis suae superstiti seu superstitibus restituere, ut modis omnibus retenta quarta pro auctoritate Trebelliano senatus consulti, non per imputationem redituum, licet hoc testator rogaverit vel iusserit, sed in ipsis rebus hereditariis, dodrans restituatur. 1 . Idemque in retinenda legis flacidiae portione obtinere iubemus, et si pater vel mater filio seu filia institutis ( sicut supra dictum est) heredibus rogaverit eos easve nepotibus vel neptibus, pronepotibus vel proneptibus suis ac deinceps restituere hereditatem. 1a . In supra dictis autem casibus fideicommissorum servandorum satisdationem cessare iubemus, si non specialiter eandem satisdationem testator exigi disposuerit et cum pater vel mater secundis existimant nuptiis non abstinendum: in his etenim duobus casibus, id est cum testator specialiter satisdari voluerit vel cum secundis se pater vel mater matrimoniis iunxerint, necesse est, ut eadem satisdatio pro legum ordine praebeatur. 2 . Sin autem is, qui fideicommissaria restitutione gravatus est, uno filio superstite vel nepote ex filio seu ex filia nato, vel pronepote vel postumo relicto decesserit, non videtur extitisse condicio et ideo deficit fideicommissi petitio. 3 . Illud etiam admonemus ea, quae de falcidiae portione non per reditus, sed per ipsas res hereditarias retinenda et de satisdatione fideicommissorum ( sicut supra dictum est) concedenda diximus, non ulterius quam in his personis et casibus, quorum superius mentio facta est, oportere produci. * ZENO A. DIOSCURE PP. *<A 489 PP.K.SEPT.CONSTANTINOPOLI EUSEBIO CONS.> Imperator Justinianus . Sancimus licentiam esse etiam soli tutori recte fieri fideicommissi nomine universitatis restitutionem, quod pupillo relictum est, et sine onere fideiussionis, ubi tamen pupillus fari non possit vel abesse noscitur, ne, dum nimia subtilitate circa res utimur pupillares, ipsa subtilitas ad perniciem eorum revertatur. 1 . Idemque iuris esse oportet, et si furioso fideicommissaria debeatur hereditas, ut restitutio curatori eius soli, nomine scilicet furiosi, celebretur. Quis enim sensus, quae vox certa furioso esse intellegitur, cum in utroque casu restituentes plenissimam consequantur ex nostra lege securitatem. 1a . Hoc eodem observando, et si ipsi pupilli vel furiosi restitutione gravati sunt. 1b . Cum autem aliquis hereditatem restituere iussus est et dolo malo vel post litem contestatam vel antea sese contumaciter celaverit, vel si suppositus fideicommissariae restitutioni, antequam restitueret hereditatem, ab hac luce subtractus est nullo herede vel successore existente, vel si fideicommissarius, cui restituta est ex Trebelliano hereditas, alii per fideicommissum restituere iussus fuerit res hereditarias: quemadmodum actionum translatio celebretur in tribus istis casibus, apud veteres dubitabatur: et Domitius Ulpianus constituendum esse super his putavit. 1c . Sancimus itaque, ut, sive per contumaciam afuerit is, cui restitutio imposita est, sive morte praeventus nullo relicto successore fuerit, sive a primo fideicommissario in secundum translatio celebrari iussa est, ipso iure utiles actiones transferantur. * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 530 D.X K.NOV.CONSTANTINOPOLI LAMPADIO ET ORESTE VV.CC.CONSS.> Imperator Justinianus . Quidam testamento condito iussit heredem omnem hereditatem quam ei dereliquit alii restituere, speciale autem fideicommissum alteri adscripsit. Et quaerebatur, specialis fideicommissarius id quod ei derelictum est a quo consequi debeat, utrumne ab herede, ut post retentionem eius alias res universitatis fideicommissarius accipiat, an una cum aliis rebus oporteat et hoc generali fideicommissario adgregari, ut ipse speciali fideicommissario hoc tradat, sive in rebus sive in pecuniis sit fideicommissum. 1
. Sancimus itaque totam quidem substantiam secundum senatus
consulti Trebelliani auctoritatem restitui generali fideicommissario,
illum autem speciali fideicommissario id quod ei derelictum est dependere.
* IUST. A. IOHANNI PP. *<A 532 D.XV K.NOV.CONSTANT INOPOLI POST
CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV.CC.ANNO SECUNDO.> 6.50.0. Ad legem Falcidiam. Imperatores Severus, Antoninus . Scire debes omissa Falcidia, quo pleniorem fidem portionis restituendae exhiberes, non videri plus debito solutum esse. * SEV. ET ANT. AA. PRISCO. *<A 197 PP.III ID.MAI.LATERANO ET RUFINO CONSS.> Imperatores Severus, Antoninus . Falcidiae rationem adversus omnes pro modo legatorum et fideicommissorum locum habere certi et explorati iuris est. * SEV. ET ANT. AA SANCTIANO. *<A 197 PP.K.IUL.LATERANO ET RUFINO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Etiamsi tacitum fideicommissum heredem administrasse apparuerit, legata tamen seu fideicommissa, quae testamento relicta sunt, praestanda esse ambigi non oportet, ad eum videlicet modum, quem lex Falcidia patiatur, cum quartam, quae aufertur heredi, qui contra legem fidem suam obtulit, legatariis proficere non placuit. * ALEX. A. HERMAGORAE. *<A 222 PP.ID.OCT.ALEXANDRO A. CONS.> Imperator Alexander Severus . Et in legatis principi datis legem Falcidiam locum habere merito divo Hadriano placuit. * ALEX. A. PHILETIANO. *<A 222 PP.V K.IAN.ALEXANDRO A.CONS.> Imperator Alexander Severus . Si mortis causa immodicas donationes in sororem tuam matrem contulisse probare potes, legis Falcidiae ratione secundum constitutionem divi Severi avi mei uti potes. * ALEX. A. SAMOSATAE. *<A 223 PP.XV K.NOV.MAXIMO II ET AELIANO CONSS.> Imperator Alexander Severus . In ponenda ratione legis Falcidiae omne aes alienum deducitur, etiam quod ipsi heredi mortis tempore debitum fuerit, quamvis aditione hereditatis confusae sint actiones. 1 . Omnia autem legata, quamvis in operibus publicis conficiendis statuisque ponendis data sint, ad contributionem dodrantis pro rata suae cuiusque quantitatis revocantur. 2 . Nec si quid ultro solidum heres praestiterit aut perfecerit, legitimae computationi praeiudicatur. * ALEX. A. SECUNDINAE. *<A223 S.V K.IAN.MAXIMO II ET AELIANO CONSS.> Imperator Alexander Severus . In testamento quidem militis ius legis Falcidiae cessat. Sed ea, quae ad vos pertinentia defunctus tenuit, bonorum eius videri minime possunt et ideo recte rationem eorum ut aeris alieni haberi desiderabitis * ALEX. A. POMPONIO. *<A 226 PP.K.MAI.ALEXANDRO II ET MARCELLO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Irritum quidem propterea testamentum fratris tui esse non potest, quod ex causa fideicommissi obligatus fuit, ut, si sine liberis prior decederet, paternam tibi hereditatem redderet. 1 . Sed licet te heredem scripserit, in ponenda tamen legatorum ratione, quibus te oneratum esse suggeris, fideicommissum debitum aeris alieni loco deduci oportet insuperque in residuo legis Falcidiae beneficium vindicabis. * ALEX. A. AURELIO. *<A 223 PP.ID.SEPT.MAXIMO II ET PATERNO CONSS.> Imperator Gordianus . Error facti quartae ex causa fideicommissi non retentae repetitionem non impedit. Is autem, qui sciens se posse retinere universum restituit, condictionem non habet: quin etiam, si ius ignoraverit, cessat repetitio * GORD. A. MESTRIANO. *<A 238 PP.XV K.NOV.PIO ET PONTIANO CONSS.> Imperator Gordianus . Quamquam pater tuus fratrem tuum rogaverit, ut, si sine liberis diem suum fungeretur, portionem hereditatis tibi restitueret, tamen intestato eodem diem suum functo id, quod beneficio legis Falcidiae habere potuit, ad successorem intestati pertinere ideoque non immerito sororem tuam, quae simul tecum ab intestato ei successit, emolumenti quod retineri potuit portionem sibi vindicare manifestum est. * GORD. A. DIOGENIO. *<A 241 PP.V ID.NOV.GORDIANO A.II ET POMPEIANO CONSS.> Imperator Gordianus . Si, ut adlegas, pater tuus eam portionem , ex qua te fecit heredem, fratribus tuis restituere iussit certisque speciebus pro Falcidia praecepit esse contentam, auxilium legis Falcidiae, quod imploras, apud suum iudicem non prohiberis flagitare. * GORD. A. MAXIMAE. *<A 243 PP.VII K.NOV.ARRIANO ET PAPO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . In donationibus inter virum et uxorem factis legem Falcidiam habere locum, quando fideicommissi partibus funguntur, nonnullis iuris placitis comprehensum est. * DIOCL. ET MAXIM. AA. IUSTINO. *<A 290 PP.XVI K.IUL.IPSIS AA.IIII ET III CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si ea, cuius filium tuum servum significas, ex iudicio defuncti, quem dicis fideicommissariam libertatem ei reliquisse, aliquid consecuta est, ad restituendam fideicommissariam libertatem non immerito obnoxia constituta debet urgueri. 1 . Nam fideicommissum ei relictum usque ad eum modum potest petere, quod deducto pretio servorum, quos fuerat rogata manumittere, relictorum substantia patitur. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. ZETHO. *<A 293 S.V K.MAI.HERACLIAE AA.CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Licet adieris patris hereditatem et confusione pro parte qua eidem successeris extinguatur actio, quam tibi competere eo, quod ex administratione tutelae multa eum debuisse contendis, pro residuis tamen partibus coheredes convenire non prohiberis et fundum a te relictum eatenus, quod deducta quarta residui substantia patitur, praestare necesse habes. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. FAUSTINAE. *<A 293 D.VI K.OCT.VIMINACII AA.CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si praediorum dotis apud te iure remanentis instrumenta verbis precariis vel testamento vel codicillis uxor tibi dari mandavit, eius iudicium successores implere compellentur, cum instrumentis praediorum domino relictis Falcidiae nulla potest intervenire quaestio. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. POMPONIO. *<A 294 SUPPOSITA XVI K.FEBR.SIRMI CC.CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Successores legata vel fideicommissa, si aes alienum hereditarium defuncti substantiae fines occupaverit, Falcidiae legis iussio peti, item Trebelliani senatus consulti praeceptum exigi non concedit. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC.DIOMEDI. *<A 294 S.XVI K.FEBR.SIRMI CC.CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . A coheredibus relicta legata, quatenus modus lege Falcidia praestitutus patitur, posse petere certissimi iuris est. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. GAIO. *<A 294 SUPPOSITA V K.NOV.ANCHIALI CC. CONSS.> Imperator Justinianus . Si quis quadringentorum forte solidorum habens substantiam iusserit heredem non aliter adire hereditatem, nisi prius trecentos octuaginta solidos cuidam persolvat vel aliam quantitatem, quae diminuere Falcidiae rationem potest, sancimus heredem, si adierit, legis Falcidiae beneficio sustentatum repleri quidem quod ad Falcidiam deest, et prius eo dato vel retento ( sive una datio est, quae celebrari disposita fuerit, sive in multas dividitur personas) praefatae legis immutilatum habere beneficium. 1 . Si enim, cum mortis causa donatio procedat et haec modum legis Falcidiae excedat , heres post aditionem repetit eam pecuniam, quae ultra modum Falcidiae corporaliter quidem data est, lege autem in patrimonio testatoris permansit, quare non in praesenti casu et viventibus et morientibus providemus, et eorum ultima elogia conservantes et commodum hereditarium non minuentes? * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 531 D.K.NOV.CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV.CC.> Imperator
Justinianus . Cum certum sit heredem, qui plenam fidem testatori
exhibet, in solidum legata dependentem non posse postea rationem legis
praetendentem Falcidiae repetitione uti, quia videtur voluntatem testatoris
sequi, iubemus hoc simili modo firmum haberi, et si cautionem super
integra legatorum solutione fecerit: quod veteribus legibus in ambiguitatem
deductum est. In utroque etenim casu, id est sive solverit sive super
hoc cautionem fecerit, aequitatis ratio similia suadere videtur *
IUST. A. IOHANNI PP. *<A 532 D.XV K.NOV.CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM
