Imp.
Iustinianus A. Menae pp. II. Si quis emptionis
vel donationis vel alterius cuiuscumque contractus titulo rem aliquam
bona fide per decem vel viginti annos possederit et longi temporis exceptionem
contra dominos eius vel creditores hypothecam eius praetendentes sibi
adquisierit posteaque fortuito casu possessionem eius rei perdiderit,
posse eum etiam actionem ad vindicandam eandem rem habere sancimus.
Hoc enim et veteres leges, si quis eas recte inspexerit, sanciebant.
1. Quod si quis eam rem desierit
possidere, cuius dominus vel is qui suppositam eam habebat exceptione
triginta vel quadraginta annorum expulsus est, praedictum auxilium non
indiscrete, sed cum moderata divisione ei praestare censemus, ut, si
quidem bona fide ab initio eam rem tenuit, simili possit uti praesidio,
sin vero mala fide eam adeptus est, indignus eo videatur, ita tamen,
ut novus possessor, si quidem ipse rei dominus ab initio fuit vel suppositam
eam habebat et memoratae exceptionis necessitate expulsus est, commodum
detentionis sibi adquirat. 1 a. Sin
vero nullum ius in eadem re quocumque tempore habuit, tunc licentia
sit priori domino vel creditori, qui nomine hypothecae rem obligatam
habuit, et heredibus eorum ab iniusto detentore eam vindicare, non obsistente
ei, quod prior possessor triginta vel quadraginta annorum exceptione
eum removerat, nisi ipse iniustus possessor triginta vel quadraginta
annorum ex eo tempore computandorum, ex quo prior possessor, qui et
vicit, ea possessione cecidit, exceptione munitus sit. 2. Sed
haec super illis detentoribus censemus, qui sine violentia eandem rem
nancti sunt. Nam si quis violenter eam abstulit, omnimodo licebit priori
possessori sine ulla distinctione eam vindicare. 3. Sed
et si quis non per vim, sed sententia iudicis eam detinuit, ea tamen
occasione, quod absens prior possessor et ad litem vocatus minime respondit,
licebit ei ad similitudinem ceterorum, qui rei dominium habent, intra
annum se offerenti cautionemque suscipiendae litis danti eandem rem
recipere superque ea cognitionalia subire certamina. 4. Exceptionem
etiam triginta vel quadraginta annorum in illis contractibus, in quibus
usurae promissae sunt, ex illo tempore initium capere sancimus, ex quo
debitor usuras minime persolvit. D. III id. Dec. Constantinopoli
dn. Iustiniano A. II cons. |