NOV.
XVI [= brev. VIIII] DE TESTAMENTIS. (439 Sept. 12) |
( Based upon the Latin text of Mommsen and Meyer's edition, Berlin, 1905 ). ~ Text submitted by Dr. Ingo Maier ~ |
Impp.
Theodosius et Valentinianus aa. Florentio praefecto praetorio. Ita prodest
gentes barbaras nostri numinis imperio mancipari, ita nostrae victoriae
videbuntur obedientibus fructuosae, si pacis commoda legum regulis conponantur.
Ideo divinis sensibus die noctuque res humani generis pertractantes
gratum duximus deficientium quoque voluntatibus subvenire, ut pro suo
quisque testetur arbitrio, ut in potestate sua suam habeat voluntatem,
ut invitus nemo nec taceat nec loquatur. Illud quippe est proprie testamentum,
quod testantis meram continet voluntatem. 1. Natura
talis est hominum, ut quosdam diligant, alios timeant, quibusdam sint
officiosae gratiae debitores, alios suspicentur, quorundam fidem intelligant
eligendam, aliis nihil credendum existiment nec tamen audeant de singulis
quae sentiunt confiteri. Ideo veteres testamenta scripta testibus offerebant
oblatarumque eis tabularum perhiberi testimonium postulabant. Sed dum
iuris antiqui cautelam paulatim mutat posteritatis inperita praesumptio
et testes exigunt omnimodo quae testamento continentur agnoscere, eo
res processit, ut, dum sua quisque nonnumquam iudicia publicare formidat,
dum testibus testamenti sua non audet secreta committere, ne suis facultatibus
inhiantes offendat, intestatus mori quam sua mentis arcana periculose
patiatur exprimere. 2. Hac itaque consultissima
lege sancimus, licere per scripturam conficientibus testamentum, si
nullum scire volunt quae in eo scripta sunt, signatam vel ligatam vel
tantum clausam involutamve proferre scripturam vel ipsius testatoris
vel cuiuslibet alterius manu conscriptam eamque rogatis testibus septem
numero civibus Romanis puberibus omnibus simul offerre signandam et
subscribendam, dum tamen testibus praesentibus testator suum esse testamentum
dixerit quod offertur eique ipse coram testibus sua manu in reliqua
parte testamenti subscripserit: quo facto et testibus uno eodemque die
ac tempore subscribentibus et signantibus valere testamentum nec ideo
infirmari, quod testes nesciant quae in eo scripta sunt testamento.
3. Quod si litteras testator ignoret
vel subscribere nequeat, octavo subscriptore pro eo adhibito eadem servari
decernimus. 4. In omnibus autem testamentis,
quae vel absentibus vel praesentibus testibus dictantur, superfluum
est uno eodemque tempore exigere testatorem et testes adhibere et dictare
suum arbitrium et finire testamentum. Sed licet alio tempore dictatum
scriptumve proferatur testamentum, sufficiet uno eodemque die nullo
actu interveniente testes omnes, videlicet simul nec diversis temporibus,
subscribere signareve testamentum. 5. Finem
autem testamenti subscriptiones et signacula testium esse decernimus.
Non subscriptum namque a testibus atque signatum testamentum pro imperfecto
haberi convenit. Ex imperfecto autem testamento voluntatem tenere defuncti,
nisi inter solos liberos habeatur, non volumus. 6. Per
nuncupationem quoque, hoc est sine scriptura, testamenta non alias valere
sancimus, nisi septem testes, ut supra dictum est, simul uno eodemque
tempore collecti testatoris voluntatem ut testamentum sine scriptura
facientis audierint, non ut suum, ut adsolet fieri, narrantis arbitrium,
hoc est ut manifeste testari se sub isdem testibus sine scriptura eo
ipso tempore dicat, non futurum suae voluntatis promittat arbitrium.
7. Si quis autem testamento iure perfecto
postea ad aliud pervenerit testamentum, non alias quod ante factum est
infirmari decernimus, quam id quod secundum facere testator instituit
iure fuerit consummatum, nisi forte, in priore testamento scriptis his,
qui ab intestato ad testatoris hereditatem successionemve venire non
poterant, in secunda voluntate testator eos scribere instituit, qui
ab intestato ad eius hereditatem vocantur. Eo enim casu, licet inperfecta
videatur scriptura posterior, infirmato priore testamento secundam eius
voluntatem non quasi testamentum, sed quasi voluntatem intestati valere
censemus: in qua voluntate quinque testium iuratorum depositiones sufficient.
Quo non facto valebit primum testamentum, licet in eo scripti videantur
extranei. 8. Illud etiam huic legi perspicimus
inserendum, ut, quoniam Graece iam testari concessum est, legata quoque
ac directas libertates, tutores etiam Graecis verbis liceat in testamentis
relinquere, ut ita vel legata relicta vel libertates directae tutoresve
dati videantur, ac si legitimis verbis ea testator dari fieri observarique
iussisset, Florenti, parens karissime atque amantissime. 9. Inlustris
itaque et magnifica auctoritas tua consultissimam legem edictis propositis
ad omnium notitiam perferri praecipiat. Dat. prid. id. sept. Constantinopoli,
d.n. Theodosio a. XVII. et Festo vc. conss. |
I n t e r p r e t a t i o |
Haec lex multa confirmat, quae de testamentis in Theodosiani corporis auctoritate conscripta sunt, sed hoc amplius continet, ut, si aliquis iure praetorio condiderit testamentum, id est quod septem testium subscriptionibus confirmatur, auctor testamenti, si literas scit, octavus ipse subscribat, sin autem aut subscribere non potest aut literas nescit, tunc octavum pro se adhibeat subscriptorem. Nam etsi subscriptores nesciant, quid in testamenti pagina continetur, testamentum ex hac re non habetur infirmum. Testamento vero nihil detrahitur, si per plures dies dicatur fuisse dictatum, dummodo uno die sub praesentia testatoris simul omnes rogati a testatore subscribant ac suis sigillis subscriptum muniant testamentum. Per nuncupationem quoque, hoc est sine scriptura, qui suam publicare maluerit voluntatem, convocatis simul una hora septem testibus, primum pro qua re eos venire rogaveri, evidenter explanet, ut, quia testamentum non fecit, illi apud gesta defuncti publicent et allegent voluntatem. Si quis autem facto legitimo testamento aliud postea facere voluerit testamentum, non aliter quod prius factum est reddatur infirmum, nisi sequens testamentum omni fuerit firmitate conscriptum et legitimo testium numero roboratum. Nam si inperfecta fuerit forsitan deficientis secunda voluntas, tunc valeat, si in primo testamento, quod fecerat extraneos scripsit heredes et postea in secunda voluntate illos instituit vel ad successionem vocavit, qui, etiamsi non testatus fuisset, poterant in hereditate defuncti ab intestato succedere: quae tamen posterior voluntas defuncti, licet non sit perfecta, sic in omnibus quae scripta sunt valeat, ut quinque testes iurisiurandi religione confirment testatorem ad hoc eos convocasse, ut remoto priore testamento secundam in propinquis suis, quam perficere non valuit, conderet voluntatem: quae in omnibus vel circa omnes firma permaneat. |
|