LAMPADII ET ORESTIS VV.CC.ANNO SECUNDO.> 6.51.0. De caducis tollendis. Imperator Justinianus . Et nomen et materiam caducorum ex bellis ortam et auctam civilibus, quae in se populus Romanus movebat, necessarium duximus, patres conscripti, in pacificis nostri imperii temporibus ab orbe Romano recludere, ut, quod belli calamitas introduxit, hoc pacis lenitas sopiret. 1 . Et quemadmodum in multis capitulis lex papia ab anterioribus principibus emendata fuit et per desuetudinem abolita, ita et a nobis circa caducorum observationem invidiosum suum amittat vigorem, qui et ipsis prudentissimis viris displicuit, multas invenientibus vias, per quas caducum ne fieret. 1a . Sed et ipsis testamentorum conditoribus sic gravissima caducorum observatio visa est, ut et substitutiones introducerent, ne fiant caduca et, si facta sint, apud certas personas recurrere disponerent, vias recludentes, quas lex Papia posuit in caducis: quod et nos fieri concedimus. 1b . Et cum lex Papia ius antiquum, quod ante eam in omnibus simpliciter versabatur, suis machinationibus et angustiis circumcludens solis parentibus et liberis testatoris usque ad tertium gradum, si scripti fuerant heredes, suum imponere iugum erubuit antiquum intactum eis conservans, nos omnibus nostris subiectis sine differentia personarum concedimus. 1c . Cum igitur materiam et exordium caducorum lex Papia ab aditionibus, quae circa defunctorum hereditates procedebant, sumpsit et ideo non a morte testatoris, sed ab apertura tabularum dies cedere legatorum senatus consulta, quae circa legem Papiam introducta sunt, concesserunt, ut, quod in medio deficiat, hoc caducum fiat, primum hoc corrigentes et antiquum statum revocantes sancimus omnes habere licentiam a morte testatoris adire hereditates similique modo legatorum vel fideicommissorum pure vel in diem relictorum diem a morte testatoris cedere. 2 . Et cum triplici modo ea, quae in ultimis elogiis relinquuntur, contingebat deficere, consentaneum est et tempora eorum et nomina manifeste exponere, ut, quod vel tollitur vel reformatur, non sit incognitum. 2a . Ea enim vel his relinquebantur, qui in rerum natura tunc temporis, cum condebantur extrema elogia, non fuerant, forte hoc ignorantibus testatoribus, et ea pro non scripto esse leges existimabant: vel vivo testatore is, qui aliquid ex testamento habuit, post testamentum ab hac luce subtrahebatur, vel ipsum relictum expirabat, forte quadam condicione, sub qua relictum erat, deficiente, quod veteres appellabant in causa caduci: vel mortuo iam testatore hoc quod relictum est deficiebat, quod aperta voce caducum nuncupabatur. 3 . In primo itaque ordine, ubi pro non scriptis efficiebantur ea, quae personis iam ante testamentum mortuis testator donasset, statutum fuerat, ut ea omnia maneant apud eos, a quibus fuerant derelicta, nisi vacuatis vel substitutus suppositus vel coniunctus fuerat adgregatus: tunc enim non deficiebant, sed ad illos perveniebant: nullo gravamine nisi perraro in hoc pro non scripto superveniente. 3a . Quod et nostra maiestas quasi antiquae benevolentiae consentaneum et naturali ratione subnixum intactum atque illibatum praecipit custodiri in omne aevum valiturum. 4 . Pro secundo vero ordine, in quo ea vertuntur, quae in causa caduci fieri contingebat, vetus ius corrigentes sancimus ea, quae ita evenerint, simili quidem modo manere apud eos, a quibus sunt derelicta, heredes forte vel legatarios vel alios, qui fideicommisso gravari possunt, nisi et in hunc casum vel substitutus vel coniunctus eos antecedat: sed omnes personas, quibus lucrum per hunc ordinem defertur, eas etiam gravamen quod ab initio fuerat complexum omnimodo sentire, sive in dando sit constitutum sive in quibusdam faciendis vel in modo vel condicionis implendae gratia vel alia quacumque via excogitatum. Neque enim ferendus est is, qui lucrum quidem amplectitur, onus autem ei adnexum contemnit. 5 . In novissimo autem articulo, ubi proprie caduca fiebant, secundum quod praediximus, et clausis tabulis tam existere heredes quam posse adire, sive ex parte sint sive ex asse instituti, censemus et dies legatorum et fideicommissorum secundum quod praediximus a morte defuncti cedere: hereditatem etenim, nisi fuerit adita, transmitti nec veteres concedebant nec nos patimur, exceptis videlicet liberorum personis, de quibus Theodosiana lex super huiusmodi causis inducta loquitur: his nihilo minus, quae super his, qui deliberantes ab hac luce migrant, a nobis constituta sunt, in suo robore mansuris. 6 . Libertatibus procul dubio et post praesentem sanctionem propter sui naturam, quae aditionem heredis expectat, ab adita hereditate una cum aliis, quae servis in testamento manumissis vel aliis legatis relicta sunt, competentibus. 6a . Excepto etiam usu fructu, qui sui natura ad heredes legatarii transmitti non patitur et neque a morte testatoris neque ab adita hereditate, quantum ad transmissionem, dies eius cedit. 6b . Sed haec quidem omnia in his observari sancimus secundum praefatam dispositionem , quae pure vel in diem certum relicta fuerint. 7 . Sin autem aliquid sub condicione relinquatur vel casuali vel potestativa vel mixta, quarum eventus ex fortuna vel ex honoratae personae voluntate vel ex utroque pendeat, vel sub incerta die, expectare oportet condicionis eventum, sub qua fuerit derelictum, vel diem, ut tunc cedat, cum vel condicio impleatur vel dies incertus extiterit. Quod si in medio is, qui ex testamento lucrum sortitus est, decedat vel eo superstite condicio defecerit, hoc, quod ideo non praevaluit, manere disponimus simili modo apud eos, a quibus relictum est, nisi et hic vel substitutus relictum accipiat vel coniunctus sive heres sive legatarius hoc sibi adquirat, cum certi iuris sit et in institutionibus et legatis et fideicommissis et mortis causa donationibus posse substitui 8 . Sed ut manifestetur, pro qua parte manere oportet hoc, quod fuerit defectum, apud eos, ex quibus sit derelictum, sancimus, si quidem ad heredes lucrum perveniat, pro parte hereditaria fieri eius distributionem, cum et ab ipsis simili modo, si valuisset, praestaretur, nisi nominatim ab uno vel ex certis heredibus fuerat relictum: tunc enim, quemadmodum solus vel soli praestabant, ita et lucrum sentiant. 8a . Sin autem legatarii vel fideicommissarii sint vel mortis causa donatione honorati vel alia forte persona, quae fideicommisso praegravari potest, et hoc evanescat, manere hoc apud enumeratas personas sancimus pro virili omnimodo portione, id est pro numero personarum. 9 . Ne autem hoc, quod non ineleganter summi ingenii vir ulpianus in hac parte cum omni subtilitate disposuit, praetereatur, nostra sanctione hoc apertius inducimus. 9a . Cum enim iam statuimus haec cum suis oneribus ad eum qui lucretur pervenire, sancimus, si quidem condicio vel aliud gravamen in dando sit constitutum, hoc omnimodo lucrantes pro modo lucri agnoscere. 9b . Sin autem in faciendo aliquid impositum est, si quidem hoc et per alium impleri possit, simili modo et a lucrante agnosci, puta si honorata persona iubeatur insulam vel monumentum vel aliud tale suis sumptibus facere vel heredi vel legatario vel alii forte, quem testator voluerit, vel rem ab herede testatoris emere vel locationem vel fideiussionem subire, et si quid huiusmodi facti simile sit: nihil etenim refert, sive per eum, de quo testator locutus est, sive per alium eiusdem lucri successorem adimpleatur. 9c . Sin vero talis est verborum conceptio et facti natura, ut quod relictum est ab alio adimpleri non possit, tunc, etsi lucrum ad aliquem pervenerit, non tamen et gravamen sequi, quia hoc neque ipsa natura concedit neque testator voluerit. Quid enim, si iusserit eum in locum certum abire vel liberalibus studiis imbui vel domum suis manibus extruere vel pingere vel uxorem ducere? quae omnia testatoris voluntas in ipsius solius persona intellegitur conclusisse, cui et suam munificentiam relinquebat 9d . In omnibus videlicet hoc obtinente, ut pro simili parte et lucrum sentiant et gravamen, ubi hoc possit procedere, subeant. 9e . Et hoc locum habere omni quidem modo in his, quae in causa caduci vel caduca secundum quod supra dictum est fiebant: in pro non scriptis autem non omnibus, sed quibusdam, quia eorum quaedam, etsi talia sunt, tamen cum suo onere veniebant, quae et nos in novi iuris compositione specialiter enumerari iussimus, ne quis veteris iuris prolixitatem quasi rebus necessariam vel pro eorum revolvat scientia. 10 . His ita definitis, cum in superiore parte nostrae sanctionis in plurimis locis coniuncti fecimus mentionem, necessarium esse duximus omnem inspectionem huiusmodi articuli latius et cum subtiliore tractatu dirimere, ut sit omnibus et hoc apertissime constitutum. 10a . Non enim tantum coniunctivo modo quaedam relinquuntur, sed etiam disiunctivo. In his itaque, si quidem coheredes sunt omnes coniunctim vel omnes disiunctim et vel instituti vel substituti, hoc, quod fuerit quoquo modo vacuatum, si in parte hereditatis vel partibus consistat, aliis coheredibus cum suo gravamine pro hereditaria parte, etiamsi iam defuncti sunt, adquiratur 10b . Et hoc et nolentibus ipso iure adcrescat, si suas portiones iam agnoverint, cum sit absurdum eiusdem hereditatis partem quidem agnoscere, partem vero respuere, secundum quod et in divinis nostri numinis decisionibus statutum est. 10c . Sin vero quidam ex heredibus institutis vel substitutis permixti sunt et alii coniunctim alii disiunctim nuncupati sunt, si quidem ex coniunctis aliquis deficiat, hoc omnimodo ad solos coniunctos cum suo veniat onere, id est pro parte hereditatis, quae ad eos pervenit. 10d . Sin autem ex his, qui disiunctim scripti sunt, aliquis evanescat, hoc non ad solos disiunctos, sed ad omnes tam coniunctos quam disiunctos similiter cum suo onere pro portione hereditatis perveniat. 10e . Haec ita tam varie, quia coniuncti quidem propter unitatem sermonis quasi in unum corpus redacti sunt et partem coniunctorum sibi heredum quasi suam praeoccupant, disiuncti vero ab ipso testatoris sermone apertissime sunt discreti et suum quidem habent, alienum autem non soli appetunt, sed cum oneribus suis coheredibus accipiunt. Et haec in heredibus tantummodo statuenda sunt 11 . Ubi autem legatarii vel fideicommissarii duo forte vel plures sunt, quibus aliquid relictum sit, si quidem coniunctim hoc relinquatur et omnes veniant ad legatum, pro sua portione quisque hoc habeat. 11a . Sin vero pars quaedam ex his deficiat, eam omnibus, si habere maluerint, pro virili portione cum omni suo onere adcrescere vel, si omnes noluerint, tunc apud eos remanere, a quibus derelictum est: cum vero quidam voluerint, quidam noluerint, volentibus solummodo id totum accedere. 11b . Sin autem disiunctim fuerit relictum, si quidem omnes hoc accipere et potuerint et maluerint, suam quisque partem pro virili portione accipiat et non sibi blandiantur, ut unus quidem rem, alii autem singuli solidam eius rei aestimationem accipere desiderent, cum huiusmodi legatariorum avaritiam antiquitas varia mente suscepit, in uno tantummodo genere legati eam accipiens, in aliis respuendam esse existimans, nos autem omnimodo repellimus, unam omnibus naturam legatis et fideicommissis imponentes et antiquam dissonantiam in unam trahentes concordiam. 11c . Haec autem ita fieri sancimus, nisi testator apertissime et expressim disposuerit, ut uni quidem res solida, aliis autem aestimatio rei singulis in solidum praestetur. 11d . Sin vero non omnes legatarii, quibus separatim res relicta sit, in eius adquisitionem concurrant, sed unus forte eam accipiat, haec solida eius sit, quia sermo testatoris omnibus prima facie solidum adsignare videtur, aliis supervenientibus partem a priore abstrahentibus, ut ex aliorum quidem concursu prioris legatum minuatur, sin vero nemo alius veniat vel venire potuerit, tunc non vacuatur pars quae defecit nec alii adcrescit, ut eius qui primus accepit legatum augere videatur, sed apud ipsum qui habet solida res maneat nullius concursu deminuta. 11e . Et ideo si onus fuerit in personam eius, apud quem remanet legatum, adscriptum, hoc omnimodo adimpleat, ut voluntati testatoris pareatur. 11f . Sin autem ad deficientis personam onus fuerit collatum, hoc non sentiat is, qui non alienum, sed suum legatum imminutum habet. 11g . Et varietatis non in occulto sit ratio, cum ideo videtur testator disiunctim haec reliquisse, ut unusquisque suum onus, non alienum agnoscat. Nam si contrarium volebat, nulla erat difficultas coniunctim ea disponere 12 . Quae autem antiquis legibus dicta sunt de his quae ut indignis auferuntur, et nos simili modo intacta servamus, sive in nostrum fiscum sive in alias personas perveniant. 13 . Cum autem in superiore parte legis non aditam hereditatem minime quibusdam personis ad heredes transmitti disposuimus, necesse est, si quis solidam hereditatem non adierit, hanc, si quidem habeat substitutum, ad eum, si voluerit et potuerit, pervenire. Quod si hoc non sit, vel ab intestato successores eam accipiant vel, si nulli sint vel accipere nolunt vel aliquo modo non capiant, tunc ad nostrum aerarium devolvatur 14 . Haec autem omnia locum habere censemus tam in testamentis sive scriptis sive sine scriptis habitis quam in codicillis et omni ultimo elogio vel si quid ab intestato fuerit derelictum nec non in mortis causa donationibus. 14a . Tantum etenim nobis superest clementiae, quod scientes etiam fiscum nostrum ultimum ad caducorum vindicationem vocari, tamen nec illi pepercimus nec augustum privilegium exercemus, sed quod communiter omnibus prodest, hoc rei privatae nostrae utilitati praeferendum esse censemus, nostrum esse proprium subiectorum commodum imperialiter existimantes. 15 . Locum autem huic legi constituimus in his defunctorum elogiis, quae posthac composita fuerint: anteriores etenim casus suo marte discurrere concedimus. 16
. Haec omnia ad vos, patres conscripti, duximus esse sancienda,
ut nemini maneat incognitus nostrae benivolentiae labor, sed edictis
ex sollemnitate a nostris magistratibus propositis omnibus innotescat.
