NOV. XXII [Haenel XXI]    DE OFFICIO ET DE NUMERARIIS PRAEFECTORUM PRAETORIO.    (446 Dec. 15)

( Based upon the Latin text of Mommsen and Meyer's edition, Berlin, 1905 ). ~   Text submitted by Dr. Ingo Maier   ~

Impp. Theodosius et Valentinianus aa. Albino II.praefecto praetorio et patricio. Iustitiam suggestionis probamus, cuius omnis haec mens est, ne quid umquam contra innocentiam male petentibus licere patiamur. Scimus enim, quanta saepe miseros vexet invidia, quos iniquitas iudicantum fastigio potestatis adfligit. Officium sedis celsitudinis tuae, sine quo necessitates publicae nequeunt expediri, per infortunia multa iam saucium medicinam nostrae curationis exposcit, quae dudum potuisset adhiberi, si suggestio similis ante manasset. 1. Hac igitur mansura iugiter lege sancimus, ut quisquis ex officio praetoriano, priusquam militandi finem consummatis per ordinem temporibus sortiatur, sub adtestatione gestorum testimonio praefecturam regentis honestam meruerit missionem, seu quietis studio sive alterius amore militiae, nullam sustineat de non peractis stipendiis quaestionem fiduciam perpetuae securitatis habiturus. 2. Praeterea numerarios praetorianae sedis, penes quos publicarum rationum notitia consistit, sive privatos sive aliam militiam fortasse sortitos, post quinquennium discussionibus subiacere prohibemus. Intra hoc enim tempus vestigari facile quamvis latens veritas potest. Et certe nullius tam gravis debet esse condicio, ut terminum non habeat sollicitudinis et timoris. 3. Munimen uberius consideratio flagitat aequitatis. Officium praetorianum sub quolibet expensarum colore in praeiudicium cautionum vetamus urgueri, in cuius perniciem nequitia creditorum frequenter excogitat, ut pecuniam pro publica necessitate numeratam privatis simulent profecisse conpendiis: quibus hanc poenam praesenti constituimus sanctione, ut, si quando pecuniam suam sub tali credendam putaverint esse contractu, eius protinus amissione multentur nihilque vel ab his quos adversum vetita deceperint vel de publics rationibus consequantur. 4. Haec officio praetoriano salutis fortunarumque praesidia tribuisse sufficiat, cui etiam mensores, quos pridem habere desiderat, pro mansionum suarum quiete concedimus, Albine parens karissime atque amantissime. 5. Inlustris igitur et praecelsa magnificentia tua iustissimam legem propriis vulgabit edictis, ut omnibus innotescat nostro saeculo rei publicae nihil amplius esse praestandum nisi quod deceat adquiri. Dat. XVIII. kal. ian. Romae, Aetio III. et Symmacho vv. cc. conss.