NOV.
XXIII
[Haenel XXII ; brev. V] DE SEPULCRI VIOLATORIBUS. (447 Mart. 13) |
( Based upon the Latin text of Mommsen and Meyer's edition, Berlin, 1905 ). ~ Text submitted by Dr. Ingo Maier ~ |
DD.
nn. Impp. Theodosiu et Valentinianu aa. Albino II. praefecto praetorio
et patricio. Diligenter quidem legum veterum conditores prospexerunt
miseris et post fata mortalibus, eorum, qui sepulcra violassent, capita
persequendo. Sed quoniam noxiae mentes caeco semper in facinus furore
rapiuntur, et se ad poenas dudum statutas existimant non teneri, necesse
est severitatem novari, quam videmus hactenus impune contemptam. Quis
enim nescit, quietos sollicitari funestis ausibus manes et horribilem
violentiam defunctorum cineribus inferri? Luce palam sepulcra caeduntur,
et quicquid religio vetat, in usum licentiae traxit sacrilega praesumptio.
Finis malorum iam nec mortuis datur, in quorum supplicia constructio
miserandae sedis eripitur. Scimus enim, nec vana fides est, solutas
membris animas habere sensum, et in originem suam spiritum redire coelestem.
Hoc libris veteris sapientiae, hoc religionis, quam veneramur et colimus,
declaratur arcanis. Et licet occasus necessitatem mens divina non sentiat,
amant tamen animae sedem corporum relictorum et nescio qua sorte rationis
occultae sepulcri honore laetantur, cuius tanta permanet cunctis cura
temporibus, ut videamus in hos usus sumptu nimio pretiosa montium metalla
transferri operosasque moles censu laborante componi. Quod prudentium
certe intelligentia recusaret, si nihil crederet esse post mortem. Nimis
barbara est et vesana crudelitas munus extremum luce carentibus invidere
et dirutis per inexpiabile crimen sepulcris monstrare caelo corporum
reliquias humatorum. 1. Huius nefandi
sceleris inter ceteros reos vehementior clericos querella persequitur,
quos portentis talibus immorantes frequenter adspexit dies tristior.
Ferro accincti vexant sepultos et obliti numinis coelo ac sideribus
praesidentis cinerum contagione pollutas sacris altaribus manus inferunt,
tanto in profundam caliginem conscientiae suae stupore demersi, ut reverendis
audeant interesse mysteriis et post excidia funerum credant deum posse
placari, quem nocentes precantur incassum, quem vita melior exorat.
2. Commissorum talium foeditatem, ne
diutius tempora nostra maculentur, hac edictali lege damnamus. Quisquis
igitur sepulcra, profundae violator quietis et lucis ipsius hostis effoderit,
quisquis ex his quaelibet marmora vel saxa sustulerit, poenae mox habeatur
obnoxius. 3. Servos colonosque in hoc
facinore deprehensos duci protinus ad tormenta conveniet. Si de sua
tantum fuerint temeritate confessi, luant commissa sanguine suo: si
dominos inter supplicia nullo interrogante nexuerint, pariter puniantur.
4. Ingenui quoque, quos similis praesumptio
reos fecerit, si fortasse plebeii et nullarum fuerint facultatum, poenas
morte persolvant: splendidiores autem vel dignitatibus noti bonorum
suorum medietate multati, perpetua notentur infamia. 5. Clericos
vero, quos tam diri operis constiterit auctores, dignos credimus maiore
supplicio: vehementius enim coercendus est quem peccasse mireris, scelus
omne gravius facit claritudo personae. Intolerandum, nimis execrabile,
non ferendum induere nomen et titulum sanctitatis et abundare criminibus.
Quisquis igitur ex hoc numero sepulcrorum violator extiterit, illico
clerici nomen amittat et stilo proscriptionis addictus perpetua deportatione
plectatur. Quod ita servari oportere censemus, ut nec ministris nec
antistitibus sacrae religionis in tali causa statuamus esse parcendum.
Facessant querelae: nullius innocentiam sauciamus, nocentes tantum lex
nostra persequitur. 6. Sed quoniam plerumque
statutis salubribus dissimulatione venalium iudicum negatur effectus,
praesenti iubemus edicto, ut provinciae moderator adminiculo municipum
fultus censuram nostrae legis exerceat. Et licet nemo reus possit fascibus
ac securibus reluctari, si quis tamen extiterit sic superbus, sic impotens,
sic rebellis, in cuius nequeat ire supplicium, amplissimas potestates
directa relatione mox instruat, ne severitas iusta lentetur. 7. Quod
si violatores sepulcri quos potuerit secundum formam sanctionis huius
punire neglexerit vel de superioribus referre distulerit, facultatibus
et honore privetur. 8. Cuius quisquis,
sive adhuc in potestate positi sive privati, propter omissam poenam
violatoris sepulcri voluerit accusator emergere, habeat liberam facultatem.
Nec delatoris formidet invidiam, cum praemio magis dignus sit, qui se
constanter inprobos odisse monstraverit, Albine parens karissime atque
amantissime. 9. Inlustris et praecelsa
magnificentia tua legem, quam pietatis et religionis amore concepimus,
provinciis provinciarumque rectoribus celeriter innotescere propositis
iubebit edictis, ut criminosis poena reddatur, innocenter viventibus
gratulatio, pax sepultis. Dat. III. id. mart. Romae. Accepta VI. kal.
april. Romae, Calepio vc. cons. Proposita in foro Traiani, VIII. id.
april. Antelata edicto Albini viri inlustris II. praefecti praetorio
et patricii. |
Haec
lex interpretatione non eget. |
|