* IUST. A. SENATUI URB. CONSTANTINOPOLIT. ET URB. ROMAE. *<A 534
D.K.IUN.CONSTANTINOPOLI DN.IUSTINIANO PP.A.IIII ET PAULINO VC.CONSS.>
6.52.0. De his qui ante apertas tabulas hereditates transmittunt. Imperatores
Theodosius, Valentinianus . Per hanc iubemus sanctionem in posterum
filios seu filias, nepotes aut neptes, pronepotes aut proneptes a
patre vel a matre, avo vel avia, proavo vel proavia scriptos heredes,
licet non sint invicem substituti, seu cum extraneis seu soli sint
instituti et ante apertas tabulas defuncti, sive se noverint scriptos
heredes sive ignoraverint, in liberos suos, cuiuscumque sint sexus
vel gradus, derelictam sibi hereditariam portionem posse transmittere
memoratasque personas, si tamen hereditatem non recusant, nulla huiusmodi
praescriptione obstante sibi tamquam debitam vindicare: quod scilicet
etiam super legatis seu fideicommissis a patre vel matre, avo vel
avia, proavo vel proavia derelictis locum habet: si quidem perindignum
est fortuitas ob causas vel casus humanos nepotes aut neptes, pronepotes
aut proneptes avita vel proavita successione fraudari aliosque adversus
avitum vel proavitum desiderium vel institutum insperato legati commodo
vel hereditatis gaudere. Habeant vero solacium tristitiae suae, quibus
est merito consulendum * THEODOS. ET VALENTIN. AA. HORMISDAE PP. *<A
450 D. III NON. APRIL. POST CONSULATUM PROTOGENIS ET ASTERII.> 6.53.0. Quando dies legati vel fideicommissi cedit. Imperatores Severus, Antoninus . Si competenti iudici annua legata vel fideicommissa tibi relicta probaveris, ab initio cuiusque anni exigendi ea habebis facultatem. * SEV. ET ANT. AA. AGRIPPAE. *<A 198 SUPPOSITA III K. IUN. SATURNINO ET GALLO CONSS.> Imperatores Severus, Antoninus . Agrum pluribus relictum nominatim animadvertimus et cautum, ut ad eum qui supervixisset res pertineret. Quicumque igitur is fuit, ad heredem suum dominium transmisit nec tali fideicommisso adstringitur * SEV. ET ANT. AA. PRISCO. *<A 204 PP. XV K. AUG. CILONE ET LIBONE CONSS.> Imperatores Severus, Antoninus . Si pontianilla pervenit ad eam aetatem, cui legatum aut fideicommissum delatum erat, petitionem ad heredes transmisit, licet ante decesserit, quam consequeretur legatum vel fideicommissum. * SEV. ET ANT. AA. AELIAE. *<A 204 PP. V K. AUG. CILONE ET LIBONE CONSS.> Imperatores Severus, Antoninus . Cum uxori usus fructus fundi legatur et eius proprietas, cum liberos habuerit, nato filio statim proprietatis legati dies cedit nec quicquam obest, si is decedat. * SEV. ET ANT. AA. AMMIAE. *<A 208 PP. K. AUG. ANTONINO A. III ET GETA ITEM III CONSS. > Imperator Alexander Severus . Ex his verbis: " do lego Aeliae Severinae filiae et secundae decem, quae legata accipere debebit, cum ad legitimum statum pervenerit", non condicio fideicommisso vel legato inserta, sed petitio in tempus legitimae aetatis dilata videtur. 1 . Et ideo si Aelia Severina filia testatoris, cui legatum relictum est die legati cedente vita functa est, ad heredem suum actionem transmisit, scilicet ut eo tempore solutio fiat, quo severina, si rebus humanis subtracta non fuisset, vicesimum quintum annum aetatis impleret. 2 . Non coeptum enim annum, sed impletum, si de emolumento relicti fideicommissi tractetur, expectandum esse prudentibus placuit. * ALEX. A. MAXIMO. *<A 226 PP. XIII K. IAN. ALEXANDRO A. II ET MARCELLO CONSS.> Imperatores
Diocletianus, Maximianus . Si fideicommissum ab intestato fuerit
sorori tuae relictum codicillis et, posteaquam dies fideicommissi
cessit, ignorans fideicommissum decessit, actionem huiusmodi adquiri
potuisse dissimulare non potueris, salva scilicet ab intestato succedenti
quarta portione. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. EUSEBIO. *<A 293
SUPPOSITA K.MAI.TRALLIS AA. CONSS.> 6.54.0. Ut in possessionem legatorum vel fideicommissorum servandorum causa mittatur et quando satisdari debet. Imperator Pius . Quoniam nihil actor amplius postulat, quam ut fideicommissi nomine satisdetur, non debet is qui iuri dicendo praeest subtiliter cognoscere, debetur nec ne fideicommissum, sed tantum decernere, ut satisdetur. * DIVUS PIUS SALVIO. *< SINE DIE ET CONSULE.> Imperator Marcus . Ipsis rerum experimentis cognovimus ad publicam utilitatem pertinere, ut satisdationes, quae voluntatis defunctorum tuendae gratia in legatis, item fideicommissis inductae sunt, eorundem voluntate remitti possint. Quocumque enim indicio voluntatis cautio legati seu fideicommissi remitti potest * DIVUS MARCUS STRATONICAE. *< SINE DIE ET CONSULE.> Imperatores Severus, Antoninus . Si postquam servandi legati seu fideicommissi gratia in possessionem inductus es, pignoris obligatio aut venditio ab herede intervenit, praecedere causam tuam, quam iure praetorio velut pignus habuisti, manifestum est. * SEV. ET ANT. AA. SYMPHORO. *<A 196 PP.XI K.DEC.DEXTRO ET PRISCO CONSS.> Imperatores Severus, Antoninus . Cum Artemidoram patri pupillorum tuorum heredem extitisse proponas, quamvis, ut fideicommissam hereditatem his cum moreretur restitueret, petita sit, nullam tamen adversus debitores hereditarios habent pupilli tui actionem. 1 . Plane ut satis fideicommissorum Artemidora det, si modo testator id fieri non prohibuerit, apud suum iudicem conveni. * SEV. ET ANT. AA. PROTAGORAE. *<A 215 PP.III K.IUL.LAETO II ET CEREALE CONSS.> Imperator Alexander Severus . Qui legati sive fideicommissi causa in possessionem mittuntur, non proprietatem nanciscuntur, sed ius pignoris. Ut autem et post acceptum pignus satisfiat defuncti voluntati, competens iudex te adeunte providebit * ALEX. A. PAULINAE. *<A 224 PP. III ID. AUG. IULIANO ET CRISPINO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Certa est forma iurisdictionis, qua fideicommissi servandi causa in possessionem rerum, quae in causa hereditaria sunt aut dolo malo esse desierint, is, cui legati vel fideicommissi nomine satis non datur, mittitur vel in proprias res heredis, si fideicommisso satis non fit post sex menses, quam peti coeperit, secundum divi Antonini patris mei constitutionem. * ALEX. A. DONATO. *<A 225 PP. VI ID. IAN. FUSCO II ET DEXTRO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Scire debetis fideicommissi quidem et legati satisdationem remitti posse divum Marcum et divum Commodum constituisse: ut autem boni viri arbitratu is, cui usus fructus relictus est, utatur fruatur, minime satisdationem remitti testamento posse. * ALEX. A. PROCULIANO. *<A 225 PP. X K. MART. FUSCO II ET DEXTRO CONSS.> Imperator
Alexander Severus . Contra eos sive successores eorum, qui rem
publicam administrantes per officii necessitatem civitati sub condicione
relicti fideicommissi satis accipere debuerunt, quanti rei publicae
interest satis acceptum non esse, dirigendam certum est actionem.
* ALEX. AA. ET CC. IULIO ET ZENODORO. *<A 294 SUPPOSITA VII K.
MART. CC. CONSS.> 6.55.0. De suis et legitimis liberis et ex filia nepotibus ab intestato venientibus. Imperatores Severus, Antoninus . Si fratri tuo legitima heres esse potes, centum dierum praefinitione non excluderis ad adquirendam hereditatem. * SEV. ET ANT. AA. CRISPINAE. *<A 205 PP. III NON. NOV. ANTONINO A. II ET GETA II CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Nepotes ex diversis filiis varii numeri avo succedentes ab intestato non virilibus portionibus, sed ex stirpibus succedunt. * DIOCL. ET MAXIM. AA. AVIAE. *<A 290 S. III K. MART. HADRIANOPOLI IPSIS AA. IIII ET III CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Ut intestato defuncto filius ac nepos ex alio, qui mortis eius tempore in rebus humanis non invenitur, manentes in sacris pariter succedant, evidenter lege duodecim tabularum cavetur. Quod et honorarii iuris observatio sequitur * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. FRONTONI. *<A 293 S. XV K. IUL. AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Intestato defuncto postumum suum heredem quam sororem licet consanguineam haberi potiorem ordo successionum lege duodecim tabularum factus nimis evidenter demonstrat. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. MARCELLAE. *<A 293 S. VI ID. DEC. AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si te parens, in cuius fuisti potestate, sollemniter in adoptionem dedit, cum filiis naturalibus adoptivi patris ante vel post quaesitis defuncto intestato succedere potes. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. APPIANO. *<A 293 D. VI K. IAN. SIRMI AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Ex libera conceptus et servo velut spurius habetur nec ut decurionis filius, quamvis pater eius naturalis manumissus et natalibus suis restitutus hunc fuit adeptus honorem, defendi potest. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. POSIDONIO. *<A 294 SUPPOSITA VI ID. FEBR. CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Filium habere suum libertus in potestate non prohibetur, cum ob praeteritum statum ex legitimis nuptiis ingenuorum exemplo filios habere liberto non sit interdictum. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. AEMILIANAE. *<A 294 S. XVI K. MART. SIRMI CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Apud hostes patre defuncto filia communis vobis, quo casu scientia mortis non postulatur, heres extitit sua et ad te transmisit successionem. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. CATONIAE. *<A A. 294 S. XII K. DEC. NICOMEDIAE CC. CONSS.> Imperatores Valentinianus, Theodosius, Arcadius . Si defunctus cuiuscumque sexus aut numeri reliquerit filios et ex filia diem functa cuiuscumque sexus aut numeri nepotes, eius partis, quam defuncta filia superstes patri inter fratres suos fuisset habitura, duas partes consequantur nepotes ex eadem filia, tertia pars fratribus sororibusve eius quae defuncta est, id est filiis filiabusque eius, de cuius bonis agitur, avunculis scilicet sive materteris eorum, quorum commodo legem sancimus, adcrescat. 1 . Haec eadem, quae de avi materni bonis constituimus, de aviae maternae sive etiam paternae simili aequitate sancimus: nisi forte avi ad elogia inurenda impiis nepotibus iusta se motos ratione dixerint et hoc fuerit legibus approbatum. 2 . Non solum autem si intestatus avus aviave defecerit, haec nepotibus quae sancimus iura servamus, sed et si avus vel avia, quibus huiusmodi nepotes erunt, testati obierint et praeterierint nepotes aut exheredaverint, easdem et de iniusto avorum testamento et si quae filiae poterant vel de re vel de lite competere actiones nepotibus deferimus secundum iustum nostrae legis modum, quae de parentum inofficiosis testamentis competunt filiis. * VALENTIN. THEODOS. ET ARCAD. AAA. CONSTANTINO PP.GALLIARUM. *<A 389 D.V K.MART.MEDIOLANI TIMASIO ET PROMOTO CONSS.> Imperatores Honorius, Theodosius . Ubi aviarum successio morte interveniente discutitur, capitis deminutio materna quaerenda non est. Tunc enim in huiusmodi hereditatibus filiorum status aut persona spectatur, quotiens de eius bonis, qui potestatem familiae potuit habere, tractatur * HONOR. ET THEODOS. AA. MAXIMO. PP. *<A 420 D.V K.OCT.RAVENNAE THEODOSIO A.VIIII ET CONSTANTIO III CONSS.> Imperatores Theodosius, Valentinianus . Si matre superstite filius vel filia, qui moritur, filios dereliquerit, omnimodo patri suo matrive ipso iure succedant. Quod sine dubio et de pronepotibus observandum esse censemus * THEODOS. ET VALENTIN. AA. AD SENATUM URB. ROMAE. *<A 426 D. VIII ID. NOV. RAVENNAE THEODOSIO XII ET VALENTINIANO II AA. CONSS.> Imperator
Justinianus . Quotiens aliquis vel aliqua intestatus vel intestata
mortuus vel mortua fuerit nepotibus vel pronepotibus cuiuscumque sexus
vel deinceps aliis descendentibus derelictis, quibus unde liberi bonorum
possessio minime competit, et insuper ex latere quibuscumque agnatis,
minime possint idem agnati quartam partem hereditatis mortuae personae
sibi vindicare, sed soli descendentes ad mortui successionem vocentur.
Quod tantum in futuris, non etiam praeteritis negotiis servari decernimus
* IUST. A. MENAE PP. *<A 528 D. K. IUL. CONSTANTINOPOLI DN. IUSTINIANO
A. PP. II CONS.> 6.56.0. Ad senatus consultum Tertullianum. Imperatores Diocletianus, Maximianus . Licet liberi matribus ab intestato ita demum per se heredes existant, si fari possint, tamen matres liberis, etiamsi infantes naturae concesserint, posse succedere nulla dubitatio est. * DIOCL. ET MAXIM. AA. VIVIANAE. *<A 291 PP. X K. APRIL. TIBERIANO ET DIONE CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . In successionem filii vel filiae communis sine liberis et fratribus vel sororibus morientis pater manumissor, quia ei sit vetus ius servatum, matri praefertur. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. RHESAE. *<A 294 S. VI ID. DEC. CC. CONSS.> Imperator Constantinus . Matres, quae puberes amiserunt filios, licet impuberibus eis tutores non petierunt, praescriptione non petiti tutoris ad excludendam eorum successionem minime debere praescribi certum est. * CONST. A. CATULLINO PROCONS. AFRICAE. *<A 315 D. VI K. AUG. CONSTANTINO A. IIII ET LICINIO IIII CONSS.> Imperatores Gratianus, Valentinianus, Theodosius . Si qua mulier nequaquam religionem priori viro, ex quo filios seu filias non habet, nuptiarum festinatione praestiterit, ex iure quidem notissimo sit infamis, nisi huiusmodi maculam imperiale beneficium ei remittat. 1 . Sin autem ei filii erunt seu filiae et impetraverit indulgentiam, infamiae abolitionem permittimus et ceterarum poenarum antiquationem, si facultatum omnium, quae fuerint tempore nuptiarum, medietatem filio filiaeve, filiis seu filiabus donaverit, quos habebat ex viro priore susceptos, pure scilicet et omni donationis sollemnitate completa nec retento quidem usu fructu. 2 . Quem quidem semissem si duobus filiis seu filiabus pluribusve donaverit et sorte fatali unus vel una, seu alius vel alia ex isdem intestatus vel intestata obierit, semper ad superstites fratres vel sorores volumus pertinere. 3 . Sin autem universae vel universi intestati diem obierint durae fortunae ad matrem solacia ex integro revertantur, ita scilicet, ut hunc semissem, quem filiis seu filiabus donaverat, intestato diem filiis seu filiabus obeuntibus rursus ipsa separatim ab ultimi filii vel filiae hereditate praesumat. * GRAT. VALENTIN. ET THEODOS. AAA. EUTROPIO PP. *<A 380 PP. XV K. IAN. GRATIANO V ET THEODOSIO AA. CONSS.> Imperatores Theodosius, Valentinianus . Mater, quae defuncto filio filiave sine liberis ex testamento vel ab intestato succedit, si matrimonum secundum post mortem filii vel filiae non contraxerit, omnia filii morte delata pleno iure conquirat. 1 . Sin vero alterius elegerit coniugium mariti, extrinsecus quidem quaesita filio filiaeve simili firmitate possideat, rerum vero paternarum defuncti solo usu fructu humanitatis contemplatione potiatur, proprietatem sorori et fratribus transmissura defuncti. * THEODOS. ET VALENTIN. AA. AD SENATUM URB. ROMAE. *<A 426 D. VIII ID. NOV. RAVENNAE THEODOSIO XII ET VALENTINIANO II AA. CONSS.> Imperatores Theodosius, Valentinianus . Omnem matri sive ab intestato sive iure substitutionis, si filius impubes moritur, denegandam volumus successionem, si ea legitima liberorum tutela suscepta ad secundas contra sacramentum praestitum adspiraverit nuptias, antequam ei tutorem alium fecerit ordinari eique quod debetur ex ratione tutelae gestae persolverit. * THEODOS. ET VALENTIN. AA. FLORENTIO PP. *<A 439 D. VI ID. IUL. CONSTANTINOPOLI THEODOSIO A. XVII ET FESTO CONSS.> Imperator Justinianus . Si quis vel si qua matre superstite et fratre vel legitimo vel sola cognationis iura habente intestatus vel intestata decesserit, non excludi a filii successione matrem, sed una cum fratre mortui vel mortuae, si superstes vel filius vel privignus ipsius sit, ad eam pervenire ad similitudinem sororum mortui vel mortuae: ita tamen, ut, si quidem solae sorores agnatae vel cognatae et mater defuncti vel defunctae supersint, pro veterum legum tenore dimidiam quidem mater, alteram vero dimidiam partem omnes sorores habeant: sin vero matre superstite et fratre vel fratribus solis vel etiam cum sororibus intestatus quis vel intestata moriatur, in capita distribuatur eius hereditas nec liceat matri occasione soro rum mortui vel mortuae ampliorem partem sibi vindicare, quam rata portio capitum exigit: patruo scilicet mortui vel mortuae eius filio vel nepote nullum ius ad eius hereditatem matre herede existente habentibus nec ex veteribus legibus vel ex constitutionibus partem matris minui. 1 . Sin autem defuncta persona non solum matrem et fratres et sorores superstites habeat, sed etiam patrem, si quidem sui iuris decessit, quia patris persona interveniens matris iura superare videtur, omnibus pio animo providentes sancimus fratres quidem et sorores mortuae personae ad successionem proprietatis solos pro virili parte vocari, patri autem et matri usus fructus totius successionis bessem competere aequa lance inter patrem et matrem dividendum, reliqua parte usus fructus apud fratres et sorores remanente. 2 . Sin vero defuncta persona in sacris patris constituta decesserit, pater quidem usum fructum, quem et vivente filio habebat, detineat donec vivat incorruptum, mater autem, quia hunc usum fructum habere vivente patre non potest totum apud patrem constitutum, una cum fratribus defunctae personae ad proprietatem vocetur , scilicet cum sororibus sola in dimidiam, cum fratribus vel promiscui generis secundum supra scriptam distributionem in virilem portionem. 3
. Omnibus videlicet, quae de mulieribus ad secundas nuptias
migrantibus sancita sunt, in suo statu durantibus. * IUST. A. MENAE
PP. *<A 528 D. K. IUN. CONSTANTINOPOLI DN. IUSTINIANO A. PP. II
CONS.> 6.57.0. Ad senatus consultum Orfitianum. Imperator Alexander Severus . Si intestatae mulieris consanguinei existant et mater et filia, ad solam filiam ex senatus consulto Orfitiano hereditas pertinet. * ALEX. A. EUANGELO. *<A 225 PP.XV K.FEBR.FUSCO II ET DEXTRO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Non pro numero superstitum mortis matris tempore, sed succedentium materna scinditur hereditas. 1 . Quapropter si mater vestra te et uno fratre emancipatis, duobus autem aliis in patria positis potestate superstitibus diem functa est et hi, qui in potestate patris fuerant, priusquam maternam hereditatem sibi quaererent, rebus humanis exempti sunt, inter duos tantum viriles non ambigitur factas portiones. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. METRODORAE. *<A 293 S.VII K.APRIL.SIRMI AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Matri intestatae defunctae secundum Orfitianum senatus consultum citra bonorum possessionem filia pro herede gerendo succedere non prohibetur. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. IULIANAE. *<A 293 S.XII K.NOV.AA. CONSS. > Imperatores Gratianus, Valentinianus, Theodosius . Quotiens de emancipati filii filiaeve successione tractatur, filiis ex his genitis deferatur intacta pro solido successio neque ulla defunctae patri matrique concedatur intestatae successionis hereditas. * GRAT. VALENTIN. ET THEODOS. AAA. AD HILARIANUM PP. *<A 383 D. XI K. MART. MEDIOLANI MEROBAUDE II ET SATURNINO CONSS.> Imperator Justinianus . Si qua illustris mulier filium ex iustis nuptiis procreaverit et alterum spurium habuerit, cui pater incertus sit, quemadmodum res maternae ad eos perveniant, sive tantummodo ad liberos iustos sive ad spurios, dubitabatur. 1 . Sancimus itaque, ut neque ex testamento neque ab intestato neque a liberalitate inter vivos habita iustis liberis existentibus aliquid penitus ab illustribus matribus ad spurios perveniat, cum in mulieribus ingenuis et illustribus, quibus castitatis observatio praecipuum debitum est, et nominari spurios satis iniuriosum, satis acerbum et nostris temporibus indignum esse iudicamus et hanc legem ipsi pudicitiae, quam semper colendam censemus, merito dedicamus. 2 . Sin autem concubina liberae condicionis constituta filium vel filiam ex licita consuetudine ad hominem liberum habita procreaverit, eos etiam cum legitimis liberis ad materna venire bona, quae ea iure legitimo et in suo patrimonio possidet, nulla invidia est. * IUST. A. DEMOSTHENI PP. *<A 529 D. XV K. OCT. CHALCEDONE DECIO VC. CONS.> Imperator Justinianus . Quidam ancillae suae per fideicommissum libertatem reliquit, eo autem, a quo libertas relicta est, moram in libertate praestanda faciente peperit ancilla. Et esse quidem ingenuum puerum vel puellam, qui post moram nati sunt, omnes veteris iuris auctores consentiunt, dubitabatur autem inter eos, si matri morienti potest succedere 1
. Huiusmodi itaque dubitationem eorum decidentes ulterius eam
procedere non patimur, sed sancimus eandem matris progeniem heredem
ab intestato posse ei existere, salvo iure legitimo ex auctoritate
senatus consulti Orfitiani proli servando et tam matre ex senatus
consulto Tertulliano quam prole ex Orfitiano senatus consulto invicem
ad suas hereditates venientibus. * IUST. A. IULIANO PP. *<A 530
D.K.OCT.CONSTANTINOPOLI LAMPADIO ET ORESTE VV.CC.CONSS.> 6.58.0. De legitimis heredibus. Imperator Alexander Severus . In successione titulo consanguinitatis vel in bonorum possessione, quae proximitatis nomine competit, tam fratres quam sorores pari iure esse, licet non eadem matre susceptae sunt, ius certum est. Nec huic derogatur, quod amitas vestras ab avo vestro dotatas fuisse proponitis * ALEX. A. CASSIO ET HERMIONAE. *<A 223 PP.NON.MAI.MAXIMO II ET AELIANO CONSS.> Imperator Alexander Severus . Si eius, quae vos heredes instituit, patri non quaesistis hereditatem posteaque mortuo patre ac repudiata eius hereditate defunctae successionem agnovistis, ea, quae bonorum sunt defunctae, ab his separari, quae patris vestri fuerunt, praeses provinciae non ignorabit. * ALEX. A. TATIANAE ET ALIIS. *<A 239 PP.VI ID.APRIL.GORDIANO A. ET AVIOLA CONSS.> Imperator Decius . Consanguinitatis iure et feminas ad intestatorum successionem admitti posse explorati iuris est. 1 . Proinde cum fratris tui intestato mortui ad te consanguinitatis iure hereditas pertineat, nulla ratione alterius fratris tui filii ad eandem successionem adspirare desiderant: nam et cessante iure agnationis in persona omnium praetorii iuris beneficio ad te potius, quae secundum gradum obtines, hereditas pertinet quam ad fratris tui filios, qui tertio gradu constituti sunt. * DEC. A. ASCLEPIODOTAE. *<A 250 PP. II NON. DEC. DECIO A. ET GRATO CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si aut nullum testamentum nepos patrui tui ordinavit aut intra quattuordecim annos constitutus fecit et agnationis iure successio eius tibi delata est, etiam citra bonorum possessionis subsidium legitimo iure subnixus es. * DIOCL. ET MAXIM. AA. CAECILIO. *<A 290 PP. ID. IUL. IPSIS AA. IIII ET III CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Ad intestati successionem agnationis iure quam proximitatis venientes haberi potiores certum est. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. CYRILLAE. *<A 293 SUPPOSITA XVI K. IUL. SIRMI AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Defuncto, suis extantibus heredibus et abstinentibus vel repudiantibus hereditatem, frater iure consanguinitatis succedere potest. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. CLAUDIANAE. *<A 293 S. PRID. K. IAN. AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Patruo ac materterae tertio constitutis gradu non pariter intestati successio defertur, sed patris frater agnationis iure sorori matris anteponitur. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. AMMIANO. *<A 294 S. XVII K. MART. SIRMI CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si his, de quorum successione agitur, apud hostes defunctis secundum legis corneliae beneficium iure agnationis adita hereditate vel petita bonorum possessione successisti, substantiam eorum vindicare non prohiberis. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. SILANO. *<A 293 S. NON. IUL. SIRMI AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . In successione intestatae sororem quam avum maternum haberi potiorem non ambigitur. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. DAMAGORAE. *<A 294 S. VI K. IUL. NICOMEDIAE CC. CONSS.> Imperatores Theodosius, Valentinianus . Sciant, qui ad successionem vocantur pupilli mortui, si defuncto eius patre tutorem ei secundum leges non petierint intra annum, omnem eis sive ab intestato sive iure substitutionis successionem eius, si impubes moritur, denegandam. * THEODOS. ET VALENTIN. AA. FLORENTIO PP. *<A 439 D. VI ID. IUL. CONSTANTINOPOLI THEODOSIO A. XVII ET FESTO CONSS.> Imperator Anastasius . Si ab eo, qui ex sacro rescripto secundum nostram constitutionem fieri postulaverit emancipationem liberorum, petitum sit, quatenus ei, qui emancipandus emancipandave est, minime legitima iura per emancipationem extinguantur, eadem iura tam emancipato vel emancipatae contra personas alias hoc modo sibi coniunctas quam aliis itidem contra eum vel eam in hereditatibus vel successionibus et tutelis nec non ceteris serventur intacta. * ANASTAS. A. CONSTANTINO PP. *<A 502 D. XV K. AUG. CONSTANTINOPOLI PROBO ET AVIENO IUNIORE CONSS.> Imperator Justinianus . Si maior quinquagenaria partum ediderit, si debet huiusmodi suboles suo patri sua constitui et hereditatem eius nancisci, a Caesariana advocatione interrogati sumus. 1 . Et sancimus, licet mirabilis huiusmodi partus invenitur et raro contingit, nihil tamen eorum, quae probabiliter a natura noscuntur esse producta, respui, sed omne ius, quod ex quacumque lege liberis praestitum est, hoc merum atque immutilatum huiusmodi filiis vel filiabus servari in omnibus successionibus sive ex testamento sive ab intestato. 2 . Et summatim non absimiles aliis fiant, quos similes natura effecit, maxime cum et anteriore nostra lege huiusmodi nuptias permisimus, impares eas videri minime concedentes. * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 532 D. IIX K. NOV. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC. ANNO SECUNDO.> Imperator Justinianus . De emancipatis filiis, qui sacro rescripto patribus impertito hoc a suis genitoribus meruerunt, dubitatum est. Cum enim Anastasiana lex iura fratribus legitima noscitur servare, si quis ex his sine testamento et liberis decesserit, utrumne ad fratrem vel sororem eius successio devolvatur an ad superstitem patrem, dubitabatur. 1 . Huiusmodi dubitationem compendioso responso duximus esse finiendam ideoque sancimus ad similitudinem maternarum rerum aliarumque, de quibus a nobis iam lex posita est, et huiusmodi hereditatem iure quidem dominii ad fratres vel sorores pervenire in totum, usum fructum autem eius patri totum, sive torum priorem servaverit sive ad secundas migraverit nuptias, adquiri, sive per sacrum oraculum emancipatio procedat sive alio legitimo modo a sacris paternis fuerint absoluti. 2 . Cum enim et pater utitur usu fructu et votum eius est ad alios filios suas res pervenire, quapropter, cum ex lege anastasiana in alium articulum fratribus prospectum est, non a nobis in hac specie plenius eis subvenitur, ut pater habeat usum fructum, fratres autem vel sorores dominium rerum relictarum? 3 . Exceptis maternis rebus, in quibus, si ex eadem matre fratres vel sorores sunt, eos solos vocari oportet: sin autem non supersint, tunc ad similitudinem aliarum rerum in totam fraternitatem dominium earum cedere, ut sit apertissimus in omnibus tractatus et non per differentiam personarum vel rerum vacillare noscatur. * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 531 D. K. NOV. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> Imperator Justinianus . Lege duodecim tabularum bene Romano generi prospectum est, quae unam consonantiam tam in maribus quam in feminis legitimis et in eorum successionibus nec non libertis observandam esse existimavit, nullo discrimine in successionibus habito, cum natura utrumque corpus edidit, ut maneat suis vicibus immortale et alterum alterius auxilio egeat, ut uno semoto et alterum corrumpatur. 1 . Sed posteritas, dum nimia utitur subtilitate, non piam induxit differentiam, sicut Iulius Paulus in ipso principio libri singularis, quem ad senatus consultum Tertullianum fecit, apertissime docuit. 2 . Qui enim ferendum est ab intestato successionibus suas quidem filias ad similitudinem masculae subolis in parentis vocari successionem et iterum germanas iure consanguinitatis eandem sibi vindicare praerogativam, deinceps autem legitimas feminarum personas, si iura consanguinitatis non possident, a successione legitima repelli, cum maribus eadem successio pateat? 3 . Quare enim patris soror non ad successionem filii fratris sui una cum masculis vocatur, sed aliud ius in amita, aliud in patruis observatur? vel qua ratione fratris filius ad successionem patrui vocatur, germana autem eius ab eadem successione recluditur? 4 . Huiusmodi itaque legis antiquae reverentiam et nos anteponi novitati legis censemus et sancimus omnes legitimas personas, id est per virilem sexum descendentes, sive masculini sive feminini generis sint, simili modo ad iura successionis legitimae ad successionem intestatorum vocari secundum gradus sui praerogativam non ideo excludendas, quia consanguinitatis iura secundum germanae observationem non habent. 5 . Cum enim unius sanguinis iura remanent per virilem sexum incorrupta, quare naturae offendimus et legitimo iuri derogamus? cum et aliam maximam iniuriam res in se continet plerisque quasi vulnus intestinum incognitum. Cum enim ad earum mulierum successionem masculi iure agnationis vocantur, quis patiatur earum quidem hereditatem ad eos legitimo iure deferri, ipsas vero neque invicem sibi neque masculis posse eodem iure succedere, sed propter hoc solum puniri, quod feminae natae sunt, et paterno vitio ( si hoc vitium est) prolem innocentem gravari 6 . ( 1) in his igitur casibus legem duodecim tabularum sequentes et novum ius novissimo iure corrigentes etiam unum gradum pietatis intuitu transferri ab iure cognationis in legitimam volumus successionem, ut non solum fratris filius et filia secundum quod iam definivimus ad successionem patrui sui vocentur, sed etiam germanae consanguineae vel sororis uterinae filius et filia soli et non deinceps personae una cum his ad iura avunculi sui perveniant, et mortuo eo, qui patruus quidem est fratris sui filiis, avunculus autem sororis suae suboli, simili modo ab utroque latere succedatur, tamquam si omnes legitimo iure veniant, scilicet ubi frater et soror superstites non sunt. His etenim personis praecedentibus et hereditatem admittentibus ceteri gradus remanent penitus semoti 7 . Illo procul dubio observando, ut successio non ad stirpes, sed in capita dividatur et is gradus in ordinem legitimum transferatur: ceteris omnibus successionibus secundum ius usque ad praesens tempus observatum in suo statu manentibus. 8 . Si qui autem casus iam evenerunt, secundum quod pristina iura volebant, eorum fiat distributio. * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 531 D. V K. DEC. POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> Imperator Justinianus . Meminimus antea divinam promulgasse constitutionem, per quam ad vestigia legis duodecim tabularum totam progeniem ex legitima subole descendentem sive masculinam sive femininam legitimo iure hereditatem adipisci sanximus, ut, quemadmodum ipsis a legitimis succeditur, ita et ipsae legitimarum personarum amplectantur successionem. 1 . In qua constitutione unum gradum ex cognatis in ius legitimum reduximus, id est germanae filios et filias et sororis uterinae filios ac filias: quam constitutionem in suo robore permanere censemus, cum et in nostris institutionibus tenor eius a nobis relatus est. 1a . Sed subtiliore tractatu habito necessarium duximus, et si quid ex praetoria iurisdictione frugi inventum est, et hoc cum perfectissima definitione posito nostras leges ampliari. 1b . Cum igitur praetor filium emancipatum, licet subtili iure capite fuerat deminutus, attamen in patris successione sine ulla deminutione vocare manifestissimus est, non eodem autem iure ad fratrum suorum successionem ab eo vocabatur, sed nec filii eius iure legitimo suis patruis succedebant, necessarium duximus hoc primum corrigere et legem Anastasianam iusto incremento perfectam ostendere, ut emancipatus filius et filia non solum in paternis bonis ad suorum similitudinem succedant, sed etiam in fratrum vel sororum suarum successione, sive omnes emancipati sint sive permixti sui cum emancipatis, aequo iure invicem sibi succedant et non secundum legem Anastasianam parte aliqua deminuta. Et haec quidem de fi liis emancipatis sancire bellissimum nobis visum est 2 . Sed nec fratrem vel sororem uterinos concedimus in cognationis loco relinqui. Cum enim tam proximo gradu sunt, merito eos sine ulla differentia, tamquam si consanguinei fuerant, cum legitimis fratribus et sororibus vocandos esse sancimus, ut secundo gradu constituti et legitima successione digni reperti aliis omnibus, qui sunt ulterioris gradus, licet legitimi sint, praecellant. Et haec quidem de secundi gradus successione satis abundeque nobis cum summa utilitate disposita sunt. 3 . Cum autem tertio gradui ex transversa linea fuerit locus, ubi patruis et filiis fratrum et sororum locum antiquitas dedicavit, una cum illis tam emancipati fratris quam emancipatae sororis filium tantummodo et filiam, sive emancipatos sive suos patribus constitutos, et neminem alium ulterius, nec non fratris uterini et sororis germanae vel uterinae filium et filiam tantummodo ex legitima linea invicem vocari censemus, sicut iam sanximus, ut omnes, qui vel ab antiquo iure vel a nostra liberalitate in legitimorum quidem positi sunt praerogativa, eodem autem tertio gradu sunt, simili iure vocentur. 3a . Successionis videlicet iure et in hac parte servando, ut, si qui ex secundo gradu vocati renuntiaverint hereditati et noluerint eam adire nullusque alius sit in secundo gradu, qui succedere et potest et vult, tunc hi, quos praesenti lege enumeravimus ex tertio gradu, in locum recusantium succedant. 3b . Illo etiam observando, ut successio non ad stirpes, sed in capita dividatur: ceteris omnibus successionibus secundum ius usque ad praesens tempus observatum procedentibus et nullo ex cognatis supra memoratos gradus ad iuris agnaticii formam redigendo, sed suum ordinem suamque proximitatem tenente incorruptam. 4 . Quas autem personas ex iure cognationis in legitimas successiones transveximus, eas et tutelae gravamini vicissim supponimus, scilicet si et masculi sint et perfectae aetatis secundum nostrae constitutionis tenorem, ut non solum lucrum sentiant, sed etiam gravamini subiugentur. 5
. Si qui autem casus iam evenerunt et per iudicialem sententiam
vel amicalem transactionem sopiti sunt, nullam sentiant ex hac lege
retractationem. * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 534 D. ID. OCT. CONSTANTINOPOLI
DN. IUSTINIANO A. PP. IIII ET PAULINO VC. CONSS.> 6.59.0. Communia de successionibus. Imperatores Diocletianus, Maximianus . Scire debuisti fratre emancipato potiorem eam quae in familia mansit in alterius emancipati bonis non haberi, sed eos pariter, si sollemniter petierint bonorum possessionem, succedere. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. VARIANAE. *<A 294 S. XV K. IUN. SIRMI CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Si pater tuus propiori sobrino tuo agnato constituto et intestato defuncto iure civili adita hereditate, vel hoc ab initio non interveniente sive capitis deminutione perempto sollemniter bonorum possessione admissa successit ac tibi patris tui quaesita hereditas est, adire praesidem provinciae debes ac tutorem eius de tutela convenire. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. APOLLINARIO. *<A 293 D. XIIII K. IUN. VERONAE AA. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Vitrico privigni successionem intestati civili vel honorario iure non deberi certissimum est. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. ULPIANAE. *<A 294 S. XV K. MART. SIRMI CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Servus successores habere non potest. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. AURELIO ASTERIO. *<A 294 D. NON. APRIL. CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Amitae, cui successisse filios suos proponis, hereditatem tuo nomine non recte petis. 1 . Sed quoniam hos etiam intestatos diem functos adseveras, si quidem hi, quos privignos eiusdem amitae dicis, eorum consanguinei fuerint fratres, tam agnationis quam cognationis iure secundo gradu constitutos tibi praeferri non ambigitur. Nam si amitini tui alio etiam patre nati numquam eorum matri privigni sunt, admisisse te bonorum possessionem probans eorum vindica successionem. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. IUSTINAE. *<A 294 S. XII K. MART. CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Avunculo priori, qui est in tertio gradu, quam consobrino, qui sequentem occupat , deferri successionem intestati certi iuris est. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. PUBLICIANO. *<A 294 SUPPOS. K. OCT. CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Adfinitatis iure nulla successio promittitur. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. NICOLAO. *<A 294 D. PRID. NON. OCT. CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Antequam scriptus cuiuscumque portionis capax repudiet hereditatem vel alia ratione quaerendae facultatem amittat, ei qui testamentum reliquit intestato nemo succedit. Igitur perspicis, quod testamentariae successionis spe durante intestati bona defuncti non recte vindicentur * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. .TAE. *<A 294 S. VI ID. MART. RETIARIAE CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Ancillae dominus liberi hominis, cum quo contubernium haec habuit, per hanc commixtionem successionem vindicare non potest. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. SOPATRO. *<A 294 S. XV K. IAN. NICOMEDIAE CC. CONSS.> Imperatores Diocletianus, Maximianus . Nutritoribus hoc nomine nec civili nec honorario iure defertur hereditas. * DIOCL. ET MAXIM. AA. ET CC. DANUVIO. *<A 294 S. VI K. IAN. CC. CONSS.> Imperator Justinianus . Sancimus, quemadmodum de his rebus, quae liberis in sacris constitutis ex occasione maritali adquisitae sunt, certus ordo destinatus est, ut, si quis ex his ab hac luce fuerit subtractus, pars eius, quam lucratus est, ad eius liberos vel nepotes vel pronepotes concedat, quibus non extantibus ad fratres suos ex eodem matrimonio progenitos vel, si etiam non supersint, ad fratres ex aliis nuptiis procreatos, cumque nemo eorum fuerit relictus, tunc ad patrem perveniat: ita et de his, quae materna linea per quascumque occasiones vel inter vivos vel per ultimas dispositiones vel ab intestato descendunt, similis ordo servetur, primo in filii vel filiae successione posteritate eius vocanda eaque non inventa frater no consortio eiusdem vel alieni matrimonii secundum praedictum ordinem arcessito , tunc ad ultimum locum pater a legibus conclametur et sui filii non gratam hereditatem relictam, sed triste lucrum sibi lugeat adquisitum. 1
. In omnibus videlicet casibus, in superstite subole liberorum
et fratribus adhuc viventibus, qui ad hereditatem defuncti patrem
antecedunt, usu fructu rerum, quarum dominium ad eos pervenit, apud
parentes remansuro. * IUST. A. DEMOSTHENI PP. *<A 529 D. XV K.
OCT. CHALCEDONE DECIO VC. CONS.> 6.60.0. De bonis maternis et materni generis. Imperator Constantinus . Res, quae ex matris successione fuerint ad filios devolutae, ita sint in parentum potestate, ut fruendi dumtaxat habeant facultatem, dominio videlicet earum ad liberos pertinente. 1 . Parentes autem, penes quos maternarum rerum utendi fruendique tantum potestas est, omnem debent tuendae rei diligentiam adhibere et quod iure filiis debetur in examine per se vel per procuratorem poscere et sumptus ex fructibus impigre facere et litem inferentibus resistere atque ita omnia agere, tamquam solidum perfectumque dominium et personam gerant legitimam, ita ut, si quando rem alienare voluerint, emptor vel is cui res donatur observet, ne quam partem earum rerum, quas alienari prohibitum est, sciens accipiat vel ignorans. 2 . Docere enim pater debet proprii iuris eam rem esse, quam donat aut distrahit: et emptori, si velit, fideiussorem licebit accipere, quia nullam poterit praescriptionem opponere filiis quandoque rem suam vindicantibus. * CONST. A. CONSS. PRAETT. TRIBB. PLEBIS SENATUI SALUTEM. *<A 319 D. XV K. AUG. AQUILEIA. RECITATA APUD VETTIUM RUFINUM PU. IN SENATU NON. SEPT. CONSTANTINO A. V ET LICINIO C. CONSS.> Imperatores Arcadius, Honorius . Quidquid avus avia, proavus proavia ex materna linea venientes nepoti nepti pronepoti pronepti testamento fideicommisso legato donatione vel alio quolibet titulo largitionis vel etiam intestati successione contulerint, pater filio filiaeve integra illibataque custodiat, ut vendere donare relinquere alteri obligare, sicut nec materna bona, non possit usu fructu dumtaxat ad eum pertinente, ita ut, quemadmodum ipse super his licentiam totius potestatis amittit, defuncto eo filio filiaeve praecipua computentur nec ab illis, qui ex patre sunt coheredes, vindicentur. * ARCAD. ET HONOR. AA. FLORENTINO PU. *<A 395 D. ID. OCT. MEDIOLANI OLYBRIO ET PROBINO CONSS.> Imperatores Theodosius, Valentinianus . Si viva matre emancipati sunt filii et postea mater decesserit, quoniam omni commodo destituitur pater nec retinet usum fructum, viriles ei inter filios, sive unus seu plures sunt, usus fructus tribuimus portiones. 1 . Si vero mulier moriens alios ex filiis emancipatos a patre, alios in patria potestate dimiserit, in casu dispari utitur maritus defunctae beneficio, quod casui utrique praescripsimus, id est circa eorum quidem portionem, quos adhuc in sacris retinet, usum fructum ex legum auctoritate retinebit et praemium delatae, cum volet, emancipationis accipiet, in eorum vero parte, quos exisse de potestate viva matre constiterit, usum fructum virilis inter eos portinnis secundum praescripta percipiet. 2 . In nepotibus etiam vel neptibus hoc observandum esse censemus, ut maritus, qui uxore mortua, non extantibus filiis, cum solis nepotibus vel neptibus ex hac lege ad emolumentum vocandus est, si unus vel una pluresve nepotes ex filio uno vel pluribus, qui in potestate defecerunt, procreati sunt, hoc iure utatur, quod de filiis constitutum est. 2a . Nam licet hoc novum praesens lex constituat in nepotes, non est tamen ab re, ut in hoc casu deteriores esse nepotibus filii non sinantur. 2b . Habeat igitur avus veniens cum nepotibus in potestate durantibus usum fructum bonorum omnium, quae ex defunctae aviae successione delata sunt. 2c . Cum vero his quoque libertatem emancipatione largitur, similiter et ab ipsis, sicut de filiis constitutum est, praemium manumissionis accipiat, vel si ex pluribus alteros manumittit alteros retinet, ex parte manumissorum legitimum praemium, ex parte vero in potestate manentium retineat usum fructum. 3 . Quod si nepotes sint neptesve aut ex emancipato filio aut ex filia procreati aut ab ipso avia vivente sacris dimissis idem avus virilis cum ipsis portionis habeat usum fructum. Si vero ex nepotibus neptibusve tempore, quo in aviae successionem vocantur, alii in avi sunt potestate, id est mariti defunctae, alii sui iuris sint, circa personam quidem eorum, qui in potestate consistunt, et in usu fructu consequendo et in emancipationis praemio conquirendo ratio supra dicta servetur: in his vero, qui sui iuris sunt, facultas capiendi usus fructus virilis inter eos portionis habeatur. 4 . Eadem autem et de pronepotibus sexus utriusque sancimus, manente definitione, quae de singulis sancita est, si filii sint pariter ac nepotes. * THEODOS. ET VALENTIN. AA. AD SENATUM URB. ROMAE. *<A 426 D. VIII ID. NOV. RAVENNAE THEODOSIO XII ET VALENTINIANO II AA. CONSS.> Imperator Leo . Omnem ambiguitatis confusionem amputantes hac liquida et compendiosa lege sancimus circa usum fructum maternarum rerum nullam esse differentiam, sive in priore matrimonio pater, ex quo filios habuit, permanere voluerit sive novercam filiis superduxerit: legibus, quae de maternis bonis latae sunt, suam habentibus firmitatem. 1
. Patres igitur usum fructum maternarum rerum, etiamsi ad secundas
migraverint nuptias, sine dubio habere debebunt: nec ullam filiis
vel quibuslibet ex persona eorum contra patres improbam vocem accusationemque
posse competere. * LEO A. CALLICRATI PP. PER ILLYRICUM. *<A 468
D. K. SEPT. ANTHEMIO A. II CONS.> 6.61.0. De bonis, quae liberis in potestate constitutis ex matrimonio vel aliter adquiruntur, et eorum administratione. Imperatores Theodosius, Valentinianus . Cum venerandae leges vetuerint patribus iure potestatis adquiri, quidquid eorum filiis avus avia proavus proavia a linea materna venientes quocumque titulo contulissent, hoc quoque convenit observari, ut, quidquid vel uxor marito non emancipato vel maritus uxori in potestate positae quocumque titulo vel iure contulerit seu transmiserit, hoc patri nullatenus adquiratur: atque ideo in eius tantum, cui delatum est, iure durabit. * THEODOS. ET VALENTIN. AA. AD SENATUM. *<A 426 D. VIII ID. NOV. RAVENNAE THEODOSIO XII ET VALENTINIANO II AA. CONSS.> Imperatores Theodosius, Valentinianus . Constitutionis novae capitulum clariore interpretatione sancimus, ut, quae per filios nepotes pronepotes itemque filias neptes proneptes, quamvis in potestate sint, minime adquiri decrevimus a marito vel uxore quocumque titulo collata sive ultima voluntate transmissa, nullus ad id quoque pertinere existimet, quod ab ipso parente datum vel ante nuptias donationis causa pro una ex memoratis personis praestitum fuerat, ut minime ad eum, si casus tulerit, revertatur ( prospiciendum est enim, ne hac iniecta formidine parentum circa liberos munificentia retardetur) : sed ut his potestatis iure ad parentes reversis cetera, quae ex substantia speciali coniugis ad superstitem devenerunt, quamvis idem in sacris sit , fructu tamen solo atque usu parentibus deputato, dominium ei qui a coniuge vel quae meruit reservetur, parente pro emancipationis etiam beneficio, si voluerit , sicut in maternis rebus vel quae per eanden lineam veniunt, praemium habituro. * THEODOS. ET VALENTIN. AA. HIERIO PP. *<A 428 D. X K. MART. FELICE ET TAURO CONSS.> Imperatores Theodosius, Valentinianus . Quod scitis prioribus continetur nec a filia quae in potestate est donationem ante nuptias patri nec a filio dotem adquiri, eo addito confirmamus, ut, defunctis his adhuc in potestate patris, si liberis extantibus moriantur, ad liberos eorum eaedem res iure hereditatis, non ad patres iure peculii transmittantur nec per nepotes avo videlicet adquirendae. 1 . Sin autem idem nepos superstitibus tam patre quam avo paterno diem suum sine liberis obierit, eorum dominium, quae ad ipsum ex matre vel ab eius linea pervenerunt, non ad avum, sed ad patrem eius perveniat: usu fructu videlicet et in huiusmodi casibus avo, dum supererit, servando. * THEODOS. ET VALENTIN. AA. FLORENTIO PP. *<A 439 D. VII ID. SEPT. CONSTANTINOPOLI THEODOSIO A. XVII ET FESTO CONSS. > Imperatores Leo, Anthemius . Quaecumque res ad filium vel filiam, nepotes sive pronepotes utriusque sexus in potestate constitutos ex priore vel secundo aut tertio seu coniugio numerosiore pervenerint ex dote vel quacumque donatione seu hereditate legato vel fideicommisso, earum usque in diem vitae suae pater vel avus vel proavus usum fructum habeant: easdem res quocumque modo alienandi vel pignoris seu hypothecae iure obligandi facultate eis penitus interdicta, dominio videlicet earum ad filios et nepotes sive pronepotes utriusque sexus permanente, etiamsi ex eodem matrimonio procreati non sint, ex quo eaedem res ad parentes eorum, qui quaeve in potestate sunt, fuerint devolutae. 1 . Eo videlicet observando, ut morientium fratrum sororumve portiones, qui quaeve ex eodem matrimonio progeniti vel progenitae sunt, primo quidem ad liberos eorum , ut dictum est, si tamen fuerint, deinde his non extantibus ad superstites tantummodo fratres vel sorores eorum perveniant aut ad superstitem, si ex isdem fratribus sive sororibus unus unave remanserit. 2 . Omnibus autem, qui ex eodem coniugio fuerint procreati, defunctis tunc demum ad eos, qui ex alio matrimonio sunt editi, easdem res pro virili parte venire statuimus: nullo autem ex memoratis personis existente parentes eorum eas percipere. 3 . Parentibus vero, quorum sub potestate sunt, usum fructum dumtaxat habituris memoratas res iure potestatis alienandi vel obligandi licentiam denegamus, non prohibendis isdem liberis, quandoque sui iuris fuerint, nulla temporali praescriptione obsistente easdem res omnibus modis vindicare, nisi forte, postquam potestate parentium eos contigerit liberari, tantum temporis effluxerit, ut ex continua et inconcussa tenentis possessione eorum excludatur intentio. * LEO ET ANTHEM. AA. ERYTHRIO PP. *<A 472 D. V K. MART. MARCIANO CONS.> Imperatores Leo, Anthemius . Non sine ratione de negotio, quod inter matrem familias, cuius vestra suggestio meminit, et germanum eius vertitur, magnitudo tua diversis legibus ex utraque parte prolatis nostram credidit consulendam esse clementiam, cum mulier diversis iuris lectionibus idem intellegi maritum et sponsum niteretur probare, germanus mariti nomen illi soli, qui nuptias contraxerit, recitatione constitutionis divorum retro principum Theodosii et Valentiniani, qua cavetur, quidquid maritus vel uxor in potestate constituti invicem sibi reliquerint, non patri adquiri, sed ad eorum ius pertinere, imponere. 1 . Quamvis ergo significatione nominis maritus vel uxor post coeptum matrimonium intellegatur, ex quo videlicet inducta est dubietas, attamen, quia consequens est ambiguas atque legum diversis interpretationibus titubantes causas benigne atque naturalis iuris moderamine temperare, non piget nos in praesenti quoque negotio, de quo sublimitas tua suggessit, aequitati convenientem iuliani tantae existimationis viri atque disertissimi iuris periti opinionem sequi. Qui cum de dotali praedio tractatu proposito idem ius tam de uxore quam de sponsa observare arbitratus sit, licet lex iulia de uxore tantum loquatur: qua ratione tam spons aliciam donationem quam hereditatem, quam memoratus sponsus suam sponsam lucrari voluit, non adquiri patri, sed ad eam pervenire benignum esse perspeximus * LEO ET ANTHEM. AA. NEPOTI MAG. MIL. DALMATIAE. *<A 473 D.K.IUN.LEONE A.V.CONS.> Imperator Justinianus . Cum oportet similem providentiam tam patribus quam liberis deferri, invenimus autem in veteris iuris observatione multas esse res, quae extrinsecus ad filios familias veniunt et minime patribus adquiruntur, quemadmodum in maternis bonis vel quae ex maritali lucro ad eos perveniunt, ita et in his, quae ex aliis causis filiis familias adquiruntur, certam introducimus definitionem. 1 . Si quis itaque filius familias vel patris sui vel avi vel proavi in potestate constitutus aliquid sibi adquisierit non ex eius substantia, cuius in potestate sit, sed ab aliis quibuscumque causis, quae ex liberalitate fortunae vel laboribus suis ad eum perveniant, ea suis parentibus non in plenum, sicut antea erat sancitum, sed usque ad solum usum fructum adquirat, et eorum usus fructus quidem apud patrem vel avum vel proavum, quorum in sacris sit constitutus, permaneat, dominium autem filiis familias inhaereat ad exemplum tam maternarum quam ex nuptialibus causis filiis familias adquisitarum rerum. 1a . Sic etenim et parenti nihil derogabitur usum fructum rerum possidenti et filii non lugebunt, quae ex suis laboribus sibi possessa sunt, ad alios transferenda adspicientes vel extraneos vel ad fratres suos, quod etiam gravius multis esse videtur. 1b . Exceptis castrensibus peculiis, quorum nec usum fructum patrem vel avum vel proavum habere veteres leges concedunt: in his enim nihil novamus, sed vetera iura intacta servamus. Eodem observando etiam in his peculiis, quae quasi castrensia peculia ad instar castrensis peculii accesserunt. 1c . Sub hac tamen definitione hunc legis articulum inducimus, ut in successione quidem earum rerum, quae extrinsecus filiis familias adquiruntur, iura eadem observentur, quae in maternis et nuptialibus rebus statuta sunt. 2 . Non autem hypothecam filii familias adversus res patris viventis adhuc seu iam mortui sperare audeant nec ratiocinia eis super administratione inferre, sed tantummodo alienatione vel hypotheca suo nomine patribus denegata rerum, habeat parens plenissimam potestatem uti fruique his rebus, quae per filios familias secundum praedictum modum adquiruntur. 2a . Et gubernatio earum sit penitus impunita et nullo modo audeat filius familias vel filia vel deinceps personae vetare eum, cuius in potestate sunt, easdem res tenere aut quomodo voluerit gubernare, vel si hoc fecerint, patria potestas in eos exercenda est: sed habeat pater vel aliae personae, quae superius enumeratae sunt, plenissimam potestatem uti frui gubernareque res praedicto modo adquisitas. 2b . Et si quid ex usu earum pater avus vel proavus collegerit, habeat licentiam quemadmodum cupit hoc disponere et in alios heredes transmittere, vel si ex earum rerum fructibus res mobiles vel immobiles vel se moventes comparaverit, eas etiam quomodo voluerit habeat et transmittat et in alios transferat sive extraneos sive liberos suos seu quamlibet personam. 2c . Sin autem res sibi memorato modo adquisitas parens noluerit tenere, sed apud filium vel filiam vel deinceps personas reliquerit, nullam post obitum eius licentiam habeant heredes alii patris avi vel proavi eundem usum vel quod ex hoc ad filios familias pervenit utpote patri debitum sibi vindicare, sed quasi diurna donatione in filium celebranda, qui usum fructum detinuit, quem patrem habere oportuerat, ita causa intellegatur et eundem usum fructum post obitum patris ipse lucretur, parente ius exactionis quasi sibi debitae a filio, qui usum fructum consensu eius possidebat, suae posteritati vel successioni minime transmittente, quatenus in omni pace inter se successio eius permaneat nec altercationis cuiu sdam maxime inter fratres oriatur occasio. 3 . Cum autem Constantiniana lege cautum erat, si filii familias ab his, qui eos in potestate habent, nexu paterno per emancipationem liberentur, debere patrem tertiam partem bonorum, quae adquiri non solent, quasi remunerationis gratia a filio accipere vel retinere, et ex hac causa iterum pars non minima substantiae liberorum adimebatur, sancimus huiusmodi casu interveniente et emancipatione liberis imposita non tertiam partem dominii rerum minime adquisitarum, sed dimidiam usus fructus apud maiores qui emancipationem donant residere: exceptis et in hoc casu castrensibus et quasi castrensibus tantummodo peculiis, quibus nihil nec ex hac causa diminuitur. Sic enim nec liberis cuiuscumque sexus aliquid dominii auferetur et patribus amplioris patrimonii usus fructus adsignabitur. 3a . Hoc obtinente et si in emancipatione sibi parentes hoc minime servaverint: sed nisi specialiter vel in emancipatione huic praemio renuntiaverint vel donatione facta sese et ab huiusmodi beneficio alienaverint et in liberos hoc transtulerint, manere ad eos etiam tacentes ius et beneficium usus fructus retinendi, ut post obitum eorum et usus fructus in omnibus memoratis causis ad eos perveniat, quorum dominium est, scilicet secundum, quod iam diximus, in successionibus eorum omnibus servandis, quae de maternis et nuptialibus bonis consultissimis legibus definita sunt. 4 . Sed cum tacitas hypothecas tam veteres leges in quibusdam certis casibus introduxerunt quam nos in maternis ceterisque, quas servare necesse est, et dubitabatur, ex quo hypothecas competere oportet, utrumne ab initio an ex eo tempore, ex quo male aliquid gestum est, compendiosa narratione interpretamur initium gerendae vel deserendae administrationis vel observationis esse spectandum et non tempus, ex quo male aliquid fuerit gestum. * IUST. A. DEMOSTHENI PP. *<A 529 RECITATA SEPTIMO MILIARIO IN NOVO CONSISTORIO PALATII DN.IUSTINIANI. D.III K. NOV. DECIO VC. CONS. > Imperator Justinianus . Cum multa privilegia imperialibus donationibus iam praestita sunt, dignum incrementum et his offerre nostra dignata est clementia. 1 . Si quis igitur a serenissimo principe vel a piissima augusta sive masculus sive femina donationem sit consecutus vel consecuta sive mobilium sive immobilium seu se moventium rerum, in filiis familias tamen constitutus vel constituta, habeat huiusmodi res omni adquisitione absolutas et nemini eas adquirat neque earum usum fructum pater vel avus vel proavus sibi vindicet, sed ad similitudinem castrensis peculii omnem facultatem in eas filii vel filiae familias habeant. 2 . Ut enim imperialis fortuna omnes supereminet alias, ita oportet et principales liberalitates culmen habere praecipuum. * IUST. A. IULIANO PP. *<A 530 D. PROPOSIT. XII K. APRIL. CONSTANTINOPOLI LAMPADIO ET ORESTE VV. CC. CONSS.> Imperator Justinianus . Cum non solum in maternis rebus, quae filiis familias deferuntur, sed etiam de aliis omnibus, quae adquisitionem effugiunt, et maxime post novellam nostri numinis legem, quae omnia, quae extrinsecus ad filios familias perveniunt et non ex paterna substantia, non esse adquirenda patribus statuit nisi tantummodo ad usum fructum, variae altercationes exortae sunt et varios eventus variosque continent tractatus et semper in iudiciis versantur, necesse est utiliter et apertissime omnia dirimere. 1 . Sancimus itaque in omnibus rebus, quae fugiunt quidem dominii adquisitionem, sed usus fructus tantummodo patri offertur vel aliis parentibus a filio familias cuiuscumque gradus vel sexus, sive pater adire filium familias integrae aetatis compellit et ille reclamandum existimat, sive filius familias adire cupit et pater in contrarium inclinat, liberam habere licentiam et patrem ipsum sibi adire hereditatem recusante filio et omne sive damnum sive lucrum in suam habere fortunam, nullo ex hoc praeiudicio filio generando: sive e contrario patre recusante filius adire hereditatem voluerit, nullam adquisitionem nec usum fructum patri offerri, sed ipsum filium sibi imputare, si quid ex hoc contigerit: nulla actione neque contra patrem danda, ubi adversus eius voluntatem filius hereditatem vel legatum vel fideicommissum vel aliud quidquid ex quocumque titulo sive donat ionis sive contractus sibi adquirere maluerit, neque adversus filium simili modo actione extendenda, ubi recusante eo pater sua auctoritate haec sibi vindicet, huiusmodi aditionis tramite ex praesenti lege patri competente. 1a . Sed habeat et pater omnem licentiam et actiones movere et ab aliis pulsari, ubi ad eum totum commodum pervenit, et filius simili modo in agendo et pulsando solus habeat et detrimentum et commodum, necessitate per officium patri imponenda tantummodo filio consentire vel agenti vel fugienti, ne iudicium sine patria voluntate videatur consistere. Et haec quidem, si plenae aetatis filius est, qui paternam voluntatem sequi non patitur 1b . Sin autem in secunda aetate adhuc filius est et hereditate ei delata pater consentire adeunti hereditatem noluerit vel patre volente ipse reclamaverit, si quidem recusaverit filius, licentiam damus patri simili modo hereditatem adire et eam pleno iure habere, his omnibus quae superius diximus locum habentibus. 1c . Sin autem patre recusante filius adire maluerit, damus quidem licentiam ei hoc facere, patre autem nolente res filii gubernare propter causae necessitatem habeat facultatem filius adire competentem iudicem et ex eo petere curatorem hereditati dari, per quem gubernatio rerum in eum delatarum procedat: in utroque casu in integrum restitutionis auxilio minime ei denegando. 2 . Similique modo et in milite filio familias, qui recusaverit aditionem hereditatis, quae ei ex castrensibus occasionibus perveniat, patri danda licentia adire hereditatem, ut ad ipsum perveniat pleno iure tam per usum fructum quam per dominium eandem hereditatem possessurum, quasi ipse pater ab initio fuisset heres institutus: eo videlicet subiacente omnibus oneribus hereditariis et omnia commoda habituro et ad filium nullo periculo redundante, et haec quidem in his casibus observanda sunt, quibus discordia inter patrem et filium vertitur. 3 . Ubi autem in unum voluntas eorum concurrit, et pater usum fructum et filius habeat proprietatem, et in agentibus et in fugientibus pater quidem suscipiat actiones et moveat, cuiuscumque aetatis filius inveniatur, adhibeatur autem etiam filiorum consensus, nisi adhuc in prima sunt aetate constituti vel longe absunt, sumptibus videlicet a patre propter rerum incrementa faciendis. Cum enim nuda proprietas apud filium invenitur, ex qua substantia possibile est eum sumptus litis dependere 4 . Sin autem aes alienum ex defuncti persona descendit, cum etiam apud veteres haec esse substantia intellegitur, quae post detractum aes alienum supersederit, habeat pater licentiam ex rebus hereditariis primum quidem mobilibus, sin autem non sufficiunt, et immobilibus sufficientem partem filii nomine venumdare, ut ilico reddatur aes alienum et non usurarum onere praegravetur. 4a . Quod si pater hoc facere supersederit, ipse usuras vel ex reditibus vel ex sua substantia omnimodo dare compelletur. 4b . Sin autem legata vel fideicommissa sive annalia sive semel relicta imminent huiusmodi personis, si quidem tales reditus sunt, qui sufficiunt ad annalia legata, pater ex huiusmodi reditibus haec dependere compelletur. 4c . Sin autem non habet substantia sufficientem reditum ad legatorum vel fideicommissorum praestationem vel minime reditus vel alias accessiones contineat, sint tamen res mobiles vel immobiles, steriles quidem, non tamen inutiles, veluti domus in provinciis pretiosae vel ubicumque posita suburbana, ex quibus huiusmodi legata possunt explicari, licentia dabitur patri sufficientem partem eorum similiter filii nomine vendere et satisfacere legatis. 4d . Hoc procul dubio observando, ut et mancipia ipse usufructuarius aleret et omnia circa usum fructum faceret, quae nullo modo proprietatem possint deteriorem facere, paterna reverentia eum excusante et a ratiociniis et a cautionibus et ab aliis omnibus, quae usufructuarii extranei a legibus exiguntur, secundum nostrae constitutionis tenorem, quam iam super huiusmodi casibus tulimus. Ipsum autem filium vel filios vel filias et deinceps alere patri necesse est non propter hereditates, sed propter ipsam naturam et leges, quae et parentibus alendos esse liberos imperaverunt et ipsis liberis parentes, si inopia ex utraque parte vertitur 5 . Sed pater quidem in praedictis tantummodo causis habeat licentiam recte res filiorum familias vendere filii nomine vel, si emptorem non invenerit, supponere, nullo modo licentia concedanda filiis easdem venditiones vel hypothecas retractare: non item licentia parentibus danda extra memoratas causas res, quarum dominium apud eorum posteritatem est, alienare vel pignori vel hypothecae titulo dare, sed si hoc fecerint, scituris, quod necesse est eos in legum laqueos incidere, quibus huiusmodi venditiones vel hypothecae sunt interdictae, exceptis videlicet rebus mobilibus vel immobilibus illis, quae onerosae hereditati sunt vel quocumque modo damnosae, quas sine periculo vendere patri cum paterna pietate licet, ut pretium earum vel in res et causas hereditarias procedat vel filio servetur. 5a . Filiis autem familias in his dumtaxat casibus, in quibus usus fructus apud parentes constitutus est, donec parentes vivunt, nec testari de isdem rebus permittimus, nec citra voluntatem eorum, quorum in potestatae sunt, ulla licentia concedenda dominium rei ad eos pertinentis alienare vel hypothecae titulo dare vel pignori adsignare. Melius enim est coartare iuveniles calores, ne cupidini dediti tristem exitum sentiant, qui eos post dispersum expectat patrimonium. Cum enim, sicut dictum est, parentes alere eos secundum leges compelluntur, quare ad venditionem rerum suarum prosilire desiderant. 6 . Ubi autem puerilis aetas patri licentiam praestat etiam sine consensu filii hereditatem nomine eius adire, si hoc fecerit, damus quidem filio in integrum restitutionem, postquam patria fuerit potestate liberatus vel adoleverit, patrem autem oneribus hereditariis, licet nomine filii adiit, modis omnibus illigamus: quare enim talem hereditatem adiit, qualem nec ipse nunc nec filius idoneam sibi esse existimat? 6a . Non autem filio damus licentiam, si in integrum restitutionem petat respuendam esse credens hereditatem, adhuc minoribus curriculis instantibus iterum per aliam restitutionem adire praefatam hereditatem, ne ludibrio leges ei fiant saepius eandem et amplecti et respuere cupienti. Si enim quod pater fecit ratum non habuit et propter hoc restitutus est, quomodo ferendus videatur iterum iudicium amplectens, quod et post patris voluntatem contraria adfectione aspernandum esse existimavit 6b . Sin vero pater quidem hereditatem repudiaverit infante filio constituto, ipse autem filius postea vel adhuc in sacris constitutus vel patria potestate liberatus adeundam esse crediderit eandem hereditatem, licentiam damus ei vel, si sui iuris efficiatur, tutoribus vel curatoribus eius hereditatem adire, nullo praeiudicio ex recusatione paterna ei generando: simili modo et in hac parte nulla ei vel tutoribus eius vel curatoribus licentia concedenda contra priorem suam voluntatem in integrum restitutionem petere. 6c . Quae et in legatis et fideicommissis tam specialibus quam per universitatem relictis et in aliis causis, quas supra enumeravimus, similibusque eis observanda sunt. 7 . In servis autem, qui filiis familias donantur, sive in constante matrimonio sive ab extraneis sub ea condicione, ut statim eos in libertatem producant, nullum impedimentum paterna faciat auctoritas. Qualis enim usus fructus potest ei adquiri, qui momentarius esse ostenditur? si enim in ipso momento necesse habet eum et possidere et libertate donare, in talem hominem qualis usus fructus patri potest adquiri. * IUST. A. IOHANNI PP. *<A 531 D. IIII K. AUG. CONSTANTINOPOLI POST CONSULATUM LAMPADII ET ORESTIS VV. CC.> 6.61.9-11 .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . 6.62.0. De hereditatibus decurionum naviculariorum cohortalium militum et fabricensium. Imperator Constantinus . Si quis navicularius sine testamento et liberis vel successoribus defunctus sit, hereditatem eius non ad fiscum, sed ad corpus naviculariorum, ex quo fatali sorte subtractus est, deferri praecipimus. * CONST. A. MASTICHIANO PRAEF. ANNONAE. *<A 326 PP. XV K..... LASTRONAE CONSTANTINO A. VII ET CONSTANTIO C. CONSS.> Imperator Constantius . Universis tam legionibus quam vexillationibus comitatensibus seu cuneis insinuare debebis, ut cognoscant, cum aliquis fuerit rebus humanis exemptus atque intestatus sine legitimo herede decesserit, ad vexillationem, in qua militaverit, res eiusdem necessario pervenire. * CONSTANTIUS A. BONOSO MAG. EQUITUM. *<A 347 D. V ID. MAI. HIERAPOLI RUFINO ET EUSEBIO CONSS.> Imperator Constantius . Si quis cohortali condicione gravatus sine testamento vel quolibet successore ultimum diem obierit, successionem eius non ad fiscum, sed ad ceteros cohortales eiusdem provinciae pertinere iubemus. * CONSTANTIUS A. RUFINO PP. *<A 349 D. V K. IAN. LIMENIO ET CATULINO CONSS.> Imperatores Theodosius, Valentinianus . Intestatorum curialium bona, si sine herede moriantur, ordinibus patriae eorum adipisci praecipimus. * THEODOS. ET VALENTIN. AA. FLORENTIO PP. *<A 429 D. V ID. MART. FLORENTIO ET DIONYSIO CONSS.> Imperatores Theodosius, Valentinianus . Si quis fabricensis sine liberis vel legitimo herede decesserit non condito testamento, eius bona, cuiuscumque summae sint, ad eos pertinere, qui velut creatores decendentium attinentur, qui fisco pro intercepto respondere coguntur. 1
. Hoc enim facto contingit, ut et rei publicae ratio salva
permaneat et fabricenses collegarum suorum solaciis perfruantur, qui
damnis ac detrimentis tenentur obnoxii * THEODOS. ET VALENTIN. AA.
AURELIANO COM. RER. PRIVAT. *<A 439 D. PRID. NON. NOV. CONSTANTINOPOLI
THEODOSIO A. XVII ET FESTO CONSS.> |